Lithuanian nights

Δημοσιεύτηκε στις 30 Νοεμβρίου 2007

Πλήρως επιτυχημένη ήταν η αγωνιστική για τις ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα, καθώς και οι τρεις έφυγαν με τη νίκη από τα ματς που έδωσαν. Μακράν πιο δύσκολη αποστολή είχε ο Άρης, του οποίου το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί μέχρι κι έκπληξη, δεδομένων των συνθηκών.

Οι «κίτρινοι» έπαιξαν πάρα πολύ καλό μπάσκετ, ήταν προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν την Εφές και πήραν το παιχνίδι με το σπαθί τους, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του… Τέρι να το χάσει στο τέλος. Ο Αμερικανός είναι πλέον έξω από τα νερά του, γιατί μπορεί ελληνικές εφημερίδες να μη διαβάζει, αλλά έχει πάρει χαμπάρι τι τρέχει με την περίπτωσή του, σχετικά με τις σκέψεις αντικατάστασής του. Αυτό που μπορεί να τον σώσει είναι μία δυναμική είσοδος στην Α1, στην οποία απ’ ότι μαθαίνω θα παίξει είτε αυτή είτε την επόμενη εβδομάδα, μιας και το διαβατήριο του Μάσεϊ ε-ε-έρχεται.

Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν εννοώ ότι το βαρύ κλίμα τον έκανε να θέλει να… ξεβρακώσει τον Χάτσον 24 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Αλλά Αμερικανός είναι, αμερικανοθρεμμένος, άπειρος και χωρίς ευρωπαϊκή μπασκετική παιδεία. Ποιος περιμένει να σκέφτεται λογικά;

Ο Χέρμπερτ έσβησε προς το παρόν τις δύο ήττες από Πανιώνιο και Αρμάνι, αλλά καλά θα κάνει να πάρει και τον Πανελλήνιο σε 2 εβδομάδες, αλλιώς θα έχουμε ξανά τα ίδια. Δεν συζητάμε καν για ήττα από την ΑΕΛ σε δύο ημέρες.

Όσο για τους «αιώνιους»; Ας τους πάρουμε με τη σειρά.

Για μένα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στην Τουρκία ήταν ένα μικρό κρας-τεστ. Μετά από 3 χρόνια, για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός κλήθηκε να παίξει χωρίς τον Διαμαντίδη. Μπορεί να φαίνεται δευτερεύον, αλλά δεν είναι. Ο Διαμαντίδης ήταν τόσο καιρό (και είναι ακόμη) η αρχή και το τέλος του Παναθηναϊκού. Και ορισμένες φορές και λίγο από τη… μέση του. Μπορεί η Φενέρ να μην είναι Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα, αλλά θα ήταν ένα μικρό δείγμα. Μπορεί να βοήθησε η εξέλιξη του ματς με τα τρία (σωστά) φάουλ του Ουίλι Σόλομον, που ουσιαστικά έκριναν το ματς, καθώς από τη στιγμή που βγήκε ο Ουίλι η Φενέρ… τον ακολούθησε, αλλά και πάλι ήταν δείγμα.

Και ο Παναθηναϊκός το πέρασε με επιτυχία. Βρήκε λύσεις από αλλού με τον Μπατίστ να θυμάται την περσινή χρονιά και τον Σάρας να καθαρίζει για όλους. Ο Λιθουανός μπορεί να μην σκόραρε πολύ περισσότερο από τους άλλους, αλλά σκόραρε όταν ακριβώς το χρειαζόταν η ομάδα. Όταν ήταν πίσω και τη στιγμή που περνούσε μπροστά. Και τελείωσε το ματς αυτός. Και οι φίλοι της ομάδας μπορούν μετά από 3 χρόνια να αρχίσουν να σκέφτονται ότι πλέον υπάρχει και δεύτερος… σερίφης στην πόλη. Όσο για τα υπόλοιπα του αγώνα; Για μία ομάδα που πετυχαίνει 5 πόντους στην τρίτη περίοδο και όλοι μοιάζουν σατανικά αμήχανοι επί 10 ολόκληρα λεπτά, μη μπορώντας να αλλάξουν τη μοίρα τους, δεν έχω να πω τίποτα. Επίσης, για μία ομάδα που επιτρέπει μόλις 5 πόντους στην τρίτη περίοδο, πάλι δεν έχω να πω τίποτα. Τα λέει όλα το ρεκόρ που έκανε. Όσο για τον Τάνιεβιτς, είναι μεγάλος προπονητής, αλλά έκανε πάρα πολλά λάθη στο ματς και μάλλον δεν του πάει καλά… από το καλοκαίρι το θέμα…

