Ο Ανδρέας Παπαντωνίου στο AoB!

Ο Ηλυσιακός έκανε τρομερό φίνις στη χρονιά για να καταφέρει στην τελευταία αγωνιστική της Α1 να μείνει στην κατηγορία κερδίζοντας στη Ρόδο. Η ομάδα μετά από το 0-8 και το 1-11 στην αρχή της χρονιάς έκανε 8 νίκες στα επόμενα 14 παιχνίδια ως το τέλος για να σώσει τη σεζόν και να κερδίσει την παραμονή της!

Ο Ανδρέας Παπαντωνίου ήρθε στην ομάδα μετά την έναρξη της περιόδου, με τον Ηλυσιακό στο 0-3. Όλοι προκρίνουν αυτή την κίνηση ως ίσως την πιο σημαντική στην ομάδα φέτος, τη μεγάλη της μετεγγραφή. Ο πολύπειρος παράγοντας είχε ως αποστολή να βάλει τάξη στην ομάδα και να τη βοηθήσει να μείνει στην κατηγορία. Στο τέλος της χρονιάς μια ακόμα αποστολή του στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία (όπως, άλλωστε, και στο Μαρούσι τόσα χρόνια) και ο Ηλυσιακός θα είναι στην Α1 και την επόμενη σεζόν «έχοντας μέλλον, όνειρα, στόχους», όπως χαρακτηριστικά είπε ο Ανδρέας Παπαντωνίου.

Όσο για τη σεζόν; «Ήταν μεγάλος άθλος για τον Ηλυσιακό, ειδικά μετά την ήττα από τον Πανελλήνιο. Έγιναν διάφορα, κι εγώ πιστεύω ότι αφού μπορέσαμε και σταθήκαμε εκεί και δεν διάλυσε η κατάσταση καλά είμαστε». Μόνο καλά; Ο Ηλυσιακός ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά, αποδείχτηκε πολύ σκληρός και παθιασμένος για να «πεθάνει» και δίκαια έμεινε στην κατηγορία, αφού έπαιξε και αρκετά καλό μπάσκετ.

Ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές για τον Ηλυσιακό, ο Ανδρέας Παπαντωνίου, μίλησε στο Age of Basketball αμέσως μετά το τέλος της σεζόν για τη χρονιά, τις δύσκολες στιγμές, τα σημεία ανάκαμψης, το θέμα του Μπάξτερ, το τελευταίο ματς με τον Κολοσσό, την επόμενη μέρα για τον Ηλυσιακό, σε μια συνέντευξη πάρα πολύ ενδιαφέρουσα που θα τραβήξει κάθε μπασκετόφιλο. Ας τον απολαύσουμε:

 
AoB: Πώς ήταν η φετινή χρονιά για εσάς; Ήταν πολύ δύσκολη για την ομάδα; Ξεκίνησε με 0-8 και με 1-11. Στο τέλος του πρώτου γύρου οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι είχατε ήδη πέσει.
Α.Π.: Εγώ δεν είχα σκοπό να δουλέψω στον Ηλυσιακό. Όλα ξεκίνησαν από τη γνωριμία μου με τον Παντελή τον Γαμπιεράκη από την ΑΕΚ που έπαιζε ο Νώντας (σ.σ. Παπαντωνίου) πέρσι. Είχαμε γνωριστεί με τον άνθρωπο εκεί, πηγαίνοντας στα παιχνίδια να δω τον Νώντα. Είχαμε μια γνωριμία και υπήρχε εκτίμηση και στο τέλος της χρονιάς τον πήρα και τον ευχαρίστησα, γιατί βοήθησε το Νώντα. Τον ευχαρίστησα γιατί έδειχνε ενδιαφέρον για τα νέα παιδιά. Κάποια στιγμή μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε ‘σκέφτομαι να ασχοληθώ με τον Ηλυσιακό και θέλω να με βοηθήσεις’. Του είπα ότι αν αλλάξει η κατάσταση και πάρει το πακέτο των μετοχών τότε, ναι, πάω να δουλέψω μαζί του.

