Δημοσιεύτηκε στις 19 Νοεμβρίου 2007
Ο Παναθηναϊκός πέρασε και από το Μαρούσι, όπως άλλωστε όλοι περιμέναμε. Οι «πράσινοι» ξεκίνησαν άθλια το ματς, θυμίζοντας ομάδα γειτονιάς στα πρώτα 13 περίπου λεπτά, όταν και βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 30-14. Από εκεί και έπειτα ακολούθησε ένα επιμέρους σκορ 30-60 (!) μέχρι το 60-74 (περίπου στο 36΄) για να δείξει ότι τέτοια παιχνίδια ο πρωταθλητής μπορεί να τα «καθαρίσει» μέσα σε ένα ημίχρονο.
Ο Παναθηναϊκός είχε 9 λάθη μέχρι το 13ο λεπτό και 8 σε όλο τον υπόλοιπο αγώνα. Κατά τα άλλα, το πιο σημαντικό στοιχείο του αγώνα είναι ότι δεν έπαιξε ο Περπέρογλου, ενώ βρισκόταν στη δωδεκάδα. Ο Ομπράντοβιτς το έχει δείξει εδώ και αρκετό καιρό, ότι ο Στράτος θα πρέπει να χύσει πολύ ιδρώτα αν θέλει να πατήσει το παρκέ και να μείνει σε αυτό. Αντίθετα, ο Ουίνστον αρπάζει κάθε ευκαιρία που παίρνει από τα μαλλιά και δείχνει να έχει εγκλιματιστεί πολύ γρήγορα. Απ’ την άλλη, το Μαρούσι έδειξε βελτιωμένο σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του και θεωρώ ότι η βελτίωση αυτή είχε να κάνει με το γεγονός ότι οι παίκτες του έπαιζαν πιο ελεύθερα και επειδή είχαν απέναντί τους τον πρωταθλητή Ευρώπης (άρα δεν είχαν τίποτα να χάσουν), αλλά και επειδή δεν είχαν στον πάγκο τον Ρούσο. Στα στοιχεία του ματς και ότι ο Νίκος Μπουντούρης έφτασε τα 540 ματς στην Α1, ενώ ο Φραγκίσκος Αλβέρτης τα 500.
Η ΑΕΚ κέρδισε για πρώτη φορά φέτος μπροστά στον (λιγοστό είναι η αλήθεια) κόσμο της, κάτι που είναι σημαντικό. Η Ένωση θα χρειαστεί να κάνει αρκετά πράγματα για να «ζεστάνει» τους φίλους της.
Στο Αλεξάνδρειο, ο Πανιώνιος πήρε ένα σημαντικό διπλό, δείγμα της ανάκαμψής του με τον Μάρκοβιτς στον πάγκο. Οι «κυανέρυθροι» έπαιξαν σωστά και έξυπνα και ο Άρης δεν έπαιξε άμυνα, ενώ στην επίθεση έκανε πάρα, μα πάρα πολλές λανθασμένες προσπάθειες. Οι «κίτρινοι» έδειχναν υπνωτισμένοι και η αντεπίθεση που επιχείρησαν στο τέλος, ήταν περισσότερο σπασμωδική, παρά αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδίου. Και απέτυχε. Γιατί δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με τον τρόπο που προσπάθησε τις άλλες φορές να «γυρίσει» ο Άρης αγώνες (με Μάλαγα, Παναθηναϊκό, Λιέτουβος).
Ο Άρης την «πάτησε» άσχημα με τον Πανιώνιο, αφού η ήττα είναι ανεπίτρεπτη. Μπορεί να ακούγεται υποτιμητικό για τον Πανιώνιο αυτό που λέω, αλλά… δεν είναι. Θεωρώ ότι οι «κίτρινοι» απαγορεύεται να χάσουν από καμία ομάδα (εκτός «αιωνίων») στο Αλεξάνδρειο. Και ήδη, στο πρώτο δύσκολο ματς έχασαν από τον Πανιώνιο. Ο Άρης χάνει έδαφος και θα τρέχει μετά να προλάβει. Τρεις νίκες πίσω από τον Πανελλήνιο ήδη, μέσα στις πρώτες 5 αγωνιστικές. Οι δύο ομάδες συναντιούνται την 9η αγωνιστική και οι «Ολυμπιονίκες» μπορούν να φτάσουν ως εκεί αήττητοι (αν πάρουν τον Πανιώνιο στο Ελληνικό). Μπροστά τους θα έχουν τους «αιωνίους» (12η και 13η αγωνιστική), αλλά τα περιθώρια για απώλεια στενεύουν για τον Άρη.
Το Αιγάλεω συνεχίζει να… προελαύνει, φτάνοντας το 4-1 στο πρωτάθλημα. Θυμίζω ότι τα τελευταία 8 χρόνια (από το 1999-2000) η 12η ομάδα (η τελευταία που σώζεται) χρειάζεται 7 (3 φορές), 8 (2 φορές) ή 9 (2 φορές) νίκες. Άρα το Αιγάλεω θέλει το πολύ άλλες 5 σε 21 αγώνες. Και ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε ολοένα και δεινότερη θέση.
Το Αιγάλεω έδειξε και κάτι ακόμη σημαντικό την Κυριακή: ότι μπορεί να πάρει τα παιχνίδια που πρέπει να πάρει. Γιατί για τέτοιες ομάδες, το να έχει ο (περίπου ισοδύναμος) αντίπαλος προπονητή μόλις για 2 ημέρες είναι πλεονέκτημα που πρέπει να εκμεταλλευτούν. Και το Αιγάλεω το έκανε.