Τα καλύτερα παρατσούκλια στην ιστορία του NBA!

Μιλήσαμε πρόσφατα για τα χειρότερα παρατσούκλια στην ιστορία του NBA βγάζοντας νικητή τον Κόμπι Μπράιαντ με το «Black Mamba» και τον «Bad Porn» Κόρεϊ Μαγκέτι να είναι πολύ κοντά στη δεύτερη θέση. Ήρθε η ώρα για τα καλύτερα προσωνύμια στην ιστορία του NBA, αυτά που έχουν μείνει, αυτά που μας έχουν κάνει να αγαπήσουμε το άθλημα ακόμα περισσότερο μέσα από τους πρωταγωνιστές τους και μας ταξιδεύουν σε μαγικές στιγμές!

Η λίστα δεν είναι εξαντλητική (προφανώς), αλλά είναι σίγουρα απολαυστική. Πάμε, λοιπόν, κάνοντας εύφημο μνεία στην 36η θέση στον μεγάλο…

36. Μπράιαν Σκαλαμπρίνι «The White Mamba»: Προφανώς η… λευκή απάντηση στον Κόμπι Μπράιαντ και το δικό του παρατσούκλι. Όμως, η διαφορά είναι ότι ο Σκαλαμπρίνι δεν το έβγαλε ο ίδιος στον εαυτό του, ότι είναι σαρκαστικό και ότι θα υπάρχει για να… εκθέτει αιώνια τη βλακεία του Κόμπι να ονομάσει τον εαυτό του «Black Mamba». Άξια στη λίστα μας.

35. Ντουέιν «Flash» Ουέιντ: Μπαίνει στη λίστα κυρίως επειδή είναι ένας από τους λίγους αστέρες του σήμερα που δεν έχουν παρατσούκλι τα… αρχικά τους με τα νούμερα της φανέλας τους, ή το μισό τους επίθετο με το αρχικό του μικρού τους. Το Flash το πήρε εξαιτίας της δύναμής του και της ταχύτητάς του. Του το έδωσε ο Σακίλ Ο’ Νιλ από το ομότιτλο τραγούδι των Queen στην ταινία του 1980 Flash Gordon, τραγουδώντας όποτε τον πετύχαινε στα αποδυτήρια «He is the greatest in the Universe». Βέβαια, το 2010 ο Ουέιντ έγραψε στο Twitter ότι… ωρίμασε και δεν θέλει να τον λένε Flash πια, γιατί «ξεκίνησα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου και η εξέλιξη έρχεται μόνο μέσα από προσωπική ανάπτυξη». Και προφανώς το παρατσούκλι τον εμπόδιζε να τα κάνει όλα αυτά…

34. Καρόν «Tough Juice» Μπάτλερ: Πιο πιθανό να το βρείτε γραμμένο Tuff Juice στην αργκό δηλαδή. Του το έδωσε ο προπονητής του στους Ουίζαρντς, Έντι Τζόρνταν, επειδή παίζει πολύ σκληρά, επιθετικά, παθιασμένα και δεν φοβάται ποτέ στον αγώνα να βάλει τα χέρια του στη φωτιά. Του ταιριάζει και του έμεινε.

33. Νταν «Thunder Dan» Μαρλι: Το Thunder ταιριάζει στον Νταν Μάρλι και όσο κι αν δεν το πιστεύετε (όσοι τον θυμάστε από τα τελευταία χρόνια του, δηλαδή οι περισσότεροι από εμάς) προέρχεται από τα απίστευτα σε δύναμη καρφώματά του στην αρχή της καριέρας του, τα οποία παρομοιάζονταν με κεραυνό σε δύναμη! Όταν μεγάλωσε και άλλαξε το στιλ παιχνιδιού του, το Thunder παρέμεινε, αλλά πια υπήρχε για να θυμίζει την… απόσταση που διανύει ο κεραυνός μέχρι να σκάσει στη γη, σαν την απόσταση που διένυε η μπάλα στα τρομερά τρίποντά του. Από τους ελάχιστους παίκτες στην ιστορία του μπάσκετ που αλλάξανε πλήρως τον τρόπο παιχνιδιού τους στη διάρκεια της καριέρας τους, ο Μάρλι πήγε από το 1.1 τρίποντο ανά αγώνα στις αρχές της, στα 6.7 ανά ματς στα 29 του τελειώνοντας με 36% από τη γραμμή των τριπόντων την καριέρα του.

