Γ. Σκιάς: Σάρας, Θεέ, αμυντικέ…

Όπως αναμενόταν, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ήδη στο top16 της Ευρωλίγκας, καθώς η νίκη επί της ΚΚ Ζάγκρεμπ ήταν αδύνατον να χαθεί, ακόμα και με τη μέτρια εμφάνιση που έκαναν οι πρωταθλητές Ευρώπης στο πρώτο μισό. Ο σχετικά λίγος κόσμος που παρακολούθησε το ματς, νόμιζε ότι είχε να κάνει με τον ΚΑΟΔ της Ευρώπης και ξαφνιάστηκε βλέποντας τους φιλοξενούμενους να προηγούνται στο ημίχρονο. Φυσικά, η εικόνα ισορρόπησε στη συνέχεια (γλιτώσαμε τη δεύτερη συνεχόμενη λαχτάρα) με τους «πράσινους» να εξαφανίζουν τον αντίπαλο με όπλο το μυαλό τους και ηγέτη τον παλιό, καλό Γιασικεβίτσιους.

Οι φιλότιμοι Κροάτες δεν κατάφεραν να προβληματίσουν τον Παναθηναϊκό για παραπάνω από 25 αγωνιστικά λεπτά, καθώς το παιχνίδι τους παραήταν ριψοκίνδυνο για να τους κρατήσει στον αφρό ολόκληρο το 40λεπτο. Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι (ειδικά μέσα στο ΟΑΚΑ) οι παίκτες του Ομπράντοβιτς θα έπαιζαν κάποια στιγμή κανονική άμυνα – πραγματικά δεν χρειάστηκε τίποτε περισσότερο. Το ζήτημα ήταν να κοπεί ο ρυθμός των φιλοξενούμενων, καθώς το ματσάκι εξελισσόταν σε shootout και φάνηκε ότι η ΚΚ διαθέτει κάμποσους παίκτες ικανούς να βάλουν την μπάλα στο καλάθι. Αυτό που τους λείπει είναι η αίσθηση της στρατηγικής – ο τομέας ακριβώς που συνήθως υπερτερεί ο «εξάστερος».

Η αλλαγή στη ροή του παιχνιδιού άρχισε να φαίνεται γύρω στο 18ο λεπτό με τους γηπεδούχους να καλύπτουν τη μικρή διαφορά που είχε κερδίσει η ΚΚ στο εκπληκτικό διάστημα που είχε μέσα στο παρκέ ο Φορντ. Ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ έκανε παπάδες (εκτέλεση, δημιουργία, κλεψίματα) και έδωσε αέρα στην ομάδα του, αλλά μερικά συνεχόμενα εύστοχα τρίποντα ήταν αρκετά για να έρθει το ματσάκι στα ίσα πριν το ημίχρονο. Η συνέχεια ήταν περίπου προδιαγεγραμμένη, αν και υπήρξε κι ένα στοιχείο έκπληξης. Αλήθεια, πόσες φορές έχει παίξει καλή άμυνα μια πεντάδα με τον Διαμαντίδη εκτός και τον Γιασικεβίτσιους εντός;

Χωρίς πραγματικό σέντερ

Τη μεγάλη αλήθεια για το παιχνίδι είπε μετά τη λήξη ο κόουτς Άντροϊτς, αποκαλύπτοντας αυτό που δεν ξέραμε, αλλά υποψιαζόμασταν: μια δηλητηρίαση κράτησε εκτός παιχνιδιού τον Κασούν. Ο Κροάτης γίγαντας έλειψε στο δεύτερο ημίχρονο όταν οι φιλοξενούμενοι δεν είχαν καθόλου επιθετικές λύσεις και οι Μέι-Χέιτφελντ δεν τους έδιναν καμία δυνατότητα για post play. Δεν ξέρω αν ο (σούπερ φορμαρισμένος, άλλωστε) Κασούν θα είχε πάρει το διπλό μόνος του, σίγουρα όμως θα άλλαζε τις ισορροπίες – η είσοδος του Πάπα Ντία μάλλον μας έκανε να γελάσουμε!

