Ν. Κρεμαστής: (Ούτε) ο Σαρίτσα είναι Ιβάνοβιτς!

Μετά από καιρό ξεκινώ το άρθρο χαμογελαστός, αλλά μην περιμένετε να μην παρασυρθώ. Κάποια στιγμή θα αρχίσω να… χώνω πάλι («ήδη από το τίτλο ξεκίνησες» θα μου πείτε). Ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ καθάρισε την Εφές στην πλάκα του, της έριξε και 18 πόντους διαφορά και πάει στο δεύτερο ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη με άλλο αέρα απ’ ότι την περασμένη φορά. Και εντάξει, η Εφές έχει σαφώς καλύτερο ρόστερ από τη Γαλατά, αλλά ο Ολυμπιακός έδειξε ότι μπορεί να την πάρει. Αφήστε που με τον Σαρίτσα στο πλευρό του… δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.  

Ο Τούρκος προπονητής τα έκανε ψιλοθάλασσα στον αγώνα και ο Κουσούλης θα είναι σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο (ο Κουσούλης πάντα είναι σε σκοτεινό δωμάτιο ως γνωστός μασόνος του μπάσκετ) και θα νιώθει απόλυτα δικαιωμένος γι’ αυτά που έλεγε στην αρχή της σεζόν για τη… Ferrari και τον οδηγό που πρέπει να της βάλεις.

Τα λάθη των Τούρκων

Ας πούμε, έχεις ένα παλικάρι 2.17 στο ρόστερ σου. Μπαίνει μέσα και αρχίζει να σκοράρει σε κάθε σχεδόν φάση που παίρνει την μπάλα, να κατεβάζει τα αμυντικά ριμπάουντ, να προκαλεί φθορά στους ψηλούς του Ολυμπιακού. Ο Μπάρατς ήταν ο μόνος τον οποίο η άμυνα του Ολυμπιακού δεν μπορούσε να ελέγξει. Όμως, ο Ουφούκ Σαρίτσα τον άφησε στο παρκέ ούτε 22 λεπτά. Ευχαριστούμε, μεγάλε. Δεν μας χάλασε. Ο Ίβκοβιτς έχει τώρα μια εβδομάδα για να προσπαθήσει να τον κλείσει καλύτερα. Το έκανε με όλους τους υπόλοιπους, με αυτόν δεν λειτούργησε, ας αλλάξει κάτι μήπως καταλάβει κι ο Σαρίτσα ότι πρέπει να τον παίξει 35 λεπτά στο επόμενο ματς.

Απ’ την άλλη, ο Σαρίτσα άφησε τον Μπατίστα 23 λεπτά στο παρκέ. Όχι ότι ήταν κακός ο Ουρουγουανός, ούτε κρύο ούτε ζέστη, αλλά ο Ντόρσεϊ του είχε πάρει τον αέρα πλήρως. Και φτάνουμε στα 36 λεπτά του Σαβάνοβιτς. Εντάξει, έλειπαν Γκονλούμ και Κούτζο. Αλλά ο Σαβάνοβιτς ήταν σε άλλο ματς. Από τάπα… σε τάπα ταξίδευε σε κάθε επίθεση, επέμενε να πετά μπάλες και έκανε κακό στην ομάδα του. Είναι το νο.1 της Εφές, όντως, αλλά όταν δεν του βγαίνει το ματς μπορείς να τον καθίσεις στον πάγκο να ηρεμήσει το μυαλό του και να δει τον αγώνα απ’ έξω μήπως καταλάβει τι έκανε λάθος και πώς θα έπρεπε να παίξει. Όχι ότι μας χάλασε ο τρόπος που τον έπαιξε ο Σαρίτσα.

Και φτάνω και στο αποκορύφωμα. Άμυνα δεν έπαιζε που δεν έπαιζε η Εφές, ο Σαρίτσα αποφάσισε να γυρίσει τον αγώνα από το -15 χωρίς τους καλύτερους επιθετικούς του παίκτες. Τουντζερί, Βούγιατσιτς και Κίνσεϊ ήταν στον πάγκο. Η Εφές άμυνα με την… αμυντική της πεντάδα δεν μπόρεσε να παίξει, για επίθεση, βεβαίως, ούτε λόγος. Οι επιθέσεις της όταν δεν πήγαιναν στον Μπάρατς έφταναν ως το τρίποντο, 1/6 στην 4η περίοδο και ήττα.