32. Τζέισον Κιντ «Mr. Triple Double»: Το πιο εύκολο στη λίστα μας για να καταλάβει κανείς από πού προέρχεται, έτσι δεν είναι; Αρκεί κάποιος να κοιτάξει τη λίστα του NBA με τα περισσότερα triple-double στην ιστορία. Μετά τους Όσκαρ Ρόμπερτσον (181) και Μάτζικ Τζόνσον (138), με 107 είναι 3ος στη λίστα όλων των εποχών. Από τους εν ενεργεία είναι προφανώς 1ος και οι… 4 επόμενοι μαζί δεν φτάνουν τα 107 triple-double του. Έχει τουλάχιστον ένα triple-double σε καθεμία από τις 17 ολοκληρωμένες σεζόν του στο NBA (κάθε χρόνο που είναι στο πρωτάθλημα) που είναι ρεκόρ για τη λίγκα και έχει κάνει triple-double εναντίον των 28 από τις 30 ομάδες (μόνο με Σέλτικς και Νετς δεν έχει κάνει). Είναι ο Mr. Triple Double…

31. Πολ Πιρς «The Truth»: Η αλήθεια. Μόνο και μόνο ο… λόγος του Σακίλ Ο’ Νιλ που ήταν και η αιτία για το προσωνύμιο του Πιρς, αξίζει θέση στη λίστα μας. Το 2001 μετά από μια νίκη των Λέικερς επί των Σέλτικς, ο Σακ άρπαξε έναν ρεπόρτερ από τη Βοστόνη και είπε: «Γράψε αυτό. Το όνομά μου είναι Σακίλ Ο’ Νιλ και ο Πολ Πιρς είναι η γ*μημένη αλήθεια. Γράψε ότι το είπα εγώ και μην κόψεις τίποτα από τις δηλώσεις μου. Ήξερα ότι ήταν καλός παίκτης, αλλά δεν ήξερα ότι ήταν τόσο καλός παίκτης. Ο Πολ Πιρς είναι η αλήθεια».

30. Ρόμπερτ Πάρις «The Chief»: Το Αφεντικό. Ταιριαστό όπως κι αν το δει κανείς. Από την επιβλητική του παρουσία στις ρακέτες, ως το… σιωπηλό του πράγματος. Το πήρε από τον «Chief Bromden» τον σιωπηλό Ινδιάνο γίγαντα από την ταινία «Στη φωλιά του κούκου». Ο ίδιος ο Πάρις έχει πει ότι το παρατσούκλι του το έδωσε ο φόργουορντ των Σέλτικς, Σέντρικ Μάξγουελ, λόγω της στωικότητάς του. Από τα πιο ιστορικά παρατσούκλια στο NBA.

29. Μόουζες «Chairman of the Boards» Μαλόουν: Ένα σίγμα στο τέλος τον κάνει από πρόεδρο του συμβουλίου… Πρόεδρο των Ριμπάουντ. Κι όχι άδικα. Ο Μαλόουν πήρε το προσωνύμιο όταν αναδείχτηκε 1ος ριμπάουντερ του NBA 5 συνεχόμενες σεζόν από το 1980-81 ως το 1984-85 (και 6 σε 7 αν μετρήσουμε από το 1978-79).

28. Ουίλτ «The Stilt» Τσάμπερλεν: Το Ξυλοπόδαρο. Όχι το αγαπημένο του Τσάμπερλεν, αλλά μάλλον το πιο γνωστό του. Σχετίζεται με το ύψος του και το γεγονός ότι ήταν πολύ αδύνατος, του το είχε δώσει από το Λύκειο ένας δημοσιογράφος από τη Φιλαντέλφια. Ο ίδιος, πάντως, προτιμούσε το «Big Dipper», δηλαδή ο Μεγάλος Βουτηχτής, που του το είχε δώσει ένας φίλος του επειδή… βουτούσε το κεφάλι προς τα κάτω προσπαθώντας να περάσει από τις πόρτες!

27. Ντένις Ρόντμαν «The Worm»: Από τα πιο ταιριαστά προσωνύμια στην ιστορία, έστω κι αν δεν βγήκε από το μπάσκετ. Τον Ρόντμαν έλεγε Σκουλήκι η μητέρα του επειδή κινούταν μπρος πίσω σαν ένα σκουλήκι όταν έπαιζε… Πίνμπολ! Του κόλλησε κι έμεινε και στην καριέρα του στο NBA επειδή δεν φοβόταν ποτέ να κάνει τη βρώμικη δουλειά, το χαμαλίκι, να συρθεί σαν το σκουλήκι δηλαδή εκεί που οι αστέρες δεν πήγαιναν.

