Eurobasket 2011 on AoB: 2ος όμιλος

Το Ευρωμπάσκετ ξεκινά την Τετάρτη, η αντίστροφή μέτρηση έχει αρχίσει και το Age of Basketball είναι εδώ με όλα όσα θέλετε να ξέρετε για τις ομάδες του κάθε ομίλου της διοργάνωσης πριν το πρώτο τζάμπολ. Προσδεθείτε και ας μπούμε σιγά σιγά στο ρυθμό της μεγαλύτερης γιορτής του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο 2ος όμιλος είναι μακράν ο πιο σκληρός του Ευρωμπάσκετ. Πρόκειται για όμιλο-κόλαση και οποιαδήποτε ομάδα της διοργάνωσης που δεν κληρώθηκε σε αυτόν, μάλλον μακαρίζει την τύχη της. Έχει 4 ομαδάρες που θα παλέψουν για τρεις, θέσεις, κάτι που σημαίνει ότι μια από τις Σερβία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία δεν θα είναι ούτε καν στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης. Ισραήλ και Λετονία μάλλον θα παίξουν το ρόλο του σάκου του μποξ, αλλά αν κάνουν κάποια έκπληξη εκτός προγράμματος, τότε αυτομάτως κάνουν και… κηδεία στον ηττημένο.

Διαβάστε την ανάλυση του 1ου ομίλου
Διαβάστε την ανάλυση του 3ου ομίλου
Διαβάστε την ανάλυση του 4ου ομίλου

2ος όμιλος

ΣΕΡΒΙΑ

Ο στόχος: Όταν λέει ο Ίβκοβιτς ότι στόχος είναι ο τελικός, όταν ο Κρστιτς απαντά ότι στόχος είναι το χρυσό και όχι μόνο ο τελικός, τότε ποιος μπορεί να πει κάτι λιγότερο; Οι Σέρβοι έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση του, δεν μασάνε τα λόγια τους και έχουν θέσει μόνοι τους τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη.
Ο ηγέτης: Ο Νενάντ Κρστιτς. Ο φυσικός αρχηγός της ομάδας, στο παρκέ και τα αποδυτήρια. Το δεξί χέρι του Ίβκοβιτς, ο πιο έμπειρος παίκτης μιας νεανικής ομάδας μόλις στα 28 του. Ο Ίβκοβιτς περιμένει τα πάντα από αυτόν και αυτός ανταποκρίνεται. Σέντερ ολκής, με τρομερή τεχνική και πολύ ταλέντο. Δικαιολογημένα κατέχει τον τίτλο που κατέχει.
Το ερωτηματικό: Διπλό. Ο Μάρκο Κέσελι έχει σπάσει το ζυγωματικό, ενώ ο Νεμάνια Μπιέλιτσα έκανε εγχείρηση στον καρπό στις αρχές καλοκαιριού. Αμφότεροι δεν είναι στο 100%, ο Κέσελι μάλιστα θέλει να το παίξει και ήρωας λέγοντας ότι θα αγωνιστεί χωρίς μάσκα. Το αν θα βοηθήσουν είναι άξιο απορίας, με τους Τρίπκοβιτς και Μιλοσάβλιεβιτς να ήταν πιο ετοιμοπόλεμοι αλλά να μην επιλέχθηκαν.
Η αδυναμία: Με πρώτη ματιά καμία. Πλήρες ρόστερ με απίστευτο ταλέντο. Με δεύτερη ματιά, μάλλον πρέπει να πούμε ότι η μόνη τους αδυναμία είναι ότι είναι… Σέρβοι. Η λογική των Σέρβων είναι λίγο πολύ γνωστή. Όσο είναι άγνωστοι και… κακοπληρωμένοι έχουν απίστευτο κίνητρο και σαρώνουν τα πάντα. Μόλις ανοίξει η κάνουλα με τα λεφτά, τότε… διαλύεται η εθνική ομάδα μέχρι να έρθει η επόμενη γενιά να την αναστήσει. Με 8 παίκτες κάτω των 25 ετών, ίσως έχουν… 1-2 χρόνια ακόμα, αλλά ήδη έχουν κάνει μεγάλα συμβόλαια.
Ο X-factor: Ο Μίλος Τεόντοσιτς. Μετά από μια απίστευτη χρονιά πρόπερσι και δύο τρομερές διοργανώσεις με την εθνική ομάδα το 2009 και το 2010, ο Τεόντοσιτς πέρσι ήταν σκιά του εαυτού του, παίζοντας μάλιστα για τον ομοσπονδιακό του προπονητή. Όμως, όταν παίζει καλά, τότε όλη η Σερβία ανεβαίνει επίπεδο και γίνεται σχεδόν ανίκητη.
Η απουσία: Ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Πολύ καλός παίκτης, δυνατός σέντερ, θεωρώ ότι θα είχε θέση στο ρόστερ. Ο ίδιος βαρέθηκε να τραβάει προετοιμασίες χωρίς να παίζει στο τέλος και αρνήθηκε την κλήση εξαγριώνοντας τον Ίβκοβιτς.
