Age Of Basketball AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα …
Δημοσιεύτηκε στις 19 Απριλίο 2008
Η κανονική περίοδος (το βαρετό κομμάτι) στο NBA τελείωσε κι έχει ενδιαφέρον, τώρα που αρχίζουν τα δύσκολα (κι όμορφα) να θυμηθούμε πώς πήγε η φετινή χρονιά για τις 30 ομάδες. Ξεκινώντας από τα χαμηλότερα στρώματα της κατάταξης, συναντάμε κατά σειρά το Μαϊάμι, το Σιάτλ, το Μέμφις, τη Μινεσότα, του Κλίπερς, τη Νέα Υόρκη και το Μιλγουόκι. Όλες αυτές οι ομάδες έμειναν κάτω από τις 30 νίκες, με τους Χιτ να είναι η μόνη που δεν έφτασε καν τις 20.
Προφανώς οι Χιτ ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση, καθώς όταν ξεκινούσε η σεζόν έκαναν λόγο για τίτλο με ρόστερ που μπορεί να μην ήταν το καλύτερο του πρωταθλήματος, αλλά ήταν τουλάχιστον αξιόλογο. Με τη μετεγγραφή του Σακίλ, πήραν τον Μάριον, ο οποίος από μία από τις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος (Σανς) πήγε σε μία από τις χειρότερες και τώρα θέλει και επέκταση συμβολαίου! Απογοητευτικοί και οι Μπακς, οι οποίοι πέρσι είχαν χτυπηθεί από τραυματισμούς και υποστήριζαν ότι αυτό έφταιγε που δεν έφτασαν στα πλέι οφ. Φέτος πήγαν ακόμη χειρότερα και πλέον ξεμένουν από δικαιολογίες.
Με το έκτρωμα της Νέας Υόρκης είχαμε ασχοληθεί πολλάκις μέσα στη σεζόν. Τελικά, επιβεβαιωθήκαμε πλήρως όταν λέγαμε πως ότι “πιάνει” στα χέρια του ο Αϊζάια Τόμας το καταστρέφει, αφού ο Τόμας πήρε ένα πολύ δυνατό ρόστερ με Μάρμπερι, Κρόφορντ, Ράντολφ, Κάρι, κτλ, και το έκανε ομάδα των 20 νικών… Το Μέμφις έδιωξε τον Γκασόλ για κάνει χώρο στο σάλαρι καπ και βεβαίως δεν είχε καμία απαίτηση να… κερδίσει αγώνες, το Σιάτλ είναι μετρίως μέτριο και ασχολήθηκε όλη τη σεζόν με την ενδεχόμενη μετακόμιση, η Μινεσότα έστειλε τον Γκαρνέτ σε άλλες πολιτείες και έγινε τόσο κακή που ούτε οι μανάδες των παικτών δεν έβλεπαν τους αγώνες της και οι Κλίπερς έχουν τόσα χρόνια την… κατάρα του να είναι η πλέον αδιάφορη ομάδα του πρωταθλήματος.
Πιο πάνω και εκτός πλέι οφ βρέθηκαν οι Σαρλότ, Σικάγο, Νιου Τζέρσεϊ, Ιντιάνα, Σακραμέντο, Πόρτλαντ και Γκόλντεν Στέιτ. Μόνο οι δύο τελευταίες έφτασαν τις 40 νίκες (οι Ουόριορς 48) και αν προσέξετε (γράφουμε κατά σειρά κατάταξης από τον χειρότερο), ο 11ος της Δύσης ήταν καλύτερος από τον 9ο της Ανατολής. Άξιοι ειδικής μνείας οι Μπουλς, οι οποίοι μετά βίας έφτασαν τις 33 νίκες, παρά το γεγονός ότι το ρόστερ τους δεν είναι άσχημο (για Ανατολή). Οι μισοί έκαναν “λευκή” απεργία για να ανανεώσουν συμβόλαιο, ο Πάξον ντυνόταν νέος… Κράουζε και η χρονιά πήγε για πέταμα. Αν δεν αλλάξει κάτι, έτσι θα πάει και η επόμενη.
Το Νιου Τζέρσεϊ έδωσε τον Τζέισον Κιντ, σε μία σχέση που είχε φτάσει στο τέλος της. Το τι πήρε είναι άλλη ιστορία και θυμίζει περισσότερο αυτό που λέμε… credit for future buys, εν ολίγοις χώρο στο σάλαρι καπ και από παίκτες λίγα πράγματα. Σαρλότ, Ιντιάνα και Σακραμέντο ήρθαν στα φυσιολογικά τους όρια, ενώ οι Μπλέιζερς, προφανώς, δεν κατάφεραν την υπέρβαση που εξήγγειλαν στην αρχή της χρονιάς, όταν τραυματίστηκε ο Όντεν. Του χρόνου με εκείνον υγιή στο ρόστερ τους, θα χτυπήσουν πλέι οφ. Μένει το Γκόλντεν Στέιτ, που πάλεψε αλλά δεν μπόρεσε να μπει ξανά στα πλέι οφ. Πάντως, είχε αξιόλογη χρονιά και τώρα θα πρέπει να σκεφτεί τι θα κάνει χωρίς τον Μπαρόν Ντέιβις, που μάλλον κουνάει μαντήλι.
