«Αντίο» στο μπάσκετ είπε ο Τ. Τζ. Φορντ τη Δευτέρα, μετά από ένα φάουλ που του έγινε από τον Μπαρόν Ντέιβις σε αγώνα των Σαν Αντόνιο Σπερς με τους Νιου Γιορκ Νικς. Ο 29χρονος Αμερικανός πλέι μέικερ, που ουσιαστικά έκανε καριέρα στο μπάσκετ παρά τις αντιρρήσεις των γιατρών, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, πριν τον βρουν τα χειρότερα και μείνει ανάπηρος ή πεθάνει στο γήπεδο.
Έτσι, γράφτηκε το φινάλε μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας που μπορεί ποτέ να μην έφτασε στο προβλεπόμενο μεγαλείο της, αλλά δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί επιτυχημένη.
Ο Φορντ πήρε την απόφαση όταν, μετά το φάουλ του Μπαρόν Ντέιβις (αγκωνιά στην πλάτη) στις 7 Μαρτίου, βρέθηκε για ακόμα μία φορά να κείτεται ακίνητος στο παρκέ. Ο Φορντ δεν κουνήθηκε για αρκετά λεπτά και έδειχνε να μην έχει πλήρη έλεγχο των μελών του όταν τον βοήθησαν να βγει από το παρκέ.
«Για οποιονδήποτε άλλον θα ήταν απλώς μια φάση. Αλλά εξαιτίας της κατάστασής μου, μια απλή αγκωνιά στην πλάτη έχει διαφορετική επίδραση από το να χτυπάς οποιονδήποτε άλλον στην πλάτη», είπε ο Φορντ τη Δευτέρα, πριν ανακοινώσει την απόφασή του.
Μπορεί να νιώθει πίκρα τώρα, αλλά ξέρει ότι στην ουσία έπαιξε μια ολόκληρη καριέρα νικώντας τις πιθανότητες: «Δεν νομίζω ότι κανείς έχει σχέδια να αποσυρθεί πριν της ώρας του. Ήλπιζα να φτάσω στα 34-36. Δεν σχεδίαζα να μπω στη φετινή σεζόν και να αποσυρθώ. Νομίζω όμως ότι πέτυχα στο να υπερνικήσω τις πιθανότητες, να είμαι ο κοντός παίκτης που κατάφερε να μπει στο NBA και να αντέξει όσο άντεξα. Νομίζω ότι πέτυχα πολλά. Ξέρω ότι δεν είχα την καριέρα που περίμενα ή που όλοι οι άλλοι περίμεναν να έχω από τη στιγμή που αναδείχτηκα παίκτης της χρονιάς στο κολέγιο. Αλλά και πάλι, θεωρώ ότι είχα μια επιτυχημένη καριέρα».
Ο Μπαρόν Ντέιβις μετά το ματς ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Είπε τη Δευτέρα ότι ο Φορντ ήταν «αγαπημένος φίλος» και ότι του τηλεφώνησε για να απολογηθεί: «Απλώς έτρεξα να πάρω το ριμπάουντ και νόμιζα ότι ήταν κάποιος σέντερ μπροστά μου. Ούτε καν κατάλαβα ότι ήταν εκείνος. Όταν τον χτύπησα και είδα ότι ήταν αυτός, ήξερα ότι τίποτα καλό δεν θα ακολουθούσε». Ο Ντέιβις έγραψε στο Twitter για τον Φορντ ζητώντας συγγνώμη και λέγοντας πόσο άσχημα ένιωθε, αλλά ο πρώην, πια, παίκτης των Σπερς δήλωσε ότι δεν του κρατά κακία.
Μια μαγική καριέρα που επισκιάστηκε από τραυματισμούς
Ο Φορντ από μικρός θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στις Η.Π.Α.. Στο Λύκειο οδήγησε το σχολείο του σε 75-1 ρεκόρ (με 62 συνεχόμενες νίκες) τις δύο τελευταίες σεζόν του εκεί, αλλά πριν πάει στο κολέγιο διαγνώστηκε με σπονδυλική στένωση, ασθένεια που έχει ως συμπτώματα πόνο, μούδιασμα, παραισθησία και απώλεια ελέγχου κίνησης.
Παρόλα αυτά, και παρά τις συμβουλές των γιατρών για το αντίθετο, ο Φορντ συνέχισε το μπάσκετ και πήγε στο κολέγιο του Τέξας Λονγκχορνς, όπου έπαιξε για δύο σεζόν. Μάλιστα, την πρώτη του χρονιά έγινε ο 1ος φρέσμαν στην ιστορία του NCAA που αναδείχτηκε 1ος πασέρ στη χώρα (8.27 ασίστ ανά αγώνα), για να βραβευτεί ως ο φρέσμαν της σεζόν. Την επόμενη χρονιά ήταν 1ος σκόρερ, πασέρ και κλέφτης του κολεγίου του (3ος πασέρ στη χώρα), αναδείχτηκε MVP της περιφέρειάς του, οδήγησε το Τέξας στο πρώτο του φάιναλ φορ από το 1947, επιλέχθηκε στην 1η ομάδα ως all-American, ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς από το ίδρυμα Naismith, και τα Sports Illustrated, ESPN και CBS, ενώ πήρε και το βραβείο John Wooden.
