Υπόκλιση στο μεγαλείο του Νοβίτσκι…

Οι Ντάλας Μάβερικς επιβεβαίωσαν ότι ήταν η καλύτερη ομάδα στα φετινά πλέι οφς του NBA και με διπλό μέσα στο Μαϊάμι έκλεισαν τη σειρά στους 6 αγώνες κερδίζοντας τον τίτλο με 4-2. MVP των τελικών ο απαράμιλλος Ντιρκ Νοβίτσκι, που έφτασε στην Ιθάκη του μετά από 13 χρόνια προσπάθειας. Πρώτος τίτλος στην ιστορία για τους Μάβερικς, μεγάλη απογοήτευση για τους Big-3 του Μαϊάμι, που στο δεύτερο ημίχρονο ήταν εξαφανισμένοι, αγχωμένοι και φοβισμένοι.

Το 6ο ματς ήταν τελικά αυτό που οι Μάβερικς έλεγαν μεταξύ τους αστειευόμενοι από την Παρασκευή: «Πάμε σε κηδεία». Κηδεία για τους πολυδιαφημισμένους Χιτ, που δεν μπόρεσαν ούτε κατά διάνοια να σηκώσουν το βάρος της περίστασης, δεν άντεξαν και λύγισαν στο πρώτο «do or die» παιχνίδι της σειράς. Οι Μάβερικς έφτασαν το 7-1 στα τελευταία 8 εκτός έδρας ματς, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι ήταν η πιο σκληρή ομάδα των πλέι οφς.

 
Ανθεκτικοί, αρνούνταν να χάσουν, έτοιμοι σε κάθε στιγμή, έτοιμοι για τον τίτλο. Το 6ο παιχνίδι μπορεί να μην ξεκίνησε ιδανικά για τον Νοβίτσκι, αλλά ήταν από την αρχή καλό για τους Μάβερικς. Ο Γερμανός είχε 1/12 σουτ στο πρώτο ημίχρονο και μόλις 3 πόντους, αλλά οι Μάβερικς κέρδιζαν. Το άγχος της πιο μεγάλης στιγμής; Ένα τελευταίο τερτίπι της μοίρας στην πιο μεγάλη στιγμή του Γερμανού; Και, πάλι, δεν στάθηκε ικανό να τον σταματήσει. Οι συμπαίκτες του δεν θα πρόδιδαν αυτόν που τους κουβάλησε ως εκεί. Αλλά ήταν σίγουρο ότι θα χρειάζονταν βοήθεια.

Και την είχαν απλόχερα στο δεύτερο μέρος: 18 πόντοι με 8/15 εντός παιδιάς για τον Νοβίτσκι, που σε όλο το ματς δεν σούταρε βολή από φάουλ που κέρδισε (2 από τεχνικές ποινές)! Κι όμως, στο δεύτερο μέρος γίναμε στο ίδιο έργο θεατές: σηκωνόταν και σκόραρε ανεξαρτήτως της άμυνας. Όσο πιο κοντά στο φινάλε, τόσο πιο πολύ.

Το 2006 ο Ουέιντ είχε πει ότι οι Μάβερικς δεν πήραν τον τίτλο γιατί ο Νοβίτσκι δεν ήταν «ο ηγέτης που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι στις κρίσιμες στιγμές». Ο Γερμανός το θυμόταν. Φέτος στις 4ες περιόδους έδωσε ανεπανάληπτο ρεσιτάλ. Στο 6ο ματς είχε 10 πόντους στην 4η περίοδο, φτάνοντας τους 62 συνολικά στα τέταρτα δωδεκάλεπτα των τελικών, όσους έβαλαν μαζί Τζέιμς και Ουέιντ στα αντίστοιχα διαστήματα! Και σε όλη τη σειρά έπαιζε με ρήξη τένοντα στο μεσαίο δάχτυλο του αριστερού χεριού, άρρωστος στο 4ο παιχνίδι, με τους Μάβερικς να παίζουν στα πλέι οφς χωρίς τους Καρόν Μπάτλερ και Ροντρίγκ Μπουμπουά, τους δύο πιο δυναμικούς σκόρερ τους μετά τον Νοβίτσκι και τον Τέρι, και δύο βασικά στελέχη της ομάδας.

