Ποιος θέλει την πρωταθλήτρια Ευρώπης;

Δημοσιεύτηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2007

ΓΑΛΛΙΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑ = 78 – 66

Ένας αγώνας στον οποίο η Γερμανία έδειξε την μετριότητα του ρόστερ της, την ώρα που η Γαλλία, χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο έφτασε, στο τέλος εύκολα, στη νίκη. Κύριο στοιχείο που της την έδωσε ήταν η πίεση στους «άσσους» των Γερμανών, οι οποίοι πολύ εύκολα πελαγώνουν. Εκτός, όμως, από αγωνιστικούς, υπήρχαν και «γκρίζοι» λόγοι που διευκόλυναν τη νίκη των Γάλλων.

Δύο αστεία αντιαθλητικά φάουλ υπέρ των Γάλλων στο πρώτο ημίχρονο, έδωσαν το προβάδισμα στους «τρικολόρ», προβάδισμα που δεν έχασαν μέχρι το τέλος. Τα συγκεκριμένα φάουλ ήρθαν μάλιστα, όταν σε προηγούμενη φάση ο Βάις έκανε ένα πολύ σκληρό φάουλ στο Νοβίτσκι, που δόθηκε ως απλό φάουλ. Αυτή δεν ήταν η μόνη παραφωνία στην απόδοση των διαιτητών, που δεν κατάφεραν να προστατεύσουν τον μεγάλο Ντιρκ από το ξύλο των Γάλλων ψηλών, με αποτέλεσμα, ο Νοβίτσκι να σουτάρει μόνο 2 βολές (όσοι έχουν δει το παιχνίδι του και πώς μαρκάρεται καταλαβαίνουν πόσο μικρός είναι αυτός ο αριθμός) και να εκνευριστεί όσο περνούσε η ώρα και γινόταν πιο άστοχος.

Πλέον, οι Γάλλοι θα προσπαθήσουν για την πρωτιά (θα πρέπει να κερδίσουν τους Λιθουανούς και να χάσουν δύο ματς οι Σλοβένοι), ενώ οι Γερμανοί, που δεν διανοούνται να μείνουν εκτός οκτάδας, θα διεκδικήσουν μέχρι την τρίτη θέση, ενδεχόμενο όχι άσχημο αφού μπορεί να τους φέρει «πάνω» στους… βατούς Ρώσους.

– Ρισκάρεις;

Αν κοιτάξουμε τα υπόλοιπα δύο παιχνίδια της ημέρας, θα δούμε τους Σλοβένους να εξακολουθούν να παίζουν στα όρια του ρόστερ τους. Με πολλές απώλειες, αλλά και πολλούς τραυματισμούς στο υπάρχον ρόστερ, οι Σλοβένοι παίζουν στρωτό μπάσκετ και δείχνουν οργανωμένη ομάδα, που στηρίζεται στην πολύ καλή της φροντ λάιν.

Οι Τούρκοι είναι ομάδα τόσο ασταθής, που αν ήταν νιτρογλυκερίνη θα είχε εκραγεί. Πέντε λεπτά παίζουν μπάσκετ υψηλού επιπέδου και τα επόμενα πέντε είναι σα να μην έχουν ξαναπιάσει μπάλα. Ο Οκούρ κάνει τεράστια κατάχρηση στα σουτ και ο Τάνιεβιτς δεν έχει βρει ρόλο στον Αρσλάν, που περιφέρεται μην τολμώντας να σουτάρει (για λόγους… αποδυτηριακούς).

Οι Ιταλοί έχασαν από τρία λάθη του Ρεκαλκάτι στο τελευταίο τετράλεπτο. Πρώτον έβγαλε τον Μπαζίλε πιο πολύ απ’ όσο έπρεπε στο κρίσιμο σημείο. Δεύτερον, δεν έβγαλε τον Σοράνια νωρίτερα, όταν φάνηκε ότι είναι σε κακή βραδιά (όχι επιθετικά, αλλά από άποψη καθαρού μυαλού), με αποτέλεσμα να κάνει τα δύο λάθη που έκριναν τον αγώνα. Τρίτον, έδωσε το τελευταίο σουτ της βραδιάς στον κακό χτες Μορντέντε. Μπορεί ο Μορντέντε να είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ της Ιταλίας, αλλά πριν επιλέξεις ποιος θα σουτάρει στο τέλος, κοιτάς τη στατιστική του αγώνα. Αυτή έλεγε ότι τρίποντο είχαν πετύχει μόνο οι Σοράνια, Μπαρνιάνι και Μπαζίλε.

