Eurobasket 2011 on AoB: 1ος όμιλος

Το Ευρωμπάσκετ ξεκινά την Τετάρτη, η αντίστροφή μέτρηση έχει αρχίσει και το Age of Basketball είναι εδώ με όλα όσα θέλετε να ξέρετε για τις ομάδες του κάθε ομίλου της διοργάνωσης πριν το πρώτο τζάμπολ. Προσδεθείτε και ας μπούμε σιγά σιγά στο ρυθμό της μεγαλύτερης γιορτής του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο 1ος όμιλος έχει τρία από τα μεγαλύτερα φαβορί της διοργάνωσης, που θα προσπαθήσουν από νωρίς να θέσουν τις ισορροπίες στον ψυχολογικό τομέα. Μαζί τους και 3 αουτσάιντερ (ας όψεται η απουσία… Γκόρντον, Μένσα-Μπόνσου) που θα παλέψουν για την ανατροπή των προγνωστικών.

Διαβάστε την ανάλυση του 2ου ομίλου
Διαβάστε την ανάλυση του 3ου ομίλου
Διαβάστε την ανάλυση του 4ου ομίλου

1ος όμιλος

ΙΣΠΑΝΙΑ

Ο στόχος: Προφανώς το χρυσό μετάλλιο. Είναι η νικήτρια του προηγούμενου Ευρωμπάσκετ, είναι το μεγάλο φαβορί και έχει το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας της. Γεμάτη ταλέντο, γεμάτη αστέρια, με απίστευτη πληρότητα σε όλες τις θέσεις, η Ισπανία έχει πάρει τόσο ψηλά τον αμανέ, που λίγο ακόμα και δεν… θα καταδεχόταν καν να κατέβει να παίξει. Δικαιολογημένα την έχει… «ψωνίσει», αλλά τα φαβορί αποδεικνύουν τον τίτλο τους στο γήπεδο.
Ο ηγέτης: Ο Παού Γκασόλ είναι ο ηγέτης μιας ομάδας γεμάτης αστέρια. Στην περιφέρεια υπάρχουν οι Καλντερόν, Ναβάρο, Ρούντι, Λιουλ, Σαν Εμετέριο (MVP της ACB), στη ρακέτα οι Ιμπάκα, Ρέγιες, Μ. Γκασόλ, αλλά ο Παού είναι ο ξεκάθαρος ηγέτης της ομάδας αυτής. Όταν παίζει η Ισπανία μεταμορφώνεται και αλλάζει επίπεδο. Ότι αποτελεί το νο.1 της ομάδας φάνηκε και στα φιλικά, όπου ήταν πρώτος σκόρερ σε 7 από τα 8 φιλικά της ομάδας.
Το ερωτηματικό: Σε μια τέτοια δωδεκάδα μάλλον μόνο τον Ρίκι Ρούμπιο μπορείς να επιλέξεις σαν ερωτηματικό. Δίπλα σε αστέρες, δίπλα σε παίκτες πιο φτιαγμένους κι έτοιμους από αυτόν, ίσως βοηθηθεί να μην έχει τόσο βάρος και τόσες ευθύνες, ώστε να αποδώσει καλύτερα απ’ ότι στην Μπαρτσελόνα. Όμως, σίγουρα θα τον σημαδέψουν από το τρίποντο όλες οι αντίπαλες ομάδες, ενώ πολλές θα προσπαθήσουν και να τον αναγκάσουν σε λάθη. Είναι μάλλον ο αδύναμος κρίκος, κι αν δεν μπορεί κάποιος να τον ονοματίσει ως τέτοιο, το ερωτηματικό της ομάδας.
Η αδυναμία: Ουσιαστικά η μεγαλύτερη αδυναμία της Ισπανίας είναι ότι θεωρεί τη φετινή της ομάδας ως τη… Δευτέρα Παρουσία στο χώρο του μπάσκετ, μετά την Dream Team (του 1992, μία ήταν). Δεν είναι, όμως. Έχει αδυναμίες, λίγες και καλυμμένες καλά στα τεράστια πλεονεκτήματά της, αλλά έχει. Όπως την περιφερειακή άμυνα με Καλντερόν και Ναβάρο στην ίδια πεντάδα, μια μικρή ατσαλοσύνη στους ψηλούς όταν ο Παού είναι στον πάγκο, ή και το πώς θα μπορέσει ο Σκαριόλο να χωρέσει μια δωδεκάδα σε κάθε ματς από την οποία ο 11ος παίκτης (Λιουλ) από πλευράς χρόνου ήταν το αστέρι της Ρεάλ Μαδρίτης τη χρονιά που πέρασε. Αν αρχίσει η γκρίνια ή αν γίνει η στραβή (όχι σε νοκ άουτ ματς) ο Σκαριόλο θα πρέπει να έχει πολύ καλές ωτασπίδες για να το αντέξει. Και από τους παίκτες του και από τον τύπο της χώρας. Ο Ιταλός προσπάθησε να μοιράσει το χρόνο απίστευτα (ελάχιστη διαφορά ο 1ος από τον 12ο), αλλά άλλο τα φιλικά, άλλο τα επίσημα που θα αρχίσουν τα… 30άρια στους γνωστούς.
