Το παιδί και ο ώριμος

Δημοσιεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου 2007

Η Ευρωλίγκα ξεκινάει και… κανονικά την Τετάρτη με ένα χορταστικό πιάτο και το Age of Basketball έχει ετοιμάσει το καινούργιο του σταυρόλεξο, αλλά κι ένα quiz για τη νέα διοργάνωση. Αυτά, ως μία πρόγευση του τι θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες.

Σήμερα, κι ενόψει των αγώνων στην Ευρωλίγκα θα ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Με αυτό που προφανώς έκανε σε όλους τη μεγαλύτερη εντύπωση κατά τη διάρκεια της χτεσινής ημέρας. Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε την παρουσίασή του, με ωραίες πρωτοτυπίες, αλλά εκείνος που έκλεψε την παράσταση ήταν ο μόνος παίκτης της ομάδας που δεν προβλέπεται να αγωνιστεί στο άμεσο μέλλον.

Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης έδωσε το «παρών» και είπε (κάνω μια επιλογή από τις δηλώσεις του): «Είμαι έτοιμος να παίξω. Όποτε με χρειαστούν μπορώ να το κάνω. Ό,τι κι αν πω θα έρθει σε αντίθεση με αυτά που λέει ο Ολυμπιακός. Χρησιμοποιούν ως δικαιολογία το βάρος μου, αλλά πέρσι όταν με χρειάστηκαν, ξέχασαν ότι ήμουν υπέρβαρος. Δεν θέλω να φύγω από τον Ολυμπιακό. Η διοίκηση με θέλει και το έχει δείξει. Θέλω να αποδείξω ότι μπορώ να παίξω, αλλά μόνο σε όσους είναι διατεθειμένοι να δουν ότι όντως μπορώ. Ο καρδιολόγος μου, μου είπε ότι η υγεία μου και η ζωή μου δεν κινδυνεύει, σε αντίθεση με όσα μου είχαν πει οι γιατροί του Ολυμπιακού. Δεν ήταν μόνο δική μου ευθύνη που δεν πήγα στην εθνική. Είχα θέση στη δωδεκάδα του Ευρωμπάσκετ. Ο Π. Γιαννάνης είναι ένας άνθρωπος που ό,τι κι αν μου ζητήσει θα το κάνω».

Αυτά είπε ο… μεσημεριανός Big Sofo. Τι είπε δηλαδή; Εν ολίγοις ότι είναι έτοιμος να αγωνιστεί αλλά δεν τον αφήνουν. Ότι ο Γκέρσον δεν τον πιστεύει, ότι δεν είναι καν έτοιμος να του δώσει ευκαιρία, ότι οι γιατροί του Ολυμπιακού ήταν παραπλανητικοί και φούσκωσαν τα πράγματα (για να μην πω το χειρότερο που ουσιαστικά εννοεί ο παίκτης) και ότι εκείνος μπορεί να παίξει. Τέλος, κατηγόρησε εμμέσως τον Ολυμπιακό που δεν πήγε στην εθνική (τα είχαμε πει από το καλοκαίρι αυτά) και… ανακοίνωσε στον Αγγελόπουλο ποιον θέλει για προπονητή στον Πειραιά (Γιαννάκη). Ο μόνος που έμεινε έξω από την κριτική του ήταν ο ίδιος ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, στον οποίο ο Σοφοκλής τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση.

Όσο για τα κιλά του; «Δεν μου επέτρεψαν οι συνθήκες να αδυνατίσω». Τώρα θα πείτε ποιες συνθήκες την ώρα που ο Big Sofo ήταν 4 μήνες υπό παρακολούθηση γιατρού και γυμναστή για να αδυνατίσει; Οι δηλώσεις του, εκτός από το ότι είναι η πρώτη «φωνή» του παίκτη μετά από πολύ καιρό, δείχνουν μόνο ένα πράγμα: Έναν αθλητή με καταρρακωμένη ψυχολογία.

Έναν αθλητή που νιώθει χάλια, έναν παίκτη από τον οποίο όλοι περιμένουν κάτι απλώς και μόνο για να του δώσουν τη δυνατότητα να προπονηθεί με την υπόλοιπη ομάδα. Δεν θα γυρίσω στα ίδια που λέγαμε το καλοκαίρι. Ο Καζλάουσκας και ο Γιαννάκης πρόσεξαν τον Σοφοκλή, ο Γκέρσον τον πήγε κόντρα από την αρχή και ιδού το αποτέλεσμα. Φταίνε πλέον εξίσου και οι δύο. Το θέμα είναι ο πόλεμος να τελειώσει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.