26. Μάρβιν «Bad News» Μπαρνς: Ο Μάρβιν Μπαρνς ήταν… Κακά Μαντάτα πάντοτε. Άλλοτε για τον εαυτό του, άλλοτε για τους αντιπάλους. Εξ ου και η 25η θέση, καθώς το παρατσούκλι είναι ταιριαστό. Το πήρε από τις ημέρες του στο Λύκειο όταν ως μέλος συμμορίας έκλεψε τράπεζα! Λίγο αργότερα επιτέθηκε σε έναν συμπαίκτη του με… ζάντα αυτοκινήτου. Πιο μετά τον βρήκαν να οπλοφορεί παράνομα, ενώ έχει συλληφθεί επίσης για κατοχή ναρκωτικών, ληστεία και παραβίαση ιδιωτικού χώρου. Κατέληξε άστεγος τη δεκαετία του 1980, αλλά πια διδάσκει νέους ώστε να μην κάνουν τα ίδια λάθη. Απ’ την άλλη, έχει ακόμα το ρεκόρ του κολεγίου του με 52 πόντους, ήταν 2 φορές all-star στο ABA, είναι στην καλύτερη πεντάδα όλων των εποχών στο ABA, ήταν νούμερο 2 στο ντραφτ του 1974 για το NBA και όποτε αποφάσιζε να παίξει μπάσκετ ήταν «Κακά Μαντάτα» για τον αντίπαλο. Τον υπόλοιπο καιρό ήταν… απλώς κακά μαντάτα.

25. Τζούλιους «Dr.J» Έρβινγκ: Ο Dr.J πήρε το προσωνύμιό του από έναν φίλο στα εφηβικά του χρόνια, όχι λόγω των… ακαδημαϊκών του επιτυχιών, αλλά λόγω των μπασκετικών του ικανοτήτων. Ο Έρβινγκ έλεγε τον φίλο του «The Professor» επειδή όλη την ώρα μιλούσε και εξηγούσε όσο έπαιζε την κάθε φάση, εκείνος με τη σειρά του είπε τον Έρβινγκ «The Doctor» επειδή μπορούσε να… κόβει μέσα από την άμυνα και να σκοράρει με χειρουργική ακρίβεια. Στο ABA οι συμπαίκτες του στη Βιρτζίνια Σκουάιρς το έκοψαν σε «Dr.J» και κόλλησε για πάντα, καθώς ήταν… δόκτορας του αθλήματος, πρωτοπόρος και με τη δουλειά του άνοιξε το δρόμο για πολλούς παίκτες. Άρα, το PhD στο μπάσκετ το είχε. Γιατί να μην έχει και το όνομα;

24. Σον Μάριον «The Matrix»: Το Μάτριξ. Του το έβγαλε ο Κένι Σμιθ που τότε δούλευε στο TNT ως αναλυτής στα παιχνίδια προετοιμασίας της ρούκι σεζόν του Μάριον. Ο λόγος ήταν η φαινομενικά βιονική φύση του, η απίστευτη αθλητικότητά του, αλλά και το γεγονός ότι θεωρούταν ένας από τους πιο πολύπλευρους παίκτες που θα έμπαιναν στο πρωτάθλημα, λόγω του γεγονότος ότι μπορούσε να μαρκάρει και τις 5 θέσεις. Καλό, πιασάρικο, πετυχημένο και έμεινε.

23. Γκάρι Πέιτον «The Glove»: Από τα πιο ταιριαστά προσωνύμια όλων των εποχών. Ο Πέιτον φημιζόταν για τις αμυντικές του ικανότητες και το παρατσούκλι του εκεί αναφέρεται. Συγκεκριμένα, δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των Τελικών Δύσης του 1993 εναντίον των Σανς, όταν ένας ξάδερφός του είπε: «Κρατάς τον Κέβιν Τζόνσον όπως μια μπάλα του μπέιζμπολ μέσα σε ένα γάντι» για τον τρόπο που μάρκαρε τον Τζόνσον. Το σκοράρισμά του και οι αμυντικές του ικανότητες είχαν κάνει τον Hall of Famer Γκέιλ Γκούντριτς να πει «ο Πέιτον είναι πιθανότατα ο πιο πλήρης γκαρντ στην ιστορία του μπάσκετ».

22. Τζέρι Ουέστ «Mr. Clutch»: Ένα από τα πιο «σκληρά» προσωνύμια για κάθε αντίπαλο. Το επέλεξα από το «The Logo» (που δημιουργήθηκε επειδή ο Ουέστ είναι η φιγούρα στο σήμα του NBA) γιατί υπάρχει για να θυμίζει σε όλους τα τρομερά καλάθια του στα κρίσιμα τελευταία δευτερόλεπτα αγώνων. Όπως το απίστευτο buzzer-beater από τα 20 μέτρα στον 6ο τελικό του 1970 εναντίον των Νικς που έστειλε το ματς στην παράταση (μέτρησε προφανώς ως δίποντο, αφού τότε δεν υπήρχε τρίποντο)!

