Κάνε τέτοια και στον… Κόμπι

Δημοσιεύτηκε στις 4 Μαΐου 2008

Η πρώτη μέρα των πλέι οφ ξεκίνησε με ένα αποτέλσμα που σχεδόν κανείς δεν περίμενε. Ο Άρης εμφανίστηκε απίστευτα χαλαρός και νωθρός στο Αλεξάνδρειο και βεβαίως ο Σούλης Μαρκόπουλος δεν είναι χαζός για να τον αφήσει ατιμώρητο. Το Μαρούσι κερδίζει οποιαδήποτε ομάδα το υποτιμήσει ή παίξει χαλαρή (βλ. Παναθηναϊκό) και το ίδιο έκανε και με τον Άρη.

Πλέον, οι «κίτρινοι» παίζουν σε 80 λεπτά όλη τη χρονιά, γιατί θα είναι τεράστια αποτυχία για τον Άρη να μείνει εκτός Ευρωλίγκας. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα αντιδράσει η διοίκηση, αφού η προσπάθεια που γίνεται τόσα χρόνια θα πέσει στο κενό. Ο Άρης κάνει (μικρά) οικονομικά ανοίγματα, τα οποία θα γυρίσουν μπούμερανγκ αν δεν βγει στην Ευρωλίγκα και μπορεί η ομάδα να καταρρεύσει πολύ εύκολα.

Θεωρώ ότι ο Άρης θα περάσει, αλλά δεν θα είναι εύκολο. Ο Μαρκόπουλος ξέρει ότι το δεύτερο ματς είναι όλα τα λεφτά. Στο τρίτο στο Αλεξάνδρειο δεν κερδίζει λόγω κόσμου, ψυχολογίας και κούρασης, μιας και θα είναι το τρίτο ματς μέσα σε 6 ημέρες απέναντι σε μια ομάδα με σαφώς καλύτερο ρόστερ. Όμως, το δεύτερο είναι άλλη ιστορία.

Αν το Μαρούσι επιβάλει αργό ρυθμό και παρασύρει τον (προφανώς εξαιρετικά) αγχωμένο Άρη, τότε θα έχει πρόβλημα ο «αυτοκράτορας». Και γυρνάμε πάλι στα ίδια: ότι δηλαδή, ο Άρης όταν ο Μάσεϊ είναι μέτριος, δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν. Άρα, τη Δευτέρα στο κλειστό του Αγίου Θωμά, ο Αμερικανός θα πρέπει και πάλι να πάρει την ομάδα του από το χεράκι. Μια ομάδα που ξεκίνησε άσχημα το Σάββατο στο ματς, αλλά μετά φάνηκε απόλυτα ανήμπορη να αντιδράσει. Το Μαρούσι πήρε διαφορά 7 πόντων στο τέλος της τρίτης περιόδου και ο Άρης δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα μετά για να ξαναμειώσει. Και ο Χέρμπερτ για ακόμη ένα βράδυ έδειξε ότι είναι ανεπαρκής όταν δεν του βγει ο αγώνας.

Στα άλλα ματς δεν είχαμε κάτι ιδιαίτερο, αφού ο Παναθηναϊκός με σβηστές μηχανές κέρδισε τη… μισή Ολύμπια και ο Ολυμπιακός χαλαρά διέλυσε την ΑΕΚ. Απορία: τον Τούρκο ο Αγγέλου γιατί τον πήρε αφού τον άφησε εκτός δωδεκάδας; Δύο ματς θα έπαιζε όλα κι όλα. Εκτός αν από την αρχή έκανε σχεδιασμό… για του χρόνου! Βέβαια, για να μην κακολογώ τον Αγγέλου, οι «κακές» γλώσσες λένε ότι η ΑΕΚ (εννοώ τη διοίκηση) δεν κινήθηκε γρήγορα κι έτσι το letter of clearance δεν έχει έρθει ακόμη. Γιατί να βιαστούν; Έχει… τόσο δρόμο η χρονιά ακόμα!