Ο X-factor: Θα επιλέξω τον Σέρτζι Ιμπάκα. Είναι η πρώτη του χρονιά στην ομάδα, είναι το νέο στοιχείο στο παιχνίδι της Ισπανίας, όσο κι ο ρόλος του Σαν Εμετέριο είναι αναβαθμισμένος. Ο Ιμπάκα βοηθάει πάρα πολύ, όχι τόσο στο σκοράρισμα, όσο στην άμυνα και τα ριμπάουντ, που τα κατεβάζει σαν στραγάλια. Με τον Παού στην πεντάδα μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό συμπλήρωμα.
Η απουσία: Ποια απουσία; Η μοναδική από τις καλές ομάδες του Ευρωμπάσκετ που δεν έχει καμία απουσία. Οι Ισπανοί χαμογελάνε και σε αυτό, βλέποντας παίκτες όπως ο Κλέιζα ή ο Ερντέν να μένουν εκτός λόγω τραυματισμού.
Ο πάγκος: Ο Σέρτζιο Σκαριόλο είναι ήδη ο πιο… επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της εθνικής ομάδας. Αυτό που δεν κατάφερε κανένας άλλος, αυτός το έκανε στην πρώτη του προσπάθεια. Πήρε το Ευρωμπάσκετ του 2009. Φέτος θέλει να το επαναλάβει. Μοιάζει να έχει βρει την ισορροπία που πρέπει στο ρόστερ, είναι καλός, έμπειρος και ξέρει να χειρίζεται βεντέτες. Μια ολόκληρη ομάδα από τέτοιες; Ίδωμεν…
Μπλα-Μπλα: Τρομερή περιφέρεια με Καλντερόν-Ρούμπιο-Σάδα στον άσο, Ναβάρο-Λιουλ στο «2», Σαν Εμετέριο-Ρούντι-Κλαβέρ στο «3», Ιμπάκα-Ρέγιες (και Κλαβέρ) στο «4» και τους δύο Γκασόλ στο «5». Δεν της λείπει τίποτα. Έχει περίσσεμα απ’ όλα και αν κάνει το παιχνίδι της θα διαλύσει κάθε αντίπαλο. Τρομακτική από το τρίποντο, η αντίπαλη άμυνα πρέπει να τα δώσει όλα, καθώς δεν μπορεί να αφήσει ούτε το σουτ, ούτε το ντράιβ, ούτε το παιχνίδι στη ρακέτα! Θα στηρίζει πολλά στο μυαλό του Καλντερόν, στο χέρι του Ναβάρο, στο πολυδιάστατο παιχνίδι του Ρούντι και στην κλάση του Παού, αλλά και σε μια πεντάδα με Ρούμπιο, Λιουλ, Σαν Εμετέριο, Ιμπάκα, Μαρκ Γκασόλ δεν της λείπει κάτι εμφανές. Στα φιλικά είχε 7-1, με την καλύτερη επίθεση και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα, ενώ κέρδιζε με τη μεγαλύτερη διαφορά κατά μέσο όρο. Όμως, η ήττα από τη Λιθουανία άνοιξε την όρεξη πολλών.
Πρόβλεψη: Ξεκινά με το χρυσό στο χέρι και όλοι οι άλλοι θα πρέπει να της το πάρουν από εκεί. Αυτό σημαίνει ότι έχει να χάσει τα πάντα και να κερδίσει πολύ λίγα, αφού αν πάρει τον τίτλο, απλώς επιβεβαιώνει τα προγνωστικά. Όμως, δεν θεωρώ ότι θα έχει περίπατο στο Ευρωμπάσκετ. Μέχρι τα νοκ άουτ θα έχει ήδη παίξει 6 δύσκολα θεωρητικά παιχνίδια και μετά άλλα 3 για την κούπα. Σε όλα με το βάρος του φαβορί, σε όλα με τον αντίπαλο να είναι έτοιμος να δώσει τα πάντα. Υπάρχουν ομάδες που προσάρμοσαν το ρόστερ τους για να κερδίσουν τους Ισπανούς (π.χ. Σέρβοι). Είναι το φαβορί, αλλά η διοργάνωση είναι πολύ δύσκολη και δεν θεωρώ ότι θα περάσει «αέρας».

ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ

Ο στόχος: Προφανώς το χρυσό. Όχι μόνο γιατί ήταν 3η στο περσινό Μουντομπάσκετ. Αλλά και γιατί αυτό είναι το δικό της Ευρωμπάσκετ. Στο σπίτι της, με τους απίστευτους φιλάθλους της δίπλα της, στη χώρα που αναπνέει μπάσκετ, η Λιθουανία σκέφτεται το… έπος της κατάκτησης του χρυσού. Όλο το καλοκαίρι ήταν ένα ατελείωτο πάρτι, καμία άλλη χώρα δεν έχει περάσει έτσι τους μήνες πριν το Ευρωμπάσκετ. Συνεχή βίντεο, χρώματα, διασκέδαση και το σίγουρο είναι ένα: η Λιθουανία θα είναι πολύ πολύ δύσκολο να αποκλειστεί σε οποιαδήποτε φάση της διοργάνωσης.
