Ν. Κρεμαστής: Ο Σπανούλησman, ο άσος και ο Κλέιζα!

Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι φίλοι του Ολυμπιακού, αλλά στο θέμα του ντέρμπι οφείλω να συμφωνήσω με τον Γιώργο Σκιά και το «πολύ εύκολο, πάμε παρακάτω». Σίγουρα, ως Ολυμπιακού, μου άρεσε το -4 γιατί μου δίνει ελπίδες για τη ρεβάνς στο ΣΕΦ, όμως είναι ξεκάθαρα μαγική εικόνα. Λίγο να μην είχαν χαλαρώσει οι «πράσινοι» στο φινάλε και η διαφορά θα ήταν πάνω από τους 10 πόντους. Ο Ολυμπιακός έχει δεδομένες αδυναμίες και όποιος οπαδός του είδε το ματς είναι απογοητευμένος, αφού είδε μια ομάδα που προσπαθούσε και δεν έφτανε.

Σαν τα παιδάκια που τα κρατάει ο μπαμπάς από το κεφάλι με το χέρι τεντωμένο και εκείνα δίνουν μπουνιές στον αέρα. Και η απορία είναι, θα μπορέσει ο Ολυμπιακός αν ανέβει επίπεδο για να παίξει στα ίσα ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός; Ή θα είναι τα ντέρμπι τόσο εύκολα; Γιατί στο ΟΑΚΑ την Κυριακή ο Ολυμπιακός πέτυχε έναν μέτριο Παναθηναϊκό, που κέρδιζε 14 πόντους 2 λεπτά πριν το τέλος κάνοντας τα αυτονόητα. Και τίποτα παραπάνω. Για να μην πιάσω το ματς με την Μπιλμπάο…

Οκ, οι αδυναμίες του Ολυμπιακού είναι ξεκάθαρες δια γυμνού οφθαλμού, αλλά είναι σαν να προσπαθεί ο Ίβκοβιτς να τις τονίσει. Έχεις που έχεις 4 ψηλούς ξεκινάς χωρίς τον Παπαδόπουλο. Με ποια λογική; Ότι ο Μπατίστ θα τον έκανε γιο-γιο; Ο Μπατίστ δεν μπορούσε να βάλει καλάθι στον Παπανικολάου στο ματς. Πρώτο λάθος.

Μετά, πώς προστατεύτηκε ο Σπανούλης; Με το κλασσικό «δώσε μπάλα στον Σπανούλη κι άσ’ τον στα 8 μέτρα να παίξει μόνος του» σύστημα του φετινού Ολυμπιακού. Εντάξει, σίγουρα το ματς θα ήταν διαφορετικό αν έμπαιναν τα τρίποντα, αλλά ποιος να τα βάλει; Εγώ;

Οικοδόμοι χωρίς ψυχολογία;

Ο Ίβκοβιτς είπε ότι οι παίκτες του είναι νεαροί και δεν είχαν ψυχολογία ντέρμπι. Τότε, ας έπαιζες τους πιο έμπειρους περισσότερο. Ο Πρίντεζης που δεν ήταν κομπλαρισμένος έπαιξε 19 λεπτά. Ας μη λέμε κι ό,τι θέλουμε.

Όσο για τη θέση του Γκεσεβίτσιους στον Ολυμπιακό είναι φανερό πια ότι κάποιος πρέπει να μιλήσει στον Ίβκοβιτς. Ο Σέρβος προφανώς και θεωρεί ότι ο Γκεσεβίτσιους είναι η ξανθιά φωτοτυπία του Σπανούλη. Του δίνει την μπάλα στα ίδια σημεία στο παρκέ και περιμένει όλη η πεντάδα από αυτόν να κάνει το ίδιο. Αμ δε. Άλλος παίκτης ο Λιθουανός. Βγάλ’ του ένα σύστημα, δώσ’ του μπάλα στη γωνία μετά από διπλό σκριν να σουτάρει, προτίμησέ τον στο transition. Μην του δίνεις την μπάλα σε στημένη άμυνα στα 8 μέτρα και να περιμένεις να μάθει να παίζει έτσι ξαφνικά. Θες να τον μάθεις; Βάλ’ τον να το κάνει με τον ΚΑΟΔ και τον ΑΓΟΡ, όχι στο ΟΑΚΑ ή στο Μπιλμπάο ή στο Καντού.

Από εκεί και πέρα, η προετοιμασία της ομάδας για το ντέρμπι ήταν τόσο καλή που οι παίκτες κάθονταν έξω από το τρίποντο και σούταραν επί 40 λεπτά, χτίζοντας νέο κλειστό.

