Γ. Σκιάς: Κοιμόμαστε κι η τύχη μας δουλεύει

Θέλοντας και μη το δεύτερο παιχνίδι της Ελλάδας στον όμιλο του Άλιτους θα περάσει στα ψιλά, όχι μόνο γιατί οι Φινλανδοί δεν είχαν την παραμικρή τύχη έτσι κι αλλιώς, αλλά γιατί το βλέμμα πρέπει επειγόντως να στραφεί προς το μέλλον, το Σάββατο και την αναμέτρηση με τους αγαπημένους μας γείτονες. Οι FYROMians έκαναν το μαγικό της ημέρας νικώντας τους (αενάως ράθυμους) Κροάτες και, σε συνδυασμό με τη νίκη της Βοσνίας επί του Μαυροβουνίου έκαναν τον όμιλο… ντέλο (και να μην ομιλείτε την καλιαρντή, καταλαβαίνετε τι εννοώ). Το χειρότερο είναι ότι το ματσάκι με τη Φινλανδία δεν μας έδωσε καν υλικό για μελέτη.

Μιλάμε για τον ορισμό του βαρετού και αδιάφορου παιχνιδιού, καθώς ήταν φανερό από νωρίς ότι η Ελλάδα θα πάρει μεν με άνεση τη δεύτερη νίκη της στο Πανευρωπαϊκό. Άλλο τόσο ήταν φανερό ότι η ομάδα δεν είναι ακόμα σε θέση να αποδώσει σπουδαίο μπάσκετ και αξιόλογο θέαμα, γεγονός που έκανε την αναμέτρηση μάλλον κουραστική για τον θεατή. Ο συντονισμός στις συνεργασίες βρίσκεται ακόμα μακριά από το ιδανικό, για να το πούμε κομψά. Ήταν πολλές οι περιπτώσεις με λάθος πάσες, περιπτώσεις που πραγματικά δεν ξέρεις αν πρέπει να κατηγορήσεις τον πασέρ ή τον αποδέκτη της μπάλας. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν ο Μαυροειδής που έχασε δύο συνεχόμενες μπάλες και μοιραία επέστρεψε στον πάγκο μετά από ένα σκάρτο τρίλεπτο συμμετοχής.

Ο Ζούρος προσπάθησε να ξεκουράσει τον Ζήση που έμεινε εκτός για 9 συναπτά λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, πράγμα που δύσκολα θα ξαναδούμε σε σοβαρό ματς – εκτός αν το παλικάρι τραυματιστεί, χτυπάτε ξύλο. Ευτυχώς, παρά την όχι εντυπωσιακή εικόνα της Εθνικής, ο αντίπαλος σε καμία στιγμή δεν φάνηκε ικανός να απειλήσει και η δυνατή άμυνα ήταν αρκετή για να τον κρατήσει πολύ μακριά. Από την άλλη ο θεατής έκοβε τις φλέβες του με τα δόντια, παρακολουθώντας ένα θέαμα χωρίς καθόλου ρυθμό. Από τη μια, υπάρχει η το στοιχείο της απειρίας για την ομάδα μας. Δυστυχώς οι πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι, αντί για άγνοια κινδύνου, εμφανίζουν ένα τρομερό σφίξιμο που το διακρίνει κανείς στις περισσότερες προσπάθειές τους. Π.χ. όλοι γνωρίζουμε ότι ο Βασιλειάδης είναι ικανός σουτέρ, αλλά φαίνεται πως ο τίτλος έχει προκαλέσει υπερβολικό άγχος στον παίκτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι αντιδρά υπερβολικά σε ό,τι καλό ή κακό κάνει. Ο κόουτς τού έδωσε πολλά μαζεμένα λεπτά, αλλά κάποια στιγμή κουράστηκε και τον τράβηξε στον πάγκο προσπαθώντας να τον ηρεμήσει.

Από την άλλη, πρέπει να σημειώσουμε ότι στην κακή εικόνα του παιχνιδιού συνέτειναν και οι διαιτητές με την επιλογή τους να σφυρίζουν διαρκώς, καταλογίζοντας φάουλ στην παραμικρή επαφή. Κι ενώ οι Φινλανδοί (την πάτησαν στην πρώτη περίοδο και) συμμαζεύτηκαν, οι δικοί μας συνέχισαν να πέφτουν άτσαλα με αποτέλεσμα να φορτωθούν γρήγορα με φάουλ και να χάσουν ρυθμό και ψυχραιμία. Τα φάουλ έβγαλαν τον Καλάθη και τον Κουφό εκτός αγώνα – μιλάμε για δύο παίκτες που στο υπάρχον ρόστερ πρέπει να κάνουν τη διαφορά. Μάλιστα, δεδομένου του εύκολου αντιπάλου, οι δυο τους θα μπορούσαν να δώσουν το κάτι παρά πάνω ως προς το θέαμα.

