Ο «πολύχρωμος» Ντένις Ρόντμαν – Μέρος II: η αρχή, οι Πίστονς και οι Σπερς

Το Age of Basketball σας ταξιδεύει στον κόσμο του Ντένις Ρόντμαν, σε ένα τεράστιο αφιέρωμα στη ζωή και την καριέρα του ταλαντούχου ιδιόρρυθμου παίκτη. Προσδεθείτε και ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι γεμάτο χρώματα, όπως μόνο το «Σκουλήκι» ξέρει να διαλέγει.

Ο Ντένις Ρόντμαν γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ όπου και έζησε τα πρώτα 3 χρόνια της ζωής του μιας και ο πατέρας του, Φιλάντερ Ρόντμαν, ήταν εκεί πιλότος της αεροπορίας. Όταν ο πατέρας του τους εγκατέλειψε, η μητέρα του μετακόμισε στο Ντάλας, όπου και ο Ρόντμαν μεγάλωσε στο Όουκ Κλιφ, πάμπτωχος και με το μέλλον του να διαγράφεται με ζοφερά χρώματα.

Οι δύο αδερφές του, Ντέμπρα και Κιμ, θεωρούνταν μεγάλα ταλέντα στο μπάσκετ (μάλιστα αμφότερες έγιναν all-Americans στο κολέγιο) και ήταν και οι δύο αρκετά ψηλότερες από τον Ρόντμαν, 1.88 και 1.83, την ώρα που το «Σκουλήκι» ήταν μόλις 1.78 μέχρι σχεδόν τα 19α του γενέθλια. Όταν ξεκίνησε το Λύκειο, ο Ρόντμαν ήταν 1.68 και προφανώς κανείς δεν του έριχνε δεύτερη ματιά στα αθλήματα, ήταν επρόκειτο για μπάσκετ είτε για αμερικάνικο ράγκμπι.

Ο Ρόντμαν ψήλωσε ξαφνικά μετά το τέλος του σχολείου, ο ίδιος λέει ότι πήρε 23 πόντους σε ένα καλοκαίρι και παρότι ένιωθε άβολα με το νέο του σώμα, η αλλαγή ήταν εμφανής και πια είχε το πακέτο για να δείξει τις αθλητικές του ικανότητες αφού «μπορούσα να κάνω πράγματα που πριν ήταν ανέφικτα». Η Λορίτα Ουέστμπρουκ, φίλη της οικογένειας, ήταν που τον “ανακάλυψε” και τον έπεισε να πάει για δοκιμαστικό σε ένα μικρό κολέγιο στο Τέξας, το Cooke County College.

Μέσα σε 10 λεπτά ο Ρόντμαν είχε δεχτεί πρόταση για πλήρη αθλητική υποτροφία από το κολέγιο. Εκεί έπαιξε ένα εξάμηνο όλο κι όλο έχοντας 17.6 πόντους και 13.3 ριμπάουντ, πριν τα παρατήσει, έχοντας κοπεί στα μαθήματα και μη θέλοντας να ασχοληθεί άλλο για να επανέλθει στην ομάδα.

Ο ίδιος είχε αποφασίσει να μην δώσει άλλη ευκαιρία στο μπάσκετ, αλλά οι υπεύθυνοι του κολεγίου του Southeastern Oklahoma State μπόρεσαν μετά από πολλές προσπάθειες και αρκετή τύχη (ο ίδιος ο Ρόντμαν στο βιβλίο του λέει ότι ποτέ δεν απαντούσε στα τηλέφωνά τους και συζήτησε μαζί τους μόνο και μόνο επειδή έτυχε μια φορά να ανοίξει εκείνος την πόρτα όταν πήγαν να τον βρουν και να τον πείσουν) να τον στρατολογήσουν.

Εκεί, σε κολέγιο της NAIA (Εθνικός Οργανισμός Διαπανεπιστημιακών Αθλημάτων) ο Ρόντμαν αναδείχτηκε 3 φορές all-American σε 3 χρόνια και ήταν 1ος ριμπάουντ το 1984-85 και την επόμενη σεζόν. Στις 3 χρονιές του εκεί είχε 25.7 πόντους και 15.7 ριμπάουντ με 63.7% εντός παιδιάς για να κερδίσει το MVP σε καμπ του Πόρτσμουθ και μαζί με αυτό και το ενδιαφέρον των Ντιτρόιτ Πίστονς.

