Το μπάσκετ των Νεάντερνταλ

Κανονικά σήμερα θα ανεβάζαμε το αφιέρωμα στην Α1 2010-11 με την ανάλυση των ομάδων και τα ρόστερ της φετινής σεζόν. Όμως, παρότι η 1η αγωνιστική είναι προγραμματισμένη για το Σάββατο και την Κυριακή, είναι αμφίβολο αν και πόσα παιχνίδια θα γίνουν και τι εικόνα θα παρακολουθήσουμε στα γήπεδα της Α1.

Το Age of Basketball θεωρεί πιο σημαντική την απεργιακή κινητοποίηση των παικτών, από το αφιέρωμα σε ένα πρωτάθλημα που είναι αμφίβολο το αν θα αρχίσει (και ακόμη περισσότερο αμφίβολο το αν θα έπρεπε να αρχίσει). Οπότε στο παρόν άρθρο θα μιλήσουμε για την απεργία και τις τελευταίες εξελίξεις. Η φράση «βασικά εργασιακά δικαιώματα στο ελληνικό μπάσκετ» έχει καταντήσει το δεύτερο πιο σύντομο ανέκδοτο στην Ελλάδα (μετά το… «λεφτά υπάρχουν»).

Την Τετάρτη και την Πέμπτη 9 ομάδες έσπευσαν να δηλώσουν με ανακοινώσεις τους ότι θα βρίσκονται κανονικά στο παρκέ το Σαββατοκύριακο. Απ’ ότι αποδείχτηκε επρόκειτο για άσκηση πίεσης από τις διοικήσεις των ΚΑΕ προς τους παίκτες, οι οποίοι δεν είχαν καμία ενημέρωση για τις ανακοινώσεις των ομάδων τους, που έγραφαν ότι… «σέβονται το πρωτάθλημα» και θα παραταχτούν κανονικά. Τώρα ποιο πρωτάθλημα θα σέβονταν αν δεν έπαιζαν οι παίκτες τους είναι μια εύλογη απορία, την οποία δεν μπορέσουμε να λύσουμε ποτέ…

Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Άρης (ο μόνος που λίγο διαλλακτικά μίλησε για τα εισιτήρια και όχι ξεκάθαρα για την ομάδα), ΠΑΟΚ, Κολοσσός, Πανιώνιος, Πανελλήνιος, Ίκαρος Καλλιθέας και Περιστέρι ήταν οι ομάδες εκείνες που εξέδωσαν ανακοινώσεις ότι θα αγωνιστούν κανονικά. Το ποιος… σκέφτηκε αυτές τις ανακοινώσεις και τι πραγματικά εξυπηρετούσαν φάνηκε, δυστυχώς, την Παρασκευή.

Ο ΠΣΑΚ είχε συνάντηση με τον κ. Νικητιάδη, από την οποία προέκυψε ότι η Πολιτεία «δεν γνώριζε» πολλά από τα αιτήματα, ότι συμφωνούσε αλλά ήθελε να συζητήσει άλλα, ότι γενικώς κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται σε ένα θέμα που έχει μπει στη ζωή μας εδώ και 2 περίπου χρόνια και ότι το υπουργείο θέλει συνάντηση με τους παίκτες ξανά την ερχόμενη εβδομάδα, αφού μελετήσει τα αιτήματά τους. Βεβαίως, όπως καταλαβαίνετε, οι παίκτες δεν πήραν τίποτα στα χέρια τους γραπτά για να νιώσουν ότι θα δικαιωθούν τα αιτήματά τους και δικαιολογημένα έχουν την αίσθηση ότι κάποιος τους κοροϊδεύει. Τα ίδια περίπου ακούγαμε και πέρσι από την Πολιτεία, για να μείνει το θέμα 10 μήνες χωρίς να ασχοληθεί κανείς. Οπότε τώρα είναι τουλάχιστον παράλογο να ζητάει κάποιος από τους παίκτες να κάνουν πίσω χωρίς καμία διαβεβαίωση, όταν έχουν… «déjà vu».