21. Τζέιμς «Hollywood» Ρόμπινσον: Αρχίζουμε πια να πλησιάζουμε στους παίκτες που το παρατσούκλι έχει αντικαταστήσει το μικρό τους όνομα. Ο Χόλιγουντ είναι γνωστός στους περισσότερους ως Χόλιγουντ Ρόμπινσον και όχι ως Τζέιμς Ρόμπινσον. Το Χόλιγουντ το πήρε γιατί ο τύπος ήταν… υπερπαραγωγή από τη στιγμή που πατούσε στο παρκέ μέχρι να φύγει. Δεν νομίζω κανείς απ’ όσους τον είδαν στα μέρη μας να διαφωνεί… Γρήγορος, αλτικός, θεαματικός, με… τεράστια τσίχλα (3 τσιχλόφουσκες μαζί), με τρομερά καρφώματα, εκρηκτικές κινήσεις, πολύ τρελός, ο Ρόμπινσον είχε το κατάλληλο παρατσούκλι και άξια μας εισάγει στην τελική εικοσάδα της λίστας.

20. Ρίτσαρντ Χάμιλτον «RIP»: Ένα από τα πιο… κουλ παρατσούκλια στην ιστορία, χάνει όμως μέρος της αξίας του (και θέσεις στη λίστα) αν δούμε πώς δημιουργήθηκε. Ο πατέρας του Χάμιλτον τον έλεγε έτσι, επειδή έτσι έλεγαν κι αυτόν όταν ήταν μικρός γιατί έσκιζε τις πάνες του! Προφανώς θέλησε να… εκδικηθεί τον γιο του και του το κόλλησε. Όμως, στο NBA έγινε… R.I.P. και όταν το άκουγαν όλοι σκέφτονταν το Rest In Peace (Αναπαύσου Εν Ειρήνη) του Ριπ και των υπόλοιπων Πίστονς στους αντιπάλους τους.

19. Τζορτζ «The Iceman» Γκέρβιν: Από τα πιο χαρακτηριστικά παρατσούκλια όλων των εποχών. Ο Γκέρβιν ονομάστηκε Iceman επειδή ήταν… πολύ κουλ στο παρκέ, ποτέ δεν νευρίαζε και η συμπεριφορά του ήταν τόσο ψυχρή (σ.σ.: από το cool) που μόνο ένας παγοπώλης θα μπορούσε να την έχει!

18. Άλεν Άιβερσον «The Answer»: Η Απάντηση. Τα τελευταία χρόνια και πριν γίνει απλά A.I. στη λογική των βαρετών σύγχρονων προσωνυμίων, οι «εχθροί» του έλεγαν ‘ποια είναι η ερώτηση;’ για να τον πικάρουν. Όμως, ο Άιβερσον επονομάστηκε έτσι γιατί ήταν «η Απάντηση» με κεφαλαίο σε κάθε ερώτημα των οπαδών των Φιλαντέλφια Σίξερς. Πρωτοπήρε το παρατσούκλι στο Λύκειο όταν οι φίλοι του είπαν ότι ‘είναι η απάντηση στον κομφορμισμό του σύγχρονου μπάσκετ που εκπροσωπούσαν ο Μπάρκλεϊ, ο Τόμας και ο Τζόρνταν’. Μετά έγινε «η Απάντηση» σε όλα τα προβλήματα της οικογένειάς του επειδή επελέγη στο ντραφτ, και, τέλος, «η Απάντηση» σε όλα τα προβλήματα των Σίξερς. Άξια στη 18η θέση, ένα πραγματικά καλό nickname, με το «The Answer» να είναι και το πρώτο τατουάζ που έκανε πάνω του ο Άιβερσον!

17. Κλάιντ «The Glide» Ντρέξλερ: Από τα πιο… εύηχα προσωνύμια, δόθηκε στον Ντρέξλερ για το αέρινο παιχνίδι του, το γεγονός ότι γλιστρούσε ανάμεσα στους αντιπάλους κάνοντας κάθε κίνησή του να φαίνεται ομαλή, χορευτική, αρμονική. Ταιριαστό για έναν απίστευτο παίκτη.

16. Σον Κεμπ «The Reign Man»: Τόσο δυνατός, τόσο κυρίαρχος στις ρακέτες με τόσο απίστευτα καρφώματα που δεν θα μπορούσε να έχει κάτι πιο… απαλό για παρατσούκλι. Το «Κυρίαρχος» του το έδωσε ο Κέβιν Κάλαμπρο, εκφωνητής των Σόνικς, όταν είδε τη φράση σε ένα πόστερ και αμέσως του ήρθε ότι θα ταίριαζε γάντι στον Κεμπ, για να τον λέει έτσι στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις του. Ταιριαστό σε έναν από τους πιο «σκληρά» θεαματικούς παίκτες στην ιστορία του NBA.

