Τελικοί με αλλαγή σελίδας!

Μια εκκρεμότητα μένει για τους τελικούς περιφερειών στο NBA. Οι τρεις από τις τέσσερις ομάδες των τελικών Δύσης και Ανατολής έχουν κλείσει. Μαϊάμι Χιτ και Σικάγο Μπουλς μας εισάγουν σε μια νέα εποχή στην Ανατολή, ενώ και στη Δύση οι Ντάλας Μάβερικς με τον νικητή του 7ου αγώνα Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ-Μέμφις Γκρίζλις γυρίζουν τη σελίδα.

Φέτος, το NBA θα έχει νέο αστέρα πρωταθλητή. Και δεν εννοώ άλλη ομάδα εκτός των Λέικερς. Έχουν περάσει 20 χρόνια από την τελευταία φορά που ένας εκ των Μάικλ Τζόρνταν, Χακίμ Ολάζουον, Τιμ Ντάνκαν, Κόμπι Μπράιαντ και Σακίλ Ο’ Νιλ δεν βρέθηκε σε τελικούς NBA. Φέτος κανείς από τους 3 τελευταίους (ή τους… δύο πρώτους) δεν θα είναι εκεί. Νέες δυνάμεις, νέες συγκινήσεις και το NBA, προς τέρψη του Στερν, μοιάζει να ανανεώνεται.

 
Μετά τους Ντάλας Μάβερικς που «σκόρπισαν» τους Λέικερς με 4-0, οι Μαϊάμι Χιτ εξαφάνισαν τα απομεινάρια των Μπόστον Σέλτικς με 4-1, ενώ και οι Σικάγο Μπουλς «γύρισαν» τη σειρά με τους Χοκς και κέρδισαν 4-2, παρότι έχασαν την έδρα στον πρώτο αγώνα.

Το τέλος μιας εποχής;

Οι Μαϊάμι Χιτ εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το γεγονός ότι έχουν ανέβει αγωνιστικά αλλά και τις απουσίες των αντιπάλων τους. Οι Σέλτικς έπαιξαν χωρίς Σακίλ στο πρώτο, το δεύτερο και το πέμπτο ματς, ήταν ουσιαστικά πλήρεις μόνο στο 3ο ματς το οποίο και κέρδισαν (με τον Σακίλ να παίζει 9 λεπτά και τον Ρόντο να βγάζει την ωμοπλάτη του στο δεύτερο ημίχρονο), ενώ στο τέταρτο είχαν πλήρες ρόστερ με τον Σακ όμως να παίζει 3 λεπτά και τον Ρόντο χωρίς να μπορεί καλά καλά να σουτάρει και να πονάει εμφανώς πολύ.

Οι Χιτ το εκμεταλλεύτηκαν (όπως άλλωστε επιβαλλόταν να κάνουν) και πέρασαν πολύ πιο εύκολα απ’ όσο θα πίστευαν στους τελικούς Ανατολής. Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη για τους Σέλτικς. Πολλές είναι οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η ομάδα θέλει ανανέωση, ότι οι Σέλτικς έκλεισαν τον κύκλο τους, ότι το παρόν ρόστερ δεν έχει μέλλον.

Ήδη ο Ντάνι Έιντζ δήλωσε ότι πιστεύει πως ο Σακίλ Ο’ Νιλ έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι στο NBA στη σειρά με τους Χιτ και ότι θα επιλέξει να αποχωρήσει, παρότι έχει ένα χρόνο συμβολαίου ακόμα. Ο ίδιος ο Σακ δεν έχει λύσει τη σιωπή του ακόμα, αλλά σίγουρα αυτό δεν ήταν το τέλος που θα περίμενε στην καριέρα του πηγαίνοντας στους Σέλτικς.