Ο ηγέτης: Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Μπορεί να είναι ο γηραιότερος, μπορεί να μην είναι πια αυτός που ήταν στα 25 και στα 30, αλλά ο Σάρας να είστε σίγουροι ότι θα αλλάζει την εικόνα της ομάδας του προς το καλύτερο σε κάθε ματς. Το στιλ των Λιθουανών τον κάνει να φαίνεται σαν… υπεράνθρωπος, αφού το μυαλό του σχεδιάζει στην εντέλεια απίστευτες φάσεις. Θυμηθείτε την παρουσία του στη Λιέτουβος το χειμώνα. Ο ηγέτης της ομάδας, αυτός που θα καθοδηγήσει τους πάντες, ο προπονητής εντός του γηπέδου.
Το ερωτηματικό: Ο Γιόνας Βαλανσιούνας. Είναι από τους μικρότερους παίκτες της διοργάνωσης. Προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν στην Ευρωλίγκα, την επιλογή στο ντραφτ και μια απίστευτη διοργάνωση με τους Εφήβους. Υπήρχαν φιλικά που έδειξε τρομερό πρόσωπο. Μπορεί να παίξει σε τόσο υψηλό επίπεδο απέναντι στους καλύτερους σέντερ της ηπείρου μόλις στα 19 του; Γιατί απέναντί του θα βρει παίκτες όπως ο Ασίκ, οι Γκασόλ, ο Κάμαν, ο Κρστιτς, ο Μπαρνιάνι, ο Φρίλαντ. Τεράστια πρόκληση…
Η αδυναμία: Η μεγαλύτερη αδυναμία είναι μάλλον το άγχος του οικοδεσπότη. Η πίεση από τον κόσμο, από τον τύπο, από όλους. Όλοι θέλουν το χρυσό, η Λιθουανία πρέπει να τα καταφέρει. Η ομάδα της πλήρης, αν και λείπουν τεράστιες μονάδες, η φροντ λάιν της φόβητρο. Όμως, αν γίνει η στραβή, αν μείνει πίσω σε κάποιο νοκ άουτ ματς, τότε θα φανεί αν μπορεί να σηκώσει το βάρος του οικοδεσπότη και του φαβορί σε όλα σχεδόν τα ματς της διοργάνωσης.
Ο X-factor: Ο Ντάριους Σονγκάιλα δεν έχει παίξει στην εθνική ομάδα από το 2007. Τότε ήταν 29, τώρα είναι 33. Οι συμπατριώτες του ξέχασαν και τώρα ξαναθυμούνται την αίσθηση του να τον έχουν μαζί τους στο παρκέ. Τεσσάρι που απλώς δεν μαρκάρεται στη μέρα του ο Σονγκάιλα είναι μεγάλη υπόθεση για τους Λιθουανούς. Αν κάνει καλή διοργάνωση, τότε η Λιθουανία μάλλον γίνεται το φαβορί για το χρυσό.
Η απουσία: Μπορεί ο Ντάριους Λαβρίνοβιτς να πάλεψε και να ανακοινώθηκε 3 μέρες πριν το Ευρωμπάσκετ ότι δεν τα κατάφερε λόγω τραυματισμού, μπορεί ο Ραμούνας Σισκάουσκας να αποφάσισε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου (άρα δεν μπορεί να μετρήσει για απουσία), αλλά η μεγάλη απουσία των Λιθουανών, και μάλλον η μεγαλύτερη οποιασδήποτε ομάδας στο Ευρωμπάσκετ, είναι αυτή του Λίνας Κλέιζα. Μετά από μια αδιανόητη χρονιά στον Ολυμπιακό που δικαίωσε απόλυτα τη ρήση του AoB ότι κανείς στην Ευρώπη δεν μπορεί να τον μαρκάρει, ο Κλέιζα έκανε ένα ακόμα πιο απίστευτο Μουντομπάσκετ, αλλά μετά ήταν άτυχος. Μαζί του και όλη η Λιθουανία στην πιο μεγάλη στιγμή της μπασκετικής της ιστορίας.