Ο πάγκος: Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι ο πιο έμπειρος προπονητής της Ευρώπης. Κατά πολλούς ο καλύτερος, άλλοι απλώς δεν τον βάζουν στη σύγκριση θεωρώντας τον… πατέρα των τωρινών καλύτερων. Μεγάλη μορφή, εμπνέει την ομάδα του, ξέρει να κρατά ισορροπίες, είναι απίστευτα έμπειρος και τρομερά οξυδερκής. Στην προτελευταία του χρονιά στους πάγκους, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει, θέλει να παίζει σε Ολυμπιακούς στην τελευταία του.
Μπλα-Μπλα: Η Σερβία είναι ένα από τα 3 μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης μαζί με Λιθουανούς και Ισπανούς. Δεν της λείπει τίποτα, τα τελευταία δύο χρόνια είναι στο υψηλότερο επίπεδο, ενώ πια είναι και πιο ώριμη με περισσότερες παραστάσεις. Δίπλα στον Τεόντοσιτς στην περιφέρεια υπάρχουν ο Μάρκοβιτς, ο Πάουνιτς, ο Ράσιτς, οι Τέπιτς, Κέσελι θα μοιράζονται το «3», μαζί με τον Μπιέλιτσα όσο δεν είναι στο «4», ενώ στη ρακέτα μαζί με τον Κρστιτς βρίσκονται και ο Σαβάνοβιτς, ο Μαριάνοβιτς των 2.22, ο Πέροβιτς των 2.17 και ο Μάτσβαν. Καλή άμυνα, καλή επίθεση, χωρίς αδυναμίες και χωρίς κενά. Μέτρια σχετικά στα φιλικά, αλλά ο Ίβκοβιτς δοκίμαζε. Η Σερβία είναι υπερδύναμη και το ξέρει και η ίδια.
Πρόβλεψη: Η λογική λέει ότι θα είναι τετράδα και θα παλέψει για το χρυσό επί ίσοις όροις. Όμως, ο όμιλός της είναι απίστευτα δύσκολος, η συνέχεια στους «12» εξίσου δύσκολη και είναι ρίσκοπ να προεξοφλήσουμε αποκλεισμό για κάποια από τις άλλες πολύ καλές ομάδες. Ξεκινά με Ιταλία και μπορεί να θέσει τις ισορροπίες στο ματς αυτά, ή μπορεί… να τρέχει και να μη φτάνει με τίποτα μετά. Δεν ξέρω πού θα μείνει ή αν θα πάει ως το τέλος, αλλά αν είναι εκτός τετράδας είναι αποτυχημένη. Όμως, έχει όλα τα φόντα για να πετύχει.

ΓΑΛΛΙΑ

Ο στόχος: Ο τελικός, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το χρυσό. Ο Πάρκερ είπε ότι νιώθει αισιόδοξος για τη φετινή Γαλλία, οι Γάλλοι λένε ότι έχουν ένα από τα καλύτερα ρόστερ της ιστορίας τους, παρά τις ατυχίες με τους τραυματισμούς. Οτιδήποτε λιγότερο από την τετράδα είναι αποτυχία.
Ο ηγέτης: Ο Τόνι Πάρκερ. Όποτε ο άσος των Σπερς παίζει στην εθνική, η Γαλλία είναι άλλη ομάδα. Πληθωρικός, γρήγορος, με πολύ μυαλό, καλή πάσα, καλύτερο ντράιβ και πολύπλευρο παιχνίδι. Ο Πάρκερ στα 31 του θα καθοδηγεί και πάλι τη Γαλλία και μαζί του οι τρικολόρ νιώθουν σιγουριά. Σε 7 από τα 9 φιλικά των Γάλλων ο Πάρκερ ήταν πρώτος σκόρερ, με αρκετά υψηλό μέσο όρο μάλιστα.
Το ερωτηματικό: Όταν ξεκίνησε το καλοκαίρι είχε Τουριάφ, Μ. Πετριούς, Μποκολό, Α. Ντιο. Τώρα δεν έχει κανέναν από τους 4. Θα μπορέσει ο Βενσάν Κολέ να φτιάξει έτσι την ομάδα ώστε να μη φανούν οι απουσίες αγωνιστικά; Δεν είναι εύκολο. Αν οι Γάλλοι αποτύχουν, έχουν δικαιολογία. Όμως, αυτό δεν θα γλυκάνει το χάπι.
Η αδυναμία: Φαινομενικά καμία. Ίσως το γεγονός ότι στηρίζεται υπερβολικά στον Πάρκερ. Αν κλειστεί ο Πάρκερ τότε θα πρέπει να βρει άλλες λύσεις, την ώρα που ο Γάλος σταρ αντιμετωπίζει συνεχώς νταμπλ τιμ, οπότε απελευθερώνει τους συμπαίκτες του. Προς το παρόν ο Πάρκερ είναι ασταμάτητος και η Γαλλία σχεδόν ανίκητη.