Άφησα για το τέλος το παιχνίδι στο Ελληνικό, όπου ο Πανιώνιος επιβλήθηκε εντελώς φυσιολογικά του Πανελληνίου με 83-70. Και λέω φυσιολογικά γιατί ο Κέλι έμεινε εκτός αγώνα και ο Γκράντι, σε ένα άθλιο βράδυ, χρειάστηκε 21 σουτ για να βάλει 14 πόντους. Ο Γκράντι είχε 20 πόντους με 6/7 βολές, που αν τις αφαιρέσουμε είχε 14 πόντους με 7/17 δίποντα και 0/4 τρίποντα. Εμφάνιση αστέρα NBA και δεν το λέω ειρωνικά αυτό, γιατί οι Αμερικάνοι όντως παραληρούν όταν ο (ας πούμε) Κόμπι (ή ΛεΜπρον) βάλει 32 πόντους με 13 βολές και 28 σουτ εντός παιδιάς…

Όμως, παρά την πολύ κακή ημέρα στην οποία βρέθηκε ο άνρθωπος που έχει πάρει στις πλάτες του τον Πανελλήνιο, οι «Ολυμπιονίκες» έχουν λόγους να πιστεύουν ότι τη νίκη τους την έκλεψε ο Ζαβλανός. Η ανακοίνωση του Πανελληνίου είναι πολύ βαριά και αναφέρει ότι οι «Ολυμπιονίκες» δεν θα αγωνιστούν ξανά αν οριστεί διαιτητής ο Ζαβλανός. Δεν θα πω κάτι για τον άνθρωπο που έμαθε (ευρωπαϊκό) μπάσκετ στον Κόμπι Μπράιαντ (με δική του προτροπή θα ταξιδέψει και φέτος για να βρεθεί στην προετοιμασία των Αμερικάνων), αλλά συνήθως… όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά.

 

Υ.Γ.: Στο NBA (με το οποίο θα ασχοληθούμε εκτενέστερα από βδομάδα) είχαμε το εξής ευτράπελο: Ατλάντα-Βοστόνη 103-100 και μένουν 7.4 δευτερόλεπτα. Η Βοστόνη έχει επαναφορά κάτω από το καλάθι της, αλλά όχι και τάιμ άουτ. Την επαναφορά κάνει ο Γκαρνέτ, που πασάρει στον Ρόντο. Εκείνος περνάει τη σέντρα σε 1-1.5 δευτερόλεπτο και μετά… περιμένει να βγει από τα σκριν ο Ρέι Άλεν (που μέχρι τότε μετρούσε 1/8 τρίποντα). Εν τω μεταξύ, ο Σαμ Κασέλ ξεμαρκάρεται και ζητάει μόνος του την μπάλα στο τρίποντο, αλλά οι εντολές είναι σαφείς: Άλεν. Ο Άλεν βγαίνει εν τέλει από τα σκριν… πλήρως μαρκαρισμένος και ο Ρόντο μένει με την μπάλα στα χέρι και τον χρόνο να τελειώνει. Τελικά, την πετάει από τα 8.5 μέτρα ακριβώς στην εκπνοή και κάνει έρμπολ. Ο Άλεν έχει ύφος σαν να ετοιμάζεται να τον σκοτώσει, ο Γκαρνέτ φέρνει το πριόνι για να τεμαχίσουν το πτώμα, ο Πόζι τις σακούλες για να το βάλουν μέσα και να το πετάξουν στο ποτάμι και ο Κασέλ… γελάει! Εγώ φταίξιμο στον Ρόντο δεν θα ρίξω. Μπορεί να δείχνει αυτή η φάση ότι είναι μέτριος πλέι μέικερ (αφού δεν σκέφτηκε καν το ενδεχόμενο να χρειαστεί να σουτάρει αυτός), αλλά φανταστείτε την τρομοκρατία που έχει δεχτεί το παιδί αυτό ώστε να μην τολμήσει καν να κοιτάξει προς το καλάθι (ή τον Κασέλ) για να δώσει την μπάλα. Και η Βοστόνη έχει φτάσει να παίζει με την ψυχή στο στόμα την Κυριακή το βράδυ.