Εντάξει, ένα ματς χάθηκε και μάλιστα με τέτοια διαφορά που όλοι μας θα μπορούσαμε να το ξεχάσουμε πολύ γρήγορα. Όμως, δεν πάει έτσι. Επειδή δηλαδή… μας έκατσε στο τέλος, πήρε 2-3 επιθετικά ο Λάζος, μπήκε ένα σουτ, έκανε μια χαζομάρα ο Βουγιούκας θα ξεχάσουμε τι βλέπαμε επί 39 λεπτά;

Είδαμε μια ομάδα χωρίς καμία ψυχολογία. Να μπαίνει στο ΟΑΚΑ και να μην μπορεί να βάλει σουτ. Και ο Πρίντεζης με τον Παπαδόπουλο στον πάγκο. Δηλαδή λες μόνος σου ότι οι παίκτες σου είναι άπειροι από τέτοια ματς και ξεκινάς με Κατσίβελη, Άντιτς, Χάινς; Πάλι καλά να λέμε που ήταν μόνο 16-6 στην αρχή το σκορ.

Δηλαδή, έχεις απέναντί σου έναν Παναθηναϊκό που σε ένα 3λεπτο στο πρώτο ημίχρονο κάνει 4 λάθη μαζεμένα και σε ένα ακόμα 6λεπτο στην αρχή του δευτέρου 7 λάθη και 1/5 σουτ και αυτό το ματς όχι μόνο δεν το παίρνεις, αλλά το χάνεις και με διψήφια διαφορά (αφήστε το τελευταίο 1,5 λεπτό).

Σκεπτόμενοι τον Κλέιζα…

Τέλος πάντων, no use crying over spilled milk που λένε και οι Εγγλέζοι, πάμε παρακάτω. Το ντέρμπι μάς έδειξε κάποια πράγματα. Ότι ο Ίβκοβιτς δεν πιστεύει πραγματικά τον Κατσίβελη, γιατί αν δεν ήταν απογοήτευση, δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που τον κράτησε εκτός ομάδας στο επόμενο ματς.

Και αυτό μας φέρνει στο εξής ερώτημα; Ισχύουν τα όσα ακούγονται για Κρις Χιλ και Χοσέ Καλντερόν; Ο Ολυμπιακός έστησε την ομάδα με 4 πλέι μέικερ το καλοκαίρι, Σλούκα, Μάντζαρη, Κατσίβελη και Λούκας, και οι 4 κάτω από 23 ετών και με ελάχιστες «παραστάσεις πρωταθλητισμού».

Τελικά, κατάλαβε ότι δεν μπορεί να παίξει μαζί τους; Θέλει έναν έμπειρο άσο, με σημαντικό όνομα; Ο Χιλ και ο Καλντερόν είναι το άσπρο και το μαύρο, το Γιν και το Γιανγκ. Ο ένας Ισπανός με ροπή στο τρίποντο και την πάσα, με αργά πόδια και μέτριος προς κακός αμυντικός αλλά απίστευτα εγκεφαλικός. Ο άλλος Αμερικανός, εκρηκτικός, «shoot-first» γκαρντ, καλός στο κλέψιμο, αλτικός και γρήγορος. Το έξτρα ρίσκο του δεύτερου είναι ότι είναι Αμερικανός χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία και μπορεί να θέλει χρόνο προσαρμογής. Είναι δίκοπο μαχαίρι η απόκτηση τέτοιου παίκτη για να κάνει άμεσα τη διαφορά.

Το να τους σκέφτεσαι και τους δύο είναι σα να μην ξέρεις τι θέλεις, ή να θες… ό,τι κάτσει. Απ’ την άλλη, ας δεχτούμε ότι τα σενάρια είναι αληθινά και ο ένας από τους δύο θα καταλήξει στον Πειραιά. Ψηλό η ομάδα δεν θέλει; Βγαίνει έτσι η χρονιά στη ρακέτα ή περιμένουμε τη μετεγγραφή… Βασιλόπουλος;

Ο Ολυμπιακός θέλει οπωσδήποτε ένα τεσσάρι αλλά και έναν περιφερειακό είτε αυτός είναι άσος είτε τριάρι (δεν θα μιλήσω καν για την ιδανική περίπτωση να έρθουν και οι τρεις που λείπουν από την ομάδα). Όμως, ας μην υπερβάλλουμε, ας περιμένουμε να δούμε πρώτα κάποιον στο ΣΕΦ και μετά σχολιάζουμε. Η ομάδα θέλει σκόρερ δεύτερο πλην του Σπανούλη, ριμπάουντερ στην άμυνα και πλέι μέικερ που θα μπορεί να απελευθερώνει τον Σπανούλη και τον Γκεσεβίτσιους. Τουλάχιστον τα δύο από αυτά τα καλύπτει ο… Λίνας Κλέιζα. Ονειρεύομαι είπατε;