Ο X-factor: Ο Γιοακίμ Νοά μπορεί να δώσει μεγάλη δύναμη στη Γαλλία. Η παρουσία του στη ρακέτα παίζει μεγάλο ρόλο για τους Γάλλους. Για πρώτη φορά σε μεγάλο τουρνουά με τη Γαλλία, μπορεί να έχει καταλυτική παρουσία, σε έναν όμιλο με ομάδες που έχουν πολύ καλούς σέντερ στη διάθεσή τους.
Η απουσία: Διαλέγετε και παίρνετε, Τουριάφ, Α. Ντιο, Μ. Πιετρούς, Μποκολό, Μπομπουά. Οι Γάλλοι έχουν χάσει πολλούς καλούς παίκτες φέτος, αλλά μάλλον η απουσία του Μικαέλ Πιετρούς είναι η πιο σημαντική, καθώς ο Πιετρούς και το πολύπλευρο παιχνίδι του μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε ένα ματς. Μαζί με τον Μπ. Ντιο θα έκανε το παιχνίδι της Γαλλίας ιδιαίτερα απρόβλεπτο. Βέβαια, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα για τους Μπατούμ και Ζελαμπάλ…
Ο πάγκος: Ο Βενσάν Κολέ είναι έμπειρος και έχει πια συνηθίσει στον πάγκο της Γαλλίας, καθώς βρίσκεται στον 3ο χρόνο παρουσίας του εκεί. Φέτος, υπάρχουν απαιτήσεις και ο ίδιος θα πρέπει να αντεπεξέλθει σε αυτές. Αν αποτύχει και πάλι η Γαλλία, μάλλον θα υπάρχει αλλαγή στον πάγκο της…
Μπλα-Μπλα: Δυνατή ομάδα, από τις πιο πειστικές στα φιλικά, αν και επέλεξε να παίξει πολύ λίγα ντέρμπι. Δίπλα στον Πάρκερ υπάρχουν οι Αλπισί, Ντε Κολό και Τσικαμπού, ενώ οι Ζελαμπάλ, Μπατούμ, Λομπαγέ-Καουντί θα αγωνίζονται στο 2-3. Ο Μπορίς Ντιο και οι Σεραφάν, Φ. Πιετρούς, Τραορέ θα συνεπικουρούν τον Νοά. Η Γαλλία είχε το καλύτερο ποσοστό νικών στα φιλικά με μόλις μια ήττα σε 10 ματς, ενώ είχε και την καλύτερη άμυνα (62.2 πόντοι) και κέρδιζε με τη 2η μεγαλύτερη διαφορά κατά μέσο όσο. Απ’ την άλλη, έχασε με 24 πόντους από την Ισπανία, ενώ εκτός από αυτό το φιλικό και εκείνο με τη Σερβία, επέλεξε να παίζει με αντιπάλους μέσης δυναμικότητας. Στο Ευρωμπάσκετ, για να πάρει την κούπα θα πρέπει να ξεπεράσει 9 πολύ σκληρά παιχνίδια με αντιπάλους αντίστοιχης δυναμικότητας.
Πρόβλεψη: Ένα από τα ερωτηματικά του Ευρωμπάσκετ. Έχει το ρόστερ για να φτάσει ως το τέλος και να πάρει το χρυσό μετάλλιο, αλλά έχει καιρό τώρα σταματήσει να πείθει. Είναι τυχερή γιατί ξεκινά με το πιο εύκολο πρόγραμμα από τις άλλες καλές του ομίλου και μετά από δύο αγώνες θα ξέρει τι πρέπει να κάνει για την πρόκριση και από ποιους δεν θα πρέπει να χάσει με τίποτα. Όλα αυτά αν κερδίσει Ισραήλ και Λετονία. Λογικά θα περάσει, εκτός αν ξεφουσκώσει όπως σε πρόσφατα τουρνουά, ή αν πάθει καμιά τραυματική ήττα και μετά έχει κόμπλεξ. Όλα τα έχουμε ξαναδεί. Από εκεί και πέρα, είναι από τις ομάδες που μπορούν να… αποκλειστούν ανά πάσα στιγμή, ή να φτάσουν στον τελικό. Νομίζω ότι δεν θα είναι στα μετάλλια πάντως, κυρίως λόγω της ψυχολογίας που έχει σε τέτοια τουρνουά.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Ο στόχος: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Καθόλου μικρός και καθόλου εύκολος. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει είτε να φτάσει στον τελικό, είτε να βγει το πολύ μέχρι 6η. Όμως, όποιος βιαστεί να πει ότι δεν μπορεί η Γερμανία, η απάντηση είναι ότι ο Νοβίτσκι δεν κατέβηκε για διακοπές στο Ευρωμπάσκετ, αλλά μόνο για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς. Και όταν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου βάζει ένα στόχο, τότε πρέπει όλοι τουλάχιστον να τον σεβαστούμε.
