Γ. Σκιάς: Kids on the rebound

Ευτυχισμένος θα πρέπει να αισθάνεται σήμερα κάθε ειλικρινής φίλος της Εθνικής Ομάδας, καθώς είδαμε τους διεθνείς να αντιδρούν θετικά μετά από μια φρικώδη εμφάνιση και να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, διώχνωντας μακριά τα καταστροφολογικά σενάρια. Οι παίκτες του Ζούρου είδαν το κακό, το άφησαν πίσω τους και προχώρησαν σε μια νίκη απολύτως πειστική που μάλιστα συνοδεύεται από πολλά ελπιδοφόρα στοιχεία. Δυστυχώς, δεν συνοδεύεται και από εξασφάλιση πρόκρισης καθώς υπάρχει και ένα σενάριο (ήττα από Κροατία, νίκη Βοσνίας) που μας αφήνει εκτός επόμενης φάσης.

Να σκίζουμε τα γραπτά μας!

Μπορεί ο όμιλός μας να υστερεί σε ποιότητα, αλλά σε αγωνία και ανατροπές είναι μακράν ο πιο δυνατός της διοργάνωσης. Ομάδα αήττητη ή χωρίς νίκη δεν υπάρχει στην εξάδα του Άλιτους! Δεν έχουμε ούτε «τρένο», ούτε «σάκο του μποξ». Στην 5η αγωνιστική είναι τέσσερις ομάδες που παλεύουν για δύο θέσεις στον επόμενο όμιλο – σε αυτές ανήκει και η Ελλάδα. Ταυτόχρονα, οι Σκοπιανοί έχουν εξασφαλισμένη πρόκριση, ενώ οι Μαυροβούνιοι απογοήτευσαν πλήρως και ήδη πακετάρουν βαλίτσες για την Ποντγκόριτσα. Είπατε τίποτα, κύριε Κουσούλη;

Με γεια το… γαλόνι

Την ταφόπλακα στα μεγάλα όνειρα των Μαυροβούνιων έβαλε η δική μας ομάδα που λησμόνησε τον κακό της εαυτό και εμφανίστηκε πιστή στο πλάνο της και σίγουρη για τον εαυτό της. Δεν ξέρουμε τι συζητήθηκε από χθες στα άδυτα των αποδυτηρίων και στα δωμάτια των διεθνών, αλλά η αλλαγή ταχύτητας έγινε. Η ομάδα παρουσιάστηκε μεταμορφωμένη και κυριάρχησε απόλυτα, χαρίζοντάς μας το καλύτερο παιχνίδι της μέχρι τώρα στο τουρνουά. Η νίκη ήρθε χάρη στο σαρωτικό ξέσπασμα της τρίτης περιόδου, όμως και νωρίτερα στο παιχνίδι υπήρχαν στοιχεία που μας έκαναν να χαμογελάσουμε. Ήταν ολοφάνερο πως τα παιδιά είχαν αποφασίσει να καταθέσουν ψυχή και ενέργεια – το πώς έπεφταν στις διεκδικήσεις τα έλεγε όλα.

Energizer

Με τη FYROM ήμασταν ψοφίμια, ενώ μία μέρα μετά η άμυνά μας είχε την απαιτούμενη αλληλοκάλυψη (Φώτσης, Μπράμος, Καλάθης οι κορυφαίοι) και οι επιδόσεις μας σε κλεψίματα και τάπες ήταν που άνοιξαν το δρόμο για τη σπουδαία νίκη. Με ομαδική δουλειά, αλλά και με την καλή (σε ατομικό επίπεδο) αμυντική προσπάθεια του Κουφού κυρίως, καταφέραμε το πιο σημαντικό: να έχουμε την μπάλα πιο εύκολα στα χέρια μας. Έτσι μπορέσαμε να ανοίξουμε τον αιφνιδιασμό, να πάμε στο εύκολο καλάθι με αποτέλεσμα και να ανοίξει η διαφορά και να τσακίσει το ηθικό του αντιπάλου. Οι Μαυροβούνιοι είχαν να αντιπαρατάξουν μερικές ζηλευτές μονάδες όμως (σε αντίθεση με τη θριαμβεύουσα ΠΓΔΜ) δεν έφτιαξαν ομάδα.