«Είμαι τόσο χαρούμενος για τον Ντιρκ» αναφώνησε ο Μαρκ Κιούμπαν, ενώ ο Ντόνι Νέλσον πιο δίπλα όταν ρωτήθηκε για το αν νιώθει ως ο τζένεραλ μάνατζερ της χρονιάς που κατάφερε πέρσι το καλοκαίρι να πείσει τον Νοβίτσκι να μείνει στην ομάδα απαντούσε με ταπεινοφροσύνη: «Ο Ντιρκ είναι ο τζένεραλ μάνατζερ της χρονιάς, ο προπονητής της χρονιάς, ο άντρας της χρονιάς. Αυτός είναι που μας κάνει όλους να δείχνουμε μάγκες».

Η κρίσιμη καμπή για τον τίτλο είχε έρθει πέρσι το καλοκαίρι στο σπίτι του Μαρκ Κιούμπαν, όταν ο Νοβίτσκι για να μείνει στην ομάδα ζήτησε να μείνει ο κορμός των παικτών και ο Κιούμπαν να κάνει τις κινήσεις που θα έπρεπε για να του δώσει την ευκαιρία να παλέψει για τον τίτλο: 11 μήνες αργότερα ο Γερμανός έδειχνε ότι το… εννοούσε, στην πρώτη ευκαιρία που είχε για τίτλο με το νέο ρόστερ των Μάβερικς. Αυτό που εδώ στο Age of Basketball είχαμε στην αρχή της χρονιάς ονοματίσει ως το πιο πλήρες όλων στο φετινό NBA.

Ο τελικός δεν είχε καλά καλά τελειώσει, όταν ο Νοβίτσκι άρχισε να τρέχει προς τα αποδυτήρια πιο γρήγορα από ποτέ. Δεν ήθελε κανείς να τον δει να κλαίει: «Ένιωθα τους λυγμούς ήδη να με πνίγουν». Ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι το 2008 έκλαψε σαν παιδί μετά το προολυμπιακό της Αθήνας, όταν η Γερμανία κέρδισε την πρόκριση στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας του. Και φέτος, ο ταπεινός Γερμανός υπερπαίκτης δεν θέλησε να κλάψει μπροστά στις κάμερες, αλλά μόνος στα αποδυτήρια. Χρειάστηκε να τον… σύρουν οι άνθρωποι των Μάβερικς στο γήπεδο για την απονομή του δικού του τίτλου και του MVP.

Απέναντί του, μια ομολογουμένως… αμήχανη στιγμή. Οι πολυδιαφημισμένοι Χιτ έμοιαζαν με μικρή ομάδα. Ο Τζέιμς ήταν απογοητευτικός στους τελικούς, με την άμυνα των Μάβερικς και τις προσωπικές του τεχνικές αδυναμίες να τον εκθέτουν πλήρως. Τα «όχι μόνο 2, όχι μόνο 3, όχι μόνο 4, όχι μόνο 5, όχι μόνο 6, όχι μόνο 7» πρωταθλήματα που ανακοίνωνε πέρσι το καλοκαίρι θα πρέπει να περιμένουν. Ο Ουέιντ στο 6ο ματς ήταν μετρίως μέτριος. Ο Μπος ήταν ο πιο σταθερός απ’ όλους στη σειρά, αλλά κανείς δεν περίμενε ότι εκείνος θα έχει τη στόφα για να οδηγήσει την ομάδα του στον τίτλο. Που ξεκάθαρα δεν την έχει άλλωστε.

Οι τρεις αστέρες των Χιτ είχαν 14 πόντους με 6/11 σουτ εντός παιδιάς, 1/2 βολές και 3 λάθη σε όλο το 4ο δωδεκάλεπτο, τότε που θα έπρεπε να σηκώσουν την ομάδα τους στις πλάτες τους. Ο Νοβίτσκι μόνος του είχε 10 πόντους με 5/8 σουτ στο ίδιο διάστημα. «Κάποιες φορές το έχεις, κάποιες άλλες όχι», μεμψιμοιρούσε ο Τζέιμς μετά τον αγώνα. Στους τελικούς ξεκάθαρα… δεν το είχε.