Οι Κροάτες, λοιπόν, έμεναν στο παιχνίδι με τις εμπνεύσεις του Σίμον και κυρίως του πολύ κεφάτου Μουλαομέροβιτς, όμως με την είσοδο του Γιασικεβίτσιους έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ο Λιθουανός ήταν θετικότατος στην επίθεση, ενώ χρησιμοποίησε το μυαλό του και στην άμυνα κλείνοντας τους χώρους και βοηθώντας τους «πράσινους» να κάνουν συνεχόμενες καλές άμυνες με κλεψίματα που έδωσαν πόντους στο τρανζίσιον. Μέσα σε λίγα λεπτά ο αντίπαλος είχε χάσει τελείως το ηθικό του και η διαφορά έπαιζε πλέον σε διψήφια επίπεδα. Ο Σάρας έμεινε στο παρκέ επί 9 συνεχόμενα λεπτά (εκ των οποίων τα πρώτα 5 με παρτενέρ τον Καλάθη) και όταν ξανακάθισε (για να τον συνδέσουν με το οξυγόνο…) ο ΠΑΟ είχε πια καθαρίσει το παιχνίδι.

Σμιθ, μέρος δεύτερο

Το πράσινο ξέσπασμα ήρθε σε δύο δόσεις: η πρώτη ήταν στα μέσα της τρίτης περιόδου με τα συνεχόμενα κλεψίματα και η δεύτερη στην τέταρτη περίοδο με τον Στίβεν Σμιθ να παίρνει το όπλο του και να δείχνει ότι μπορεί να έχει κάποια χρησιμότητα. Ο Αμερικανός είναι μανούλα στο να αποτελειώνει τον αντίπαλο, όταν περνάει στο παρκέ μετά από ένα καλό διάστημα της ομάδας. Ο Σμιθ της δ’ περιόδου σκόραρε, κατέβασε ριμπάουντ, κέρδισε φάουλ και γενικώς χάλασε τον κόσμο. Αντίθετα, στο κλειστό παιχνίδι του πρώτου ημιχρόνου ήταν απελπιστικός: άνευρος στην επίθεση και τελείως επιπόλαιος στην άμυνα.

Ακριβώς το ίδιο παιχνίδι είχε κάνει και κόντρα στην Ζαλγκίρις, πράγμα που δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός βρήκε έναν ικανότατο ρολίστα-σκόρερ. Αυτό μάλλον είναι πρόβλημα, γιατί στην πραγματικότητα χρειάζεται έναν πρωταγωνιστή. Ο Σμιθ ως βασικός καλείται να δημιουργεί πλεονέκτημα για την ομάδα του από το πρώτο δευτερόλεπτο, πράγμα που μέχρι τώρα το έχει καταφέρει μόνο στη Μάλαγα. Η λογική με την οποία αμύνεται (κυνηγάει τις φάσεις στον αέρα) δεν ταιριάζει με το στυλ του Ομπράντοβιτς και ο Σέρβος είναι διατεθειμένος να περιμένει τον παίκτη του, με τον όρο ότι θα του δίνει με συνέπεια ανάσες στην επίθεση. Το ζητούμενο για τον Σμιθ είναι να πάρει το μάξιμουμ με κοψίματα προς το καλάθι και να μην στηρίζεται αποκλειστικά στο μακρινό σουτ – 0/4 στο πρώτο ημίχρονο.

Καιρός για ανασύνταξη

Αυτό που σίγουρα λειτουργεί θετικά για τον Αμερικανό (και τον ΠΑΟ γενικότερα) είναι το γεγονός ότι η ομάδα κέρδισε ήδη την πρόκριση στους «16», ενώ με ήττα της Μπάμπεργκ στη Μάλαγα θα έχει καθαρίσει μαθηματικά και τη δεύτερη θέση. Η πρωτιά δυστυχώς βρίσκεται στα χέρια της ΤΣΣΚΑ (δηλ. τη χάνει με αυτοκτονία) και ο εξάστερος έχει μπροστά του τρία ματς σχεδόν διαδικαστικά.

Ο χρόνος θα λειτουργήσει θετικά ώστε να βελτιωθούν οι λεπτομέρειες, να ανέβουν οι καινούριοι και να παρουσιαστεί η ομάδα καλύτερη στον επόμενο γύρο. Ελπίζουμε να γυρίσει γρήγορα ο Τσαρτσαρής, να πάρει κάποιο ρόλο ο Πατ Καλάθης και να συνέλθει ο Μάριτς. Ο Μπατίστ (απουσία, πρακτικά, του Κασούν) έκανε ένα πολύ καλό ματς, αλλά παραμένει κάτω από τα στάνταρ του. Σε κάθε περίπτωση η βελτίωσή του επαναφέρει τη λογική (και την ψυχραιμία) στο ροτέισον των σέντερ.

Ακόμα και χωρίς βαθμολογική σημασία (αν και ποτέ δεν ξέρεις) το ματς της Μόσχας στην 9η αγωνιστική θα έχει τρομερό ενδιαφέρον – πόσο μάλλον που δεν φαίνεται να παίζει ο Κιριλένκο. Είναι μια ευκαιρία για τον πρωταθλητή Ευρώπης να δοκιμαστεί σε επίπεδο κορυφής – τέτοιου επιπέδου ματς θα ξαναπαίξει με το νέο έτος. Στο μεταξύ θα υπάρχουν τα ματς του πρωταθλήματος που αίφνης απέκτησε ενδιαφέρον.