Ο τρίτος δρόμος

Το δίδαγμα είναι ότι το ταλέντο υποχωρεί μπροστά στην ομαδική συγκρότηση και τον ισχυρό χαρακτήρα. Αυτό είναι ένα πολύ καλό μάθημα για την Εθνική μας που προφανώς δεν μπορεί να γίνει ντριμ-τιμ (δεν υπάρχει αρκετή ποιότητα, period), αλλά μπορεί με σοβαρότητα και θράσος να κερδίσει έδαφος ως προς τη συγκρότηση χαρακτήρα. Το τελευταίο ματς ήταν πολύ σημαντικό βήμα. Όλο λέμε για τους τρεις «παλιούς» που καλούνται να σηκώσουν το βάρος και μπλα μπλα μπλα, αλλά το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο έδειξε ότι υπάρχει και εναλλακτική λύση. Από τους τρεις «σωματοφύλακες» ο Ζήσης δεν βλεπόταν, ο Μπουρούσης δεν είχε καθόλου δυνάμεις κι έμεινε μόνος ο Φώτσης να κρατάει τη σημαία.

Καλώς τα παιδιά

Οι μικροί δεν δίστασαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και έβγαλαν τα κάστανα από τη φωτιά, συνεπικουρούμενοι από το υπομονετικό κουτσάρισμα του Ηλία Ζούρου που δεν παρασύρθηκε σε βιαστικές αλλαγές και άφησε τα παιδιά να βρουν ρυθμό μέσα στο παρκέ. Η δημιουργία που ζητούσαμε ήρθε από τον Καλάθη που έκανε το καλύτερο (μέχρι τώρα) παιχνίδι του, παίρνοντας χώρο από τη οπισθοχώρηση του Ζήση. Το σχήμα «με έναν μόνο δημιουργό» σήμερα λειτούργησε και η περιφέρεια «κούμπωσε» ωραιότατα με δύο εκ των Μπράμου-Βασιλειάδη-Παπανικολάου. Αυτό δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν είναι απαραίτητο να περιμένουμε μονίμως ΤΑ ΠΑΝΤΑ από τον Νίκο Ζήση. Θα έρθουν και οι κακές στιγμές και τότε ο άσος της Σιένα θα είναι και πάλι η νο.1 επιλογή.

Το θέμα

Αν κάτι με προβληματίζει είναι η χημεία στο δίδυμο Καλάθη-Ζήση σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα απογοητευτικά δείγματα που έχουν δώσει ως τώρα οι εφεδρικοί μας πλέι-μέικερ. Όσο ο Καλάθης παίζει καλά και ο Ζήσης πηγαίνει στο «2» με κύριο μέλημα να… ξεπαλουκώνει τις χαλασμένες μας επιθέσεις, το πράγμα έχει λογική. Όταν όμως ο Καλάθης εκνευρίζεται και ο Ζήσης αναγκάζεται να γίνει περισσότερο πόιντ-γκαρντ παίρνοντας την μπάλα από την αρχή της επίθεσης, τότε ξαφνικά αποκτούμε πεντάδα των τεσσάρων. Καλός, χρυσός ο Νικ, αλλά μη έχοντας αξιόπιστο σουτ είναι αδύνατον να παίζει ρόλο off guard.

Πού είναι ο νέος;

Και εδώ υπεισέρχεται το δεύτερο σκέλος, όπου ο Σλούκας παραμένει εκτός τόπου και χρόνου για 4ο συνεχόμενο ματς. Θεωρητικά, αυτός θα έπρεπε να είναι το ταίρι του Ζήση, όταν ο Νικόλας παίζει ρόλο πλέι-μέικερ. Μπορεί να είναι μικρός και άπειρος, αλλά από τους παίκτες που έχουμε στο «ασόδυο» είναι μακράν ο πιο γνήσιος σουτέρ και μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά για τον Ζήση (αν και θα πρέπει να ξεχάσουμε την περιφερειακή πίεση, άλλο καπέλο αυτό). Ελπίζουμε πως σιγά σιγά ο νεαρός μας γκαρντ θα βγάλει στο παρκέ το αγωνιστικό θράσος που του χάρισε μια σπουδαία χρονιά με τη φανέλα του Άρη.