15. Μάικλ «Air» Τζόρνταν: Έρχεται τόσο φυσιολογικά στο μυαλό που δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν, είναι… φυσιολογικό. Συνδεδεμένο άρρηκτα με τον Τζόρνταν, κανένας άλλος παίκτης στην ιστορία του μπάσκετ δεν θα τολμήσει να το διεκδικήσει. Τον είπαν «Air» στις αρχές στο NBA γιατί έκανε πράγματα στον αέρα που κανείς ως τότε δεν είχε δει να γίνονται από παίκτη μπάσκετ. Μάλιστα, την πρώτη του χρονιά στο πρωτάθλημα, οι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να του κολλήσουν το «Captain Marvel» αλλά όταν κατάλαβαν ότι ο Τζόρνταν ήταν… ανώτερος από θαύμα, ξεχάστηκε γρήγορα. Προσωπικά, προτιμώ το λιγότερο γνωστό His Aerial Majesty, η Αυτού Αέρινη Μεγαλειότητα.

14. Ντομινίκ Ουίλκινς «Human Highlight Film»: Θα τον συναντήσετε και «Human Highlight Reel», δεν έχει διαφορά. Ταιριαστό, αν και όχι… εύηχο. Μιλάμε για τον παίκτη που ουσιαστικά εισήγαγε στο μπάσκετ τα καρφώματα «ανεμόμυλο» με 2 ή ένα χέρι και «τόμαχοκ». Ο Ουίλκινς ήταν ένα highlight που… περίμενε να συμβεί σε κάθε φάση. Σκόρερ ολκής, 2 φορές νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων, το Human Highlight Film έχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία των προσωνυμίων, λίγο πιο ξεχωριστή για μας, γιατί τον είδαμε και στα μέρη μας.

13. «Sir» Τσαρλς Μπάρκλεϊ «Round Mound of Rebound»: Το «Sir» δεν θα τον έβαζε τόσο ψηλά στη λίστα, αλλά το Round Mound of Rebound είναι από τα πιο ταιριαστά προσωνύμια στην ιστορία του μπάσκετ, είναι εύηχο, κάνει ομοιοκαταληξία και ακούγεται και… αστεία. Του ταιριάζει «γάντι» δηλαδή, καθώς ο Μπάρκλεϊ όντως ήταν ένας Στρογγυλός Λόφος των Ριμπάουντ, με το παρατσούκλι να δείχνει το μέγεθός του, τον όγκο του, τον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά και το κυρίαρχο στοιχείο του και, παράλληλα, να είναι… τσαχπίνικο, όπως είναι και ο Μπάρκλεϊ άλλωστε.

12. Βινς Καρτερ «Vinsanity»: Ένας από τους πιο θεαματικούς (αν όχι ο πιο θεαματικός) παίκτες στην ιστορία του NBA, δεν θα μπορούσε να μην έχει και πάμπολλα παρατσούκλια, όλα τους το ένα πιο… κουλ από το άλλο, καθώς και ως παίκτης προκαλεί «τρέλα» με τις απίστευτες κινήσεις του. Εκτός από το Vinsanity που επέλεξα ως πρώτο, υπάρχουν και τα Vincredible, Half Man Half Amazing και Air Canada από τις εποχές που έπαιζε στους Ράπτορς. Το τελευταίο, μάλιστα, είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί και το επικό… Hair Canada για τον Στιβ Νας!

11. Μάρβιν Ουέμπστερ «The Human Eraser»: Φτάνουμε στην πρώτη δεκάδα, με τον Μάρβιν Ουέμπστερ να την αγγίζει με το τρομερό «Human Eraser». Γιατί ο Ουέμπστερ ήταν ο… Ανθρώπινος Διαγραφέας; Η εξήγηση είναι ακόμη πιο επιβλητική από το παρατσούκλι: το πήρε στην 3η του χρονιά στο κολέγιο το 1974 όταν είχε 8.0 τάπες ανά αγώνα «σβήνοντας» κάθε αντίπαλο. Μαζί με αυτές είχε και 21.0 πόντους και 22.4 ριμπάουντ στη 2η κατηγορία του NCAA.

10. Λάρι «Legend» Μπερντ: Προσπερνάω χωρίς δεύτερη σκέψη το… ρατσιστικό «Great White Hope» που του είχε αποδοθεί και πάω στο… θρυλικό Legend. Γιατί ο Λάρι Μπερντ ήταν Legend και γιατί το προσωνύμιο κόλλησε και του ταιριάζει τόσο πολύ; Γιατί, όπως έχουν πει οπαδοί των Πέισερς, «από την πρώτη στιγμή που τον έβλεπες ήξερες ότι έβλεπες ιστορία να γράφεται. Ήξερες ότι θα μιλούσες στα εγγόνια σου πολλές δεκαετίες αργότερα για τον θρύλο αυτού του παίκτη». Χρειάζεται να πούμε περισσότερα για έναν παίκτη που ήταν η πεμπτουσία του μπάσκετ;