Ο πάγκος: Ο Κεστούτις Κεμτζούρα τώρα φτιάχνει όνομα στο μπασκετικό στερέωμα, αλλά κάθε χρόνο αποδεικνύει ότι είναι πολύ καλός προπονητής, που πολύ γρήγορα θα θεωρείται στην αφρόκρεμα του αθλήματος. Πέρσι έκανε απίστευτη διοργάνωση με τη Λιθουανία, νωρίτερα είχε κάνει τη Λετονία υπολογίσιμο αντίπαλο, φέτος θέλει να αποδείξει ότι η εποχή του ανατέλλει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Μπλα-Μπλα: Πλήρης ομάδα με υπερπλήρη φροντ λάιν, ίσως την καλύτερη στη διοργάνωση. Ο Γιασικεβίτσιους έχει τους Καλνιέτις, Καουκένας, Ντελινινκάιτις να τον ξεκουράζουν στον άσο και να τον βοηθούν, ο Γιασάιτις με τον Πότσιους αναλαμβάνουν το «3», όπου θα βοηθά ο Σονγκάιλα όσο δεν είναι στο «4». Στις θέσεις των ψηλών, εκτός από τον Σονγκάιλα υπάρχουν οι Βαλανσιούνας, Γιανκούνας, Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς, Γιαφτόκας και Πετραβίτσιους, σε μια φροντ λάιν που τα έχει απλώς όλα. Απίστευτος πλουραλισμός, σε 9 φιλικά είχαν 7 διαφορετικούς πρώτους σκόρερ και τη 2η καλύτερη επίθεση. Μοναδική ουσιαστική αδυναμία η μέτρια άμυνα. Αλλά αν μια ομάδα μπορούσε να πάρει τουρνουά από την επίθεση, αυτή είναι η Λιθουανία ως γηπεδούχος. Λίγες αδυναμίες, πολλή όρεξη και το μεγαλύτερο κίνητρο από κάθε ομάδα.
Πρόβλεψη: Αν δεν είναι στα ημιτελικά θα είναι έκπληξη και αποτυχία. Αν είναι, τότε ποιος θα την κερδίσει; Ο τελικός και το χρυσό είναι στις δυνατότητές της, αλλά τα δύσκολα παιχνίδια είναι πολλά στην πορεία και η απόσταση της επιτυχίας από την αποτυχία πολύ μικρή. Όταν, όμως, η γηπεδούχος μιας διοργάνωσης είναι τόσο καλή, τότε αυτομάτως γίνεται ένα από τα φαβορί για τον τελικό.

ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο στόχος: Είναι η δευτεραθλήτρια κόσμου. Η καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα του περσινού Μουντομπάσκετ αν προτιμάτε. Οπότε, το να πούμε ότι έχει ως στόχο οτιδήποτε λιγότερο από τον τελικό και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα ήταν πισωγύρισμα. Οι Τούρκοι είναι ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης, όσο άσχημα κι αν παίζουν στα φιλικά. Το αν «καταφέρουν» να γυρίσουν από το ζενίθ στο γνωστό τους ναδίρ μέσα σε ένα χρόνο, μένει να το δούμε. Αλλά δεν μπορούμε να τους κατατάξουμε πιο κάτω. Αν μείνουν εκτός τετράδας είναι αποτυχημένοι.
Ο ηγέτης: Ο Χέντο Τούρκογλου. Το δείχνει κάθε χρόνο με την εθνική. Όποιος άλλος κι αν είναι εκεί, όσο καλός κι αν είναι ο Ιλιασόβα, ο Ασίκ ή ο οποιοσδήποτε, ο Τούρκογλου είναι η αρχή και το τέλος αυτής της ομάδας. Πλήρης παίκτης, απειλητικός από κάθε σημείο του γηπέδου, με μυαλό και καλή πάσα ο Τούρκογλου είναι εκείνος τον οποίο κοιτούν όλοι στα δύσκολα. Και δικαιολογημένα.
Το ερωτηματικό: Ο Ενές Καντέρ είναι στο προσκήνιο ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα παγκοσμίως. Στο ντραφτ έκανε θραύση, παρότι δεν έπαιξε ούτε ένα παιχνίδι τη χρονιά που πέρασε. Πριν από 3 χρόνια τον είχα βάλει ως νούμερο ένα ταλέντο στην Ευρώπη γεννημένο μετά το 1990, ενώ ακόμα ήταν 16 χρονών (σε άρθρο στο Sportnet με 85 από τους καλύτερους πιτσιρικάδες ηλικίας 15-18 στην Ευρώπη). Από τότε ως τώρα, ουσιαστικά κανείς Ευρωπαίος δεν τον έχει δει. Τώρα θα τον δουν όλοι. Στα φιλικά παίζει πάρα πολύ καλά, αλλά το Ευρωμπάσκετ είναι άλλη υπόθεση. Αν κάνει θεαματική διοργάνωση θα έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του. Αν όχι… θα έχει το χρόνο να βελτιωθεί. Πάντως, η απουσία του Ερντέν του προσφέρει μεγάλη ευκαιρία.
Η αδυναμία: Είναι επιρρεπής στο να αυτοκαταστρέφεται. Ο Τάνιεβιτς είχε βρει το κουμπί όλων, θα το βρει και ο Ενέ; Αν αρχίσει η γκρίνια και οι καυγάδες στα αποδυτήρια όπως παλιά, αξίζει να δείτε όλους τους αγώνες της γιατί μετά από ένα σημείο δεν θα δίνει πάσα το αριστερό στο δεξί χέρι ορισμένων. Κατά τα άλλα, αγωνιστικά μοιάζει πλήρης, όπως ήταν και πέρσι.
