Ο 9ος, για λόγους… ψυχολογίας

Δημοσιέυτηκε στις 7 Απριλίου 2008

Πολλά συνέβησαν την Κυριακή, τα περισσότερα εκ των οποίων είχαν πρωταγωνιστή τον… ΠΑΟΚ. Πρώτο και κυριότερο, ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να απολύσει τον Κώστα Φλεβαράκη. Η κίνηση ήρθε 3 αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος με τον Τζον Κόρφα να αναλαμβάνει λογικά μέχρι το πέρας της χρονιάς.

Δεν θα σχολιάσω αν ο Κόρφας είναι καλύτερος του Φλεβαράκη. Δεν με αφορά και δεν το ξέρω. Αλλά όποιος μου εξηγήσει τι εξυπηρετεί η αλλαγή προπονητή σε μία ομάδα 3 αγωνιστικές πριν το τέλος, ενώ είσαι ένα από τα 3 φαβορί για υποβιβασμό, θα του δώσω παράσημο. Θα προλάβει ο Κόρφας να περάσει το δικό του στιλ σε 2 (έχουμε πλέον παιχνίδια και μεσοβδόμαδα) εβδομάδες; Προφανώς όχι. Τι θα κάνει; Θα παίξει με το στιλ του Φλεβαράκη, το μπάσκετ του Φλεβαράκη, με τους παίκτες του Φλεβαράκη, αλλά χωρίς τον Φλεβαράκη. Βγάζει νόημα σε κανέναν αυτό;

Η μήπως η όλη κίνηση έγινε για την ψυχολογία των παικτών; Αυτό σηκώνει συζήτηση. Η «ψυχολογία» είναι μία έννοια η οποία έχει πλέον… ξεφτιλιστεί στο μπάσκετ. Κάτι σαν το «συγγνώμη» στην καθημερινή ζωή. Ό,τι και να γίνει σε μία ομάδα έχει ως στόχο του την ψυχολογία. Ένα τραπέζωμα, μια προπόνηση διαφορετική, μια αλλαγή προπονητή, ο ερχομός ενός παίκτη, μία απόλυση, ένα πρόστιμο, ένα πριμ, μία νίκη, μία προσπάθεια, μία επίθεση, μία ήττα, όλα πλέον αποσκοπούν στο να βελτιώσουν την περιβόητη «ψυχολογία» των παικτών. Όπως έγραφε και η ανακοίνωση του ΠΑΟΚ “η διοίκηση αποφάσισε ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει”. Δεν καταλάβατε; Εξηγώ. Η λέξη “κάτι” (φημισμένη και συχνή σε ανακοινώσεις μικρομεσαίων ομάδων), που είναι αυτό που αλλάζει, σημαίνει σε όλες τις ανακοινώσεις τα εξής: λεφτά δεν έχουμε, σχεδιασμό δεν είχαμε κάνει, τρόπο να αντιδράσουμε δεν έχουμε, πνιγόμαστε και πιανόμαστε από τα μαλλιά μας μήπως και σας μπερδέψουμε και σωθούμε.

Πάντως, δεν υπονοώ ότι η ψυχολογία δεν παίζει ρόλο. Το αντίθετο. Παίζει τον μεγαλύτερο. Αλλά δεν γίνεται όλα να τη βοηθούν. Ο ΠΑΟΚ έχει Πανελλήνιο, ΑΓΟΡ και Άρη μπροστά του και είναι πολύ λογικό να πάει για τρεις ήττες. Τα καλά νέα γι’ αυτόν είναι ότι ο Κολοσσός έχει μειονέκτημα στην ισοβαθμία, άρα θέλει 2 νίκες παραπάνω για να τον περάσει. Οι Ροδίτες παίζουν με Αιγάλεω, Ολυμπιάδα και ΑΕΚ. Απ’ ότι καταλαβαίνετε, αν κερδίσουν το Αιγάλεω, τότε ο ΠΑΟΚ θέλει οπωσδήποτε νίκη.

Το άλλο ζήτημα της ημέρας είναι η υπόθεση των εισιτηρίων του αγώνα ΑΕΛ-ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ κατηγορεί την ΑΕΛ ότι εμπόδισε τους φιλάθλους του που είχαν εισιτήριο να μπουν στο γήπεδο, αλλά και ότι παραπληροφόρησε το σωματείο της Θεσσαλονίκης. Αν όλα αυτά ισχύουν (που ισχύουν), τότε είναι τουλάχιστον λυπηρά. Είναι κρίμα για μια επαρχιακή ομάδα να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Αλλά μάλλον στη Λάρισα φοβήθηκαν το προηγούμενο του αγώνα με την ΑΕΚ. Πάντως, η συμπεριφορά αυτή είναι κατακριτέα.

Εν τω μεταξύ, την Κυριακή έχασαν και οι δύο «αιώνιοι». Ο ένας δεν μπήκε στο γήπεδο μέχρι το τέταρτο δεκάλεπτο και ο άλλος… βγήκε από αυτό στο τρίτο. Ωφελημένοι η ΑΕΚ (με το εξωφρενικό 29-7 της τρίτης περιόδου) και ο Πανιώνιος, που πήραν πολύτιμες νίκες. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μάχη της οκτάδας, γι’ αυτό θα μείνω εκεί.

ΑΕΚ, Μαρούσι, Αιγάλεω, και ΑΕΛ έχουν 34 βαθμούς, ενώ η Ολύμπι ακολουθεί με 33. Από αυτές τις 5 μόνο οι 3 χωράνε στην οκτάδα. Το πρόγραμμα;

ΑΕΚ: @Μαρούσι, Ολύμπια, @Κολοσσός.

Μαρούσι: ΑΕΚ, @Πανιώνιος, ΑΕΛ.

Αιγάλεω: @Κολοσσός, @Άρης, Ολυμπιάδα.

ΑΕΛ: @Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, @Μαρούσι.

Ολύμπια: Ολυμπιάδα, @ΑΕΚ, Πανιώνιος.

Είναι ξεκάθαρο ότι η υπόθεση έχει πολύ ζουμί ακόμα. Αν διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη, θα πω ότι Ολύμπια και ΑΕΛ θα μείνουν εκτός οκτάδας.

Δεν ασχολήθηκα με τις ήττες των «αιωνίων» για έναν και μόνο λόγο: ούτε οι ίδιοι ασχολήθηκαν με τους αγώνες τους. Ο καθένας είχε και κάτι άλλο στο μυαλό του. Ή μήπως και οι δύο είχαν το ίδιο; Ο ένας το πώς θα μπορέσει να συνεχίσει στην Ευρωλίγκα και ο άλλος γιατί είναι Απρίλιος και δεν συνεχίζει στην Ευρωλίγκα;

Όσο για την τραγελαφική αναμετάδοση του ΑΕΚ-Παναθηναϊκός, νομίζω ότι το κρατικό πρέπει να αρχίσει να δίνει επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών στους τηλεθεατές του. Και τι δεν ακούσαμε: Παραλληλισμό με τις βολές του Καμπούρη, μακάβριες ατάκες για τον Γιάνκοβιτς και τον Έιβερι, άσχετα σχόλια, λογοδιάρροια χωρίς νόημα, κριτική ανούσια, πανηγυρισμούς σε χαμένες φάσεις (επειδή… πήγαινε να γίνει κάτι ώραίο) και τεχνική ανάλυση εξωφρενική. Έλεος πια.