Δεν είναι, προφανώς, τυχαίο ότι στην 3η περίοδο, εκείνη δηλαδή που το ματς γύρισε προς την πλευρά των Τούρκων, οι παίκτες του Σαρίτσα δεν σούταραν ούτε ένα τρίποντο, αλλά έπαιζαν μόνο κοντά στο καλάθι. Αν ο Σαρίτσα συνεχίσει έτσι και στο άλλο ματς, η ομάδα του θα χάσει και στην έδρα της από τον Ολυμπιακό.

Ο Ίβκοβιτς…

Ο Ίβκοβιτς το πήγε πολύ καλά το ματς, είχε προετοιμάσει την ομάδα καταπληκτικά, να παίξει προσαρμοσμένα πάνω στα αστέρια της Εφές και κατάφερε να τα εξουδετερώσει πλήρως. Κανείς δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά (πλην Μπάρατς) με την άμυνα του Ολυμπιακού να κλέβει την παράσταση στον αγώνα.

… τα τρίποντα…

Πέραν αυτού, το κακό διάστημα στην 3η περίοδο δεν στοίχισε στον Ολυμπιακό, τα 4/4 τρίποντα με τα οποία μπήκαν οι «ερυθρόλευκοι στο δεκάλεπτο μαζί με την έκρηξη του Σλούκα καθάρισαν πολύ εύκολα το ματς και μην τρελαθούμε, τρίτη φορά βλέπουμε φέτος (σε 13 αγώνες) τον Ολυμπιακό να κερδίζει με διψήφια διαφορά στην Ευρωλίγκα.

… η μαγκιά του Ντόρσεϊ…

Μέσα σε όλα είδαμε και το τέλειο παιχνίδι του Τζόι Ντόρσεϊ. Όσοι δεν το καταλάβατε, εδώ είμαι να σας το πω: αυτό είναι το τέλειο παιχνίδι που μπορεί να περιμένει ο Ολυμπιακός από τον Ντόρσεϊ. Έπαιξε 20 λεπτά, είχε 4/9 σουτ, 2/3 βολές, 5 ριμπάουντ, κανένα λάθος, 3 τάπες. Δεν βγήκε έξω από τα φάουλ, πήρε ριμπάουντ, έπαιξε καλή άμυνα, κάρφωσε και 3-4 φορές, πήρε τον αέρα των ψηλών της Εφές, έκανε και το κομμάτι του.

Αυτό το τελευταίο είναι το ωραίο όταν έχεις Αμερικανούς στη ρακέτα (κλασσικούς Αμερικανούς, όχι εξευρωπαϊσμένους…). Τη μανούρα με τον Μπατίστα την προσέξατε. Ε, μην μου πείτε ότι δεν το ευχαριστηθήκατε όταν ο Ντόρσεϊ τον… αποτελείωσε με το κάρφωμα, το trash-talking και το κρέμασμα στο στεφάνι προς το τέλος του ματς! Υπήρχε περίπτωση να αντιδράσει ποτέ έτσι ο Λάζος ή ο Άντιτς σε αντίστοιχη περίπτωση; Όχι (χωρίς να είναι κακό αυτό). Ο Αμερικανός έβαλε και το κερασάκι στην εμφάνισή του με το trash-talking στον Μπατίστα και μου άρεσε που το είδα αυτό.

… ο Σπανούλης…

Ήρεμος, χωρίς να προσπαθεί να πάριε κάθε προσπάθεια, ώριμος, σωστός στο πότε να πάρει το παιχνίδι πάνω του Αυτό ήταν ένα από τα καλύτερα ματς του Σπανούλη φέτος, γιατί έδωσε χώρο και στους άλλους. Και δεν έκανε λίγα; 18 πόντοι, 4 ασίστ, 9 κερδισμένα φάουλ με 5/8 εντός παιδιάς. Αν όλο αυτό έγινε επειδή είδε να βγαίνει το ματς στους άλλους, αν το κατάλαβε μόνος του μετά τον περασμένο αγώνα ότι πρέπει να δίνει περιθώριο και στην υπόλοιπη ομάδα ή αν ήταν εντολή Ίβκοβιτς, μένει να το δούμε.