9. «Downtown» Φρέντι Μπράουν: Ο Φρέντ Μπράουν αποφοίτησε από το Λύκειο Λίνκολν που ήταν στο κέντρο (σ.σ.: Downtown) του Μιλγουόκι και από εκεί οι αντίπαλοί του στα άλλα Λύκεια τον είπαν «Downtown Freddie». Όμως, το παρατσούκλι έμεινε για άλλο λόγο. Το 1979-80, χρονιά που εισήχθη το τρίποντο στο πρωτάθλημα, ο Φρέντι Μπράουν έγινε ο 1ος παίκτης που αναδείχτηκε 1ος σε ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα στο πρωτάθλημα (με 44.3%). Το Downtown ήρθε ξανά στη μόδα από τον θρυλικό Μαρβ Άλμπερτ που έλεγε συνέχεια «Freddie Brown, from Downtown» κάθε φορά που ο Μπράουν σούταρε τρίποντο! Ο Άλμπερτ (που έχει το προσωνύμιο «η φωνή του μπάσκετ») εισήγαγε τη φράση στο άθλημα εμπνευσμένος από το παρατσούκλι του Μπράουν (αν και πρώτος μάλλον την είχε πει ο Τζόνι Μοστ, εκφωνητής των Σέλτικς το 1960).

8. Τζορτζ «Mr. Basketball» Μάικαν: Ο Μάικαν θεωρείται ο πρωτοπόρος του σύγχρονου μπάσκετ. Πολλοί τον αναφέρουν ως τον πρώτο σέντερ που έπαιξε ποτέ επαγγελματικό μπάσκετ. Αποσύρθηκε 1ος σκόρερ όλων των εποχών από το NBA, ενώ είναι αυτός που εισήγαγε στο μπάσκετ το hook-shot, το οποίο είναι και το σήμα κατατεθέν του και από το 2001 κοσμεί ως άγαλμα την είσοδο του γηπέδου των Μινεσότα Τίμπεργλουβς. Η απίστευτη επίδραση που έχει ο Μάικαν στο μπάσκετ μπορεί μέχρι και σήμερα να γίνει αντιληπτή μέσω της περίφημης «Άσκησης Μάικαν» (σ.σ. Mikan Drill), μιας από τις βασικότερες ασκήσεις για ψηλούς στο μπάσκετ. Χρειάζεται να πούμε περισσότερα για να δικαιολογήσουμε γιατί ο Μάικαν πήρε το απόλυτο προσωνύμιο στην ιστορία του αθλήματος;

7. «Pistol» Πιτ Μάραβιτς: Ο Μάραβιτς είναι από τους πιο υποτιμημένους παίκτες στην ιστορία του μπάσκετ στις συνειδήσεις των μπασκετόφιλων. Θεωρείται απλώς ανάμεσα στους καλύτερους, ενώ ήταν στην κορυφή μαζί με 4-5 άλλους. Στο Hall of Fame αναφέρεται ως «μάλλον το μεγαλύτερο δημιουργικό και επιθετικό ταλέντο στην ιστορία του μπάσκετ», ο Χάβλιτσεκ είπε το 2010 ότι «ο Μάραβιτς ήταν ο καλύτερος χειριστής μπάλας στην ιστορία του μπάσκετ», ενώ το ESPN τον έχει ονομάσει τον Καλύτερο παίκτη Κολεγίου στην ιστορία του NCAA. Ο «Pistol Pete» έχει το τέλειο προσωνύμιο γιατί «πυροβολούσε» ασταμάτητα. Το γεγονός ότι με… 3 σεζόν στο κολέγιο έχει ως σήμερα το απόλυτο ρεκόρ πόντων στην ιστορία του NCAA το αποδεικνύει, ενώ έχει και τον μεγαλύτερο μέσο όρο, 44.2 πόντους (συνολικά, στα 3 χρόνια!), έχει τα περισσότερα ματς με 50+ πόντους (28 αγώνες) και πολλά άλλα ρεκόρ σκοραρίσματος. Ένας επικός παίκτης με αντίστοιχο παρατσούκλι, τόσο καλό που το έγραφε και η φανέλα του!