Αυτό αργούσε να γίνει, πήγε και ο Νώντας στον Ηλυσιακό και δεν ήθελα να είμαι πάλι με το παιδί. Καταλαβαίνεις τι γίνεται, ότι είναι ο μπαμπάς στην ομάδα, τέτοια πράγματα. Δεν είναι καλό. Ο Φραγκιάς τον ήθελε πάρα πολύ τον Νώντα, μου είπε ‘δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι, έλα, ο Νώντας αξίζει, τον χρόνο του θα τον παίξει, εσύ δεν επηρεάζεις’ και μετά την ήττα από τον Ηρακλή με ξαναπήρε ο Γαμπιεράκης, με παρακάλεσε, μου είπε ‘έλα σε παρακαλώ, θέλω να βάλουμε μια τάξη’. Ήταν ρίσκο μεγάλο αυτό για μένα. Ξαφνικά από το Μαρούσι, από μια επιτυχημένη ομάδα τόσα χρόνια, να ρισκάρω τόσο.

Όμως, πήγα σε αυτή την ομάδα γιατί έχω μεγαλώσει σε αυτή τη γειτονιά, έχω παίξει εκεί πιο μικρός μπάσκετ. Μετά τον Παναθηναϊκό ξαναγύρισα, έπαιξα δυο χρόνια στη Β΄ εθνική, ανεβάσαμε την ομάδα με τους γερόλυκους Καστρινάκη, Γκούμα, ήρθε ο Βίδας μετά και έπαιξα κι ένα χρόνο στην Α2 και κρέμασα τη φανέλα μου μετά. Εκεί που ξεκίνησα, μικρό παιδί 14 χρονών, εκεί τελείωσα και 36-37, σε αυτή την ομάδα. Και την είδα στη μεγαλύτερη κατηγορία να παίζει. Είχα τη χαρά αυτή στη γειτονιά μου. Έχω φίλους εκεί, οι παιδικοί μου φίλοι εκεί είναι, σε αυτή τη γειτονιά, οπότε δεν είχα να χάσω τίποτα, μου άρεσε που πήγα εκεί.

Το θέμα είναι ότι ήταν πράγματι δύσκολο, ήταν πολύ δύσκολη χρονιά, γιατί η ομάδα ξεκίνησε στην αρχή να παίξει με μικρούς, πήρε 2-3 Αμερικάνους, μετά πάλι μικρούς και παίκτες αμφιβόλου αξίας. Μετά μπήκε ο Παντελής στα πράγματα, μετά το 0-5 και το ματς με την ΑΕΚ στον πρώτο γύρο άλλαξε και ο προπονητής, ήρθε ο Φλεβαράκης, ήραν κάποιοι άλλοι παίκτες. Σιγά σιγά η ομάδα μπήκε σε άλλου ρυθμούς, άρχισαν οι νίκες, χάσαμε πάρα πολλά παιχνίδια, η ομάδα έπαιζε πάρα πολύ καλό μπάσκετ, αλλά λόγω απειρίας και λίγο ανικανότητας να πω, να μη βάζουμε όλο την απειρία, χάναμε ματς. Η ομάδα δεν είχε κάνει προετοιμασία, υπήρχαν και πολλά άλλα πράγματα. Μαζεύτηκε τελευταία στιγμή, ξέρεις, αλλαγές παικτών, κάποια στιγμή βρήκε ένα ρυθμό η ομάδα, άρχισε να παίζει καλό μπάσκετ, κάναμε εύκολες νίκες στο γήπεδό μας, ομάδες καλύτερες υποτιθέμενες, σαν την Καβάλα, τον Κολοσσό, τους κερδίσαμε εύκολα, εύκολες νίκες κάναμε στο γήπεδό μας και τα περισσότερα ματς τα χάσαμε ή στην παράταση ή στον πόντο.

