Τζάμπα ήττα… χαρισμένη

Εκτός τετράδας Ευρωμπάσκετ μετά από τρεις συνεχόμενες παρουσίες εκεί θα βρεθεί η εθνική μας ομάδα, αφού έχασε με 56-64 από τη Γαλλία στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 2011 στη Λιθουανία ύστερα από ένα ματς που το πάλεψε, το έφερε στα μέτρα της, αλλά το έχασε μέσα από τα χέρια της. Οι διεθνείς είχαν τον έλεγχο του αγώνα για περισσότερα από 30 λεπτά, αλλά λίγο η απειρία, λίγο το άγχος στο τέλος που ήταν εμφανές, λίγο τα τραγικά, δυστυχώς, λάθη του Ζούρου στην 4η περίοδο, μας άφησαν εκτός τετράδας.

Το μεσημέρι της Παρασκευής στις 15:00 παίζουμε τα ρέστα μας για την πρόκριση στο προολυμπιακό απέναντι στη Σερβία. Με ήττα αποχαιρετούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, με νίκη θα έχουμε άλλη μια ευκαιρία (του χρόνου το καλοκαίρι) να παλέψουμε για την πρόκρισή μας εκεί.

Η Ελλάδα ήταν πολύ έξυπνα και σωστά στημένη στο γήπεδο για το ματς με τους Γάλλους, κάτι που δείχνει και το τελικό 56-64, με το ματς να πηγαίνει ακριβώς όπως το θέλαμε εμείς και όχι όπως θα το προτιμούσαν οι αντίπαλοί μας. Η Γαλλία μπήκε στο ματς με άγχος και χωρίς ψυχολογία, μπήκε ουσιαστικά για να χάσει, αλλά της κάναμε τη χάρη να της δώσουμε την πρόκριση με τα λάθη μας στην 4η περίοδο. Ως τότε το παιχνίδι ήταν στα μέτρα μας και το ελέγχαμε απόλυτα, παρότι δεν ήμασταν αρκετά εύστοχοι ώστε να ξεφύγουμε.

Είχαμε ελέγξει τα ριμπάουντ και είχαμε εκμεταλλευτεί το 7-0 του ξεκινήματος για να μας ανέβει η ψυχολογία και να κομπλάρουμε τον αντίπαλό μας. Οι επιστροφές πολύ γρήγορες, οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να τρέξουν και η εθνική μας σκόραρε εύκολα στην επίθεση. Κάπως έτσι πήγαμε στο 15-4 του 8ου λεπτού, με την Ελλάδα να είναι πολύ καλύτερη στο παρκέ.

Κάπου εκεί στράβωσε το πράγμα στην άμυνά μας και επιτρέψαμε στον Ντε Κολό να παίζει όπως θέλει και να σουτάρει ελεύθερος. Αποτέλεσμα να έχει βάλει 10 από τους πρώτους 21 πόντους της ομάδας του. Ο Ντε Κολό έχει 6.7 πόντους μέσο όρο στη διοργάνωση, αλλά αν βγάλουμε το δικό μας ματς και το ματς με τους Λιθουανούς που είχε 21, στα άλλα 7 έχει 3.3 πόντους. Δηλαδή, όπου βρίσκει «χαζούς» τους τιμωρεί. Η άμυνά μας άργησε πολύ να τον παίξει σωστά και το (διψήφιο) προβάδισμα είχε κάνει φτερά, 21-21. Η Ελλάδα, πάντως, δεν άφησε τους Γάλλους να προσπεράσουν και κλείνοντας πολύ καλά τον Πάρκερ με τον Μπράμο, που ήταν και η πιο φυσιολογική επιλογή για να μαρκάρει τον Γάλλο αστέρα λόγω ταχύτητας, κράτησε το προβάδισμα με 31-27 στο ημίχρονο.

Έχοντας δεχτεί μόλις 27 πόντους, έχοντας ελέγξει τα αμυντικά ριμπάουντ, έχοντας κλείσει τους διαδρόμους για τη ρακέτα και έχοντας εμποδίσει το γαλλικό αιφνιδιασμό, η Ελλάδα είχε φέρει το ματς ακριβώς εκεί που το ήθελε και τους Γάλλους να αγχώνονται όλο και περισσότερο. Αυτό φάνηκε στην 3η περίοδο, όταν οι Γάλλοι έχασαν πολλές επιθέσεις κυρίως λόγω κακών τελειωμάτων και όσο περνούσε η ώρα δυσκολεύονταν όλο και περισσότερο να σκοράρουν. Ο Πάρκερ είχε κουραστεί, ο Ντε Κολό είχε αρχίσει να κρύβεται πίσω από τον αμυντικό του, ο Μπατούμ έκανε λάθη, ο Τραορέ και ο Νοά δεν μπορούσαν στη ρακέτα να κάνουν τη διαφορά.

