Who will deny the Diesel?

Δημοσιεύτηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2008

Μόλις πέντε μέρες μετά την τεράστια μετεγγραφή του Παού Γκασόλ από τους Μέμφις Γκρίζλις στους Λος Αντζελες Λέικερς, ήρθε μία ακόμη κίνηση, η οποία τάραξε τα νερά του NBA. Εκεί που όλοι περίμεναν τον Τζέισον Κιντ να πηγαίνει στο Λ.Α. ή στο Ντάλας, η κίνηση ήρθε από κάπου που ο θόρυβος είχε καταλαγιάσει.

Ο Σον Μάριον το μισό καλοκαίρι που πέρασε γκρίνιαζε ότι ήθελε μετεγγραφή από τους Σανς, καθότι δεν του έδιναν τη σημασία που έπρεπε και ήταν η τρίτη (μετά από Νας, Στανταμάιρ) ή ακόμη και η τέταρτη (συν Μπελ ή Μπαρμπόσα) λύση στην επίθεση. Το Matrix με το που ξεκίνησε η χρονιά έκλεισε το στόμα του και οι περισσότεροι ξέχασαν τα όσα έλεγε. Όχι όμως και ο Στιβ Κερ, που αποφάσισε λίγο πριν το all–star game να τον ξαποστείλει, ώστε να μην το χάσει το καλοκαίρι.

Το καλοκαίρι το συμβόλαιο του Μάριον φτάνει στον τελευταίο χρόνο του, αλλά με έναν τεράστιο αστερίσκο: ο Μάριον έχει την οψιόν ανανέωσης για έναν ακόμη χρόνο (έναντι 17.180.000 δολαρίων), κάτι που σημαίνει ότι αν ήθελε θα μπορούσε να αφήσει τους Σανς στα κρύα του λουτρού.

«Έτσι είσαι;», σκέφτηκε ο Κερ και τον… άδειασε. Τον έστειλε στη χειρότερη ομάδα του NBA (ή τουλάχιστον στην ομάδα που μάχεται με τη Μινεσότα για τον τίτλο της χειρότερης), τους Μαϊάμι Χιτ, για να πάρει τον Σακίλ Ο’ Νιλ. Αν αυτή η ανταλλαγή είχε γίνει πριν από 2-3 χρόνια θα γέλαγε κάθε πικραμένος με την πατάτα των Χιτ. Όμως, τώρα όλοι είναι διστακτικοί.

Κάτι οι συνεχείς τραυματισμοί του Diesel τα τελευταία χρόνια (59 αγώνες το 2005-06, 40 αγώνες το 2006-07), κάτι η πτώση στην απόδοσή του (για πρώτη φορά στην καριέρα του το 2006-07 είχε μέσους όρους χαμηλότερους των 20 πόντων και των 9 ριμπάουντ με 17,3 πόντους και 7,4 ριμπάουντ) και όλοι σήμαναν το τέλος του παίκτη που άλλαξε την ιστορία του NBA την πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα.

Τα στατιστικά του Shaq παραμένουν πεσμένα και φέτος, αν και δεν είναι απόλυτο κριτήριο για την κατάστασή του. Όπως είχαμε γράψει στο Age of Basketball και νωρίτερα στη χρονιά, οι σχέσεις με τον Ράιλι ήταν κάκιστες, με αποτέλεσμα η μπάλα να μην περνάει από τα χέρια του Ο’ Νιλ όσο θα έπρεπε, αλλά αυτός να σουτάρει λιγότερο από τους Ουέιντ, Χάσλεμ, Ντέιβις και Ουίλιαμς.

Πάντως, πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν «τελειωμένο» τον Σακίλ. Ο Diesel είναι πλέον κοντά στα 36 και, όπως συνηθίζουν να λένε οι Αμερικάνοι, δεν γίνεται… μικρότερος όσο περνάει ο καιρός. Η άλλη ένσταση αφορά τον ίδιο τον Μάριον και με ποια λογική θα ήθελε να φύγει από μία από τις καλύτερες ομάδες του NBA για να πάει σε μία από τις χειρότερες. Ο Μάριον ίσως δεν ήθελε, όπως ακούγεται ότι δεν ήθελε ούτε ο Μαικ Ντ’ Αντόνι. Οι… κακές γλώσσες λένε ότι ο Κερ του επέβαλε τον Σακίλ, ενώ εκείνος ήθελε να κλείσει τη χρονιά με τον Μάριον.

Αυτό που προβάλλουν οι περισσότεροι για να τονίσουν ότι η μετεγγραφή ήταν λανθασμένη, είναι ότι ο Σακίλ είναι πολύ αργός για το μπάσκετ που έχει συνηθίσει να παίζει το Φίνιξ και απορούν αν θα μπορέσει να ακολουθεί τους ρυθμούς της ομάδας στην επίθεση.

Να πω τον αντίλογο; Δεν έχει καμία σημασία αν θα μπορέσει να τρέχει σα… χαζός πάνω κάτω στο παρκέ. Το πείραμα με την φοβερή επίθεση, το γρήγορο παιχνίδι και την ανύπαρκτη άμυνα το δοκίμασαν οι Σανς τα τελευταία χρόνια και το αποτέλεσμά του ήταν το ίδιο κάθε φορά: να αποκλείονται τη στιγμή που έβρισκαν απέναντί τους μία από τις σοβαρές ομάδες της Δύσης (Ντάλας και Σαν Αντόνιο).

Ο Σακίλ δεν πάει στο Φίνιξ για να γίνει… αέρινο «τεσσάρι» που θα τρέχει, θα καρφώνει στον αιφνιδιασμό και θα οδηγεί την ομάδα του σε νίκες με 130-120 μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου. Πάει για τους εξής 8 αγώνες: τον 6^ο και τον 7^ο κάθε σειράς πλέι οφ μέχρι το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Πάει για να μπορεί να ακουμπήσει η μπάλα πάνω του όταν κανείς δεν θα μπορεί να τη βάλει στο καλάθι, κάτι που συνέβαινε τα τελευταία χρόνια στα πλέι οφ. Πάει για το δαχτυλίδι. Κι ας χάσουν σχεδόν όλα τα ματς μέχρι τα πλέι οφ οι Σανς.

Ο Κερ δεν είναι χαζός. Είδε ότι το καλοκαίρι θα έχανε τον Μάριον, ότι με τη λογική των τελευταίων ετών ο αποκλεισμός ήταν και φέτος αναμενόμενος και έκανε αλλαγή. Στηρίχτηκε στον καλύτερο παίκτη της τελευταίας δεκαετίας στο NBA, στον παίκτη που έκανε παντού τη διαφορά. Έχει και τον καλύτερο πλέι μέικερ του πρωταθλήματος να τον τροφοδοτεί, οπότε… Αν θα του βγει, αν ο Σακίλ και στα 36 του θα μπορεί να πάρει δαχτυλίδι, θα φανεί. Πάντως, πρέπει να το ομολογήσετε: αίφνης το πρωτάθλημα έγινε πιο ενδιαφέρον. Κάτι η Βοστόνη, κάτι το Λος Αντζελες, κάτι το Φίνιξ, στρέφουμε τα μάτια προς την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Αν πάρει και το Ντάλας τον Κιντ, θα μας περιμένουν όμορφες βραδιές στο τέλος της άνοιξης.

 

 

Υ.Γ.: Ο τίτλος είναι λογοπαίγνιο με την πιο διάσημη τάπα στη σύγχρονη ιστορία του NBA, αυτή του Ben Wallace στον Shaq.