Αναζητώντας τη χαμένη… κυριαρχία

Δημοσιεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου 2008

Μια νέα εποχή κυριαρχίας επιχειρεί να ξεκινήσει η Εθνική Σερβίας μετά τα συνεχόμενα ατυχή αποτελέσματα των τελευταίων ετών. Για να το επιτύχει αυτό η σερβική ομοσπονδία κατάφερε να καθίσει στον πάγκο της Εθνικής ομάδας ο πλέον επιτυχημένος Σέρβος προπονητής της σύγχρονης ιστορίας (μαζί με τον Ομπράντοβιτς), ο Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Η συμφωνία με τον Ίβκοβιτς, αλλά και η άμεση επίκληση του Ντούντα προς τον κουμπάρο του, επίσης σούπερ επιτυχημένο, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, από τη μία φέρνει τα δύο… σύγχρονα ιερά τέρατα της Σερβίας στον πάγκο της, αλλά, από την άλλη, δημιουργεί ερωτηματικά για το αν το βήμα μπροστά επιχειρείται με ανθρώπους που το έχουν ήδη δοκιμάσει κι έχουν κάνει τον κύκλο τους.

Ο Ντούντα έκανε το αυτονόητο γι’ αυτόν, καλώντας τον Ομπράντοβιτς δίπλα του, ωστόσο, ούτε οι φίλαθλοι ούτε οι παίκτες έχουν ξεχάσει τη προηγούμενη μεγάλη αποτυχία της Σερβίας, με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο, στο Ευρωμπάσκετ του 2005. Τότε, μέσα στο σπίτι τους, οι Σέρβοι όχι μόνο δεν είχαν καταφέρει να περάσουν ούτε στην οχτάδα, αλλά ο πολυνίκης προπονητής του Παναθηναϊκού δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με ορισμένους από τους παίκτες του, ενώ στα αποδυτήρια προκλήθηκαν σοβαρά επεισόδια και ρήξεις (στη δημοσιότητα βγήκαν οι καβγάδες μεταξύ Ρακόσεβιτς και Γιάριτς, Τομάσεβιτς και Ραντμάνοβιτς). Ο Ομπράντοβιτς είχε παραιτηθεί (για να μην απολυθεί) δηλώνοντας αγανακτισμένος με τη συμπεριφορά ορισμένων παικτών.

Ο Ίβκοβιτς, εκτός από τον κουμπάρο και φίλο του, κάλεσε και άλλους γνωστούς Σέρβους προπονητές, όπως ο Βλάντα Βουκόισιτς (στη Ζελέζνικ) και Άκο Πέτροβιτς (της Ουνίξ Καζάν). Πέρα από αυτά, δήλωσε ότι θα μεταβεί στις ΗΠΑ για να μιλήσει με παίκτες και παράγοντες, με σκοπό να αποκαταστήσει το όνομα της Σερβίας αλλά και να επιδιώξει την αλλαγή κάποιων κανονισμών. Ο «σοφός» φάνηκε αισιόδοξος ότι θα πείσει τα μεγάλα ονόματα να επιστρέψουν, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Ναι μεν το «οπλοστάσιο» των Σέρβων μοιάζει γεμάτο (εφόσον είναι πλήρες), αλλά για να έλθουν ξανά Γιάριτς, Ραντμάνοβιτς και, κυρίως, Στογιάκοβιτς (με τον οποίο στη σύνθεσή τους και υγιή οι Σέρβοι δεν έχουν χάσει ποτέ το χρυσό) και να συνυπάρξουν με τους υπόλοιπους (η λίστα είναι μεγάλη) απαιτούνται πολλές υποσχέσεις και… ψήσιμο! Από την άλλη, υπάρχει και το Μαυροβούνιο, που κινείται πιο… ειρηνικά επιχειρώντας να γίνει νο.1 στην μπασκετική περιοχή (έχει ήδη εξασφαλίσει την παρουσία του Πέκοβιτς, που κάνει θραύση στην Ευωλίγκα φέτος) και πιέζει για άμεση ανασυγκρότηση.

Οι Σέρβοι θέλοντας να κάνουν το βήμα επιστροφής στην κορυφή με όσο το δυνατόν λιγότερο ρίσκο, επανέφεραν τα κατεξοχήν μεγαλύτερα ονόματά τους για τον πάγκο. Εάν αυτή η προφανής λύση ήταν η καλύτερη ή εάν η σιγουριά της «αυθεντίας» (όπως η ομοσπονδία χαρακτήρισε τον Ίβκοβιτς) γυρίσει… μπούμερανγκ την εποχή της στελέχωσης του ρόστερ, θα φανεί στο μέλλον.