Έτσι, η Ελλάδα ήταν στο 39-32 στο 25ο λεπτό και στο 43-40 στο 30ο, αφού πρώτα είχε ισοφαριστεί σε 40-40 από τον πρώτο ουσιαστικά αιφνιδιασμό των Γάλλων στο δεύτερο ημίχρονο. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι το 31ο λεπτό και τις βολές του Κουφού που έγραψαν το 45-40.

Το τραγικό 4ο δεκάλεπτο

Στα υπόλοιπα 9:40 ως το τέλος του ματς η Ελλάδα έβαλε 11 πόντους με 7 βολές και μόλις 2 καλάθια εντός παιδιάς. Είχε 2/11 εντός παιδιάς και 7/10 βολές, δείχνοντας σε όσους δεν το είχαν καταλάβει ακόμα ότι οι εποχές με την κραταιά ψυχολογία νικητή στο τέλος των αγώνων έχουν περάσει οριστικά.

Μέσα σε 2 λεπτά οι Γάλλοι έτρεξαν ένα 0-9 για να προσπεράσουν από το -5 στο +4 του 45-49 και μετά η Ελλάδα δεν μπόρεσε να δείξει χαρακτήρα, πνιγμένη από τα λάθη της και το άγχος της. Η ζημιά έγινε από ένα εντελώς ελεύθερο τρίποντο του Μπατούμ (45-45) μετά από χαζό καλάθι και φάουλ εκτός φάσης που έδωσε δεύτερη συνεχόμενη επίθεση στους Γάλλους, και αμέσως μετά δύο ελεύθερα σουτ του Πάρκερ για το 49-45, την ώρα που ο Μπράμος αστοχούσε για τρεις και δύο πόντους.

Όχι, βέβαια, πως δεν είχαμε τις ευκαιρίες μας. Μετά το 47-52 και το 50-56 οι Γάλλοι έκαναν 2 λεπτά να σκοράρουν και αν Φώτσης και Μπουρούσης είχαν 4/4 βολές και όχι 2/4 τότε το σκορ θα ήταν 56-56 και όχι 54-56 όπως ήταν μπαίνοντας στο τελευταίο δίλεπτο. Ο Μπατούμ σούταρε ξανά μόνος του από την κακή άμυνα του Βασιλειάδη σε δύο συνεχόμενες φάσεις, το ματς πήγε στο 54-60 και η σεμνή τελετή τελείωσε, αφού προηγουμένως ο Καλάθης είχε χάσει ένα ντράιβ.

Τα λάθη του πάγκου μας πάρα πολλά στο τελευταίο δεκάλεπτο: ο Καϊμακόγλου που έδινε πλεονέκτημα στο «3» δεν πάτησε παρκέ, ο Κουφός έπαιξε 6 λεπτά παρότι δεν μπορούσε ούτε ριμπάουντ να πάρει, ούτε να κυριαρχήσει επιθετικά και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όσο ήταν στο παρκέ πήγαμε από το +5 στο -6 όπου έκρινε τον αγώνα. Ο Βασιλειάδης δεν θα έπρεπε να είναι μέσα στο τελευταίο δίλεπτο στην άμυνα απέναντι σε τόσο αθλητικό και γρήγορο παίκτη όπως ο Μπατούμ (αποτέλεσμα δύο ελεύθερα σουτ και 4 πόντοι), ο Μπουρούσης θα έπρεπε να έχει παίξει από πολύ νωρίτερα και όχι στο τελευταίο τετράλεπτο (όταν μπήκε το -6 έγινε -2). Αυτά τα λάθη τα πληρώσαμε και αυτά μας στοίχισαν τη νίκη.

Δυστυχώς, βέβαια, η ομάδα δεν έδειξε χαρακτήρα στο τέλος, δεν κάναμε καν επίθεση στο 56-62, ενώ στο τελευταίο τρίλεπτο παραδοθήκαμε πολύ εύκολα, δείγμα άγχους, απειρίας και μικρής πίστης στις δυνάμεις μας.

Απ’ την άλλη, κακά τα ψέματα, παίζαμε με μια ξεκάθαρα καλύτερη και πιο ποιοτική ομάδα και αφού μπήκαμε με μειονέκτημα στο δίλεπτο, ήταν εξ ορισμού δύσκολο να γυρίσουμε το ματς με παίκτες που δεν έχουν ψηθεί σε μεγάλες νίκες. Είμαστε στη νέα γενιά του ελληνικού μπάσκετ και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή γιατί ο χαρακτήρας στα δύσκολα δεν… προϋπάρχει στο DNA των παικτών, χτίζεται.