Μην έχοντας κανένα κίνητρο για να συνεχίσει στο κολέγιο ο Φορντ δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του 2003, όπου τον συνόδευε η scouting φράση «έχει την ικανότητα να δει τη φάση πριν αυτή γίνει, όπως ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Λάρι Μπερντ». Τελικά, επιλέχθηκε στο νούμερο 8 από τους Μιλγουόκι Μπακς, αλλά τα προβλήματα άρχισαν νωρίς.
Ο Φορντ είχε 7.1 πόντους ανά αγώνα και 6.5 ασίστ (1ος πασέρ των Μπακς), αλλά στις 24 Φεβρουαρίου του 2004, εναντίον των Μινεσότα Τίμπεργουλβς σε σύγκρουση με τον Μαρκ Μάντσεν, έπεσε στο παρκέ με τον κόκκυγά του και χτύπησε τον νωτιαίο μυελό του. Ο Φορντ αργότερα δήλωσε ότι είχε νιώσει το σώμα του να μουδιάζει με το που χτύπησε στο παρκέ. Έμεινε εκεί για αρκετή ώρα ακίνητος, ενώ μεταφέρθηκε με φορείο εκτός γηπέδου. Ο τραυματισμός ήταν τόσο σοβαρός που οι γιατροί είπαν ότι δεν θα ξαναπαίξει μπάσκετ, η εγχείρηση στη σπονδυλική στήλη τον κράτησε εκτός αγώνων για ολόκληρη τη σεζόν 2004-05.
Ο ίδιος από την πρώτη στιγμή ορκιζόταν ότι θα ξαναπαίξει, με τους γιατρούς να ανακοινώνουν τον Ιούνιο του 2005 ότι ο Φορντ είχε αναρρώσει πλήρως. Στο πρώτο του παιχνίδι μετά τον τραυματισμό (1η Νοέμβρη 2005) ο Φορντ είχε 16 πόντους, 14 ασίστ και 9 ριμπάουντ εναντίον των Σίξερς. Μπορεί ο ίδιος να έμοιαζε ανεπηρέαστος από τον τραυματισμό του, αλλά οι Μπακς στον 1,5 χρόνο που έχασε ο Φορντ είχαν αλλάξει το στιλ παιχνιδιού τους. Έτσι, παρότι είχε 12.2 πόντους και 6.6 ασίστ ανά αγώνα, μετά τη χρονιά τον έστειλαν στους Τορόντο Ράπτορς.
Παρά τον τραυματισμό, το 2007 το Sports Illustrated έκανε ψηφοφορία ανάμεσα σε 271 παίκτες NBA και τον ανέδειξε πιο γρήγορο παίκτη στη λίγκα. Τελείωσε τη χρονιά 2006-07 με 14.0 πόντους και 7.9 ασίστ, χαρίζοντας στους Ράπτορς την πρώτη τους συμμετοχή στα πλέι οφς μετά από 5 χρόνια, αλλά και τον πρώτο τίτλο Division στην ιστορία τους.
Η ατυχία, όμως, δεν τον άφησε. Στις 11 Δεκέμβρη του 2007, σε αγώνα εναντίον των Ατλάντα Χοκς, προσπαθώντας να σκοράρει στον αιφνιδιασμό, δέχτηκε ένα αντιαθλητικό φάουλ από τον Αλ Χόρφορντ στο κεφάλι. Έμεινε και πάλι πολλά λεπτά στο παρκέ ακίνητος, ενώ μεταφέρθηκε εκτός με φορείο. Ο Φορντ επέστρεψε και πάλι, παρά το σοβαρό τραυματισμό, στις 4 Φλεβάρη του 2008.
Μετά τη σεζόν οι Ράπτορς θέλησαν να συνεχίσουν με τον Χοσέ Καλντερόν βασικό πλέι μέικερ, και τον έστειλαν στους Ιντιάνα Πέισερς. Τελείωσε την πρώτη του χρονιά με την Ιντιάνα παίζοντας σε 74 παιχνίδια και έχοντας 14.9 πόντους (καλύτερο στην καριέρα του) και 5.3 ασίστ. Οι τραυματισμοί του τον έκαναν αναπληρωματικό πλέι μέικερ στα επόμενα χρόνια της καριέρας του, με τον Φορντ να υπογράφει με τους Σαν Αντόνιο Σπερς στις 9 Δεκέμβρη του 2011 για να παίξει στις 7 Μαρτίου το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του.
Ο Φορντ τελείωσε την καριέρα του στο NBA έχοντας παίξει 429 παιχνίδια, με 11.2 πόντους, 5.8 ασίστ, 1.2 κλεψίματα και 3.1 ριμπάουντ μέσο όρο.
Νίκος Κουσούλης