6. Βίνι «The Microwave» Τζόνσον: Πλησιάζουμε στην κορυφή και ο Βίνι Τζόνσον κάνει την έκπληξη. Όμως το «Microwave» είναι… πολύ τέλειο για να το αψηφήσουμε. Ο Τζόνσον έπαιζε αλλαγή του Τόμας ή του Ντούμαρς στους Ντιτρόιτ Πίστονς ως το 1991. Το παρατσούκλι του το έδωσε ο Ντάνι Έιντζ των Σέλτικς, επειδή μπορούσε να… ζεσταίνεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και να προσφέρει πολλούς και πολύτιμους πόντους στους Πίστονς, παρότι έπαιζε λίγο. Απλά… respect στην έμπνευση! Για του λόγου το αληθές, ο Τζόνσον είχε σε 7 συνεχόμενες σεζόν στους Πίστονς περισσότερους πόντους από το μισό του χρόνου συμμετοχής του (με καλύτερο το 15.7 πόντους σε 27 λεπτά το 1986-87). Το 1990 πήρε και το προσωνύμιο «007» όταν έβαλε το νικητήριο καλάθι στον 5ο τελικό NBA εναντίον των Μπλέιζερς με 7 δέκατα να απομένουν (00.7 έγραφε το χρονόμετρο).

5. «AK-47» Αντρέι Κιριλένκο: Ο μόνος από τους σύγχρονους παίκτες που μπορεί να καυχηθεί ότι έχει προσωνύμιο που αγγίζει την… τελειότητα των παλιών. Μπορεί να είναι… τα αρχικά του ονόματός του και ο αριθμός της φανέλα του, αλλά ο Κιριλένκο έχει σίγουρα το πιο cool παρατσούκλι του 21ου αιώνα. Τα αρχικά του είναι ΑΚ, ο αριθμός της φανέλας του το 47, φτιάχνοντας το πιο γνωστό όπλο στην ιστορία του κόσμου (έχουν κατασκευαστεί περισσότερα Καλάσνικοφ απ’ ότι όλα τα υπόλοιπα είδη τυφεκίων μαζί!), το AK-47 Καλάσνικοφ (Avtomat Kalashnikova), τόσο διάσημο που έχει εντυπωθεί σε σημαία χώρας! Και για να ολοκληρωθεί η… τελειότητα του προσωνυμίου του Κιριλένκο, ο Ρώσος παίκτης έχει γεννηθεί στην Ιζεβσκ, πόλη στην οποία κατασκευάζεται το AK-47! Δικαιολογημένα στην πρώτη πεντάδα.

4. Χακίμ «The Dream» Ολάζουον: Για πολλούς ο πιο πλήρης ψηλός στην ιστορία του μπάσκετ, με κινήσεις πλαστικές, «1.000 και 1 τρόπους να βάλει την μπάλα στο καλάθι», αλλά και ο 1ος στην ιστορία του NBA στις τάπες. Ο Ολάζουον έκανε πράγματα που κανείς δεν φανταζόταν ότι γίνονταν και στις δύο πλευρές του παρκέ, οπότε το «Όνειρο» είναι το μόνο ταιριαστό παρατσούκλι για τέτοιον παίκτη, καθώς ήταν… όνειρο να τον βλέπει κανείς να παίζει. Κάνει και ομοιοκαταληξία με το μικρό του όνομα, ενώ ο Ολάζουον ήταν τόσο απίστευτος στις κινήσεις του, που το παρατσούκλι του είχε επίσης… μεταπηδήσει και στις καλύτερες από αυτές (το περίφημο Dream Shake).

3. «Magic» Τζόνσον: Έρβιν για όσους δεν το ξέρουν. Ο Μάτζικ είναι το απόλυτο παράδειγμα παίκτη που το όνομά του «χάνεται» από το προσωνύμιό του. Κανείς δεν τον λέει Έρβιν, όλοι τον γράφουν Μάτζικ. Και κάθε φορά που κάποιος τον γράφει Μάτζικ απλώς παραδέχεται ότι ήταν είναι και θα είναι η «μαγεία» του μπάσκετ. Πρωτοπήρε το προσωνύμιο στα 15 του, όταν δευτεροετής στο Λύκειό του έκανε triple-double με 36 πόντους, 18 ριμπάουντ και 16 ασίστ. Ο δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας τον ονόμασε Μάτζικ στο άρθρο του μετά τον αγώνα και το παρατσούκλι έμεινε, παρότι η μητέρα του, χριστιανή, το θεώρησε ιεροσυλία και δεν ήθελε να λέγεται. Όμως, όποιος το άκουγε και τον έβλεπε να παίζει δεν είχε μετά άλλο όνομα για να τον προσφωνήσει. Μόνο Μαγεία…

2. Μπιλ «His Heinous» Λαϊμπίρ: Μια θέση απόσταση από την κορυφή και έπρεπε να έχουμε κάτι ξεχωριστό. Τι πιο ξεχωριστό από τον Μπιλ Λαϊμπίρ; Ο «Ειδεχθής» με το… βασιλικό «His» μπροστά για να τον κάνει μοναδικό και χειρότερο απ’ όλους τους άλλους ήταν το πιο ταιριαστό παρατσούκλι για τον Λαϊμπίρ και ένα από τα πιο εμπνευσμένα στην ιστορία του NBA. Από κοντά και το «The Prince of Darkness» με το οποίο επίσης ήταν γνωστός. Για να μην τα λέω εγώ, όμως, ας μεταφράσω τις πρώτες δύο παραγράφους από τη βιογραφία του Λαϊμπίρ στο nba.com:

