Ν. Κρεμαστής: Εβδομάδα αδυναμιών και γκρίνιας…

Την περασμένη εβδομάδα την περάσαμε γράφοντας δικαιολογίες για τον Ολυμπιακό και τις γενικές δυνατότητες της φετινής ομάδας. Δυστυχώς, αυτή την εβδομάδα δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Μπορεί το Σαββατοκύριακο να πέρασε εύκολα, αλλά η ήττα από την Καντού πόνεσε και θα πονέσει πολύ μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκας και ίσως και στην κλήρωση του Top-16.

Η ομάδα στην Ιταλία μέχρι ενός σημείου ήταν καλή και έλεγξε τον αγώνα, αλλά όταν βάζεις 63 πόντους και χάνεις από την Καντού δεν έχεις καμία δικαιολογία και δεν υπάρχει… silver lining πουθενά στον ορίζοντα για να το δεις να πάρεις κουράγιο. Δυστυχώς, ο Ολυμπιακός θέλει αλλαγές και τις θέλει σύντομα. Μη με παρεξηγήσετε με τα παρακάτω: η εκτίμηση που τρέφω στον Ντούσαν Ίβκοβιτς ως προπονητή είναι η μέγιστη δυνατή, αλλά ως τώρα θα έχει… ψιλοθαλασσώσει. 

Υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία μέσα στην ομάδα που πρέπει να αναθεωρηθούν. Οι χρόνοι των παικτών είναι ένα από αυτά. Ένα άλλο είναι να ξέρει ο καθένας τι θέση έχει στην ομάδα. Ο Χάινς δεν είναι ο… Σπριούελ για να καλπάζει στο παρκέ και να σκοράρει στην εκπνοή πατώντας για μπάσιμο από το τρίποντο (τι άλλο θα δούμε…) μαγεύοντας όλη την Ευρώπη και δικαιολογημένα στράβωσε τόσο ο Σπανούλης που έπαιζε μόνος του τα τελευταία 7 λεπτά του ματς, αλλά θα μπορούσε κι αυτός να… τρέξει ως την άλλη πλευρά του παρκέ μήπως πάρει την μπάλα και όχι να παρατήσει την τελευταία φάση φεύγοντας από το γήπεδο γκρινιάζοντας και φωνάζοντας. Αυτά δεν είναι δείγματα σοβαρής ομάδας. Ούτε τα μεν, ούτε τα δε…

Επιστρέφοντας στο θέμα των χρόνων των παικτών, ο Σπανούλης παίζει λίγο πολύ μόνος του ανά διαστήματα, με ατομικές ενέργειες, παίρνοντας την μπάλα μετά το κέντρο και οργανώνοντας και το παιχνίδι της ομάδας. Καλώς ή κακώς σε αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια να τον αφήνει στον πάγκο για 11-12 λεπτά σε κάθε ματς, όχι στην Ευρωλίγκα. Με εύκολο ματς κάθε Σαββατοκύριακο, ο Σπανούλης είναι στην ηλικία και τη φυσική κατάσταση να παίζει 35-37 λεπτά στην Ευρωλίγκα και όχι 28-33 που παίζει ως τώρα μεσοβδόμαδα.

Είναι τυχαίο ότι στα δύο ματς που έπαιξε πάνω από 30 λεπτά ο Ολυμπιακός στο ένα κέρδισε και στο άλλο ήταν πολύ καλός (Λαμποράλ), ενώ ο Σπανούλης ήταν κατά 8 μονάδες ranking μέσο όρο καλύτερος από τα δύο ματς στα οποία έπαιξε λιγότερο από 30 λεπτά;

Αυτό, όμως, είναι το μικρότερο. Υπάρχουν άλλα θέματα που είναι πιο σημαντικά και ας αρχίσουμε να τα επισημαίνουμε με σκοπό να καταλήξουμε στο πιο σοβαρό. Ο Ίβκοβιτς το καλοκαίρι πήρε Παπαδόπουλος, Χάινς, Άντιτς, Χάουαρντ και κράτησε Πρίντεζη, Γλυνιαδάκη στους ψηλούς. Αν τους χρησιμοποιούσε όλους θα είχε 2 σέντερ, έναν… 4,5 και 2 τεσσάρια. Όμως, ο Γλυνιαδάκης στην Ευρωλίγκα υπάρχει για να ζεσταίνει τον πάγκο και να τρομάζει τους αντιπάλους στην προθέρμανση, οπότε οι λύσεις μειώνονται.

