“Αιώνιες” προκρίσεις

Δημοσιεύτηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2007

Το σίριαλ με τον Σχορτσιανίτη συνεχίστηκε και το Σάββατο με τον παίκτη να εκδίδει απάντηση στα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν την Παρασκευή. Δεν θα ασχοληθώ με τα αίτια του πάχους του, που τα μισά φορτώνει σε άλλους, κάτι με το οποίο διαφωνώ, αλλά θα μιλήσω γι’ αυτό που ξεχωρίζει στην απάντησή του.

Ο Σοφοκλής δηλώνει ότι ουδέποτε θέλησε να μείνει ελεύθερος από τον Ολυμπιακό και ότι κάτι τέτοιο ήταν ψευδές. Όμως, η όλη λογική της διακοπής συμβολαίου (αφέθηκε να εννοηθεί ότι) στηρίχθηκε στο αίτημα του παίκτη να πάει στην Ελβετία και μετά να μείνει ελεύθερος. Αν ο Σχορτσιανίτης λέει την αλήθεια και δεν ζήτησε κάτι τέτοιο, τότε προφανώς… κάτι άλλο τρέχει. Γιατί δεν γίνεται ο Ολυμπιακός να θέλει να πάει ο παίκτης στην Ελβετία, ο παίκτης να λέει «εντάξει» και η ομάδα να απαντάει με διακοπή συμβολαίου.

Δεν έχω περισσότερες πληροφορίες αυτή τη στιγμή, από όσες έχουν όλοι, άρα δεν μπορώ να πω αν ο Ολυμπιακός διέκοψε το συμβόλαιο του παίκτη επειδή ζήτησε να μείνει ελεύθερος ή επειδή δεν δέχτηκε το ανώτατο όριο επιτρεπόμενου βάρους που περιλάμβανε η νέα προσαρμογή. Ούτε μπορεί προς το παρόν να μαθευτεί η πλήρης αλήθεια. Όχι έτσι. Θα συνεχίσουμε να έχουμε δύο πλευρές που η καθεμία θα λέει τα δικά της.

Για να κλείσω το θέμα, το σημαντικό είναι το παιδί να αδυνατίσει για τον εαυτό του, την υγεία του και τη ζωή του. Το μπάσκετ έρχεται σε δεύτερη μοίρα πια. Όταν με το καλό αλλάξει τρόπο ζωής και σταθεροποιηθεί ως χαρακτήρας, νικώντας τα προσωπικά του πάθη, τότε θα μπορεί να αποφασίσει αν θα γίνει καλός και συνεπής επαγγελματίας μπασκετμπολίστας ή αν θα αφήσει το άθλημα. Αυτή τη στιγμή, κάτι τέτοιο είναι δευτερεύον.

– Με τους αγώνες του Κυπέλλου δεν θα ασχοληθώ ιδιαίτερα, καθώς… δεν έγινε κάτι ιδιαίτερο. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός πέρασαν σχετικά άνετα στην τετράδα και ετοιμάζονται για τον μεταξύ τους τελικό. Μπροστά τους υπάρχει ένα εμπόδιο, το οποίο θα μάθουν την Κυριακή ποιο είναι.

Όσο για την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, αμφότεροι πάλεψαν όσο μπορούσαν και μπορούν να πουν ότι έφυγαν με το κεφάλι ψηλά. Εντύπωση μου κάνουν μόνο δύο πράγματα στην ΑΕΚ. Πρώτον, η παντελής περιθωριοποίηση του Κώστα Χαρίση. Ο Χαρίσης είναι σέντερ με τεράστια έφεση στην τάπα, ενώ μπορεί να τελειώνει και τις φάσεις κοντά στο καλάθι. Και τέτοιος παίκτης λείπει από την ΑΕΚ. Όπως, λείπει κι ένας πλέι μέικερ μετρημένος και σοβαρός, που θα ξεκουράζει τον Αμερικανό. Θεωρώ ότι ο Γιάννης Σιούτης θα μπορούσε να παίξει άνετα αυτόν τον ρόλο, αλλά μάλλον ούτε αυτόν θα δούμε φέτος.

Το δεύτερο αφορά την θέση του πλέι μέικερ ξανά, αλλά με κέντρο τον ξένο της ομάδας. Ο Έιβερι και ο Ριβέρα θα αποτελέσουν καλό δίδυμο, αν ποτέ πάρει κοινοτικό διαβατήριο ο Ουέσον, όμως ο ένας από τους δύο (όπως θα παίζει τώρα) δεν θεωρώ ότι προσφέρει περισσότερα απ’ όσα μπορούσε να προσφέρει ο Άρθουρ Λι στην Ένωση. Η διαφορά τους με τον Λι είναι ότι εκείνος θα μπορούσε σε κάθε αγώνα να αποτελεί μόνιμη επιθετική απειλή και να είναι ο πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ, εκείνος που θα απελευθέρωνε και τους υπόλοιπους. Όμως, η ΑΕΚ έκανε το παιδικό λάθος να διώξει πρώτα τον παίκτη που δεν ήθελε ο Κορωνιός και μετά… και τον Κορωνιό. Σε τέτοιες περιπτώσεις φεύγει ο ένας. Και για τον ξένο αποφασίζει ο νέος προπονητής.

Θα κλείσω αναφερόμενος στην απόκτηση του Μάριου Μάταλον από τον Κολοσσό Ρόδου (δανεικός ως το καλοκαίρι). Θέλω να τον δω να παίρνει χρόνο, για να φανεί σε τι σημείο βρίσκεται και πού μπορεί να φτάσει. Μιας και από τη γενιά του (1-2 χρόνια μεγαλύτεροι, 1-2 χρόνια μικρότεροι) είναι ο καλύτερος πλέι μέικερ (μαζί με τον Βεργίνη).