Ο… απογευματινός Σχορτσιανίτης ανασκεύασε. Τι μεσολάβησε; Ένα πουλάκι, που τον συμβούλεψε να τα μαζέψει για να επιστρέψει πιο γρήγορα στην ομάδα. Ένα πουλάκι που του ζήτησε να διευκρινίσει όλα όσα είχε πει, πριν παρεξηγηθούν από τον Τύπο. Και αυτό έκανε. Οι δύο δηλώσεις, μεσημεριανές και απογευματινές, είναι σε διαλογική σχέση μεταξύ τους αν το προσέξετε. Ο Σοφοκλής μίλησε στην προσωπική του ιστοσελίδα και είπε άλλα πράγματα. Τι; «Δεν είμαι ακόμη τελείως έτοιμος για να μπω με την ομάδα. Κάνω επίπονη προσπάθεια με μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και γι’ αυτό αργεί» και ότι ευχαριστεί τον Π. Αγγελόπουλο και τον κόσμο της ομάδας που του στέκονται. Ουσιαστικά, 3 ίδια σημεία έχουν οι δύο δηλώσεις.

1^ον: Ο Σοφοκλής είναι χάλια ψυχολογικά, όπως θα ήταν άλλωστε κάθε αθλητής που δεν θα μπορούσε ούτε καν προπόνηση να κάνει με την ομάδα του. Όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, τα πράγματα θα γίνονται μόνο χειρότερα. Πρέπει και ο Ολυμπιακός να κάνει πίσω, έστω κι αν ο παίκτης δεν είναι στο 100%.

2^ον: Εκτιμά τον Αγγελόπουλο, αφού και τις δύο φορές μίλησε με καλά λόγια για τον αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού.

3^ον: Δεν αντέχει τον Γκέρσον, αφού την πρώτη φορά μίλησε ουδέτερα, αλλά με απαξιωτικές αιχμές, για τον Ισραηλινό, ενώ τη δεύτερη δεν τον ανέφερε καθόλου.

Ο Σοφοκλής νιώθει ότι υπάρχουν άνθρωποι στην ομάδα που δεν τον καθοδήγησαν σωστά, ότι υπάρχουν άνθρωποι που υπερέβαλαν στην προσπάθειά τους είτε να προστατεύσουν τον παίκτη, είτε να σταθούν στον προπονητή, και του έκαναν κακό. Το αποτέλεσμα είναι ο Big Sofo να είναι μία Φεράρι στο γκαράζ που κανείς να μην ξέρει αν και πότε θα τη βγάλει για βόλτα στο δρόμο.

Για μένα η καλύτερη λύση είναι να επιστρέψει ο παίκτης με την ομάδα. Αν όχι αύριο, το αργότερο μετά το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Όσο τραβάει σε μήκος το θέμα, δεν θα λυθεί, εξάλλου τίποτα δε λύνεται από μόνο του όταν το αφήνεις.

Και στην τελική; Ο Σοφοκλής (όχι ο Γκέρσον) είναι η επένδυση του Ολυμπιακού, ο Σοφοκλής (όχι ο Γκέρσον) είναι το παιδί στην υπόθεση, οπότε ο Γκέρσον πρέπει να υποχωρήσει. Στις διαπροσωπικές σχέσεις μπορείς να φέρεσαι εγωιστικά, στις επαγγελματικές ποτέ. Γιατί τότε, ο Άρης των Γκάλη-Γιαννάκη δεν θα υπήρχε ποτέ, ούτε το Σικάγο των Πίπεν-Τζόρνταν.

Για να ξεκαθαρίσω, γνωρίζω ότι ο Σχορτσιανίτης όντως είναι υπέρβαρος και δεν θα είναι ο καλός του εαυτός. Αλλά επίσης νομίζω ότι, όσο μένει στα πιτς δεν πρόκειται να αδυνατίσει θεαματικά. Με τον Καζλάουσκας το είχε κάνει ενόσω έπαιζε. Δείξε στον παίκτη ότι τον θες και θα δεις αλλαγή. Αλλά αν δεν είμαστε μια φορά διατεθειμένοι να ανεχτούμε τα τερτίπια του 22χρονου Σχορτσιανίτη, γιατί είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε χίλιες (πέρσι και φέτος) εκείνα του… ώριμου και 56χρονου Γκέρσον;

Υ.Γ.: Δύσκολη και μαύρη μέρα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ η Τρίτη, με τον Ταλ Μπουρστάιν να μαθαίνει ότι χάνει ολόκληρη και τη φετινή χρονιά, αφού πρέπει να υποβληθεί σε εγχείρηση και στα δύο του πόδια και, πλέον, να μην ξέρει καν αν θα ξαναπαίξει μπάσκετ.

Υ.Υ.Γ.: Όμορφη και ελπιδοφόρα μέρα για το παγκόσμιο μπάσκετ η Τετάρτη με τον Μίχα Ζούπαν να κάνει το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας και να γίνεται ο πρώτος κουφός παίκτης στην ιστορία της κορυφαίας ευρωπαϊκής συλλογικής διοργάνωσης. Είναι ωραίο όταν άνθρωποι και ομάδες του πληθυσμού μας, που έχουν τραβήξει πολλά και έχουν δεχτεί τον ρατσισμό της κοινωνίας, αρχίζουν να γίνονται δεκτοί σε αυτή πιο φυσιολογικά. Δείχνει τη – μικρή έστω – ωρίμανσή μας, αλλά και τη – μικρή έστω – πρόοδό μας. Ο Μίχα θα μας έχει δίπλα του την Τετάρτη.