Με τις μεγάλες ομάδες παίξαμε καλό μπάσκετ, με τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΟΑΚΑ, με τον Ολυμπιακό χάσαμε 3 πόντους στο ΣΕΦ, στον Άρη πάνω, η ομάδα έπαιζε καλό μπάσκετ. Και ήρθε το ματς με τον Πανελλήνιο, που χάσαμε μέσα στο γήπεδό μας, δημιουργήθηκε μια αμφισβήτηση, με τον Μπάξτερ. Πιστεύω ότι δεν σωστά αυτά τα πράγματα να γίνονται. Τη στιγμή που πιστεύεις ότι κάποιος κάνει κάτι τέτοιο σταματάς τη συνεργασία. Όλα αυτά που έγιναν δεν έκαναν καλό. Κόσμος εναντίον του Μπάξτερ που ήταν ο καλύτερός μας παίκτης, ήρθαν τα δύο νέα παιδιά, ο Ντέιβις και ο Νάνα. Το καλό είναι ότι πετύχαμε το στόχο μας. Πιστεύω ότι ήταν άθλος αυτό που πέτυχε ο Ηλυσιακός. Και για μένα προσωπικά που έφυγα από μια ομάδα και ήρθα εδώ, η ομάδα σώθηκε και πλέον υπάρχει μέλλον, υπάρχουν όνειρα, στόχοι και να δούμε τι θα κάνουμε. Όλα καλά, θα ηρεμήσουμε λίγες ημέρες και μετά θα καθίσουμε να κάνουμε το σχεδιασμό του νέου Ηλυσιακού.

AoB: Δηλαδή, θα είστε στην ομάδα και του χρόνου;
Α.Π.: Σε μια συζήτηση που έκανα με τον πρόεδρο πριν το τελευταίο ματς (σ.σ. Τετάρτη μεσημέρι), μιλήσαμε πάνω σε όλα τα πράγματα, είπαμε ότι και η ομάδα να πέσει εμείς θα καθίσουμε. Μου είπε ‘εγώ θα μείνω στην ομάδα και θα προσπαθήσω να την ανεβάσουμε γρήγορα και να προχωρήσουμε’.

AoB: Η πιο δύσκολη στιγμή της χρονιάς ήταν στο 0-8 στο ξεκίνημα ή μετά το ματς με τον Πανελλήνιο;
Α.Π.: Ήταν μετά το ματς με τον Πανελλήνιο ξεκάθαρα. Για όλα αυτά που σου είπα. Κατηγορήθηκε ο Μπάξτερ, υπήρχαν υποψίες ότι ήταν μιλημένος, που εγώ δεν τα πιστεύω αυτά τα πράγματα. Ποιος να μιλήσει σε έναν επαγγελματία; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

AoB: Είχε σηκώσει την ομάδα ως τότε…
Α.Π.: Ναι, ήταν ο ηγέτης της ομάδας. Απλώς, είχε τάσεις φυγής ο Μπάξτερ. Και δυο μήνες νωρίτερα είχε έρθει και είχε πει ‘θέλω να πάω στην Τουρκία’, Ήρθε και πριν το παιχνίδι με τον Πανελλήνιο ο άνθρωπος, 10-15 μέρες, και είπε ‘έχω πρόταση στο Ιράν, είναι πολλά τα λεφτά, 85.000 δολάρια, έχω υποχρέωση προς την οικογένειά μου, πρέπει να πάρω αυτά τα χρήματα. Είναι περισσότερα απ’ όσα πήρα εδώ όλη τη χρονιά. Θέλω να φύγω, ψάξτε για παίκτη, θα πάρετε και λεφτά από την ομάδα’ και τέτοια.