Πάμε και στα πλέι οφ; Ας τα δούμε ανά περιφέρεια. Στην Ανατολή ξεχωρίζει η Βοστόνη, που το καλοκαίρι έκανε το κόλπο του αιώνα υπογράφοντας Γκαρνέτ και Άλεν. Πήρε και 2-3 καλούς βετεράνους (Κασέλ, Μπράουν) και να οι 66 νίκες και το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα βεβαίως, με τον Γκαρνέτ να πρέπει να αποδείξει ότι… το έχει. Ξέρετε, αυτό το κάτι παραπάνω που χρειάζεται για να γίνεις πρωταθλητής. Το Ντιτρόιτ ήταν ξανά… Ντιτρόιτ, ενώ από εκεί και πέρα καμία καινοτομία. Ορλάντο, Κλίβελαντ, Ουάσινγκτον, Τορόντο, Φιλαντέλφια και Ατλάντα. Η Φιλαντέλφια έκανε σίγουρα υπέρβαση για το ρόστερ που έχει, ενώ η Ατλάντα με τον Μπίμπι πρόλαβε τα πλέι οφ. Κλίβελαντ, Ουάσινγκτον και Ορλάντο, τρεις ισοδύναμες περίπου ομάδες, που θα βγάλουν το λάδι στους δύο πρώτους μέχρι να αποκλειστούν.
Όλα τα λεφτά φέτος ήταν η Δύση. Από την κορυφή μέχρι την 8η θέση. Το Ντάλας από 1ο έπεσε 7ο και πλέον καλείται και στα πλέι οφ να έχει πορεία… αντίθετη της περσινής. Μεγάλη υπόθεση η απόκτηση του Κιντ, αλλά δεν υπάρχει ψηλός εκτός από τον Νοβίτσκι. Τα έχουμε ξαναπεί: η πρόκληση του να πάρεις πρωτάθλημα χωρίς σέντερ είναι τεράστια και κανείς δεν το έχει καταφέρει μετά τον Μάικλ Τζόρνταν. Απέναντι στους Μάβερικς στον πρώτο γύρο έχουμε τη Νέα Ορλεάνη. Τρελή χρονιά, άκρως επιτυχημένη, αλλά έχει ό,τι χρειάζεται για να προχωρήσει στα πλέι οφ; Στογιάκοβιτς, Πολ, Τσάντλερ καλούνται να απαντήσουν, την ώρα που στο Ντάλας είναι ευχαριστημένοι που θα τη συναντήσουν. Στην κορυφή βρίσκονται οι Λέικερς, οι οποίοι από ομάδα της… γκρίνιας έγιναν ξαφνικά ομάδα φαβορί με την απόκτηση του Γκασόλ. Όλα άλλαξαν και κυρίως η κρεβατομουρμούρα του Κόμπι.
Στα πλέι οφ μπαίνουν με μία από τις πιο δυνατές τριάδες του πρωταθλήματος: Κόμπι. Γκασόλ, Όντομ. Όμως, απέναντί τους θα βρουν μία άλλη πολύ δυνατή τριάδα, του Ντένβερ: Άιβερσον, Άντονι, Κάμπι. Ο Άιβερσον πέρσι είχε πει: “Ποιος θα μπορέσει να μας κερδίσει 4 φορές σε 7 αγώνες;”. Τότε ήταν νωρίς, τώρα όμως όχι. Βάθος στον πάγκο δεν έχει καμία από τις δύο, ε τους Λέικερς ίσως να είναι σε… χειρότερη θέση, αλλά με τον “μάγο” Φιλ Τζάκσον να τους οδηγεί. Σε κάθε περίπτωση, στο Λ.Α. ονειρεύονται τίτλο. Οι Σπερς έφτασαν να ξεκινούν τα πλέι οφ από την 3η θέση, αλλά φέτος περισσότερο από ποτέ δείχνουν κορεσμένοι. Η ομάδα που έχτισε τη δική της αυτοκρατορία τον 21ο αιώνα, δείχνει να έχει κάνει τον κύκλο της. Θέλουν να αποδείξουν ότι απλώς… βαριούνταν την κανονική περίοδο. Στα θετικά τους ότι είναι οι μόνοι στη Δύση που… παίζουν άμυνα.
Απέναντί τους οι Σανς, οι οποίοι φέτος είναι ξεκάθαροι: παίζουν μόνο για τον τίτλο. Πήραν τον Σακίλ και το έκαναν πιο ξεκάθαρο. Απέναντί του ο Ντάνκαν τώρα θα βρει τον Σακ, ο οποίος ξέρει πώς να… φοράει δαχτυλίδια. Αν μη τι άλλο, η πιο ενδιαφέρουσα μονομαχία του πρώτου γύρου. Μετά έχουμε τους Ρόκετς και τη Γιούτα. Οι Ρόκετς έχουν το πλεονέκτημα, αλλά η Γιούτα δείχνει καλύτερη στην παρούσα φάση. Ο ΜακΓκρέιντι έχει καβαλήσει τεράστιο καλάμι σε σημείο που δήλωσε ότι η ομάδα του είναι καλύτερη χωρίς τον Γιάο και ετοιμάζεται να το αποδείξει στο γήπεδο. Ή να φάει τα μούτρα του, γιατί σαν τον Κινέζο δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο.
Η μπίλια φέτος δείχνει ότι θα κάτσει στην Ανατολή, όμως η Δύση έχει 8 ομάδες πρώτης γραμμής. Όποια φτάσει στον τελικό θα έχει ήδη αποδείξει ότι ξέρει πώς να μείνει ζωντανή ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Μετά θα μιλήσει η καρδιά του πρωταθλητή. Ε, ας ελπίσουμε (ως Age of Basketball) αυτή να είναι… γερμανική!
