Γ. Σκιάς: Τέλος καλό, όλα καλά. Ή περίπου…

Νικώντας (έστω και δύσκολα) την Κροατία, η Εθνική Ομάδα κέρδισε το εισιτήριο για την επόμενη φάση του Ευρωμπάσκετ που ήταν και ο πρώτος βραχυπρόθεσμος στόχος. Το τελευταίο παιχνίδι στην αρένα του Άλιτους ήταν ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η ομάδα μας. Από τη μια πλευρά, είχαμε το εξαιρετικό πρώτο μισό που μας έκανε να αισθανθούμε αισιόδοξοι, ακολούθησε όμως η καθίζηση του δευτέρου ημιχρόνου που μας κράτησε γαντζωμένους στις θέσεις μας. Μέσα σε 40 αγωνιστικά λεπτά αισθανθήκαμε την ευχαρίστηση του θριάμβου, αλλά και την ασύγκριτη ηδονή μιας επικράτησης σε παιχνίδι-θρίλερ. Αλήθεια, ωραίο παιχνίδι το μπάσκετ.

Γιατί τίποτα δεν τελειώνει πριν τραγουδήσει η χοντρή κλπ, κλπ. Εκεί λοιπόν που βλέπαμε τους παίκτες μας να πετούν κυριολεκτικά στην αμυντική αλληλοκάλυψη, να μην αφήνουν κανένα διάδρομο για πάσα, να μοιράζουν πέντε τάπες σε 15 λεπτά αγώνα και να κυριαρχούν απόλυτα στο ριμπάουντ, ξαφνικά όλα αυτά άλλαξαν. Μέσα σε λίγα λεπτά οι Κροάτες έγιναν αφεντικά του ρυθμού, κατέβαζαν όλα τα ριμπάουντ, μας διέλυσαν την επιθετική λειτουργία και άρχισαν να ξηλώνουν μια διαφορά 20 πόντων, μέχρι που έφτασαν σε απόσταση βολής λίγο πριν τη λήξη. Ευτυχώς, στα τελευταία λεπτά τα παιδιά έδειξαν την απαιτούμενη ψυχραιμία και το προβάδισμά μας παρέμεινε αλώβητο, μαζί με τη νίκη και την πρόκριση. Ωραία ήταν που νικήσαμε και περάσαμε, όμως μπορεί κανείς να εναποθέτει μεγάλες ελπίδες σε μια ομάδα που χάνει μια τέτοια διαφορά;

Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου μπορεί να ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη για τον θεατή, όμως παρά τους 44 πόντους η αλήθεια είναι ότι η επίθεσή μας απείχε πολύ από το ιδανικό. Το στοιχείο που μας ανέβασε ήταν το τρομερό πάθος που είχαν οι παίκτες μας μέσα στο παρκέ. Η ομαδική άμυνα λειτούργησε ιδανικά, οι διεκδικήσεις ήταν δικές μας κατά 90%, έχοντας την μπάλα τρέξαμε και πετύχαμε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, ενώ ανέβηκε το ηθικό μας και αρχίσαμε να βάζουμε αλλεπάλληλα τρίποντα. Η Ελλάδα έκλεισε το ημίχρονο με ποσοστό άνω του 50% πίσω από την καμπύλη, γεγονός τουλάχιστον παράλογο με βάση τις προδιαγραφές μας. Αντίθετα, και παρά τις πολλές φάσεις τρανζίσιον, το ποσοστό μας στα δίποντα ήταν ανησυχητικά χαμηλό.

Έτσι, όταν οι Κροάτες ανέβασαν την απόδοσή τους και πήραν στα χέρια τους την ψυχολογία της αναμέτρησης, οι επιθετικές μας αδυναμίες ξεγυμνώθηκαν και το σκορ μας κόλλησε σαν το κάρο στη λάσπη. Οι συνθήκες είχαν αλλάξει και η ομάδα δεν έβρισκε λύση για να σπάσει το ρυθμό του αντιπάλου. Είναι η δεύτερη φορά που παρατηρούμε έλλειψη διορατικότητας από τον πάγκο μας. Σε ένα σερί 9-1 που δεχτήκαμε, ο Ζούρος δεν έκανε την παραμικρή κίνηση για να ανακατέψει την τράπουλα. Οι Κροάτες ανέβηκαν και λίγο έλειψε να μας κάνουν την κηδεία.