Ο Ζούρος μετά το ματς μίλησε για τα «σοβαρά λάθη στην άμυνα» (υπήρχαν από Βασιλειάδη και Καλάθη σοβαρά λάθη, που στοίχισαν 10 πόντους στο τελευταίο 8λεπτο του ματς), αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ήταν σωστό να γίνει, τη στιγμή που θεωρώ ότι ελέγχεται πολύ για τις επιλογές του και το πώς διάβασε τον αγώνα στην 4η περίοδο. Ουσιαστικά αδίκησε τον εαυτό του, αφού η Ελλάδα ήταν πολύ πιο διαβασμένη από τη Γαλλία και μπόρεσε να την εγκλωβίσει, κάτι που φάνηκε στις τρεις πρώτες περιόδους.

Ο Ζήσης μίλησε για το «κάτι παραπάνω» που «έλειψε» και την… τζάμπα ήττα ουσιαστικά («ήμασταν πιο διαβασμένοι, αλλά χάσαμε πολλά ελεύθερα σουτ»). Τα ελεύθερα σουτ ήταν ένα μεγάλο μέρος του ματς, η Ελλάδα είχε 3/21 τρίποντα, πολλά από αυτά ελεύθερα, ενώ έχασε και 4 λέι απ στην 4η περίοδο. Με 14% στα τρίποντα (και τόσα πολλά σουτ) δεν κερδίζεις τέτοιο αγώνα όσο μυαλωμένα κι αν παίξεις (που στο τέλος δεν παίξαμε, ούτε οι διεθνείς, ούτε το τεχνικό επιτελείο).

Σε ατομικό επίπεδο, ο Μπουρούσης ήταν μακράν ο καλύτερος της Ελλάδας με 17 πόντους και 11 ριμπάουντ, παρά τα 4 λάθη, ενώ καλός ήταν ο Ζήσης (6 πόντοι, 5 ασίστ, 4 ριμπάουντ) αλλά άστοχος. Ο Φώτσης έπρεπε να σουτάρει πολύ περισσότερο απ’ όσο σούταρε (μόλις 4 σουτ), ο Καϊμακόγλου έκανε το καλύτερό του ματς, ήταν ο 2ος καλύτερος πίσω από τον Μπουρούση, αλλά ξεχάστηκε στον πάγκο (έπαιξε 22 από τα πρώτα 27 λεπτά και μετά καθόλου), ο Μπράμος ήταν καλός στην άμυνα, αλλά τα 0/4 μπροστά τα λένε όλα, ο Βασιλειάδης είχε 0/4 αλλά χωρίς… το «καλός στην άμυνα», ο Παπανικολάου καλούτσικος αλλά στο τέλος ήταν στον πάγκο, ο Καλάθης μπήκε καλά αλλά ήταν αρνητικός στην 4η περίοδο, ο Κουφός ήταν κάτω του μετρίου, ενώ ο Μαυροειδής δεν δοκιμάστηκε καθόλου (όπως και ο Σλούκας) και ο Ξανθόπουλος δεν έκανε κάτι ιδιαίτερα θετικό ή αρνητικό στο τρίλπετο που έπαιξε.

Από τη Γαλλία, Μπατούμ, Ντε Κολό και Πάρκερ έκαναν τη διαφορά, ο Πιετρούς βοήθησε με τα ριμπάουντ του και οι άλλοι έδωσαν μάχες. Οι Γάλλοι πέρασαν στο προολυμπιακό, εμείς παίζουμε το επόμενο καλοκαίρι μας το μεσημέρι της Παρασκευής.

Τα δεκάλεπτα: 17-14, 31-27, 43-40, 56-64.

Ελλάδα (Ζούρος): Ξανθόπουλος, Μπουρούσης 17 (11ρ.), Ζήσης 6 (4ρ. 5ασ.), Βασιλειάδης, Καλάθης 7 (1), Φώτσης 9 (2τρ. 5ρ.), Παπανικολάου 4, Μπράμος 2, Κουφόρ 5, Καϊμακόγλου 6 (6ρ.).

Γαλλία (Κολέ): Νοά 5 (8ρ.), Μπατούμ 15 (3/4τρ.), Σεραφάν, Αλμπισί, Καουντί 2, Πάρκερ 18 (5ρ. 3ασ.), Τραορέ 6, Πιετρούς 2 (6ρ.), Ντε Κολό 16 (2), Ντιο (4ρ. 3ασ.), Ζελαμπάλ.

Νίκος Κουσούλης