Ο ηγέτης: Η απάντηση είναι η πιο προφανής που θα μπορούσε να δοθεί σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου. Ο Ντιρκ Νοβίτσκι είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, προέρχεται από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, το πρώτο δαχτυλίδι πρωταθλητή και το MVP των τελικών. Όταν παίζει στη Γερμανία, η νασιοναλμανσάφτ αλλάζει επίπεδο, γίνεται άλλη ομάδα, η οποία μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε. Αν το Ευρωμπάσκετ αυτό θα είναι… Ντιρκιάδα, αν θα είναι το τέλος φινάλε στο φετινό παραμύθι του Νοβίτσκι, θα το δούμε. Πάντως, κανείς δεν τολμά να ποντάρει εναντίον του.
Το ερωτηματικό: Ο Ρόμπιν Μπένζινχ είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους Γερμανούς της νέας γενιάς. Κάθε χρόνο και καλύτερος, με καλές κινήσεις και μέλλον. Όμως, φέτος θα έχει μπροστά του τον Νοβίτζκι, συν τους Κάμαν, Γιάγκλα, Όμπρεχτ, Πλάις, Σούλτζε στους ψηλούς. Ή θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να παίζει στο «3» δίπλα στον Νοβίτσκι, ή θα κάτσει πολλή ώρα στον πάγκο. Η παρουσία του στο Ευρωμπάσκετ αποτελεί ερωτηματικό.
Η αδυναμία: Ξανά οι περιφερειακοί. Ο Χάμαν αντέχεται, ο Σαφάρτζικ είναι πιο πολύ σουτέρ, οι άλλοι είναι μετρίως μέτριοι. Το βασικότερο πρόβλημα της Γερμανίας είναι όταν πιέζεται. Ποιος θα περάσει το κέντρο, ποιος θα δώσει την μπάλα στον Νοβίτσκι για να φτάσει η επίθεση ως το σουτ; Ο Μπάουερμαν σπάει κάθε χρόνο το κεφάλι του, αλλά απέναντι σε ομάδες που πιέζουν ασφυκτικά οι περιφερειακοί του έχουν πρόβλημα.
Ο X-factor: Ο Κρις Κάμαν. Ο τύπος το έχει ξεκαθαρίσει. Όταν παίζει ο Νοβίτσκι, παίζει κι αυτός. Για δύο λόγους, πρώτον γιατί τότε μπορεί να φανεί καλύτερα και να φτάσει σε επιτυχίες και δεύτερον γιατί δεν είναι ήρωας για να παίξει μόνος του. Είναι από τους καλύτερους σέντερ της διοργάνωσης, έχει όρεξη αφού έχασε αρκετό καιρό λόγω τραυματισμού, μοιάζει σε καλή κατάσταση και μπορεί να κάνει πολύ πιο εύκολη τη ζωή του Ντιρκ.
Η απουσία: Ουσιαστικά καμία. Εφόσον ο Ντιρκ είπε το «ναι», εφόσον ο Κάμαν ακολούθησε, δεν υπάρχει απουσία για τους Γερμανούς.
Ο πάγκος: Ο Ντιρκ Μπάουερμαν είναι από τις μεγαλύτερες αλεπούδες των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πολύπειρος, ξέρει να χειρίζεται ομάδες με έναν αστέρα και πολλούς ρολίστες, έχει φτάσει μαζί με τον Νοβίτσκι τη Γερμανία στα όριά της κι ακόμα παραπέρα. Δήλωσε φέτος ότι είναι η τελευταία του χρονιά στον πάγκο της εθνικής εκτός… αν έρθουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Γι’ αυτό το «εκτός» μαζεύτηκε όλη η Γερμανία φέτος. Αυτό θα κυνηγήσουν και ο Μπάουερμαν είναι ο κατάλληλος για να τους οδηγήσει.
Μπλα-Μπλα: Ομάδα του Νοβίτσκι, όχι θεαματική, όχι μεγαθήριο, αλλά όταν μια ομάδα έχει τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο, τότε κανείς δεν την ξεγράφει. Στην περιφέρεια θα βρούμε τους Χάμαν, Σαφάρτζικ, Στάιγκερ, Χέρμπερ και Σβέτχελμ, με τον Μπένζινχ και τον Σούλτζε στο 3-4 και τους Κάμαν, Νοβίτσκι, Όλμπρεχτ, Πλάις και Γιάγκλα στη ρακέτα σε μια πολύ ψηλή και πολύ ευέλικτη φροντ λάιν. Η φετινή Γερμανία είναι μάλλον η καλύτερη όλων των εποχών, καθώς έχει όλη την καλή φουρνιά και πολλούς νέους, αρκετά ταλαντούχους παίκτες. Ο Νοβίτσκι στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και η γνωστή συνταγή. Άμυνα, αργές επιθέσεις και η μπάλα στον τεράστιο Ντιρκ. Συνταγή πετυχημένη σχεδόν κάθε καλοκαίρι που ο Νοβίτσκι εμφανίζεται στην εθνική. Παρότι έχασε από την Ελλάδα, η Γερμανία κέρδισε Σέρβους, Τούρκους και σχεδόν όλα τα άλλα ματς της, ανεβαίνοντας προφανώς επίπεδο με Κάμαν και Νοβίτσκι στη σύνθεσή της και με τον Κάμαν να δείχνει από νωρίς πόσο πεινασμένος είναι για μπάσκετ.