Για να πω τη μαύρη αλήθεια, για όλα φταίει η FIBA με αυτή την πανηλίθια επιλογή να φέρει 24 χώρες στο Πανευρωπαϊκό. Που να πάρει ο διάολος, δεν υπάρχουν στην Ευρώπη 24 χώρες που να παίζουν αξιόλογο μπάσκετ. Κάτι Πορτογαλίες και κάτι Φινλανδίες δεν έχουν καμία θέση σε ένα τουρνουά υψηλού επιπέδου, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να πετύχουν κάτι αξιόλογο και αν τελικά δεν καταντήσουν καρπαζοεισπράκτορες θα είναι μόνο και μόνο επειδή οι άλλες ομάδες θα θελήσουν να κάνουν οικονομία δυνάμεων. Γιατί, πάλι με τη φαεινή ιδέα της FIBA έχει γίνει αυτό το τουρνουά-μαμούθ με τις ομάδες να καλούνται να παίξουν 11 αγώνες σε 19 μέρες. Δυστυχώς, θα πρέπει να πάμε στο δεύτερο όμιλο για να δούμε πιο σοβαρές κόντρες στις οθόνες μας.

Το παιχνίδι λοιπόν, βγήκε τελείως στο ρελαντί. Χωρίς να σκοτωθούμε, κρατήσαμε τους Σκανδιναβούς στους 61 πόντους, πήραμε πολύ περισσότερα ριμπάουντ και καθαρίσαμε από πολύ νωρίς. Όμως, δεδομένου ότι δεν τρέξαμε πολύ, 22 λάθη είναι ανεπίτρεπτα πολλά κόντρα σε μια τέτοια άμυνα. Ακολουθούν οι αγριεμένοι Σκοπιανοί και θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο σοβαροί για να μην πάθουμε καμία χοντρή ζημιά. Η περιφερειακή μας άμυνα θα δεινοπαθήσει με τους ΜακΚάλεμπ και Ιλιέφσκι να παίρνουν το παιχνίδι πάνω τους.

Να πούμε και μερικά καλά. Ο Μπουρούσης μπορεί να μην απέφυγε μια κοκορομαχία, αλλά απέφυγε τα σουτάκια και έπαιξε «δίκην πραγματικού σέντερ». Πήρε πολλές φάσεις με πλάτη, έκανε τα λαθάκια του, αλλά έδειξε και ότι μπορεί να επιβάλλεται με το κορμί και την κλάση του – τουλάχιστον όταν δεν έχει να αντιμετωπίσει τίποτε θηρία. Στο δημιουργικό κομμάτι δεν είχε το σουξέ της πρεμιέρας, αλλά νωρίς είναι ακόμα.

Από πλευράς πάγκου θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο Ζούρος έφερε τον Μαυροειδή στο παρκέ ως πρώτη αλλαγή στο “5”. Μπορεί ο σέντερ της Μπιλμπάο να ήταν και πάλι αρνητικός, ωστόσο ο κόουτς δεν τον αφήνει στην απέξω και αυτό κάποια στιγμή θα απελευθερώσει τον παίκτη που θα δείξει τις ικανότητές του. Ο Μαυροειδής μάς είναι απαραίτητος, γιατί χρησιμοποιεί περισσότερο μυαλό από τους άλλους σέντερ μας και είναι ικανός να βγάλει την απαιτούμενη σκληράδα μέσα στο ζωγραφιστό.

Κλείνοντας, επανερχόμαστε στα του ομίλου που λέγαμε στην αρχή. Η τύχη της ομάδας μας είναι επιεικώς απίστευτη. Όχι μόνο έχουμε πέσει σε έναν πανεύκολο όμιλο (μια χαρά για να πιάσουμε ρυθμό για τη συνέχεια), έρχονται και τα αποτελέσματα των άλλων παιχνιδιών για να μας κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Μετά από δύο μέρες έχουμε δύο νίκες και είμαστε μόνοι πρώτοι! Νικήσαμε τους Βόσνιους – οι Μαυροβούνιοι έχασαν από τους Βόσνιους. Αν μεθαύριο νικήσουμε και την ΠΓΔΜ, θα έχουμε πάρει αβαντάζ και από την Κροατία που έχασε από τους γείτονές μας. Η πρώτη θέση θα έρθει ακόμα πιο εύκολα απ’ ό,τι νομίζαμε.

Γιώργος Σκιάς