Τα πράγματα δεν ήταν προφανώς εύκολα μέχρι εκεί, καθώς στα 19 του η μητέρα του τον έδιωξε από το σπίτι επειδή δεν έκανε… τίποτα, και έμεινε 6 μήνες στο δρόμο. Κοιμόταν σε φίλους ή ακόμα και στο δρόμο τις νύχτες, ενώ μετά, πιάνοντας δουλειά ως νυχτερινός επιστάτης στο αεροδρόμιο του Ντάλας έκλεψε 50 ρολόγια και συνελήφθη.

Ήταν τυχερός που δεν είχε πουλήσει κανένα, αλλά απλώς τα είχε… χαρίσει «για να αποκτήσω όνομα στην περιοχή» με αποτέλεσμα μετά από μια νύχτα στη φυλακή να πει τα ονόματα όσων τα είχε δώσει. Και οι 50 τα επέστρεψαν στην αστυνομία και έτσι οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, αν και έχασε τη δουλειά του.

Όσο φοιτούσε στο κολέγιο της Οκλαχόμα, ο Ρόντμαν ζούσε με την οικογένεια του Μπράιν Ριτς, ενός 13χρονου, ο οποίος έγινε κολλητός φίλος με τον Ρόντμαν. Ο Μπράιν είχε σκοτώσει κατά λάθος σε κυνηγετικό ατύχημα τον καλύτερό του φίλο όταν ήταν 11 ετών και ο Ρόντμαν τον βοήθησε να ξεπεράσει το σοκ. Παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην άκρως συντηρητική περιοχή (ρατσιστικά σχόλια και επιθέσεις) η φιλία των δύο ήταν που τον κράτησε στο κολέγιο.

Στο NBA με τα «Κακά Παιδιά»

Ο Ρόντμαν δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 1986 και επιλέχτηκε στο νούμερο 27 (3ο του δεύτερου γύρου) από τους Ντιτρόιτ Πίστονς. Από την αρχή έκανε αισθητή την παρουσία του στη λίγκα, έχοντας 6.5 πόντους και 4.7 ριμπάουντ σε 15.0 λεπτά στη ρούκι σεζόν του. Αυτό που έμεινε σε πολλούς ήταν η κόντρα με τον Ντένις Τζόνσον των Μπόστον Σέλτικς στα πλέι οφς, αλλά και η περίφημη ατάκα για τον «υπερτιμημένο» Λάρι Μπερντ: «Ο Λάρι Μπερντ είναι υπερτιμημένος σε πολλά σημεία. Γιατί παίρνει τόση δημοσιότητα; Γιατί είναι λευκός. Ποτέ δεν ακούς ότι ένας μαύρος παίκτης είναι ο καλύτερος». Η κριτική εναντίον του μετά από αυτό ήταν σφοδρή αλλά απέφυγε το χαρακτηρισμό του ρατσιστή επειδή έλεγε ότι… η κοπέλα του (και μητέρα της πρώτης του κόρης) ήταν λευκή. Περισσότερα για το «κεφάλαιο Μπερντ» αργότερα στο αφιέρωμα.

Τη δεύτερη σεζόν του στη λίγκα ο Ρόντμαν έκανε ρεκόρ καριέρας σε πόντους μέσο όρο με 11.6, έχοντας και 8.7 ριμπάουντ και παίζοντας 26.2 λεπτά ανά αγώνα ξεκινώντας βασικός σε 32 από τα 82 παιχνίδια της χρονιάς. Οι Πίστονς έφτασαν στους τελικούς του NBA, όπου και έχασαν από τους Λέικερς με 4-3 παρότι προηγήθηκαν με 2-3 στις νίκες. Στο καθοριστικό 6ο παιχνίδι ο Ρόντμαν σχεδόν άγγιξε το επιθετικό ριμπάουντ που θα χάριζε τον τίτλο στους Πίστονς, ενώ στο 7ο, παρά τη σκληρή του άμυνα που επέτρεψε στην ομάδα του να επιστρέψει από το -15 ήταν το δικό του άστοχο σουτ στα 39 δευτερόλεπτα που κόστισε στους Πίστονς τον τίτλο.