Μπλόκο στην Καβάλα

Διότι οι «πράσινοι», φρέσκοι από το έπος της Μάλαγα, έπαθαν ζημιά στην Καβάλα και γνώρισαν την πρώτη τους φετινή (εντός συνόρων) ήττα. Οι παίκτες του Ομπράντοβιτς παρουσιάστηκαν τελείως ξεζουμισμένοι – όχι τόσο από δυνάμεις όσο από κίνητρο – και έδωσαν στους ηρωϊκούς γηπεδούχους την ευκαιρία για μια αξιομνημόνευτη νίκη.

(Ποιος θυμάται την τελευταία ήττα του ΠΑΟ στο πρωτάθλημα από ομάδα πλην Ολυμπιακού; Αν δεν κάνω λάθος ήταν το ’09 στην Πυλαία με ήρωα του «απλήρωτου» ΠΑΟΚ τον Τομάσεβιτς – τελευταία χρονιά του μεγάλου Σέρβου).

Τα στεφάνια στο κλειστό της Καλαμίτσας ακόμα πονάνε από τα τούβλα των «πράσινων» που δεν είχαν καθόλου επιθετικό παιχνίδι και κρατήθηκαν – όσο κρατήθηκαν – από τον μπασκετικό εγωισμό του Σμιθ. Οι Καβαλιώτες πήραν προβάδισμα από νωρίς και το κράτησαν ως το τέλος με 12/23 τρίποντα και στην ουσία δεν απειλήθηκαν καθόλου.

Εικάζω ότι η ήττα αυτή θα ήταν για το τεχνικό τιμ πιο χρήσιμη από τη νίκη επί της ΚΚ Ζάγκρεμπ. Για εμάς τους υπόλοιπους ήταν η εξαίρεση σε ένα προβλέψιμο πρωτάθλημα και δύσκολα θα επαναληφθεί – αν και οι «αιώνιοι» έχουν πια κάθε λόγο να είναι πιο προσεκτικοί.

Γιώργος Σκιάς

υ.γ. «Ζωή χωρίς λοκ-άουτ»

Το επόμενο ματς του πρωταθλητή είναι εντός έδρας με τον Ηλυσιακό (μην τρελαθούμε…) και ακολουθεί το ταξίδι στο Κάουνας σε μια Ευρωλίγκα που μπαίνει σε νέα φάση μετά τη μαζική έξοδο των ΝΒΑers. Ο Ζοτς καμαρώνει που αντιστάθηκε στον πειρασμό, ενώ βλέπει κάμποσους φιλόδοξους διεκδικητές να κάθονται σε αναμένα κάρβουνα. Δυστυχώς, η ΤΣΣΚΑ σε πρώτη φάση δεν αποδυναμώνεται – ο Κρίστιτς μάλλον δεν κουνιέται, μένει να δούμε τι θα κάνει ο ελεύθερος Κιριλένκο – ενώ ακάθεκτη συνεχίζει και η Μπαρτσελόνα που καλοψώνισε μόνο από την ευρωπαϊκή αγορά. Εκεί που γίνεται χαμός είναι στη λίγο χαμηλότερη βαθμίδα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ομάδων (Ρεάλ, Αρμάνι, Παρτιζάν, Νανσί κλπ.) που βασίζονται ολοκληρωτικά στους σουπερστάρ τους και θα πρέπει να δημιουργήσουν αγωνιστική ταυτότητα μέσα στο Δεκέμβριο. Βοήθειά τους!

Τελικά η όλη ιστορία του λοκ-άουτ χρησίμευσε μάλλον για να καταδείξει πόσο πίσω από το ΝΒΑ βρίσκεται η Ευρωλίγκα – τι κι αν είναι η νο.2 μπασκετική λίγκα του πλανήτη! Οι επαγγελματίες χρησιμοποίησαν την Ευρώπη για να ξεσκουριάσουν, να εξαγάγουν το εμπορικό τους «πακέτο» και να βγάλουν λίγα λεφτάκια, ώσπου να επιστρέψουν τρέχοντας στην κανονική τους δουλειά. Πολύ απλά, υπό κανονικές συνθήκες, ένας πραγματικός παικταράς του ΝΒΑ που βρίσκεται σε καλή αθλητική ηλικία δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο να αγωνιστεί στην Ευρώπη.