Από κοντά και ο Έρικ Σπέλστρα που αποφάσισε στο κρισιμότερο ματς της χρονιάς να πετάξει εκτός παρκέ την εμπειρία του Μάικ Μπίμπι και να στηριχτεί αποκλειστικά στον άσο στον Μάριο Τσάλμερς. Ο Τσάλμερς έπαιξε 39 λεπτά, περισσότερα απ’ όσα σε κάθε άλλο ματς των φετινών πλέι οφς, ενώ μόνο σε άλλα 2 παιχνίδια από τα 91 που έπαιξε φέτος είχε αγωνιστεί περισσότερο από 39 λεπτά (40 δηλαδή). Αμφότερα στο πρώτο μισό της σεζόν. Πάλεψε περισσότερο από τους αστέρες, όπως πάλεψε και ο Έντι Χάουζ που αίφνης έπαιξε 21 λεπτά, ενώ ως τώρα ήταν τελείως εκτός ροτέισον για τον Σπέλστρα. Ο Χάουζ (αν βγάλουμε τα τελευταία αδιάφορα ματς της κανονικής περιόδου, όταν οι προπονητές κάνουν συντήρηση στα αστέρια τους) είχε να παίξει τόσο από τον… Φεβρουάριο. Πάντως, εξέθεσε τον Σπέλστρα καθώς επιθετικά βοήθησε την ομάδα του με το ταλέντο του, αν και αμυντικά αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με τον Τέρι.

Γενικά, πάντως, ο Σπέλστρα έκανε παρέα… στους αστέρες του, όντας ανέτοιμος και χωρίς ψυχολογία. Όλη η ομάδα του έμοιαζε φοβισμένη και ανήμπορη στον 6ο τελικό, άτολμη και διστακτική. Και οι αστέρες και ο Σπέλστρα. Καμία ψυχολογία νοκ άουτ αγώνα.

Πάρτι στο Ντάλας, πάρτι, όμως, και στο Κλίβελαντ, με τον Νταν Γκίλμπερτ, ιδιοκτήτη των Καβαλίερς να ευχαριστεί τους Μάβερικς και να λέει ότι ακόμα δεν έχει χάσει το στοίχημα που έχει βάλει ότι το Κλίβελαντ θα πάρει πρωτάθλημα πριν τον Τζέιμς. Μια ολόκληρη πόλη μοιάζει να βρήκε γαλήνη στα χέρια του Γερμανού αστέρα. Οι οπαδοί των Καβαλίερς έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν να πάνε οι Μάβερικς στο Κλίβελαντ για… παρέλαση τίτλου, για να τους αποθεώσει η πόλη. Τα συναισθήματα όλων στην πόλη συνοψίζει αυτό που έγραψε ο Μο Ουίλιαμς (έφυγε από το Κλίβελαντ για τους Κλίπερς φέτος τον χειμώνα) στο Twitter μετά τον τελικό: «Το Ντάλας μόλις γιάτρεψε την ΚΑΡΔΙΑ μου».

Ο τίτλος για τον Νοβίτσκι αποτελεί το επιστέγασμα σε μια τεράστια καριέρα για τον Γερμανό υπερπαίκτη, που όσο κι αν αμφισβητήθηκε, έχει καταφέρει απίθανα πράγματα στην καριέρα του στο NBA και με την εθνική. Πλέον, η λίστα με τους MVP του NBA (ο Νοβίτσκι το πήρε το 2007) που δεν έχουν κατακτήσει πρωτάθλημα έπεσε στα 6 άτομα: Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Καρλ Μαλόουν, Άλεν Άιβερσον, Στιβ Νας, Ντέρικ Ρόουζ και… ΛεΜπρον Τζέιμς. Αυτό το τελευταίο όνομα ακούγεται σαν μελωδία γάργαρου νερού στο Κλίβελαντ.

Τίτλος για τον Τζέισον Κιντ μετά από 17 χρόνια καριέρας, τίτλος για τον Τζέισον Τέρι που 5 χρόνια τώρα κουβαλούσε τους δαίμονές του από τους τελικούς του 2006. Τίτλος για τον Πέτζα Στογιάκοβιτς, τίτλος για τον Σον Μάριον. Τίτλος για τον ΝτεΣον Στίβενσον, απέναντι μάλιστα στον ΛεΜπρον.

Ή, για να κλείσουμε όπως θα ήθελε ο Νοβίτσκι: «Αισθάνομαι απίθανα τώρα να ξέρω ότι κανείς δεν μπορεί ποτέ ξανά να μας στερήσει αυτό που πετύχαμε και αυτό που νιώσαμε». Ποτέ. Ο κόσμος υποκλίθηκε στο μεγαλείο του Ντιρκ…

Νίκος Κουσούλης