Φέτος έπαιξε μόλις 37 αγώνες στην κανονική περίοδο, τους λιγότερους που έχει παίξει ποτέ στην καριέρα του σε μία σεζόν, ενώ είχε 20 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, λιγότερα από οποιαδήποτε άλλη σεζόν στην καριέρα τους, όπως φυσιολογικά χαμηλότεροι από ποτέ ήταν και οι μέσοι όροι του σε πόντους και ριμπάουντ, έχοντας, μάλιστα, για πρώτη φορά στην καριέρα του κάτω από 10 πόντους μέσο όρο.

Στα πλέι οφς τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, με τον Σακ να παίζει σε 2 από τα 9 ματς των Σέλτικς και να έχει ένα καλάθι όλο κι όλο με 12 λεπτά συμμετοχής συνολικά. Το τέλος μιας εποχής για ολόκληρο το NBA; Έτσι φαίνεται, εκτός κι αν ο Σακιλ καταφέρει να μας εκπλήξει, επιστρέψει για ακόμα μία χρονιά, μείνει υγιής και κάνει τη διαφορά. Αλλά τώρα αυτό μοιάζει μακρινό και απίθανο σενάριο.

Θέμα στους Σέλτικς υπάρχει και με τον άλλο… Ο’ Νιλ, καθώς και ο Ζερμέν είχε πάρα πολλά προβλήματα φέτος. Στη χρονιά που περίμενε ότι θα αναστήσει την καριέρα του και θα τη φέρει στα παλιά επίπεδα, ο Ζ. Ο’ Νιλ μπόρεσε να παίξει 24 ματς όλα κι όλα χτυπημένος από συνεχείς τραυματισμούς. Ο ίδιος μοιάζει απογοητευμένος κάτι που φαίνεται και στα λόγια του: «Είμαι πια 33 χρονών. Για μένα τον πρώτο λόγο έχει η οικογένειά μου. Τόσα χρόνια η κόρη μου κάνει υπομονή και καταλαβαίνει, αλλά δεν θέλω να το κάνει πια αυτό. Τι μπορώ να πω για του χρόνου; Φέτος σχεδόν δεν έπαιξα καθόλου. Με 20 ματς δεν έχω δικαίωμα να μιλάω για επόμενη σεζόν. Όμως δεν θα πάρω απόφαση τώρα, εν θερμώ. Θα περιμένω να περάσει λίγος καιρός». Μάλλον ειλημμένη μοιάζει να είναι η απόφαση για τον Ζ. Ο’ Νιλ, εκτός αν κάτι αλλάξει άρδην μέσα στο καλοκαίρι.

Εκτός από τους δύο Ο’ Νιλ, εκείνος που συγκέντρωσε την περισσότερη κριτική των δημοσιογράφων ήταν ο Κέβιν Γκαρνέτ. Ο Γκαρνέτ ήταν αρκετά καλός στα ματς της πρώτης φάσης με τους Νικς, κάνοντας την έκρηξη στο 4ο παιχνίδι με 26 πόντους και 10/16 σουτ. Στα ματς με τους Χιτ, όμως, κατά γενική ομολογία έχασε κατά κράτος τη μάχη με τον Μπος, ιδίως μετά το 3ο ματς. Στο πρώτο ήταν μέτριος, στο δεύτερο καλός, στο 3ο ήταν τρομερός με 28 πόντους και 18 ριμπάουντ έχοντας 13/20 δίποντα, αλλά η συνέχεια ήταν απογοητευτική: 7 πόντοι με 1/10 σουτ σε 41 λεπτά στο 4ο ματς όταν η ομάδα του τον χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ, μια απλά μέτρια εμφάνιση στο 5ο παιχνίδι. Ο Γκαρνέτ είναι συνηθισμένος στην κριτική, καθώς γενικά έχει την εικόνα του «αντιήρωα» στα μέσα, μιας και είναι κλειστός χαρακτήρας και λίγο… περίεργος.