Πρόβλεψη: Είναι η καλύτερη Γερμανία που έχουμε δει, έχει τον καλύτερο παίκτη του κόσμου σε καλή κατάσταση και καλό προπονητή. Είναι σε πάρα πολύ δύσκολο όμιλο και δεν είναι φαβορί για πρόκριση. Η λογική λέει ότι θα παλέψει με την Ιταλία, όμως θεωρώ ότι θα προκριθεί όποιος κι αν μείνει απ’ έξω. Μπορεί να κάνει και την έκπληξη και να φτάσει ως το τέρμα, ιδίως αν μπορέσει να προκριθεί οκτάδα. Γιατί οι αντίπαλοι στο νοκ άουτ είναι μικρότερης δυναμικότητας από εκείνους που θα αντιμετωπίσει ως εκεί.

ΙΤΑΛΙΑ

Ο στόχος: Η επιστροφή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η Ιταλία ουσιαστικά είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια αλλά θέλει τώρα να ξημερώσει μια νέα εποχή. Βέβαια, κάθε αρχή και δύσκολη, έπεσε στον πιο παλούκι όμιλο που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, οπότε κάλλιστα μπορεί να μείνει έξω από τον πρώτο γύρο. Οι άλλοι τρεις είναι πιο ψημένοι, πιο σκληροί, πιο έτοιμοι και πιο έμπειροι. Όμως, οι Ιταλοί θέλουν να προχωρήσουν. Θέλουν οκτάδα, εξάδα, ίσως και τετράδα. Μέχρι να τα καταφέρουν, πάντως, κανείς δεν θα στοιχηματίσει υπέρ τους.
Ο ηγέτης: Οι «Τρεις Σωματοφύλακες». Μπελινέλι, Μπαρνιάνι και Γκαλινάρι οδηγούν την ομάδα και έχουν δείξει στα φιλικά ότι έχουν μάθει να συνυπάρχουν αρμονικά. Παίζουν μόνοι τους, θα βγάζουν 35+ λεπτά σε κάθε ματς, αλλά ως τώρα αυτό πιάνει: 3 φορές πρώτος σκόρερ ο Μπελινέλι, που γύρισε και μόνος του το τελευταίο φιλικό με την Ελλάδα, 3 φορές πρώτος σκόρερ ο Γκαλινάρι, που δύσκολα μαρκάρεται, 5 φορές πρώτος σκόρερ ο Μπαρνιάνι, που μπαίνει πολύ δυνατά και κάνει κάθε αντίπαλο σέντερ να βλέπει εφιάλτες. Όπου φτάσουν οι τρεις τους, εκεί θα φτάσει και η Ιταλία. Σίγουρα ενδιαφέρον.
Το ερωτηματικό: Οι υπόλοιποι 9. Η διαφορά κλάσης είναι τεράστια, ενώ και ο ρόλος που πρέπει οι άλλοι να δεχτούν δεν είναι εύκολος. Ο Μαντσινέλι παίζει αρκετά, το ίδιο και ο Χάκετ και οι άλλοι 7 μοιράζονται λιγότερα από 50 λεπτά σε κάθε ματς και ελάχιστα σουτ. Πρέπει να δεχτούν το ρόλο τους και να παίξουν μέσα σε αυτόν όσο καλύτερα μπορούν για να προχωρήσει η Ιταλία. Θα το κάνουν;
Η αδυναμία: Το γεγονός ότι η τριάδα έχει απόλυτη ελευθερία από τον Πιανιτζάνι κρύβει και κινδύνους. Πολλές φορές αρχίζουν να τρελαίνονται και σουτάρουν χωρίς λογική, χωρίς υποτυπώδες σύστημα και χωρίς τύχη. Όσο πιο πολύ τα περιορίσουν αυτά τόσο πιο μακριά θα φτάσουν.
Ο X-factor: Ο Στέφανο Μαντσινέλι είναι η ήρεμη δύναμη αυτής της ομάδας. Κρατάει τα μπόσικα στην άμυνα, παίρνει ριμπάουντ, κάνει τη βρώμικη δουλειά, αφήνει πρωτοβουλία στους τρεις και περιμένει να κλείσει τρύπες, κενά και να διορθώσει κάθε στραβό. Όταν είναι μέσα στην πεντάδα, η Ιταλία παίζει πολύ πιο στρωτά και καλύτερα. Έχει τεράστιο ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας.