Ο X-factor: Ο Ερσάν Ιλιασόβα. Δίπλα στον Τούρκογλου. Αν παίζει καλά, απελευθερώνει όλη την ομάδα γιατί δεν βγαίνει double-team σε καμία θέση στην πεντάδα. Παίζουν στο «3» και το «4» ή και στο «2» και το «3». Είναι αμφότεροι πάνω από 2.05. Είναι το πιο δύσκολο δίδυμο να μαρκάρεις σε όλη τη διοργάνωση, γιατί δεν βγάζουν κανένα νόημα τα ύψη τους με τις θέσεις που παίζουν. Ο Τάνιεβιτς το εκμεταλλευόταν αυτό παίζοντας με Τούρκογλου, Ιλιασόβα, Ερντέν, Ασίκ στην ίδια πεντάδα. Θα το κάνει ο Ενέ με τον Καντέρ στη θέση του Ερντέν; Πραγματική ευλογία για τους Τούρκους, αρκεί να το εκμεταλλευτούν, γιατί ο Ιλιασόβα έχει και τα φεγγάρια του.
Η απουσία: Ο Σεμίχ Ερντέν προσπάθησε αλλά δεν μπόρεσε να είναι έτοιμος. Η Τουρκία θα πρέπει να μάθει να παίζει χωρίς αυτόν. Σίγουρα μεγάλη απουσία, ένας από τους παίκτες που τη βοήθησαν να ανέβει επίπεδο. Αλλά απ’ την άλλη δίνει και μια ευκαιρία στον Καντέρ να αναδειχθεί μέσα από το τουρνουά.
Ο πάγκος: Ο Ορχούν Ενέ δεν είναι Μπόγκνταν Τάνιεβιτς. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς τεχνικός σύμβουλος δεν είναι Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στον πάγκο. Οπότε, η Τουρκία θα εμφανιστεί διαφορετική από τις τελευταίες χρονιές. Οι αλλαγές φάνηκαν στα σκαμπανεβάσματα, αν και το momentum που έχτισε η περσινή ομάδα δεν χάνεται εύκολα. Αν θα μπορέσει να διαχειριστεί μια σαφώς κακομαθημένη ομάδα θα φανεί στο Ευρωμπάσκετ. Έχει καλά διαπιστευτήρια, αλλά είναι η πρώτη του τόσο μεγάλη διοργάνωση, καθώς πέρσι ήταν βοηθός του Τάνιεβιτς.
Μπλα-Μπλα: Ομάδα πλήρης. Τουντζερί, Αρσλάν, Ακιόλ στο ασόδυο, ο Γκιουλέρ δίπλα τους με τον Ονάν. Ο πολυτάλαντος και πολύπλευρος Πρέλντζιτς στο «3», οι Τούρκογλου-Ιλιασόβα και μετά Ασίκ, Καντέρ, Σαβάς και ο νεαρός και φέρελπις Τουρκγιλμάζ. Στα φιλικά κατάφεραν να… ψάχνουν πέτρες να κρυφτούν από κάτω μετά από ήττες όπως το 58-83 από τους Σέρβους ή το 38-62 από τη δική μας εθνική, αλλά μάλλον κανείς δεν νομίζει ότι η κατάσταση θα είναι ίδια και στο Ευρωμπάσκετ. Αν βρουν ισορροπία θα είναι πολύ δύσκολο να χάσουν από οποιονδήποτε. Το θέμα είναι πόσο καλή θα είναι φέτος η άμυνά τους, πόσο σκληρά θα τους επιτρέπεται να παίζουν, αλλά και πώς θα αντιδρούν στα δύσκολα, όταν δεν έχουν 15.000 κόσμο να τους αποθεώνει και να τους σπρώχνει όπως πέρσι.
Πρόβλεψη: Είναι ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο. Μπορεί να πάρει το χρυσό, μπορεί να μείνει εκτός και στη φάση των «12». Αν δεν φτάσει τετράδα είναι αποτυχημένη, αλλά προς το παρόν είναι ερωτηματικό, καθώς δεν έχει πείσει. Ένα από τα 5-6 μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης, αλλά ξεκινά μάλλον από την… 5η-6η θέση αυτών λόγω εικόνας φέτος το καλοκαίρι.

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Ο στόχος: Μια καλή παρουσία ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Αν είχε Γκόρντον και Μένσα-Μπόνσου θα κοιτούσε πολύ ψηλά, αλλά τώρα μάλλον δεν μπορεί. Όσο καλός κι αν είναι ο Ντενγκ ή ο Φρίλαντ, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα στον όμιλο που είναι. Στόχος πρέπει να είναι οι 2 νίκες επί Πολωνίας και Πορτογαλίας και μάλλον εκεί είναι το ταβάνι της. Αν περάσει θα είναι απόλυτα επιτυχημένη, αλλά κοιτώντας… παραπάνω στο άρθρο, αυτό μοιάζει από δύσκολο ως αδύνατο.
Ο ηγέτης: Ο Λούολ Ντενγκ. Από τότε που μπήκε στην ομάδα, βρίσκεται κοντά της κάθε καλοκαίρι και τη βοηθά. Μαζί του η Βρετανία ανέβηκε επίπεδο και μαζί του έχει μπει στον μπασκετικό χάρτη. Σίγουρα μια από τις ατραξιόν του Ευρωμπάσκετ, παίκτης πλήρης και όσοι δεν τον έχετε δει να παίζει, αξίζει τον κόπο να συντονιστείτε στα ματς των Βρετανών.
