Δημοσειύτηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2007
Όταν η Ελλάδα κέρδισε τη Γαλλία, νομίσαμε ότι είδαμε τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του μπάσκετ. Πράγματι, την είδαμε. Γιατί αυτό που έγινε την Παρασκευή… δεν γίνεται. Δεν μπορεί να γίνει με βάση τους νόμους του μπάσκετ, της φυσικής και… τη ροή του χρόνου. Ή, μάλλον, μπορεί να γίνει μόνο από μία ομάδα στον κόσμο. Από την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο τελευταίο πεντάλεπτο.
Το γράψαμε εδώ και χτες: αυτός ο αγώνας ήθελε μόνο 5 λεπτά καλού μπάσκετ για να τον κερδίσουμε. Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε ότι το περιμέναμε να τελειώσει έτσι το ματς, προφανώς. Όμως, γουστάρουμε. Γουστάρουμε γιατί ακόμη και 7 λεπτά πριν το τέλος με τη διαφορά στους 16 πόντους, κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει την τηλεόραση. Όλοι περιμέναμε να μπει στο γήπεδο η πρωταθλήτρια Ευρώπης και να γυρίσει το ματς. Και μόλις η Ελλάδα μείωσε σε 58-49, όλοι πιστέψαμε ότι το ματς γύρισε. Γουστάρουμε γιατί σχεδόν κάθε νίκη της εθνικής είναι για… αρχείο. Γουστάρουμε που κανείς δεν παρατάει το ματς. Που μόλις αμφισβητήσουμε τον εγωισμό τους, μας δείχνουν ότι έχουν ακριβώς όσο κι εμείς. Γουστάρουμε που πρώτα θα πεθάνουμε στο γήπεδο και μετά θα χάσουμε αγώνα.
Η Ελλάδα για άλλη μία φορά δεν έπαιξε μπάσκετ. Όμως, έφτασε στην πεμπτουσία του μπάσκετ και όλοι όσοι είδαμε τον αγώνα, μάλλον λέμε ότι ήταν ο καλύτερος αγώνας μπάσκετ που είδαμε ποτέ. Η μεγαλύτερη παράσταση. Το πιο ηδονικό δεκάλεπτο. Γιατί, κακά τα ψέματα, μόνο το μπάσκετ μπορεί να προσφέρει συναισθήματα τόσο μεγάλης έντασης και εναλλαγής, όμοια με αυτά που πρόσφερε η εθνική το βράδυ της Παρασκευής. Κανένα άλλο άθλημα, ούτε κατά διάνοια.
Τα παιδιά το πίστεψαν, εμείς είμαστε όλοι βραχνιασμένοι, και οι Σλοβένοι έχασαν για ένα πλέι μέικερ, αφού ο Πίπαν «πέθανε» τον Λάκοβιτς. Ο Γιάκα έπαιξε 40 λεπτά. Αν ο Πίπαν τον έβγαζε στο 58-42 για 2 λεπτά, το ματς μάλλον δεν θα γύρναγε ποτέ. Ο Λάκοβιτς ήταν τόσο κουρασμένος που έπεσε 2 φορές κάτω στο τελευταίο 5λεπτο και που δεν έφτασε καν την μπάλα στη μπασκέτα στο τελευταίο σουτ. Πάντως, ήταν ο καλύτερος Σλοβένος, γιατί κράτησε μόνος του την περιφέρεια της ομάδας του για 40 λεπτά.
Ο ΑΓΩΝΑΣ
Η ιστορία του αγώνα για το Age of Basketball ξεκινάει από το 34’. Μέχρι τότε η Εθνική πελαγοδρομούσε, ήταν πραγματικά αγνώριστη και κανένας δεν ξεχώριζε από τη μετριότητα. Κάπου εκεί, 7:49 πριν το τέλος, ο Γιαννάκης έριξε, για πρώτη φορά, στο παρκέ το τελευταίο του χαρτί… τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Μαζί του λίγα δευτερόλεπτα μετά πήραν θέση στην πεντάδα ο Ζήσης και ο Τσαρτσαρής.
Η ανάκαμψη άρχισε δειλά δειλά, αφού η διαφορά είχε φτάσει στη μέγιστη τιμή της και ελάχιστοι πίστευαν πια ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει: 42-58 με 6’49’’ για τη λήξη. Αλλά υπήρχαν τουλάχιστον τρεις παίκτες που το πίστευαν:
Ο Βασιλόπουλος (MVP της εθνικής), άλλαξε όλη τη ροή του αγώνα, έβγαλε τεράστια ενέργεια στο παρκέ, κατάφερε σπουδαίες άμυνες και, ουσιαστικά, κράτησε μόνος του την Ελλάδα για περίπου 3-4 λεπτά.
Ο Ζήσης απέδειξε αυτά που γράφαμε τόσες μέρες: ότι έχει την ωριμότητα να ανεβάσει ένα επίπεδο το παιχνίδι του όταν θα χρειαζόταν. Φρόντισε να το κάνει στην κρισιμότερη στιγμή: αλάνθαστος με 7 πόντους (χωρίς άστοχο σουτ) στο διάστημα του σερί της ανάκαμψης και – κυρίως – ένα τρίποντο που ήταν όλα τα λεφτά: 61-62, 33 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη.
Ο Παπαλουκάς, επιτέλους θυμήθηκε τον καλό του εαυτό, και έβγαλε στο παρκέ, μέσα σε 6 λεπτά, όσα ακριβώς περιμέναμε από αυτόν. Ήταν, για ακόμη μία φορά, ο ηγέτης σε μια απίθανη ανάκαμψη της Εθνικής. Έβαλε 9 πόντους σε αυτό το διάστημα, με «κερασάκι» το καλάθι της νίκης: 63-62.