Οι Λιθουανοί παίζουν με τους Σλοβένους για την πρώτη θέση και μόνο αυτή έχουν στο μυαλό τους, ιδίως τώρα που μπορεί το Ισραήλ να περάσει οκτάδα. Αν ο Γιασικεβίτσιους συνεχίσει να κουτσαίνει, θα πάει τζάμπα το… πολεμικό ξύρισμα κρανίου του Μπουτάουτας.

Πάντως, κοιτώντας τον όμιλο και το πρόγραμμα, παίζονται τα πράγματα ακόμη και για τους Τούρκους. Αν πάρουν Ιταλούς και Γάλλους και οι Ιταλοί πάρουν τους Γερμανούς, περνάνε… Δύσκολα, γιατί αν πάρουν τους Ιταλούς, τότε οι παίκτες του Ρεκαλκάτι θα είναι αδιάφοροι απέναντι στη Γερμανία. Οι Σλοβένοι χρειάζονται μόνο μία νίκη επί των Λιθουανών για να βγουν πρώτοι, το ίδιο βέβαια και οι Λιθουανοί.

Η Ελλάδα το βράδυ παίζει με την Κροατία. Μπορεί να φανεί ακραίο αυτό που θα πω, αλλά δε θα με χαλάσει καθόλου να χάσουμε. Αν χάσουμε θα βγούμε 4^οι με τη νίκη επί των Πορτογάλων την Τρίτη. Σε αυτή την περίπτωση θα παίξουμε με τους 1^ους (αν νικήσουν τους Ρώσους) Ισπανούς, μόνο στον τελικό. Βέβαια, σε αυτό το σενάριο υπάρχει ένας φόβος: Να κάτσουν οι (αδιάφοροι πλέον) Ισπανοί να χάσουν από το Ισραήλ την τελευταία αγωνιστική. Αυτό θα σημαίνει τον αποκλεισμό μας, εφόσον το Ισραήλ νικήσει και την Πορτογαλία. Κι επειδή φοβάμαι τους Ισπανούς, που θα το κάνουν από… φόβο προς την Ελλάδα, θα πω ότι η νίκη επί των Κροατών χρειάζεται. Όχι για άλλο λόγο.

Το κακό σε αυτή την περίπτωση (νίκης) είναι ότι θα βγούμε 3^οι στον όμιλο, δηλαδή ξανασυναντούμε τους Ισπανούς στον ημιτελικό με ό,τι συνεπάγεται αυτό διαιτητικά (είναι θέμα επιλογής, πότε θες το δύσκολο ματς). Το καλό (ή αστείο) της υπόθεσης είναι ότι θα στον άλλο όμιλο στην τελευταία αγωνιστική, εκτός από τον πρώτο όλοι θα προσπαθούν να βγουν… 3^οι. Γιατί ο 2^ος θα πέφτει πάνω μας και ο 3^ος στους Ρώσους. Και πιστέψτε με, όποιον προπονητή ρωτήσετε από τους 6, κανείς δεν θέλει την Ελλάδα στον προημιτελικό. Ο άλλος όμιλος θα ξέρει τα δικά μας αποτελέσματα, οπότε μην απορήσετε: θα επιλέξουν αντίπαλο. Και κανείς δεν θα επιλέξει Ελλάδα για τα νοκ άουτ. Το έχουν σχεδόν δηλώσει επίσημα οι αντίπαλοι προπονητές, το υπογράφω κι εγώ. Περισσότερη βαθμολογο-λογία (!!!) θα κάνουμε πιθανότατα τη Δευτέρα προς Τρίτη.