Το ερωτηματικό: Ο κόσμος της χώρας. Μια χρονιά πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες και οι Βρετανοί ξέρουν ότι οι φίλαθλοι δεν είναι και τόσο μπασκετόφιλοι. Αν η ομάδα προχωρούσε στη διοργάνωση αυτό ίσως διορθωνόταν, αλλά τώρα δεν είναι και τόσο εύκολο. Μπορεί αυτή η ομάδα να τους κάνει φέτος να στρέψουν το μάτι και να την κοιτάξουν κρατώντας τους το ενδιαφέρον μέχρι του χρόνου ή… θα την ξεχάσουν πριν καν τη γνωρίσουν;
Η αδυναμία: Η περιφέρειά της είναι μέτρια στο ασόδυο, καθώς δεν έχει εμπειρίες και παραστάσεις από σημαντικούς αγώνες και διοργανώσεις. Η απουσία του Γκόρντον την κατεβάζει επίπεδο στην περιφέρεια και μάλλον δεν μπορεί να καλυφθεί αυτό όσο καλός κι αν είναι ο Φιντς στον πάγκο και τα τεχνάσματά του. Ο Φιντς το ξέρει αυτό, παίρνοντας μαζί του 6 γκαρντ για το ασόδυο (αφού ο Ντενγκ θα χτυπάει 35άρια και 40άρια στο «3»)!
Ο X-factor: Ο Τζολ Φρίλαντ είναι ένας από τους καλύτερους σέντερ στην Ευρώπη πια. Στο Ευρωμπάσκετ θα έχει την ευκαιρία να το αποδείξει, αν και ξεκινά με μειονέκτημα απέναντι στους άλλους, μιας και παίζει σε κακή ομάδα και θα είναι πιο εύκολο να περιοριστεί. Όμως, αν δεν ταλαιπωρηθεί από προβλήματα φάουλ, μπορεί να κλείσει σπίτια.
Η απουσία: Διπλή, του Μπεν Γκόρντον και του Ποπς Μένσα-Μπόνσου. Αν έπαιζαν θα άλλαζε πρόσωπο όχι μόνο η Βρετανία, αλλά και ολόκληρη η διοργάνωση. Αν ήταν στο ρόστερ τότε η μάχη για την πρόκριση στον 1ο όμιλο θα ήταν πολύ δύσκολη για όλους, ακόμα και τους Ισπανούς ή τους Λιθουανούς. Τώρα, μάλλον δεν φτάνει τόσο ψηλά.
Ο πάγκος: Ο Κρις Φιντς είναι σχετικά άγνωστος στους περισσότερους μπασκετόφιλους της Ευρώπης, αλλά είναι πολύ καλός προπονητής, με αμερικάνικη παιδεία στον τρόπο που προσεγγίζει το παιχνίδι. Μπορεί ξεκάθαρα να στήσει μια ανταγωνιστική ομάδα, έστω και με μέτριο υλικό.
Μπλα-Μπλα: Έξι ασόδυα, Αντεγκμπόγιε, Βαν Ούστραμ, Λένζλι, Λόρενς, Ράινκινγκ, Τζόνσον, με τις ηλικίες τους να εκτείνονται από 18 ως και 38! Ο Κρις Φιντς μάλλον δοκίμασε τα πάντα για να είναι καλυμμένος στην πορεία του Ευρωμπάσκετ. Ουσιαστικά ένα καθαρό τριάρι, ο Ντενγκ, που δεν θα βγαίνει από το παρκέ, παρά μόνο με 5 φάουλ ή με συσκευή οξυγόνου. Μια αρκετά καλή φροντ λάιν, με παίκτες που έχουν εμπειρία από μεγάλους αγώνες σε υψηλό επίπεδο: Άρτσιμπαλντ, Σάλιβαν, Φρίλαντ και μαζί τους οι Μπόατενγκ, Κλαρκ. Μπορεί να μη φοβίζει κανέναν, αλλά όποιος την υποτιμήσει καλό θα είναι να έχει τα υπογλώσσια κοντά του για το έμφραγμα. Στα φιλικά έχασε με συνολική διαφορά 8 πόντων από Σερβία, Κροατία, Αυστραλία, και αυτό κάτι δείχνει.
Πρόβλεψη: Δύσκολα θα προχωρήσει πέρα από τον όμιλο. Αν ήταν πλήρης η συζήτηση θα άλλαζε, αλλά τώρα δεν μοιάζει να μπορεί να χτυπήσει κάποια από τις 3 προηγούμενες. Βέβαια, αν καταφέρει στην πρεμιέρα να σοκάρει τους Τούρκους, τότε όλα αλλάζουν. Δεν θα την καταβαραθρώσω, απλώς θα πω ότι είναι αουτσάιντερ. Έχει, όμως, τα φόντα να κάνει ζημιά σε όποιον δεν την πάρει στα σοβαρά.