Την Παρασκευή, λοιπόν, παίκτες 9 ομάδων «απάντησαν» στις ανακοινώσεις των διοικήσεών τους λέγοντας ότι στηρίζουν την απεργία του ΠΣΑΚ, ότι δεν θα παίξουν και ότι ουδέποτε είπαν ότι θα παίξουν.

Πρόκειται για τους παίκτες των Πανιωνίου, Ηρακλή, Αμαρουσίου, ΑΕΚ, Κολοσσού, Καβάλας, Ηλυσιακού, ΠΑΟΚ και Άρη. Δηλαδή, εδώ βλέπουμε παίκτες 4 από τις 9 ομάδες που μια μέρα πριν ανακοίνωναν ότι θα παίξουν. Πώς θα έπαιζαν οι ομάδες αφού οι παίκτες του, προφανώς, είχαν αποφασίσει να απεργήσουν; Εννοείται ότι κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι οι ανακοινώσεις των 9 ομάδων ήταν μέτρο πίεσης προς τους παίκτες και προσπάθεια φίμωσης της απεργιακής φωνής τους και του δικαιώματός τους.

Με λύπη δεν είδα τα ονόματα των παικτών του Περιστερίου και του Ικάρου Καλλιθέας στα παραπάνω, δύο ομάδων που βρίσκονταν μέχρι πρόσφατα στην Α2 και είχαν ζήσει από κοντά τα προβλήματα και την ξευτίλα των πρωταθλημάτων, ζητώντας λύση και βοήθεια από τον ΠΣΑΚ. Όλοι κρίνονται από την ιστορία και από τη θέση τους. Αλλά το να είσαι παίκτης που έχεις βγάλει το μεγαλύτερο (ή όλο ως τώρα) μέρος της καριέρας σου στην Α2 και να συντάσσεις ανακοίνωση μαζί με την ΚΑΕ κατά της απεργίας είναι τουλάχιστον άστοχο…

Επίσης, λύπη προκαλεί η στάση των ακριβοπληρωμένων παικτών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, που ενώ ξεκάθαρα είναι οι παίκτες με τη μεγαλύτερη «δύναμη» στην Ελλάδα, αφού αγωνίζονται στις δύο καλύτερες ομάδες και παίρνουν τα περισσότερα χρήματα, φαίνεται να γυρνούν την πλάτη τους στους συμπαίκτες τους. Εξαιρείται, βεβαίως, ο Γιάννης Μπουρούσης, που από την αρχή διαχώρισε τη θέση του από τον Ολυμπιακό, αλλά μόνο αυτός φτάνει; Πού είναι οι υπόλοιποι;

Ο Παναθηναϊκός, ως τώρα, διατηρεί διαφορετική στάση από τον Ολυμπιακό (που απλώς αδιαφορεί και απουσιάζει προκλητικά), ίσως κι επειδή το δικό του παιχνίδι είναι πιο αργά και ως τότε θα έχει φανεί το κλίμα. Πάντως, οι παίκτες του μοιάζουν να θέλουν να τα έχουν… καλά με όλους, κάτι που προφανώς δεν μπορεί να γίνει.

Η απεργία ή μη είναι δικαίωμα του καθενός και το αν θα παίξει ή όχι το Σαββατοκύριακο είναι προσωπικό θέμα του κάθε παίκτη, ανεξαρτήτως από το ποιοι παράγοντες, ποιες επιρροές και ποια πολιτική ιδεολογία θα τον ωθήσουν να (μην) το κάνει. Όμως, όποιος είναι εν ενεργεία παίκτης στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, διάβασε την επιστολή της NBPA (Ένωση Παικτών NBA) και δεν έσκυψε το κεφάλι ντροπιασμένος και πεισμωμένος, τότε μάλλον… δεν την διάβασε καλά.