Όσο ο Λάζος ταλαιπωρείται από το πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετωπίζει, δεν μπορεί να παίζει 25-30 λεπτά και ο Ολυμπιακός αναγκάζεται σε σχήματα με Πρίντεζη, Χάινς, Άντιτς. Αποτέλεσμα; Η ρακέτα είναι μονίμως άδεια, οι αντίπαλοι κάνουν πάρτι στο ζωγραφιστό και οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να τρέξουν (αφού δεν μπορούν να ελέγξουν το ριμπάουντ).

Αν δίπλα στον τραυματισμό του Παπαδόπουλου βάλετε και το γεγονός ότι ο Άντιτς μοιάζει καμένος από το Ευρωμπάσκετ, τότε το πράγμα γίνεται ακόμα πιο τραγικό. Και εντάξει, μας τον έφεραν ως τη νέα αποκάλυψη, πολλοί δεν τσιμπήσαμε, αλλά από το… «Στανταμάιρ με σουτ» (ως τέτοιος περίπου διαφημίστηκε από διάφορα μέσα) μέχρι αυτό που παίζει τώρα υπάρχει και η πραγματικότητα που είναι κάπου στη μέση. Αν θα τη δούμε πριν τον Φλεβάρη είναι ένα θέμα…

Βέβαια, στους ψηλούς υπολογιζόταν και ο Ματ Χάουαρντ και εδώ γελά κάθε πικραμένος και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί στη σημερινή Ελλάδα. Πάουερ φόργουορντ τον ανέβαζαν τα draft reports, πάουερ φόργουορντ τον κατέβαζαν οι ελληνικές εφημερίδες. Είχε και κοντά στα 8 ριμπάουντ ανά αγώνα στην τελευταία του χρονιά στο κολέγιο, κανείς στον Ολυμπιακό δεν αναρωτήθηκε. Τελικά, πήραν έναν παίκτη που είναι… τριαράκι, που μέσα στη ρακέτα δεν μπορεί να σπρώξει ούτε τη σκιά του και που πρέπει επειγόντως να… φάει για να δυναμώσει. Και ο Ίβκοβιτς απλώς δεν τον έβαζε, κόβοντας μία ακόμα λύση από τη φροντ λάιν. Δηλαδή, μπορεί να βγει η σεζόν με τον Πρίντεζη και τον 198 εκατοστών Χάινς στο σέντερ; Ούτε στο… εφηβικό δεν θα γινόταν αυτό.

Υπάρχει και το θέμα της εκμετάλλευσης του υλικού της ομάδας. Κι αν για τον Σπανούλη η μανούρα που κάνω είναι για 3-4 λεπτά ανά ματς και ο Λάζος είναι ακόμα τραυματίας, οπότε δεν μπορώ να γκρινιάξω εκεί, για τον Σλούκα μπορώ. Και για τον Μάντζαρη. Οι τρεις τους (μαζί με τον Κατσίβελη) μπορούν να μοιράζονται τις ευθύνες στον άσο και όχι να τις φορτώνεται όλες ο πιο άπειρος και ο Σλούκας από εκεί που ήταν στη δωδεκάδα της εθνικής να μην παίζει δευτερόλεπτο, με τον Ίβκοβιτς να φωνάζει στους δημοσιογράφους που τον ρωτάνε σχετικά ότι… τους έβαλαν οι μάνατζερ να τα πουν (ας είμαστε σοβαροί)!