Η αρχή της κυριαρχίας του «Σκουληκιού» στο NBA ήταν η σεζόν 1988-89. Ο Ρόντμαν έπαιζε 27.0 λεπτά και είχε 9.0 πόντους και 9.4 ριμπάουντ ξεκινώντας σε 8 μόλις ματς βασικός. Ήταν η πρώτη σεζόν που ο μέσος όρος του στα ριμπάουντ ήταν υψηλότερος από τους πόντους κάτι που συνεχίστηκε ως το τέλος της καριέρας του 11 χρόνια αργότερα. Επίσης, παρότι αναπληρωματικός ήταν τόσο καλός που ψηφίστηκε στην καλύτερη αμυντική πεντάδα του NBA, για πρώτη από 8 φορές στην καριέρα του. Στα πλέι οφς υπέφερε από σπασμούς στην πλάτη λόγω ενός τραυματισμού, όμως έπαιξε 17 αγώνες με 24 λεπτά μέσο όρο έχοντας 5.8 πόντους και 10.0 ριμπάουντ, κατεβάζοντας 19 στον 3ο τελικό και βοηθώντας τους Πίστονς στην κατάκτηση του τίτλου.

Δεύτερο πρωτάθλημα το 1989-90, με τον Ρόντμαν να καλύπτει το κενό του Ρίκι Μαχόρν, έχοντας 8.8 πόντους και 9.7 ριμπάουντ, ξεκινώντας βασικός στα τελευταία 43 ματς κανονικής περιόδου και πια έχοντας τον τίτλο του καλύτερου ίσως αμυντικού ρακέτας στο πρωτάθλημα. Κέρδισε τον τίτλου του Καλύτερου Αμυντικού της χρονιάς, σούταρε με 59.5% εντός παιδιάς, το υψηλότερο ποσοστό στη λίγκα, και βοήθησε τα μέγιστα στον 2ο συνεχόμενο τίτλο, παρά το διάστρεμμα από το οποίο υπέφερε στα πλέι οφς.

Το 1990-91 ο Ντένις Ρόντμαν έπαιξε για πρώτη φορά βασικός σε 77 από τα 82 ματς των Πίστονς, ξεκινώντας στα περισσότερα ως… σμολ φόργουορντ! Πλέον, ήταν ο πιο πλήρης αμυντικός του πρωταθλήματος, μπορώντας να μαρκάρει από τον πλέι μέικερ ως τον σέντερ της αντίπαλης ομάδας. Κέρδισε το 2ο βραβείο του Αμυντικού της χρονιάς και τελείωσε τη σεζόν με 8.2 πόντους και 12.5 ριμπάουντ ανά αγώνα. Πάντως, στα πλέι οφς οι Πίστονς αποκλείστηκαν με sweep από τους μετέπειτα πρωταθλητές Σικάγο Μπουλς.

Το 1991-92 σίγουρα αποτελεί χρονιά σταθμό για την καριέρα του Ντένις Ρόντμαν στο NBA. Το παιχνίδι του άλλαξε απίστευτα προς το καλύτερο, ο Ρόντμαν πήγε στα 18.7 ριμπάουντ ανά αγώνα, κέρδισε τον 1ο από τους 7 συνεχόμενους τίτλους πρώτου ριμπάουντ, μάζεψε 1.530 ριμπάουντ, τα περισσότερα που έχει μαζέψει παίκτης από το 1972 και μετά (1.572 ο Τσάμπερλεν το 1971-72) και τον Μάρτιο του 1992 έκανε ρεκόρ καριέρας με 34 ριμπάουντ. Όμως, οι Πίστονς είχαν αρχίσει να χάνουν τη ζωντάνια τους και αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των πλέι οφς από τους Νικς.

Ο Τσακ Ντέιλι, πατρική φιγούρα για τον Ρόντμαν, παραιτήθηκε τον Μάιο του 1992, ο Ρόντμαν δεν… την πάλευε άλλο στους Πίστονς και δεν πήγε καν στο καμπ προετοιμασίας. Η χρονιά ήταν ακόμα χειρότερη, με την περίφημη σχεδόν αυτοκτονία του ύστερα από το διαζύγιό του, αυτοκτονία που του έφερε… την επιφοίτηση για το ποιος και τι θέλει να είναι στη ζωή του. Περισσότερα για το θέμα αυτό θα πούμε στη συνέχεια του αφιερώματος. Πάντως, παρά τα πολλά προσωπικά προβλήματα, ο Ρόντμαν έκλεισε τη χρονιά και πάλι 1ος ριμπάουντερ του NBA με 18.3 μέσο όρο, αν και έπαιξε 62 αγώνες.

Το κεφάλαιο Πίστονς έμοιαζε να έχει κλείσει για τα καλά και ο Ρόντμαν απαίτησε μετεγγραφή, παρότι είχε ακόμα 3 χρόνια συμβολαίου και σχεδόν 12 εκατομμύριο δολάρια λαμβάνειν. Έτσι, την 1η Οκτώβρη του 1993 μετεγγράφηκε στους Σαν Αντόνιο Σπερς.