… ο Σλούκας…

Έκανε τη διαφορά. Όταν έχεις ένα παίκτη που μέχρι την 8η αγωνιστική δεν είχε πατήσει παρκέ στην Ευρωλίγκα, ως το τέλος του πρώτου γύρου είχε βάλει όλους κι όλους 12 πόντους και είχε… συνολικό ranking 15, και σε 3 ματς στο Top-16 έχει μέσο όρο ranking περίπου 15 (13.7), βάζει 11 πόντους ανά αγώνα και σουτάρει με 57% στα δίποντα και 67% στα τρίποντα, τότε, ναι, αυτός κάνει τη διαφορά.

Ο Σλούκας ήταν έτοιμος, άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, του βγήκαν και τα ματς και έδειξε πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάθε επαγγελματίας. Η ωριμότητα που επέδειξε ήταν σπάνια για παίκτη της ηλικίας του, συνήθως οι γκρίνιες και η ψυχολογική κατάπτωση είναι τα πιο κλασσικά συμπτώματα που βλέπουμε σε νεαρούς που περιμένουν να παίξουν αλλά δεν… έρχεται. Ο Σλούκας ήταν πνευματικά έτοιμος για τη στιγμή που θα πάταγε παρκέ και του αξίζουν χίλια συγχαρητήρια γι’ αυτό, πολλά περισσότερα από αυτά για τα ποσοστά του, ας πούμε. Γιατί αυτή η νοοτροπία χτίζει μεγάλους παίκτες.

… και ο Ιβάνοβιτς!

Πού κολλάει ο Ιβάνοβιτς θα πείτε; Εντάξει, θα έπρεπε να το έχετε καταλάβει ήδη, δεν θα το ξεπεράσω φέτος αυτό. Στο ματς με την Κάχα Λαμποράλ πήγαμε να πετάξουμε τη χρονιά στα σκουπίδια για ένα τάιμ άουτ που θα κρατούσε τη διαφορά στο φινάλε. Τότε ο Ίβκοβιτς είχε πει το αμίμητο «δεν ήθελα να προσβάλλω τον Ιβάνοβιτς».

Τον Σαρίτσα, προφανώς, μάς έδειξε πού τον έχει γραμμένο όταν πήρε τάιμ άουτ 9 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε με τη διαφορά στους 16 πόντους. Μη με παρεξηγείτε, αυτό έπρεπε να κάνει και αν δεν είχε σκεφτεί πάλι να το κάνει, θα… έβριζα σήμερα, αλλά θα μπορούσε τον Δεκέμβρη να μην μας φλομώσει στην μπούρδα μετά το ματς με τη Λαμποράλ. Το “ούτε” του τίτλου πήγαινε στον Τριντσιέρι και το τάιμ άουτ του Ίβκοβιτς τότε, ενάμισι λεπτό πριν το τέλος στο +20.

Πάμε για νίκη στην Κωνσταντινούπολη. Αν έρθει και η ΤΣΣΚΑ κάνει… την υποχρέωσή της απέναντι στη Γαλατά (13 συνεχόμενα ματς έχει πάρει, τώρα θα χάσει;), μετά θα μιλάμε για νίκη με… μισό πόντο επί της Γαλατά και πρόκριση. Αλλά και αν χάσουμε στην Κωνσταντινούπολη, εφόσον κρατήσουμε τη διαφορά και η ΤΣΣΚΑ πάει στο 6-0, τότε με νίκη επί της Γαλατά είναι πολύ πιθανό να έρθει η πρόκριση με 2-4. Μετά την 4η αγωνιστική θα ξέρουμε τι να περιμένουμε και τι θα ζητάμε…

Νώντας Κρεμαστής

Υ.Γ.: Ίβκοβιτς: «Το ταλέντο του Σλούκα το ξέρουμε όλοι και περιμένουμε πολλά από αυτόν». Μωρέ εμείς το ξέραμε, εσύ δεν ήμουν σίγουρος αν το ήξερες τόσο καιρό…