Το πρόβλημά μας ήταν αφενός ψυχολογικό (οι ίδιοι παίκτες από θηρία, μεταμορφώθηκαν σε γατάκια), αφετέρου δομικό καθώς η γραμμή των γκαρντ μας είναι εξαιρετικά αδύναμη. Είναι πολύ σωστό να περνάει ο Ζήσης στο «1» κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, όμως στο ρόστερ μας δεν υπάρχει παίκτης που να του ταιριάζει παίζοντας στο «2». Το χειμώνα, ως βασικό πόιντ της Σιένα, έκανε συγκλονιστικό δεύτερο γύρο, αλλά εκεί είχε κοντά του τον Καουκένας που τον συμπλήρωνε ιδανικά. Από τους δικούς μας περιφερειακούς ο Καλάθης δεν έχει σουτ, οι Βασιλειάδης-Μπράμος δεν βοηθούν στη δημιουργία κι ο δε Σλούκας θα πρέπει να μεταμορφωθεί για να ξαναπάρει ευκαιρία. Εννοείται πως με την Κροατία ο μικρός ούτε πάτησε παρκέ, ενώ ο Ξανθόπουλος ίσα που γράφτηκε στους συμμετέχοντες (μόλις 9 δευτερόλεπτα).

Η τελική επικράτηση και η πρόκριση κάνει πολλούς να πανηγυρίζουν και να υπερηφανεύονται για την «αδάμαστη ελληνική ψυχή» που μας βοήθησε να «σταθούμε όρθιοι» όταν ο αντίπαλος πλησίασε στο καλάθι. Η δική μας άποψη είναι διαφορετική, όχι φυσικά από εμπάθεια, αλλά από επιθυμία για διάκριση. Ήδη αυτή η ήττα από τα Σκόπια έτσι όπως μεταφέρεται στον επόμενο όμιλο μας αναγκάζει να ζητήσουμε τουλάχιστον δύο νίκες σε τρία ματς (κατά σειρά Σλοβενία, Ρωσία, Γεωργία) ώστε να πάμε παρακάτω. Και κακά τα ψέματα, αυτό το παρακάτω είναι που έχει σημασία και που θα μας κάνει να σκάμε από ενθουσιασμό. Διότι μπορεί να μην έχουμε το σούπερ ρόστερ με το σούπερ ταλέντο, αλλά έχουμε αρκετή ποιότητα για να φτάσουμε στα προημιτελικά, δεδομένης της πολύ ευνοϊκής κλήρωσης. Θα είναι κρίμα να χαθεί τέτοια ευκαιρία. Επί της ουσίας όμως θα πρέπει να ρεφάρουμε την ήττα από τους… γείτονες, κερδίζοντας π.χ. τη Σλοβενία, πράγμα καθόλου απλό.

Τελικά, αυτός ο πρώτος όμιλος ολοκληρώθηκε βγάζοντας τελείως μη αναμενόμενα αποτελέσματα. Τα παιχνίδια που πέρασαν έδωσαν πολύ υλικό στον Ηλία Ζούρο για να επισημάνει στους παίκτες του ενόψει της ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗΣ συνέχειας. Για το τι θα γίνει παρακάτω θα πούμε περισσότερα αύριο. Να τονίσουμε μόνο την τεράστια ατυχία που είναι για την Εθνική η πρόκριση της Φινλανδίας ως τρίτης από τον όμιλό μας. Είναι πραγματικά απίθανο να κόψουν οι Φινλανδοί βαθμούς από Ρωσία-Σλοβενία, μπας και κερδίσουμε λίγο έδαφος. Αν περνούσαν οι Βόσνιοι ή οι Κροάτες θα είχαμε σαφώς καλύτερες πιθανότητες. Τώρα η δουλειά πρέπει να γίνει από τα δικά μας χέρια.

Γιώργος Σκιάς