«Ο Μπιλ Λαϊμπίρ ήταν ένας από τους πιο διαβόητους παίκτες στην ιστορία που έχωσαν αγκωνιά, έσπρωξαν από πίσω ή προσποιήθηκαν ότι τους έκαναν φάουλ. Σίγουρα κανένας άλλος παίκτης στην ιστορία δεν άκουσε πιο πολλές αποδοκιμασίες ή μη κολακευτικά προσωνύμια. Ο Λαϊμπιρ είχε τα προσωνύμια ‘Ο πρίγκιπας του σκότους’, ‘ο συμμορίτης δολοφόνος’, ‘ο δολοφόνος με το τσεκούρι’ και ‘ο Αυτού Ειδεχθής’. Σε 14 γεμάτες μώλωπες σεζόν στο NBA, ο Λαϊμπίρ κάλυπτε το ανύπαρκτο άλμα του, τα αργά πόδια του και την τεμπελιά του με το να γίνει άρχοντας στη φιγούρα, την παράνομη χρήση δύναμης και την υπομονή, αλλά και δημιουργώντας προβλήματα, προσποιούμενος ότι του έγινε φάουλ και εξοργίζοντας τον αντίπαλο. Ο Λαϊμπίρ πάντα φαινόταν ότι έχει ένα μαυρισμένο μάτι ή μια σπασμένη μύτη από καυγά. Γρονθοκοπήθηκε από μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία της λίγκας, ανάμεσά τους οι Ρόμπερτ Πάρις, Μπομπ Λεϊνίρ, Λάρι Μπερντ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ. ‘Δεν τον χωνεύουμε καθόλου’, είπε κάποτε ο Μπερντ». Επικό…

Στ’ αλήθεια, με τέτοια εισαγωγή σε ένα κατά τα άλλα διθυραμβικό κείμενο (παρακάτω) για τον «πιο κακό παίκτη» στην ιστορία του NBA, θα έπρεπε να του έχει δοθεί και το «πιο κακό» παρατσούκλι. Ασημένιο μετάλλιο γιατί το His Heinous είναι το απόλυτα «κακό» παρατσούκλι για τον απόλυτο κακό της ιστορίας του NBA.

Ερλ «The Pearl» Μονρό: Φτάσαμε στην κορυφή και εδώ θα δούμε τον Μονρό. Ο Earl the Pearl θεωρώ ότι έχει το πιο όμορφο προσωνύμιο στην ιστορία του NBA, αυτό που σε ταξιδεύει πιο μακριά απ’ όλα. Ο Μονρό, σε μια εποχή που στο NBA έπαιζαν παίκτες όπως ο Τσάμπερλεν, ο Ουέστ, ο Άνσελντ, ο Χάβλιτσεκ, ο Χέιζ, ο ΜακΚάντου, ο Φρέιζερ, ο Λεινίρ, ο Αμπντούλ-Τζαμπάρ, ο Μάραβιτς, ήταν «το Μαργαριτάρι» του μπάσκετ. Το άλλο προσωνύμιό του; «Jesus» για προφανείς λόγους…

Σπάνιο ταλέντο, μοναδικές κινήσεις, ο Μονρό είχε στιλ που κανείς από τότε δεν έχει ξαναδεί. Θεωρήθηκαν μαζί με τον Μάραβιτς οι δυο  που άλλαξαν το μπάσκετ στο NBA και το έκαναν μορφή τέχνης. Απρόβλεπτος στις κινήσεις του είχε πει: «Ποτέ δεν ξέρω τι θα κάνω αμέσως μετά, άρα είμαι σίγουρος ότι ούτε και αυτός που με μαρκάρει γνωρίζει», ενώ για το μεταξένιο στιλ παιχνιδιού του που έχει θεωρηθεί απ’ όλους μοναδικό στην ιστορία του μπάσκετ έχει πει: «Βλέπω αγώνες ακόμη και τώρα και ποτέ δεν βλέπω κάποιον που να μου θυμίζει εμένα, τον τρόπο που έπαιζα εγώ».

Δεν ήταν ένα απλό «μαργαριτάρι», όντας μαύρος ήταν το «μαύρο μαργαριτάρι» του NBA, ο πιο σπάνιος πολύτιμος λίθος στον κόσμο, που θεωρείται ότι «πρέπει να βρεις 1.000 άλλα μαργαριτάρια πρώτα προκειμένου να βρεις ένα μαύρο» και δίκαια κερδίζει την πρωτιά της λίστας.

Νίκος Κουσούλης