Εμείς κανονικά πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή έπρεπε να φύγει ο Μπάξτερ και να φέρουμε άλλο παίκτη. Αυτή ήταν και η γνώμη μου τότε. Δεν έπρεπε να τον κρατήσουμε. Έναν παίκτη δεν μπορείς να τον κρατήσεις να παίξει. Και όταν στο παιχνίδι υπήρχαν υποψίες, είπα βγάλ’ τον, μην τον αφήνεις να παίξει. Από τη στιγμή που έχετε υποψίες δεν μπορεί να αφήνετε έναν άνθρωπο να παίζει μέσα. Αυτοί που πιστεύουν, γουστάρουν και τους αρέσει να μείνουν να παίξουν. Γιατί αυτή η ομάδα είχε κάτι χαρακτηριστικό που πρώτη φορά το έβλεπα. Εγώ πίστευα στα παιδιά μόνο που τα έβλεπα από την παρουσίαση. Το πώς έμπαιναν κάθε φορά στην παρουσίαση πριν τον αγώνα, έβλεπες παιδιά έτοιμα με πάθος, έτοιμα για τον αγώνα, να πεθάνουν για την ομάδα. Και το ευτύχημα είναι ότι η ομάδα είχε 10 Ελληνόπουλα, τον Σέρβο τον Τόντιτς και 3 Αμερικάνους. Τα Ελληνόπουλα είναι η σπονδυλική στήλη της ομάδας.

AoB: Και ο Νώντας όσο περνούσε η χρονιά έπαιζε όλο περισσότερο και όλο και καλύτερα. Στα τελευταία ματς ήταν συνέχεια στους 2-3 καλύτερους.
Α.Π.: Πιστεύω ότι κερδίζει με το σπαθί του το χρόνο συμμετοχής τον παραπάνω. Είναι ένα παιδί που έχει ενθουσιασμό, έχει καρδιά, έχει μυαλό, έχει μάτι, παίζει για την ομάδα και τους συμπαίκτες του.

AoB: Πριν το ματς στη Ρόδο πώς ήταν η ψυχολογία της ομάδας; Γιατί οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι θα έπεφτε ο Ηλυσιακός.
Α.Π.: Η ψυχολογία της ομάδας ήταν πολύ καλή πλέον. Το πιστέψαμε ότι η ομάδα μπορεί να σωθεί. Από τη στιγμή που η Ρόδος δεν διεκδικούσε κάτι ζωτικό γι’ αυτούς, πιστέψαμε. Τους είπα, μάγκες, αυτοί που το θέλουν περισσότερο το παίρνουν. Και τους έφεραν κι ένα παράδειγμα. Πέρσι, εμείς που πήγαμε να παίξουμε στα Ιλίσια, με το Μαρούσι, πώς εμείς ήμασταν 3οι και ο Ηλυσιακός που το ήθελε πολύ, το κέρδισε το παιχνίδι.

Όπως μια εποχή πάλι στο Μαρούσι με τον Γιαννάκη που παίξαμε τότε τελικό πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό, πήγαμε στη Νήαρ Ηστ να παίξουμε με τον Ιωνικό Φιλαδελφείας, ο Ιωνικός τότε ήθελε το παιχνίδι, το κέρδισε, έπαιξε με ψυχή. Τη στιγμή που ο άλλος έχει πετύχει το στόχο του, δεν πάνε να σκοτωθούν οι παίκτες. Μας κατηγόρησαν τότε ότι δώσαμε το παιχνίδι. Δεν γίνεται σήμερα αυτό. Δεν μπορείς, δίνω, κάνω, φτιάχνω. Μπορώ εγώ να πω σε έναν παίκτη κάτσε χάσε; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

AoB: Αυτό απαντάτε δηλαδή στα όσα λέγονται από την πλευρά της ΑΕΚ;
Α.Π.: Δεν τα ξέρω και δεν με ενδιαφέρουν αυτά. Στενοχωριέμαι πάρα πολύ για την ΑΕΚ, γιατί είναι ιστορία. Εμείς μεγαλώσαμε με τους άθλους της ΑΕΚ και το πρώτο ευρωπαϊκό Κύπελλο που ήρθε στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά προβλήματα. Θα τα βρουν οι άνθρωποι της ΑΕΚ. Δεν πρέπει κανένας άλλος να υπεισέρχεται σε αυτά τα θέματα, να κάνει κριτική και να λέει. Αυτοί οι άνθρωποι που είναι εκεί ξέρουν τι θα κάνουν και πώς η ΑΕΚ θα ξαναγυρίσει στη μεγάλη κατηγορία.

Νίκος Κουσούλης