Όλα αυτά, βεβαίως, ξεκινούν από το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο φετινός Ολυμπιακός: την επιλογή ξένων. Τώρα που έχει αρχίσει η μετεγγραφολογία για νέους ξένους, συμπληρώματα σε ψηλούς και περιφέρεια, διαβάζουμε ότι ο Ίβκοβιτς «δεν θα έπαιρνε στην ομάδα του Αμερικανούς παίκτες χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία». Κοροϊδευόμαστε; Εδώ πήρε το καλοκαίρι δύο παίκτες που δεν είχαν ξαναπαίξει όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ τους επαγγελματικό μπάσκετ!

Χάουαρντ και Λούκας δείχνουν ότι θέλουν χρόνο να προσαρμοστούν, ο Λούκας δηλαδή, γιατί ο Χάουαρντ ούτε έπαιζε, ούτε παίζει τώρα που τραυματίστηκε. Ο Λούκας θεωρώ ότι έχει μεγάλες προοπτικές, αλλά το άγχος του για να δείξει την αξία του μαζί με την απειρία του και το λίγο χρόνο που παίζει νιώθοντας ότι δεν τον εμπιστεύεται ο προπονητής του, τον οδηγούν σε παράλογες ποικιλίες και ενέργειες χωρίς λογική. Το γεγονός ότι είναι και τόσο γρήγορος δεν βοηθά στο να… σκέφτεται πριν κάνει μια κίνηση με αποτέλεσμα το λάθος να είναι ακόμα πιο εύκολο.

Δεν θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να τον διώξει, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να πάρουν παίκτες. Σίγουρα 1-2 ψηλούς, ίσως και περιφερειακό, καθώς η ομάδα είναι «γυμνή» στον άσο, το «3» και το «4». Τα περί Μπράιαν Κάρντιναλ, όσο τεράστιος fan του Janitor κι αν είμαι (εννοείται αυτό), δεν μπορώ να τα εκλάβω σοβαρά, δεν θα τα πιστέψω ούτε αν τον δω στο αεροδρόμιο.

Στογιάκοβιτς, Ραντμάνοβιτς, Ντενγκ θα ήταν απίστευτες λύσεις για τον Ολυμπιακό (όχι όλοι μαζί, ο ένας), αλλά δεν το βλέπω να έρχεται, εκτός αν οι Αγγελόπουλοι παρανοήσουν πάλι, που επίσης δεν το βλέπω να έρχεται. Οπότε μας μένει η λογική.

Και η λογική δεν είναι κακή: παίκτες όπως οι Μπόστιαν Νάχμπαρ, Τράβις Ουάτσον, Μπρεντ Ράιτ, Ίμπι Τζάαμπερ, Τέρενς Μόρις, Κένι Γκρέγκορι, Καλίντ Ελ-Αμίν και αρκετοί άλλοι είναι ελεύθεροι και σχετικά οικονομικοί. Και πολύ καλοί.

Η χρονιά προφανώς δεν τελειώνει στο 4ο ματς, ο Ολυμπιακός έχει παίξει 3 εκτός έδρας και έχει χάσει αυτά, αλλά αν προστατεύσει την έδρα του τότε θα προκριθεί στην επόμενη φάση. Βέβαια, το καλό πλασάρισμα (και η συνεπακόλουθη καλή κλήρωση στο Top-16) απομακρύνεται όλο και περισσότερο.

Κανείς λογικός δεν μπορεί να παρατήσει τη χρονιά στις 10 Νοέμβρη, και μπορεί οι οπαδοί της ομάδας να γκρινιάζουν (έχουν τα δίκια τους) και να είναι απαισιόδοξοι, αλλά και οι ίδιοι όλο αυτό το κάνουν στη λογική ότι θέλουν να δουν την ομάδα καλύτερη. Ξέραμε ότι η φετινή χρονιά θα είχε δυσκολίες, προς το παρόν αυτό που πρέπει να γίνει είναι να κερδίσει ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ Περιστέρι και Νανσί, ώστε να πάει με το momentum από τις δύο αυτές νίκες πηγαίνοντας στο ντέρμπι της 20ης Νοέμβρη στο ΟΑΚΑ.

Νώντας Κρεμαστής