Λέγεται ότι οι Αγγελόπουλοι και ο Ίβκοβιτς δεν ενδιαφέρονται για το λοκ άουτ και θέλουν παίκτη τώρα, έστω και για έναν μήνα, για να κυνηγήσει η ομάδα την 1η θέση στον όμιλο της Ευρωλίγκας. Ιδού η Ρόδος λοιπόν…

Κι ας γυρίσουμε στα ίδια τον Γενάρη αν αρχίσει το NBA. Τότε θα έχουμε λίγο καιρό να πάρουμε άλλον παίκτη, ελεύθερο, αφού κανείς δεν κοιτάει τώρα προφανείς επιλογές όπως ο Γιάριτς, ο Μόρις και ο Νάχμπαρ.

Έξω… πάμε καλά

Κι αν το ματς του ΟΑΚΑ μας απογοήτευσε, το ματς με την Μπιλμπάο μας… αποτελείωσε. Αν για να κερδίσεις μια ομάδα που από την αρχή της χρονιάς παίζει… 3 από τα 4 δεκάλεπτα των αγώνων της, θες τον Σπανούλη να το παίζει Superman και να κάνει το πιο μνημειώδες οκτάλεπτο της καριέρας του, τότε έχεις πρόβλημα.

Γιατί, φίλοι μου, δεν είναι φυσιολογικό να περιμένεις 18 πόντους με 3/3 δίποντα, 2/2 τρίποντα και 6/6 βολές και 2 ασίστ από έναν παίκτη σε κάθε ματς στα τελευταία 8 λεπτά για να κερδίσεις. Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός ήταν 60-64 πίσω, ας μην το ξεχνάμε. Δεν έλεγξε καθόλου τον αγώνα, δεν εγκλώβισε την Μπιλμπάο, δεν έκανε τίποτα σωστά. Κι εντάξει, στο τέλος όλοι είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό για τα πράγματα που έκανε ο Σπανούλης και χάσαμε την ουσία του αγώνα, αλλά δεν είναι λογική ομάδας αυτό.

Σίγουρα οι Ολυμπιακοί είμαστε και λίγο γκρινιάρηδες (λίγο…), αυτό είναι γνωστό. Ίσως τα χρόνια του Κόκκαλη σε μπάσκετ πρώτα και ποδόσφαιρο μετά μας έχουν κάνει να απαιτούμε τον ουρανό με τ’ άστρα από την ομάδα. Αλλά εδώ δεν είναι η αρμάδα του Γιαννάκη την οποία όλοι «σβήσαμε» επειδή έχασε ένα ματς και… δεν πρόκαμε να χάσει στο γήπεδο ένα δεύτερο, είναι μια ομάδα που τη βλέπουμε να δυσκολεύεται με τις Καντούδες και τις Νανσίδες της Ευρώπης. Να έχει χάσει κάθε ίχνος του χαρακτήρα μεγάλης ομάδας που είδαμε μέχρι πρόπερσι.

Θεωρώ ότι οι επόμενες δύο εβδομάδες είναι καθοριστικές για τον Ολυμπιακό. Ο όμιλος στην Ευρωλίγκα δείχνει ότι υπάρχουν 6 σχεδόν εξίσου δυνατές ομάδες (ή εξίσου αδύναμες, όπως το διαβάσει κανείς), κι αν ο Ολυμπιακός χάσει σε Τουρκία και από την Λαμποράλ στο ΣΕΦ, τότε θα είναι δύσκολη η κατάσταση.

Η Λαμποράλ πήρε τον Γκρόαν Ντράγκιτς, η Φενέρ έχει τον Σεφόλοσα και ψάχνεται για Τούρκογλου-Ασίκ, η Μακάμπι πήρε τον Κάσπι, η Ρεάλ παρακαλά τον Νοβίτσκι, η Μπαρτσελόνα κρατά δεμένο τον Παού, η Εφές θελει τον Μόρις Έβανς, η Γαλατά αποφάσισε να βάλει τον Πατσούλια να παίξει με τα γνωστά επακόλουθα, μέχρι και η ΚΚ Ζάγκρεμπ πήρε παίκτη που την ανεβάζει επίπεδο. Το να μην κινηθεί ο Ολυμπιακός για παίκτη τώρα, θα δείξει ότι η ομάδα είναι πλήρως παρατημένη και αφημένη στην τύχη της δυστυχώς…

Νώντας Κρεμαστής