Η απουσία: Μάλλον ο Αντρέα Κροσάριολ, καθώς θα μπορούσε να βοηθήσει αρκετά με το κορμί του για να ξεκουράζει τον Μπαρνιάνι στο «5». Τώρα οι ανάσες για τον Ιταλό αστέρα είναι λίγες και ο όμιλος έχει πολλούς βαρείς σέντερ. Ο Κροσάριολ θα μπορούσε να ματσάρει παίκτες όπως ο Μαριάνοβιτς, ο Πέροβιτς ή ο Κάμαν και να δώσει ελεύθερο πεδίο στον Μπαρνιάνι.
Ο πάγκος: Ο Αντρέα Πιανιτζάνι έχει δείξει στο συλλογικό μπάσκετ ότι η αξία του είναι τεράστια. Το ίδιο θέλει να κάνει και σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει από φέτος, πάντως, αν του δοθεί χρόνος είναι σχεδόν σίγουρο ότι η Ιταλία θα αρχίσει να ανεβαίνει επίπεδα. Από τους καλύτερους προπονητές της ηπείρου μας.
Μπλα-Μπλα: Πολύ καλή ομάδα με ξεκάθαρο τρόπο παιχνιδιού, όμως άστατο και απρόβλεπτο, όσο και οι κινήσεις που πηγάζουν από το ταλέντο των αστέρων της. Πίσω από τον Χάκετ στον άσο υπάρχουν ο Τσιντσιαρίνι και ο Μαεστράνζι, ενώ πίσω από τον Μπελινέλι, ο Μορντέντε και ο Καραρέτο. Στο 3-4 θα εναλλάσσονται ο Γκαλινάρι με τον Μαντσινέλι, με τον Ντατόμε από πίσω τους, ενώ στους ψηλούς πίσω από τον Μπαρνιάνι υπάρχουν ο Ρένζι και ο Κούζιν. Στα φιλικά ήταν από τις καλύτερες ομάδες, 4η σε ποσοστό νικών, είχε καλή άμυνα, καλή επίθεση και αρκετές νίκες. Κέρδισε 2 φορές την Ελλάδα, μια τη Ρωσία, αλλά εκτός από ένα ακόμα ματς με την Ελλάδα επέλεξε να μην παίξει άλλο δύσκολο ματς με ομάδα που είναι στην πλευρά της στη διοργάνωση. Θα δούμε αν αυτό της βγει σε καλό.
Πρόβλεψη: Έχει τα φόντα για μεγάλα πράγματα. Ερωτηματικό για τους απ’ έξω το αν μπορεί να τους κερδίσει όλους, αφού επέλεξε να μην παίξει με κανέναν από εκείνους με τους οποίους θα παίξει για να φτάσει στην οκτάδα. Μπορεί να μπει εξάδα, μπορεί και τετράδα, με τέτοιο ρόστερ κανείς δεν θα πέσει απ’ την καρέκλα του αν είναι στα μετάλλια. Όμως, ξεκινά ως αουτσάιντερ, αφού έχει καιρό που δεν είναι στην αφρόκρεμα και πρέπει να αποδείξει τον εαυτό της. Και στην ίδια και σε όλους τους υπόλοιπους. Αν μείνει στους «24» απέτυχε, όπως απέτυχε κι αν μείνει στους «12», που είναι και αρκετά πιθανό να συμβεί.

ΙΣΡΑΗΛ

Ο στόχος: Μια καλή παρουσία. Τώρα, στον όμιλο που έπεσε η καλή παρουσία μεταφράζεται σε… νίκη επί της Λετονίας. Αν είχε και τον Κάσπι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για όνειρα και ελπίδες, αλλά όχι έτσι. Αν κάνει δεύτερη νίκη θα είναι σα να κέρδισε το Ευρωμπάσκετ, παρότι είναι σκληρή, έμπειρη ομάδα με παίκτες που έχουν παραστάσεις. Όμως, βρίσκεται στο λάκκο των λεόντων.
Ο ηγέτης: Ο Λιορ Ελιάχου είναι το αστέρι και ο ηγέτης της ομάδας. Έχει τον πρώτο λόγο επιθετικά, ήταν σε 5 φιλικά από τα 9 πρώτος σκόρερ και σίγουρα θα είναι ο πρώτος που θα σημαδεύει κάθε αντίπαλος προπονητής για νταμπλ τιμ. Αν μπορέσει να ανεβάσει το Ισραήλ επίπεδο, τότε οι μετοχές του θα φτάσουν στο ζενίθ.
Το ερωτηματικό: Ο Ταλ Μπουρστάιν είναι παίκτης με υψηλό μπασκετικό IQ, είναι πολύ καλός και χρήσιμος στις ομάδες του, αλλά μετά τους φοβερούς τραυματισμούς που είχε δείχνει σε χαμηλότερο επίπεδο. Αν μπορέσει να ανεβάσει το παιχνίδι του στα παλιά στάνταρ, τότε θα δώσει στο Ισραήλ ένα τεράστιο όπλο και σε άμυνα και σε επίθεση, αν και αυτό δεν είναι πιθανό.
