Πώς θα σας φαινόταν;

Δημοσιεύτηκε στις 10 Οκτωβρίου 2007

Την ημέρα που πέρασε άκουσα πολλές μπούρδες (όχι μόνο μπασκετικές), αλλά αφήνοντας στην άκρη πολιτικά και κοινωνικά θέματα, θα μείνω μόνο σε εκείνο που είπαν οι σπορκάστερ του κρατικού κατά την αναμετάδοση του αγώνα Μάλαγα-Μέμφις. Για όσους δεν το έχουν μάθει, η Μάλαγα επικράτησε των Γκρίζλις με 102-99, μετά από ένα πολύ ωραίο σε εξέλιξη ματς, φιλικό πάντως και χωρίς καμία άλλη αξία από το ότι δείχνει πως οι αγωνιστικές αποστάσεις έχουν εξαφανιστεί. Επειδή είναι αρχή της χρονιάς και ακόμη δεν έχουμε κάνει το αφιέρωμα στην Ευρωλίγκα για γράψω και το ρόστερ της Μάλαγα: Μπέρνι, Καμπέθας, Μπ. Πόποβιτς (της Ντιναμό), Σαντιάγκο, Χάισλιπ, Βελς, Χιμένεθ, Κους, Ν’ Ντονγκ (Σενεγαλέζος σέντερ, πρώην της Σπαρτάκ Αγ. Πετρούπολης) οι σημαντικότεροι. Λοιπόν, η Μάλαγα των τριών Ισπανών, του ενός Πορτορικανού, του ενός Κροάτη, του ενός Τσέχου, διεθνών, και του Χάισλιπ, «πέρσι κατάφερε μετά βίας να μπει στην οκτάδα του ισπανικού πρωταθλήματος κι έμεινε εκεί. Φέτος αμφιβάλλω αν θα καταφέρει κι αυτό» απ’ ότι ακούσαμε. Εντάξει, υπάρχει η διάθεση να εκθειάζουμε τις αμερικανικές ομάδες όταν παίζουν με ευρωπαϊκές (εκτός από δύο παιχνίδια που έπονται, φαντάζομαι), κάτι που φαινόταν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, στον οποίο αγωνιζόταν μία από τις χειρότερες ομάδες του NBA με μία καλή ευρωπαϊκή ομάδα, αλλά έχει και η ειρωνεία τα όριά της. Αλλιώς, καταντάει απλώς μπασκετική ασχετοσύνη.

Όσο για το τι πήγε να κάνει ο Παναθηναϊκός στις Η.Π.Α., για να κλείσω με το θέμα του κρατικού, όχι δεν πήγε να παίξει στο Σούπερ Καπ! Δύο φιλικούς αγώνες πήγε να δώσει, οι οποίοι είχαν οριστεί πολύ πριν οι Σπερς γίνουν πρωταθλητές NBA και ο Παναθηναϊκός πρωταθλητής Ευρώπης.

– Τέλος, ο Στερν ανακοίνωσε ότι στο μυαλό του υπάρχει να αρχίσουν να γίνονται παιχνίδια NBA και στην Ευρώπη. Μη με παρεξηγήσετε, μου αρέσει να βλέπω NBA. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική αυτή. Για εμένα το NBA σε αγωνιστικό επίπεδο δεν είναι ανώτερο της Ευρωλίγκας. Δεν αναφέρομαι σε οργανωτικό ή σε επίπεδο μάρκετινγκ. Εντάξει, υπάρχουν παίκτες που δεν τους έχουμε δει από κοντά και όλοι θα θέλαμε, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει κάθε ομάδα να παίξει τουλάχιστον 2 ματς στην Ευρώπη (μάλλον πολύ περισσότερα). Οι λόγοι για μια τέτοια κίνηση είναι καθαρά οικονομικοί κι εμπορικοί, αποκλείοντας όμως τις ευρωπαϊκές ομάδες. Δηλαδή, να μην υπάρχει η άμεση σύγκριση, να μείνει το NBA ένα κλειστό, ελιτίστικο κλαμπ, αλλά να μπορεί να έχει έσοδα από την ευρωπαϊκή αγορά.

Με την ίδια λογική εγώ θα ήθελα να ανοίξει το Άλαμο των Σπερς ολόκληρο (χωρητικότητας 80.000 θέσεων) και να παιχτεί σε αυτό ο 5^ος τελικός του ελληνικού πρωταθλήματος ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Να υπάρχουν 20.000 Παναθηναϊκοί από τη μία, 20.000 Ολυμπιακοί από την άλλη και 40.000 ουδέτεροι Αμερικανοί «defense, defense» ανάμεσά τους. Νομίζω ότι το θέαμα θα είναι για τους Αμερικανούς πολύ πιο πρωτόγνωρο απ’ ότι για μας αν δούμε στο Λονδίνο (γιατί τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν το εγχείρημα αυτό, αν γίνει, θα είναι σε Λονδίνο, Βερολίνο και Ρώμη) Σακραμέντο-Μιλγουόκι. Υπέρ της (υπό όρους αμέτρητους) επέκτασης του NBA στην Ευρώπη είμαι, εφόσον βρεθεί τρόπος να γίνει ένα αξιόμαχο πρωτάθλημα με τουλάχιστον 5-10 ευρωπαϊκές ομάδες, αλλά το να δίνουν 3-4 αγώνες επίδειξης αμερικανικές ομάδες στην Ευρώπη, δεν μπορώ να καταλάβω τι άλλο εξυπηρετεί εκτός από την τσέπη του Στερν, πετώντας ένα κόκαλο στον «φτωχό συγγενή». Αν θέλει ο Στερν να εντάξει την Ευρώπη στο πρόγραμμα, ας μειώσει τους αγώνες στο NBA, να μειώσει η Ευρωλίγκα τους δικούς της, ώστε να μένει χρόνος στο τέλος της χρονιάς να παίζουν τουρνουά ανάδειξης «υπερπρωταθλητή» οι 4 του ευρωπαϊκού φάιναλ φορ με τις 4 των ημιτελικών του NBA. Πώς θα σας φαινόταν;