Το 1964 στην Ελλάδα δεν είχε γίνει ακόμη η… Χούντα, ενώ το 1964 ήταν η χρονιά που ορκίστηκε 36ος πρόεδρος των Η.Π.Α. ο Λίντον Τζόνσον, που η… Κορίνα Τσοπέη στέφθηκε miss Υφήλιος, που ο… βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος παντρεύτηκε την Άννα-Μαρία της Δανίας, που δόθηκε στην κυκλοφορία η… «Κακιά Σκάλα», ενώ ήταν και η χρονιά που ο Νέλσον Μαντέλα είπε το περίφημο «I am Prepared to Die» στην αρχή της περίφημης Rivonia Trial.

Θα μου πείτε πού κολλάνε όλα αυτά; Το 1964 ήταν επίσης η χρονιά που οι παίκτες του NBA κέρδιζαν τα δικαιώματα που οι δικοί μας διεκδικούν τώρα! Ακριβώς πριν το all-star game του 1964 οι παίκτες (αστέρες και ρολίστες) δήλωσαν ότι κανείς δεν θα συμμετάσχει στο παιχνίδι (το οποίο και ήταν το 1ο all-star game που θα είχε τηλεοπτική κάλυψη). Με συνοπτικές διαδικασίες οι ιδιοκτήτες των ομάδων και το NBA έκαναν δεκτά τα περισσότερα από τα αιτήματά τους. Αυτό, πριν από 46 χρόνια.

Όταν δηλαδή οι παίκτες του NBA μάχονταν για αντίστοιχα θέματα, οι σημερινοί παίκτες (ακόμη και οι μεγαλύτεροι εξ αυτών) δεν υπήρχαν ούτε καν… ως ιδέα στο μυαλό των γονιών τους. Μερικών δεν… είχαν γεννηθεί ούτε οι γονείς τους, ενώ των περισσότερων οι γονείς… πήγαιναν σχολείο!

Πέρασαν 46 ολόκληρα χρόνια, στην Ελλάδα οι παίκτες διεκδικούν τα αυτονόητα, η NBPA στέλνει επιστολή «θέλουμε να σας προσφέρουμε την πλήρη στήριξή μας στις ομαδικές ενέργειές σας. Δικαιώματα ιατροφαρμακευτικά, συνταξιοδοτικά και ελεύθερης μετακίνησης θεωρούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα για τα οποία είχαμε και εμείς ιστορικά παλέψει. Συγκεκριμένα, το 1964, τόσο οι σταρ όσο και οι ρολίστες καλαθοσφαιριστές του NBA προχώρησαν σε κίνηση μη συμμετοχής στο all star game. Μέσα από την επίδειξη ενότητας και συναδελφικότητας καταφέραμε τότε να αποκτήσουμε τα βασικά μας αυτά δικαιώματα. Αν προχωρήσετε όλοι μαζί, ενωμένοι, είναι σίγουρο ότι θα πετύχετε σπουδαία πράγματα». Κάθε μέρα που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι καταλαβαίνουμε ότι η Ελλάδα είναι μια τριτοκοσμική χώρα που βαυκαλίζεται ότι ανήκει στις προηγμένες. Το πρωτάθλημα των Νεάντερνταλ ας μην ξεκινήσει ποτέ αν χρειαστεί αυτό για να καταλάβουν κάποιοι πόσο διασύρεται το μπάσκετ και ο εργαζόμενος με τη στάση τους.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Προφανώς και η φωτογραφία αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Έλληνες ανακάλυψαν ΚΑΙ το μπάσκετ. Απλώς όταν μπήκαν στη μέση περιττές έννοιες όπως “εργασιακά δικαιώματα”, “ασφάλιση”, “ιατροφαρμακευτική κάλυψη”, κάπου στράβωσε το πράγμα και μας… έκλεψαν την πατρότητα της ιδέας οι Αμερικάνοι…