Το κεφάλαιο «Σπερς»

Το 1993-94 ο Ρόντμαν πήγε στους Σπερς που είχαν χτιστεί γύρω από τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον. Ο Ρόντμαν έπαιξε δίπλα του ως πάουερ φόργουορντ πλέον, κέρδισε τον 3ο συνεχόμενο τίτλο του 1ο ριμπάουντερ της λίγκας με 17.3, αλλά είχε 4.7 πόντους, το χαμηλότερο μέσο όρο ως τότε στην καριέρα του. Βέβαια, ξανά ψηφίστηκε στη δεύτερη καλύτερη αμυντική πεντάδα της χρονιάς και παράλληλα άρχισε να… βγαίνει από το καβούκι του.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν ξύρισε το κεφάλι του και μετά το έβαψε ξανθό, ύστερα κόκκινο, μοβ, μπλε και… Demolition Man style. Χτύπησε με κουτουλιά τον Στέισι Κινγκ και τον Τζον Στόκτον, αρνήθηκε να βγει από το παρκέ μετά από αποβολή και βεβαίως απασχόλησε τα μέσα με τον δίμηνο δεσμό του με τη Μαντόνα. Ο Ρόντμαν που όλοι ξέρουμε είχε γεννηθεί!

Στην ομάδα έκανε παρέα μόνο με τον Τζακ Χάλεϊ, ο οποίος ήταν ο μόνος που δεν τον κατέκρινε ύστερα από μια βόλτα σε… γκέι μπαρ. Οι Σπερς έκαναν 55 νίκες στην κανονική περίοδο, αλλά πήγαν άπατοι στα πλέι οφς και αποκλείστηκαν σε 4 αγώνες από τους Τζαζ στον πρώτο γύρο.

Το 1994-95 φαινόταν από νωρίς ότι θα είναι η τελευταία χρονιά του Ρόντμαν στους Σπερς, καθώς η κόντρα του με τη διοίκηση της ομάδας ήταν σφοδρή. Τιμωρήθηκε για τα πρώτα 3 παιχνίδια, πήρε άδεια στη συνέχεια, ξανατιμωρήθηκε και ουσιαστικά εντάχθηκε στην ομάδα μετά τις 10 Δεκέμβρη, έχοντας χάσει 19 αγώνες ως τότε. Αλλά και ύστερα από αυτό η χρονιά είχε λακκούβες. Το ατύχημα με τη μηχανή του που του κόστισε μια εξάρθρωση ώμου τον ανάγκασε να παίξει μόλις σε 49 αγώνες.

Με τόσα λίγα ματς δεν θα έπρεπε να είναι σε καμία στατιστική κατηγορία, αλλά ο τρομερός μέσος όρος των 16.8 ριμπάουντ ανά αγώνα τον έκανε να περάσει το κατώτατο όριο των 800 (μάζεψε 823) και να βγει ξανά, για 4η συνεχόμενη χρονιά, 1ος ριμπάουντερ της λίγκας. Μάλιστα, ψηφίστηκε στην Καλύτερη Αμυντική πεντάδα και πάλι, αλλά και στην 3η καλύτερη πεντάδα του NBA.

Οι Σπερς στα πλέι οφς βρήκαν μπροστά τους το «Όνειρο» με τον Ολάζουον να διδάσκει τον MVP εκείνης της κανονικής περιόδου, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, αλλά και τον Ρόντμαν τι εστί… βερίκοκο. Ο Ολάζουον είχε 35.3 πόντους μέσο όρο στη σειρά απέναντι σε Ρόμπινσον και Ρόντμαν (αμφότεροι μέλη της καλύτερης αμυντικής πεντάδας της χρονιάς) και οι Ρόκετς κέρδιαν με 4-2 τη σειρά.

Η τρομερή κόντρα που είχε με τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, για την οποία θα πούμε περισσότερα στη συνέχεια του αφιερώματος, ήταν ουσιαστικά η αφορμή που ήθελαν οι Σπερς για να τον ξαποστείλουν, αλλά και η απάντηση στις… προσευχές του Φιλ Τζάκσον και των Σικάγο Μπουλς, στο δρόμο για την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Την καριέρα του στους Μπουλς θα τη συζητήσουμε στο επόμενο μέρος του αφιερώματος.

Νίκος Κουσούλης