ΠΟΛΩΝΙΑ

Ο στόχος: Μια καλή παρουσία που μεταφράζεται σε μία ή δύο νίκες και αποφυγή της τελευταίας θέσης του ομίλου. Το καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ καλά. Με Γκόρτατ, Λάμπε, Κελάτι και όνειρα. Στράβωσε στην άρνηση του Λάμπε, σκοτείνιασε στο πρόβλημα με την ασφάλιση του Γκόρτατ και… μαύρισε στον τραυματισμό του Κελάτι. Δεν είναι τυχαίο ότι περίμενε τη λήξη της προθεσμίας για να δηλώσει δωδεκάδα μήπως προλάβει ο Κελάτι. Τώρα, ούτε η ίδια ξέρει τι να περιμένει, πάντως δεν μοιάζει να είναι για πολλά πολλά.
Ο ηγέτης: Ο Σίμον Στσέβτσικ της Αβελίνο προέρχεται από μια τρομερή χρονιά στην Ιταλία. Οι απουσίες της Πολωνίας του δίνουν την ευκαιρία να έχει… τα κλειδιά της ομάδας. Θεωρώ ότι είναι σε θέση να τραβήξει πολλά βλέμματα πάνω του στο Ευρωμπάσκετ, καθώς είναι ταλαντούχος και μάλλον θα κάνει καλή διοργάνωση. Όμως, δύσκολα θα βοηθήσει την ομάδα του να κάνει το κάτι παραπάνω.
Το ερωτηματικό: Ο Τόμας Κελάτι. Είναι στο ρόστερ, μπήκε τελευταία στιγμή, αλλά είναι απροπόνητος και προέρχεται από τραυματισμό. Το αν θα μπορέσει να βοηθήσει μάλλον είναι εξαιρετικά αμφίβολο.
Η αδυναμία: Η επίθεσή της. Παίζει καλή άμυνα, είναι σκληρή ομάδα, αλλά δεν μπορεί να σκοράρει με τίποτα. Το ριμπάουντ δεν είναι εύκολο (χωρίς Γκόρτατ, Λάμπε) με αποτέλεσμα να τρέχει ελάχιστα, αφού πρέπει όλοι να βοηθήσουν στον τομέα αυτό. Στα φιλικά είχε την 3η χειρότερη επίθεση, μπροστά μόνο από… Τουρκία και Βοσνία.
Ο X-factor: Ο Λούκαζ Κόστσαρεκ θα πρέπει να παίξει πολύ καλά για να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα του. Με τις απουσίες των ψηλών, ο Κόστσαρεκ θα κληθεί να κρατάει ακόμη περισσότερο την μπάλα στα χέρια του, αλλά και να βοηθά τους σουτέρ και τους ψηλούς στο σκοράρισμα. Ετοιμάζεται για μια πολύ δύσκολη διοργάνωση, αλλά αν τα βγάλει πέρα, η Πολωνία θα εμφανιστεί αξιόμαχη.
Η απουσία: Ο Μάρτσιν Γκόρτατ. Είναι ο πιο διάσημος Πολωνός παίκτης, είναι 2.13, γουστάρει να παίζει για την εθνική, μεταμορφώνεται πάντα προς το καλύτερο, βοηθά με την άμυνα, τα ριμπάουντ και τις τάπες του την ομάδα να αλλάξει πρόσωπο. Χρειάζεται να πούμε κι άλλα; Α, ναι. Μια ομάδα όπως η Πολωνία δεν έχει πολυτέλεια για τέτοιες απώλειες.
Ο πάγκος: Ο Άλες Πίπαν είναι έμπειρος προπονητής και ξέρει καλά διοργανώσεις όπως το Ευρωμπάσκετ. Πρώτη του χρονιά στην ομάδα και του έλαχε η ατυχία με το λοκ άουτ και το… παιδί του Λάμπε. Ξέρει να εκμεταλλεύεται τα όπλα του, αλλά πόσους λαγούς να βγάλει από το καπέλο του; Πάντως, η Πολωνία παίζει σκληρή άμυνα και δύσκολα της ξεφεύγει πολύ το ματς. Από τα φιλικά της, ουσιαστικά μόνο το ματς με την Ελλάδα της έφυγε πολύ.
Μπλα-Μπλα: Φέτος λείπουν οι δύο πρώτοι σκόρερ της ομάδας και ο τρίτος μπήκε στην ομάδα απροπόνητος. Οι υπόλοιποι έχουν ένα βουνό να ανέβουν για να καλύψουν το κενό. Στην περιφέρεια, δίπλα στον Κόστσαρεκ θα δούμε τους Βισνιέφσκι, Βατζίνσκι, Κελάτι, Πάμουλα, Σκιμπνιέφσκι και Στσότκα. Στη ρακέτα, ο Στσέβτσικ θα έχει βοήθειες από τους Λάπετα, Χρίτσανιουκ, Λέοντσικ, ενώ ο Μπερίσα θα είναι η σύνδεση της περιφέρειας με τη ρακέτα. Μέτρια ομάδα, μάλλον πήγε αρκετά βήματα πίσω με την απουσία των δύο καλύτερών της παικτών, θα παίξει σκληρά, θα προσπαθήσει να τρέξει, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει κάτι καλό, αφού έχει πρόβλημα ύψους και δεν θα ελέγχει τα ριμπάουντ.