Η αδυναμία: Η έλλειψη ψηλών. Ο Ελιάχου και ο Γκριν είναι 2.06, ενώ υπάρχουν και οι Καντίρ, Κόκια στο 2.02 και κανείς ψηλότερος στην ομάδα. Απέναντι σε ομάδες με παίκτες 2.13 στο «4», όπως η Γερμανία με τον Νοβίτσκι, ή σε ομάδες με σέντερ 2.17 και 2.22 όπως η Σερβία, το Ισραήλ αναμένεται να περάσει πολύ δύσκολες βραδιές…
Ο X-factor: Ο Ντέιβιντ Μπλου είναι δολοφόνος από το τρίποντο. Όμως είναι με τα φεγγάρια του, όπως αρκετοί σουτέρ. Αν κάνει καλό τουρνουά, αν το ποσοστό του μείνει ψηλά, τότε το Ισραήλ θα έχει ένα πολύ καλό σκόρερ να απελευθερώνει τον Ελιάχου και τον Πνίνι. Και θα του χρειαστεί.
Η απουσία: Σίγουρα ο Όμρι Κάσπι. Ο πιο ταλαντούχος Ισραηλινός, ο καλύτερος που έχει να επιδείξει η χώρα, δεν θα είναι στη Λιθουανία, καθότι τραυματίας. Μαζί του δεν θα είναι εκεί και οι… περισσότερες από τις ελπίδες του Ισραήλ για κάτι καλό στη διοργάνωση.
Ο πάγκος: Ο Άρικ Σίβεκ είναι έμπειρος προπονητής με σχεδόν 25ετή θητεία στο χώρο. Στην εθνική ως πρώτος προπονητής τα δύο τελευταία χρόνια, σίγουρα θα ήθελε να έχει όλα τα όπλα του μαζί του, αλλά και πάλι έχει την εμπειρία για να διαχειριστεί μια τέτοια διοργάνωση. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να καταφέρει και πολλά.
Μπλα-Μπλα: Δεν έχει κακούς παίκτες το Ισραήλ, αλλά είναι σε όμιλο απαγορευτικό. Στην περιφέρεια θα δούμε τους Μέκελ, Ναΐμι, Νισίμ, μαζί με τους Χαλπερίν, Πνίνι, Μπουρστάιν, Οχαγιόν και Μπλου που θα παίζει και στο «4». Στη ρακέτα ο Γκριν και ο Ελιάχου θα έχουν βοήθεια από τους Καντίρ και Κόκια. Στα φιλικά ήταν καλούτσικό και έδειξε να την παλεύει, κέρδισε τη Ρωσία, αλλά έχασε από κολέγιο, την Ολλανδία και τη Γεωργία. Ασταθές, κοντό, αλλά ταλαντούχο και με επιθετικά όπλα αρκετά.
Πρόβλεψη: Δύσκολα θα κάνει πάνω από μια νίκη στον όμιλο. Όμως, το θέμα είναι πως ό,τι και να κάνει πάλι δεν θα περάσει, καθώς μια υπέρβαση δεν αρκεί, αφού είναι 4 οι καλύτερες από αυτό ομάδες στον όμιλο. Δυστυχώς, ήταν άτυχο στην κλήρωση και θα τελειώσει γρήγορα τις υποχρεώσεις του στη διοργάνωση, χωρίς όμως να το κατηγορήσει κανείς, αφού δεν μπορεί για παραπάνω. Αν χάσει και απ’ την Λετονία, λίγη γκρίνια θα ακουστεί πάντως.

ΛΕΤΟΝΙΑ

Ο στόχος: Ποιος στόχος; Η νίκη επί του Ισραήλ μπορεί να είναι ο… υπέρτατος στόχος για τη φετινή ομάδα της Λετονίας, η οποία είναι αποδεκατισμένη. Το ρόστερ της δεν της δίνει ελπίδες για πολλά πολλά, αφού λείπουν οι περισσότεροι από τους γνωστούς και καλούς της παίκτες. Καταδικασμένη να πανηγυρίσει αν κερδίσει το Ισραήλ, για τους άλλους, ούτε για πλάκα.
Ο ηγέτης: Μάλλον ο Γιάνις Μπλουμς. Με τις απουσίες χρήστηκε ηγέτης σε μια νύχτα και καλείται να ανταποκριθεί στο ρόλο αυτό. Δεν είναι εύκολο. Σε 3 από τα 8 φιλικά ήταν πρώτος σκόρερ. Στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ έπαιζε 17 λεπτά ανά αγώνα, τώρα προβλέπεται να παίζει τα διπλάσια…
Το ερωτηματικό: Ο Ντάβις Μπέρτανς. Στα 19 του, με άπλετο ταλέντο και πολύ καλές κινήσεις. Παίκτης που θα μας απασχολήσει, αλλά άγουρος ακόμα. Απέναντί του θα βρει παίκτες όπως ο Κάμαν, ο Μπαρνιάνι, ο Νοά, ο Κρστιτς, ο Μαριάνοβιτς, ο Πέροβιτς. Το τι θα μπορέσει να κάνει με αυτούς είναι τεράστιο ερωτηματικό.