Ο σταρ της βραδιάς

Δικαιωματικά, τους προβολείς πήρε πάνω του ο Κώστας Κουφός που πιστώνεται την πολύ καλή δουλειά κάτω από τα καλάθια όπου εμφανίστηκε ισάξιος και καλύτερος ακόμα από τον Πέκοβιτς. Ο μάγκας πήρε μια γλυκιά εκδίκηση από τον τέως συμπαίκτη του που μάλλον έπαιρνε περισσότερες ευκαιρίες στη Μινεσότα. Η μορφή που πήρε το παιχνίδι ταίριαζε γάντι στον Κουφό που δεν χρειάστηκε να βγαίνει έξω από τα 4,5 μέτρα και μέσα στο ζωγραφιστό τα μακριά του χέρια τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Το συμπέρασμα είναι ότι οσάκις αντιμετωπίζουμε σέντερ-κολώνα (π.χ. Μοζγκόφ, Κέιμαν, Γιαφτόκας κλπ) αξίζει να ποντάρουμε στον ομογενή από το Οχάιο. Μια κουβέντα και για τον Πέκοβιτς που εμφανίστηκε ιδιαίτερα βαρύς και ντεφορμαρισμένος – μάλλον δεν καλοπροπονήθηκε το καλοκαίρι και σίγουρα περιμένουμε περισσότερα στην Ευρωλίγκα το φθινόπωρο.

Περιφερειακή… προσευχή

Ως εδώ καλά, αλλά τώρα έχουμε μπροστά μας την πάντα αλλοπρόσαλλη Κροατία σε ένα ματς που είναι μάχη επιβίωσης. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα μάς λένε ότι οι Κροάτες δεν είναι στα καλύτερά τους. Ελλείψει γνήσιου ηγέτη-κουμανταδόρου βιώνουν μια μόνιμη σύγκρουση αρμοδιοτήτων και εξαρτώνται πολύ από τα… φεγγάρια των σουτέρ τους. Σημειωτέον ότι ο Μάρκο Τόμας βγήκε νοκ-άουτ (δικέφαλος), ενώ και ο πανύψηλος Στάνκο Μπάρατς δεν είναι σε καλή κατάσταση και δεν πολυπαίζει μέχρι τώρα. Βέβαια έχουν κι άλλο ποιοτικό 5άρι ύψους 2,17 (Άντε Τόμιτς) που ξέρει να ταΐζει τους ακροβολισμένους της περιφέρειας. Σωματομετρικά ο Μπουρούσης είναι ο καταλληλότερος για να κοντράρει τον άσο της Ρεάλ και ελπίζουμε να είναι σε καλύτερη κατάσταση. Πάντως, αν εμείς είμαστε σοβαροί οι πιθανότητες είναι υπέρ μας. Τώρα αν πέσουμε στην περίπτωση και οι οι Πόποβιτς–Μπογκτάνοβιτς και Σία πετύχουν 20/30 τρίποντα, καλά κρασιά.

Γιώργος Σκιάς

ΥΓ. Αυτό που έκανε ο Ξανθόπουλος στην εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου μας άφησε ξερούς. Με πέντε δευτερόλεπτα να απομένουν πέταξε την μπάλα από τα 18 μέτρα σε ένα σουτ της απελπισίας. Μιλάμε για γκάφα ολκής. Όχι δεν ευστόχησε – αυτό θα ήταν μεγάλη είδηση, άλλωστε. Το θέμα είναι ότι περιμένουμε από τον εφεδρικό μας πόιντ-γκαρντ να βλέπει περισσότερο γήπεδο, άρα και περισσότερο… ρολόι.