Το ντεμπουτο, η παράνοια και η… Μάρθα Βούρτση

Δημοσιεύτηκε στις 20 Ιανουαρίου 2008

Φυσιολογικά ήταν και τα 4 αποτελέσματα της πρώτης ημέρας της τελευταίας αγωνιστική του πρώτου μισού του πρωταθλήματος. Ο Άρης κέρδισε σχετικά εύκολα το ντέρμπι και το σχετικά πηγαίνει περισσότερο στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν και βρέθηκε πίσω στο σκορ, και όχι στο σημείο που ο ΠΑΟΚ μείωσε σε 49-24. Τότε φαινόταν καθαρά ότι ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να μειώσει τον αγώνα περισσότερο και ότι οι «κίτρινοι» ήταν εκείνοι που είχαν τον έλεγχο.

Από το παιχνίδι θα κρατήσω την ηγετική εμφάνιση του Ιμπραήμ Κουτλουάι, που δεν έχει σημασία ότι δεν συνοδεύτηκε από νίκη, καθώς ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Ο Ίμπο έδειξε, όμως, ότι στα δύσκολα δεν κρύβεται (το ξέραμε εξάλλου) και ότι μπορεί να κρατήσει τον ΠΑΟΚ σε βραδιές που η νίκη θα είναι απαραίτητη. Από τον ΠΑΟΚ θα σταθώ και στο ανεξήγητο (κακώς εννοούμενο) πάθος του Χαριτόπουλου. Ανεξήγητο για παίκτη που έχει περάσει και από τον Άρη. Εντάξει, στον Άρη δεν είχε ευκαιρίες, αλλά ο κόσμος της ομάδας δεν φταίει για κάτι τέτοιο. Ίσως ο Δημήτρης προσπαθούσε να δείξει κάτι στους φίλους της τωρινής του ομάδας με τον τρόπο που πανηγύριζε στην αρχή τα καλάθια που πετύχαινε. Το μόνο που κατάφερε, πάντως, είναι να ξεκινήσει βεντέτα με τους οργανωμένους του Άρη (που δεν τους είναι και… δύσκολο), οι οποίοι ως τώρα δεν τον είχαν γραμμένο στους… «προδότες».

Απ’ τον Άρη, το μόνο καινούργιο ήταν η εμφάνιση του Ουάσινγκτον, που ήταν ο Ουάσινγκτον που θυμόμασταν από το περσινό πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ. Πολύ γρήγορος (πάρα πολύ γρήγορος), με μπόλικο ταλέντο, μπορεί να αλλάζει τη ροή ενός αγώνα, με καλές επιθετικές κινήσεις, κυρίως ντράιβ, με επιθετική άμυνα που κυνηγάει το κλέψιμο, αλλά υποπίπτει και σε φάουλ εξαιτίας αυτού, και με τα ίδια προβλήματα στην οργάνωση. Λογικό εν μέρει εξαιτίας της ταχύτητας με την οποία του αρέσει να παίζει, αλλά υπήρχαν στιγμές που η επίθεση του Άρη έμοιαζε με παιδική χαρά, παρότι απέναντι σε σαφώς πιο αδύναμο αντίπαλο. Στο σημείο αυτό δεν συγκρίνεται με τον Καστλ.

Ο Πανιώνιος κέρδισε την Ολύμπια με 75-62, περισσότερο γιατί οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν το πίστευαν ότι μπορούσαν να φύγουν με το διπλό από το Ελληνικό. Φάνηκε καθαρά στο 62-60, όταν ξαφνικά όλα πήγαν στο βρόντο και τα γκαρντ της ομάδας «μπλόκαραν» χωρίς ιδιαίτερη πίεση.

Το Αιγάλεω επέστρεψε στις νίκες κόντρα στην Ολυμπιάδα, η οποία έπαιξε με έναν Αμερικανό. Αλλά δεν της φταίει κανείς γι’ αυτό. Το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Έιμπρααμς το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, το άφησε να «σέρνεται» μία ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να κάνει καμία κίνηση. Ήταν επόμενο ότι ο παίκτης θα διάλεγε στιγμή που θα «πονούσε» την ομάδα για να το επαναφέρει. Όσο για τον Μπογονικολό, μπορεί να έχει χίλια δίκια (θα φανεί, δεν έχω ενημέρωση), αλλά δεν γίνεται κάθε εβδομάδα να είναι αυτός ο Ξανθόπουλος και η Μάρθα Βούρτση του ελληνικού μπάσκετ, που παλεύει μόνος του κατά της διαφθοράς, των συμφερόντων και όλων όσοι θέλουν να κάνουν κακό στην… Ολυμπιάδα, που απειλεί ότι θα τα πει όλα, αλλά δεν λέει τίποτα. Έχει καταντήσει κουραστικό.

Η ΑΕΚ έφτασε πολύ άνετα τις 5 νίκες, κερδίζοντας τον ελλιπή Κολοσσό ακριβώς όσο εύκολα θα έπρεπε να τον κερδίσει. Και μη με παρεξηγείτε: και η ΑΕΚ ήταν ελλιπής. Αλλά έχει εκ των πραγμάτων καλύτερο ρόστερ από τους Ροδίτες, οπότε με τις ίδιες (σημαντικές) ελλείψεις και από τις δύο πλευρές, η ΑΕΚ εξακολουθεί να έχει επιλογές.

Θα κλείσω με την παράνοια του Πανελληνίου. Στην Κυψέλη έδιωξαν τον Καλαφατάκη με επίσημη δικαιολογία ότι είχε κόντρα με τους παίκτες και είχε χαλάσει το κλίμα στα αποδυτήρια. Ως βασικότερο επιχείρημα προβλήθηκε η κόντρα του «Καλάφα» με τον Λιούις Σιμς, τον οποίο μία ημέρα πριν απολυθεί, έθεσε εκτός ομάδας. Η διοίκηση τον επανέφερε με τυμπανοκρουσίες καθώς «τον είχε διώξει ο Καλαφατάκης και όχι ο Πανελλήνιος, εμείς τον θέλουμε».

Τώρα τον διώχνει και ο Ζούρος! Επισήμως έχει διάστρεμμα, αλλά ανεπισήμως… ετοιμάζει βαλίτσες γιατί συγκρούστηκε με τον προπονητή του. Άρα, δύο τινά συμβαίνουν: ή τη Δευτέρα θα απολυθεί ο Ζούρος και πλέον ο Σιμς θα επιστρέψει ως… παίκτης-προπονητής, ή ο Καλαφατάκης έφυγε για άλλους λόγους.

Κι επειδή παιδιά δεν είμαστε, δεν πιστεύουμε ότι ο Σιμς είναι η «πληγή» του Πανελληνίου, όσο πρόβλημα κι αν έχει δημιουργήσει σε δύο προπονητές. Εξάλλου, είναι ψέμα ότι εδώ και αρκετές ημέρες η διοίκηση του Πανελληνίου έψαχνε τρόπο να αδειάσει θέση ξένου για να επιστρέψει ο «Μούλα»;