Η αδυναμία: Εκτός του ότι λείπει το… μισό της ρόστερ και παραπάνω, η Λετονία δείχνει ότι δυσκολεύεται αρκετά να κρατήσει χαμηλά ένα παιχνίδι, ελέγχοντας το ρυθμό. Αυτό είναι το πιο μεγάλο της πρόβλημα, καθώς αν ο αντίπαλος κάνει το παιχνίδι του θα χάνει πολλά με λίγα. Είναι η χειρότερη ομάδα του ομίλου και αν δεν ελέγχει το ρυθμό θα φεύγει με βαριές ήττες.
Ο X-factor: Ο Μάρεκς Γιουρεβίτσιους ήταν το πολυβόλο της λετονικής Λιεπάγιας Λάουβας τη χρονιά που τελείωσε με 22.1 πόντους ανά αγώνα. Αυτή είναι η πρώτη του μεγάλη διοργάνωση με την εθνική. Πόσους από αυτούς θα μπορεί να βάζει σε κάθε αγώνα είναι ένα ζήτημα. Αλλά σίγουρα η Λετονία θα έχει ανάγκη από σκορ.
Η απουσία: Ξεκινάμε, βεβαίως, από τον Άντρις Μπιέντρινς, που μόνος του θα ανέβαζε την ομάδα επίπεδο, καθώς θα ήταν μέσα στους 5-6 καλύτερους παίκτες της διοργάνωσης. Η απουσία του καταδικάζει τη Λετονία, που έχασε τον ηγέτη της, τον καλύτερό της παίκτη, τον 1ο ριμπάουντερ του… τουρνουά και τον πιο γνωστό της παίκτης. Από εκεί και πέρα… κρατηθείτε: Κασπάρς Καμπάλα, Σάντις Βάλτερς, Ούβις Χελμάνις, Άιγκαρς Βίτολς, Γκάτις Γιάχοβικς, Ρόλαντς Ζάκις, Κρίσταπς Βάλτερς, Άρμαντς Σκέλε και Κρίσταπς Γιανισένοκς. Ούτε λίγο ούτε πολύ 10 απουσίες, εκ των οποίων οι 8 σίγουρα θα ήταν δωδεκάδα και θα έπαιζαν και αρκετά κιόλας. Πίκρες…
Ο πάγκος: Ο Άιναρς Μπαγκάτσκις κάθεται στον πάγκο της Λετονίας. Στην καριέρα του είχε το προσωνύμιο «το πολυβόλο», έχοντας τελειώσει χρονιές με 30 και 36 πόντους μέσο όρο. Στα 39 του είχε 15.5 πόντους στο Europe Cup της FIBA. Τώρα, πολύ θα ήθελε να βάλει μια φανέλα και να βοηθήσει την ομάδα του, αλλά έχει την άχαρη αποστολή να την κοιτά να χάνει από την πλάγια γραμμή. Νέος προπονητής ακόμα, όσο καλός κι αν είναι, δεν θα το δείξει φέτος.
Μπλα-Μπλα: Ομάδα με ταλέντο, που πιο πολύ θυμίζει… εθνική Ελπίδων, παρά αντρών η φετινή Λετονία με 9 παίκτες κάτω από 24! Στην περιφέρεια θα δούμε τον Γερομάνοφς, τον Στρέλνιεκς, τον Γιουρεβίτσιους και τον αμερικανοθρεμμένο Κούκσικς, μαζί με τον Νταΐρις Μπέρτανς και τον… γερόλυκο στα 29 του Γιάνις Μπλουμς. Στη ρακέτα υπάρχει ο Μέγερις, ο Μέιερς, ο Μπέρζινς, ο Ντάβις Μπέρτανς και ο Σελάκοφς. Καλύτερη στιγμή των φιλικών οι δύο συνεχόμενες νίκες στα δύο τελευταία με Γεωργία και Βρετανία, αλλά πριν μετρούσε 6 συνεχόμενες ήττες. Δύσκολα θα δει ροζ φύλλο στη Λιθουανία, όσο πολύ κι αν βελτιώσει την άμυνά της.
Πρόβλεψη: Λογικά θα μείνει τελευταία. Είναι πολύ άπειρη για να κερδίσει ακόμη και το Ισραήλ, εκτός αν το πετύχει απογοητευμένο και αδιάφορο. Αλλιώς δεν παίρνει νίκη. Για τους άλλους 4 ούτε λέξη, σοβαροί να είμαστε. Αν είχε το κανονικό της ρόστερ θα χτυπούσε πρόκριση, τώρα… ούτε για πλάκα δεν το λέει κανείς. Και πώς να το πει άλλωστε;

Νίκος Κουσούλης