Όμως, πια είναι 35 χρονών και αρχίζουν να μπαίνουν στη μέση ερωτήματα για το αν μπορεί να ξαναπαίξει σταθερά όπως έπαιζε παλιότερα, αν μπορεί να βγάζει συνεχόμενα ματς στο υψηλότερο επίπεδο και όχι να έχει απλώς εκρήξεις ανά 3-4 αγώνες. Όταν θα ξεκινά η νέα χρονιά ο Γκαρνέτ θα είναι 35,5 χρονών και θα μπαίνει στην τελευταία χρονιά συμβολαίου με τους Σέλτικς. Πλέον, κάθε εξέλιξη στη δική του περίπτωση πρέπει να θεωρείται πιθανή, καθώς οι φήμες λένε ότι στη διοίκηση των Σέλτικς είναι διχασμένοι όσον αφορά το θέμα Γκαρνέτ.

Το Καλό ενάντια στο Κακό!

Στον τελικό της Ανατολής οι Μαϊάμι Χιτ θα αντιμετωπίσουν τους Σικάγο Μπουλς, οι οποίοι θα έχουν και το πλεονέκτημα έδρας. Η σειρά ξεκινά Κυριακή βράδυ και αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Απ’ τη μία ο νέος… κακός του NBA, ΛεΜπρον Τζέιμς, και η παρέα του, Ντουέιν Ουέιντ και Κρις Μπος, και απ’ την άλλη ο νέος… καλός ήρωας του NBA, Ντέρικ Ρόουζ, για τον οποίο τα αμερικάνικα μέσα τις τελευταίες ημέρες γράφουν ξεκάθαρα: «the new good guy superstar». Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, η σειρά θα αφορά τη μάχη του Καλού ενάντια στο Κακό, καθώς η συγγνώμη του ΛεΜπρον στο Κλίβελαντ άργησε πολύ να έρθει.

«Όσο κι αν αγαπούσα τους συμπαίκτες μου στο Κλίβελαντ, όσο κι αν αγαπούσα το σπίτι μου, ήξερα ότι δεν μπορούσα να τα καταφέρω μόνος μου απέναντι στη Βοστόνη. Ήξερα ότι θα έπρεπε να περάσω από τη Βοστόνη σε κάποια φάση των πλέι οφς. Πέρασα από πολλή κριτική για να βρεθώ εδώ… Ο τρόπος που έγινε το όλο θέμα με τους φίλους, την οικογένεια και τους οπαδούς πίσω στο ‘σπίτι’, ζητώ συγγνώμη για τον τρόπο που έγινε. Όμως, αυτό ήταν η ευκαιρία της ζωής μου», είπε ο ΛεΜπρον μετά την πρόκριση επί των Σέλτικς, αλλά… δεν το έσωσε.

Πώς έγινε δεκτή αυτή η «συγγνώμη» από τα αμερικάνικα μέσα; Όχι καλά! Ο ΛεΜπρον χαρακτηρίστηκε ως εγωιστής, που ακόμα και στη συγγνώμη μιλούσε για τον εαυτό του και την υστεροφημία του, η «συγγνώμη» θεωρήθηκε ψεύτικη και υποκριτική, ενώ οι περισσότεροι έγραψαν ότι μια «συγγνώμη» 9 μήνες αργότερα κι ενώ τόσο καιρό ο ίδιος επέμενε ότι δεν έχει λόγο… να ζητήσει συγγνώμη δεν σημαίνει τίποτα. Ο ΛεΜπρον έχει μπει για τα καλά στο ρόλο του «super-villain» του NBA και αυτό δύσκολα θα αλλάξει πια. Άλλωστε ο τρόπος που ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το Κλίβελαντ και τη μετακίνησή του στο Μαϊάμι, διαλέγοντας «να ραγίσει σε πανεθνικό δίκτυο τις καρδιές εκείνων που τον λάτρευαν και φιλούσαν το χώμα που πατούσε» (σ.σ. λόγια αμερικάνικου μέσου) ήταν μνημειωδώς βλακώδης κίνηση από πλευράς PR.

Νίκος Κουσούλης