Ο Ολυμπιακός είχε τον Ματσιγιάουσκας… σεληνιασμένο, να βλέπει πράσινα και να τρελαίνεται. Είναι γνωστό ότι… δεν είναι Ζαλγκίρις ο Μάτσε. Αυτή τη φορά ο τρομερός Λιθουανός έκανε επίδειξη επιθετικών αρετών, ως απάντηση σε όσους έλεγαν ότι έχει ξεχάσει… να σουτάρει φέτος. Οι 32 πόντοι του τα λένε όλα, ενώ κάποια από τα σουτ του, θύμισαν σε όλους γιατί είναι ο καλύτερος σουτέρ στην Ευρώπη. Το ματς το πήγε πολύ έξυπνα ο Ολυμπιακός, έχοντας τον έλεγχό του και περιμένοντας το μικρό επιθετικό ξέσπασμα, το οποίο ήρθε όταν η άμυνά του είχε εγκλωβίσει τη Ζαλγκίρις πλήρως. Η πρώτη επίθεση της Ευρωλίγκας, αρχίζει να έχει… παρέα και με καλές άμυνες. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αφήνω τους τρεις δικούς μας, για να πάω σε κάτι το οποίο δεν μπορώ να μην σχολιάσω. Πάρτε όποιον θέλετε που να έχει δει φέτος λίγη Ευρωλίγκα. Πάρτε ένα παιδί 8 χρονών και ρωτήστε το: «Αύριο παίζω με την ΤΣΣΚΑ και λείπουν οι Σμόντις, Σαβρασένκο, Σισκάουσκας και Παπαλουκάς. Πού λες να ρίξει το βάρος της;». Αν υπάρξει έστω κι ένα πιτσιρίκι κάτω των 10 ετών που δεν θα απαντήσει: «Στους Γκόρι και Άντερσεν», τότε δικαιολογώ τον Σπάχια. Επειδή όμως όλοι το ήξεραν, δεν τον δικαιολογώ. Η ΤΣΣΚΑ κατέβηκε με 5 παίκτες στην Ισπανία. Με 5 παίκτες! Ποιοι ήταν οι υπόλοιποι; Οι τεράστιοι Νικίτα Κουρμπάνοφ, Ανατόλι Κασίροφ, Ζακχάρ Πασούτιν, Αρτέμ Ζαμπέλιν και Αντρέι Βορόντσεβιτς. Μιλάμε για επίπεδο… Eurostars Βασιλακόπουλου (με ηγέτη τον Χάτζατζ) και βάλε.

Κι όμως. Ο Σπάχια κατάφερε να χάσει. Έφαγε 23 πόντους, 10 ριμπάουντ και 2 ασίστ από τον Ντέιβιντ Άντερσεν σε 27 (!!!) λεπτά, έφαγε 12 πόντους, 7 ριμπάουντ και 2 ασίστ από τον Μάρκους Γκόρι σε 34 και για κερασάκι δεν μάρκαρε ούτε στην περιφέρεια, όπου ο Τράγιαν Λάνγκτον είχε 23 πόντους με 6/10 τρίποντα. Αλλά είναι λογικό. Είχε 5 ολόκληρους παίκτες η ΤΣΣΚΑ (Ζήσης, Χόλντεν οι άλλοι δύο). Πού να καταλάβει ποιους έπρεπε να κλείσει; Και το απίστευτο; Για να μη λέτε ότι μεροληπτώ και τουλάχιστον ο άνθρωπος έκλεισε τους 2 πλέι μέικερ. Ζήσης και Χόλντεν έπαιξαν για 64 λεπτά και οι δύο μαζί και δεν έκαναν ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ! Δηλαδή, πόσο χειρότερος πρέπει να είναι ένας προπονητής για να απολυθεί;

Αν δεν θέλουν να τον διώξουν στη Βιτόρια, ας κάνουν τη χάρη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και ας αποχωρήσουν τουλάχιστον από τη διοργάνωση.