Πρόβλεψη: Μάλλον αδύνατο να περάσει από τον πρώτο όμιλο. Μπορεί να κάνει μια νίκη, ίσως και δύο, όμως δεν θεωρώ ότι θα κάνει και τρίτη. Αν τα καταφέρει έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες. Αν όχι, κανείς δεν θα την κατηγορήσει. Θα τα «ακούσει» μόνο αν χάσει από τους Πορτογάλους μάλλον.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

Ο στόχος: Επετεύχθη! Μία από τις δύο ομάδες της διοργάνωσης, που είχαν στόχο την πρόκριση σε αυτή. Ας όψεται ο προκριματικός γύρος. Πλέον, οι Πορτογάλοι ξέρουν ότι είναι μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της διοργάνωσης. Στόχος οι αξιοπρεπείς εμφανίσεις κι αν έρθει μια νίκη, τότε θα είναι σαν… κατάκτηση του χρυσού.
Ο ηγέτης: Ο Μιγκέλ Μιράντα. Είναι εκείνος που συνήθως παίζει περισσότερο, έμπειρος στα 33 του, παίρνει τις περισσότερες επιθέσεις και παρά το ύψος του έχει καλό παιχνίδι και μακριά και κοντά στο καλάθι. Θα τον δείτε να σουτάρει τρίποντα, αλλά και να παίζει σέντερ στην αμέσως επόμενη επίθεση.
Το ερωτηματικό: Η ηλικία της ομάδας. Η Πορτογαλία έχει 8 παίκτες άνω των τριάντα στη δωδεκάδα. Οι αγώνες είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και συνεχείς, οπότε κανείς δεν ξέρει αν θα αντέξουν να βγάλουν το τουρνουά παίκτες, που έχουν ήδη πίσω τους 4 ματς πρόκρισης και δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν συνεχείς αγώνες τόσο υψηλού επιπέδου.
Η αδυναμία: Η έλλειψη ταλέντου και ύψους. Η παρουσία 8 παικτών άνω των 30 δείχνει ότι η Πορτογαλία είναι έμπειρη, αλλά δείχνει επίσης ότι λείπουν τα νέα ταλέντα. Επίσης πρόκειται για μια κοντή ομάδα με κανέναν παίκτη άνω του 2.08 και μόλις 5 πάνω από 2 μέτρα στο ρόστερ.
Ο X-factor: Ο Φιλίπε Ντα Σίλβα είναι ο φυσικός ηγέτης της Πορτογαλίας. Είναι ο πλέι μέικερ της ομάδας, αυτός από τον οποίο περνά η μπάλα σε κάθε επίθεση. Μοιράζει πολλές ασίστ (συνήθως πάνω από 5.0-6.0 μέσο όρο) και έχει και παρουσία στο σκοράρισμα. Τελευταία δεν είναι σε καλή κατάσταση αλλά αν ανέβει, τότε θα είναι καθοριστικός για την ομάδα του.
Η απουσία: Ο Χεσίμου Έβανς έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην εθνική ομάδα πέρσι, όταν και ήταν 1ος σκόρερ και ριμπάουντερ της ομάδας. Φέτος, στα 36 του, δεν θέλησε να παίξει εθνική. Μεγάλη απώλεια, καθώς ο Αμερικανός με πορτογαλικό διαβατήριο ήταν ξεκάθαρα ο πιο προικισμένος παίκτης της ομάδας.
Ο πάγκος: Ο Μάριο Πάλμα είναι γνωστός σε όλους από τις θητείες του σε Ανγκόλα και Ιορδανία. Φέτος ανέλαβε την Πορτογαλία και την έφερε στο Ευρωμπάσκετ. Ξέρει να διαχειρίζεται αδύναμες ομάδες, ξέρει να διαχειρίζεται αγώνες με καλύτερους αντιπάλους. Το Ευρωμπάσκετ είναι πολύ δύσκολο, αλλά είναι αρκετά έμπειρος ώστε να βοηθήσει τους παίκτες του να το διαχειριστούν σωστά.
Μπλα-Μπλα: Όλη η παλιοπαρέα είναι εδώ, όπως καταλαβαίνετε από τις ηλικίες. Στην περιφέρεια, δίπλα στον Ντα Σίλβα, υπάρχει ο 36χρονος Τάβαρες, ο 38χρονος Κόστα και ο 30χρονος Σόουζα. Μαζί τους στο 2-3 οι Σίλβα, Μινχάβα και Αντράντε (παίζει και στο 4). Στη ρακέτα τον Μιράντα συνεπικουρούν ο Έλβις Εβόρα και οι Σαντος, Φονσέκα, Γκονκάλβες.
Πρόβλεψη: Δύσκολα θα αποφύγει την τελευταία θέση του ομίλου. Θα παλέψει για μια νίκη εναντίον Πολωνίας και Μ. Βρετανίας, αλλά και σε αυτά τα ματς θα μπει ως ξεκάθαρο αουτσάιντερ.

Νίκος Κουσούλης