Τους τρεις ακολούθησαν στον ξέφρενο ρυθμό της νίκης, ο Τσαρτσαρής με ένα μεγάλο τρίποντο κι ένα κλέψιμο και ο Διαμαντίδης, που ξαναμπήκε στο παρκέ 2’50’’ πριν τη λήξη, με καλή άμυνα και καθοριστικά ριμπάουντ.
ΣΤΙΣ 20:00 ΘΕΛΕΤΕ; ΣΤΙΣ 20:00 ΛΟΙΠΟΝ…
Βέβαια, δεν τελειώσαμε ακόμα. Δεν «αδειάσαμε», όπως πέρσι. Το Σάββατο υπάρχει η Ισπανία, που δηλώνει ότι είναι σίγουρη για τελικό. Περισσότερο από τους Σλοβένους, στενοχωρήθηκαν οι Ισπανοί με όσα έγιναν στο ματς της Ελλάδας. Η μικρή Ισπανία. Γιατί μόνο ως τέτοιοι μπορούν να χαρακτηριστούν οι Ισπανοί. Μικροί και γελοίοι. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι για πρώτη και τελευταία φορά στο Ευρωμπάσκετ, άλλαξαν την ώρα του αγώνα τους και θα παίξουμε στις 20:00 αντί για τις 22:30, ενώ είχε συμφωνηθεί η εθνική τους να παίζει πάντα στις 22:30 (όπως άλλωστε και συνέβη στο ματς μεταξύ μας στον όμιλο, αλλάζοντας τότε την ώρα). Προφανώς, αυτό έγινε για να έχει η Ελλάδα μόλις 19 ώρες από το τέλος του δικού της αγώνα μέχρι το ματς με την Ισπανία. Κύριοι, είστε γελοίοι και ως τέτοιους θα σας αντιμετωπίσουμε το Σάββατο.
Κουρασμένοι, φορτισμένοι, εξαντλημένοι, άυπνοι, μπαρουτοκαπνισμένοι, βραχνιασμένοι, πεισμωμένοι, νευριασμένοι, πωρωμένοι, μεθυσμένοι, φτιαγμένοι, τρελαμένοι, εμείς θα είμαστε εκεί. Θα τα πούμε στις 20:00.
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ – ΚΡΟΑΤΙΑ = 74 – 72
Σε έναν ακόμη μεγάλο προημιτελικό, οι Λιθουανοί κατάφεραν να κάμψουν την αντίσταση των Κροατών. Ας δούμε πού κρίθηκε το ματς:
Γιατί το πήραν οι Λιθουανοί: 1. Γιατί είχαν σε μεγάλη μέρα τον Κλέιζα, με 19 πόντους και 9 ριμπάουντ και τον Σονγκάιλα επίσης πολύ καλό, με 20 πόντους και 7 ριμπάουντ, 2. Γιατί ο Γιασικεβίτσιους, παρ’ ό,τι δεν ήταν σε καλή κατάσταση, μοίρασε 8 ασίστ, 3. Γιατί είχε 84.6% στις βολές, έναντι του τραγικού 42.1% των Κροατών, 4. Γιατί οι Κροάτες δεν κατάφεραν να πάρουν σχεδόν τίποτα από τον, σημαντικότερο ψηλό τους, Κασούν (που είχε και έναν μικροτραυματισμό)
Γιατί θα μπορούσαν να το πάρουν οι Κροάτες: 1. Γιατί (όπως γράφαμε και χθες) μπόρεσαν να τραβήξουν το σκορ οι Πλάνινιτς, Πόποβιτς και Τόμας, 2. Γιατί ο Γιασικεβίτσιους δεν ήταν σε μεγάλη μέρα (6 πόντοι και 5 λάθη) και ο Σισκάουσκας έκανε το χειρότερο του παιχνίδι (2 πόντοι σε 35 λεπτά!), 3. Γιατί ο Πλάνινιτς έκανε 7 κλεψίματα, 4. Γιατί ο Μπουτάουτας έκανε τα πάντα για να εκτεθεί, 5. Γιατί ο Σονγκάιλα έκανε χαζό αντιαθλητικό φάουλ με το σκορ στο 74-70, 27 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, 6. Γιατί ο Ρέπεσα έκανε καλό κοουτσάρισμα, 7. Γιατί έκαναν μόνο 9 λάθη.
Όπως διαπιστώνει κάποιος που παρακολούθησε με προσοχή το ματς, οι Κροάτες έπαιξαν πολύ καλά, έφεραν το ματς ακριβώς εκεί που ήθελαν και έχασαν, τελικά, μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να το πάρουν.
Αντ’ αυτών, οι Λιθουανοί είναι εκείνοι που θα αντιμετωπίσουν τους Ρώσους στον… σοβιετικό ημιτελικό, με τον Μπουτάουτας να έχει τον κίνδυνο να εκτεθεί από τον Μπλατ την ώρα που έχει ένα σαφώς ανώτερο ρόστερ στα χέρια του. Πάντως, ο προπονητής που έχει μέσα στο γήπεδο, ο Σάρας, μπορεί να καλύψει το… χαμένο έδαφος. Σε κάθε περίπτωση οι Λιθουανοί έχουν αρκετά καλύτερο ρόστερ και είναι μεγάλο φαβορί για την πρόκριση στον τελικό. Κιριλένκο και Χόλντεν, κυρίως, θα προσπαθήσουν να τους αφήσουν με τη διάθεση…
ΥΓ. Για δεύτερο συνεχόμενο, ντέρμπι, παιχνίδι, η ΕΡΤ δεν μας έδειξε καθοριστική φάση στα τελευταία δευτερόλεπτα λόγω προβολής διαφημίσεων. Αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα και δείχνουν έλλειψη σεβασμού στον τηλεθεατή.