Ν. Κρεμαστής: Την έχει την πρόκριση!

Δύο παιχνίδια στη σειρά του Ολυμπιακού με τη Σιένα και προσωπικά το δεύτερο ματς δεν μου έδειξε κάτι διαφορετικό από το πρώτο. Η σειρά έρχεται στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός έχει δύο ευκαιρίες στο ΣΕΦ και με τον κόσμο να γεμίζει το γήπεδο και να στηρίζει όπως πρέπει τα παιδιά, η πρόκριση δεν είναι ανέφικτη. Με βάση την ως τώρα εικόνα της σειράς, ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει το 1-3 και να στείλει τους Ιταλούς στον καναπέ τους. Εκεί, δίπλα στον Παναθηναϊκό δηλαδή…

Μη με κοιτάτε σοκαρισμένοι. Ναι, ξέρω. Η Ελλάδα έχει δυο ομάδες στην Ευρωλίγκα, μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα η πρόκριση 2 ομάδων στο φάιναλ φορ, κλπ κλπ. Αλλά δεν βλέπω καμία από τις δύο να φοράει μπλε. Κόκκινα ο ένας, πράσινα ο άλλος. Δεν θα με πειράξει αν περάσει ο ΠΑΟ στην Κωνσταντινούπολη, ίσα ίσα που από τώρα φαντάζομαι τα επικής βλακείας πρωτοσέλιδα όλων των ελληνικών εφημερίδων για την απόβαση στην Πόλη, τη μάχη στην Πόλη, την κατάκτησή της και τα λοιπά (τα οποία θα γραφτούν ακόμη κι αν μόνο ένας πάει εκεί, φανταστείτε τι θα γίνει αν περάσουν και οι δύο). Όμως, δεν θα με πειράξει ούτε αν αποκλειστεί. Αδιάφορο. Εξάλλου, όποιος από τους δύο του ζευγαριού κι αν περάσει, θα καλοπεράσει στον απέναντι ημιτελικό…

Πάμε στα δικά μας, όμως, να μη νομίσετε ότι στα κρίσιμα μου τη βάρεσε και άρχισα να γράφω για τον Παναθηναϊκό. Μετά το 0-1 ο Ολυμπιακός είχε την ψυχολογία με το μέρος του. Η Σιένα ήταν πιεσμένη και αγχωμένη, είτε το ήθελε είτε όχι. Και αυτό φάνηκε σε κάποιες στιγμές στον αγώνα. Απ’ την άλλη, η ιταλική ομάδα ήταν και αποφασισμένη να μπει πιο δυνατά, να δείξει ότι στο πρώτο ματς είχε υποτιμήσει τον Ολυμπιακό και ότι τώρα θα τον καθάριζε σαν το κρεμμύδι.

Διπλάσια ποσοστά

Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο αγώνας. Στο 15ο λεπτό το σκορ ήταν 37-24 για τους Ιταλούς που σούταραν με 84% στα δίποντα (11/13 παρακαλώ) με τον Ολυμπιακό να έχει 42% ως τότε. Και πάλι καλά να λέτε δηλαδή που έχανε μόνο με 13 πόντους. Η διαφορά ανέβηκε και στους 16 και η Σιένα έδειχνε πολύ καλύτερη στο παρκέ.

Μόνο που και πάλι κάτι υπήρχε που δεν άφηνε το ματς να τελειώσει. Ο Ολυμπιακός πίεζε στην άμυνα, η πίεση δεν του λειτούργησε στα πρώτα 3 δεκάλεπτα, όμως… υπογείως έκανε τη δουλειά της, κούραζε τη Σιένα. Επίσης, οι Ιταλοί έβλεπαν επιθετικό ριμπάουντ με τη συχνότητα που κάποιος βλέπει ψάρι στον Σαρωνικό. Δύο πήρε η Σιένα σε όλο το ματς, 17 ο Ολυμπιακός.

Πώς μεταφράζεται αυτό; Ο Ολυμπιακός έκανε 5 λάθη παραπάνω από τη Σιένα στο ματς (7-12), δηλαδή πέταξε 5 επιθέσεις έτσι. Παρόλα αυτά σούταρε 8 φορές περισσότερες εντός παιδιάς (51-59 τα σουτ) και 6 βολές παραπάνω (27-33 οι βολές). Χοντρικά, δηλαδή, 11 επιθέσεις περισσότερες έφτασαν σε σουτ. Δεν είναι και μικρό πράγμα.

Το λάθος

Αυτό που με προβλημάτισε ήταν η άμυνα στο δεύτερο δεκάλεπτο. Από τη βλακώδη αναμετάδοση ακούγαμε κάθε 15 δευτερόλεπτα πόσο κακός είναι ο Παπαδόπουλος στην άμυνα, ότι έχει αργά πόδια (δηλαδή, για να καταλαβαίνετε, το πάνω μέρος του κορμιού του πάει μπροστά, αλλά τα πόδια είναι αργά και μένουν πιο πίσω και φτάνουν πάντα λίγο καθυστερημένα στα ραντεβού τους), ότι δημιουργεί πρόβλημα στην άμυνα του Ολυμπιακού. Και το επαναλάμβανε κάθε 15 δευτερόλεπτα (η κλασσική αναμετάδοση-Αλτσχάιμερ της ΕΡΤ για καθυστερημένους) έτσι μην τολμήσει κανείς να κάνει τη βλακεία να το ξεχάσει.

Κι όμως ρε μάγκα (συνομιλώ τώρα με την τηλεόραση) δεν ήταν έτσι. Λάθος ήταν ο τρόπος που έπαιζε ο Ολυμπιακός. Γιατί όταν έχεις τον Παπαδόπουλο στην πεντάδα δεν μπορείς να έχεις την ίδια λογική στην άμυνα με αυτή που έχεις όταν παίζεις με Χάινς-Πρίντεζη. Γιατί αυτό έκανε ο Ολυμπιακός. Και σε αυτό δεν φταίει ο Λάζος, φταίει ο πάγκος.

Είδαμε τον Ολυμπιακό να αλλάζει σε κάθε σκριν και να στέλνει τον Παπαδόπουλο σε περιφερειακό και έναν κοντό στον Λαβρίνοβιτς ή τον Άντερσεν. Μέγα λάθος. Δώσε στον Παπαδόπουλο τον πιο βαρύ παίκτη της πεντάδας και μην αλλάζεις στα σκριν αν θες man-to-man. Βάλ’ τον να σπρώξει για να σπάσει το σκριν για τον περιφερειακό. Η Σιένα σε κάθε φάση έκανε το ίδιο πράγμα. Ένα σκριν, μια αλλαγή του Ολυμπιακού, ένα ελεύθερο σουτ.

Παίζει η Σιένα με γρήγορους ψηλούς; Παίξε ζώνη! Δηλαδή γιατί πρέπει να δυσκολεύεις τον εαυτό σου χωρίς λόγο; Δεν το κατάλαβα αυτό στο ματς. Σαν πρωτάρης την πάτησε ο Ίβκοβιτς σε αυτό. Και οι Ιταλοί δεν ήταν χαζοί να μην το εκμεταλλευτούν.

Η 4η περίοδος

Η 4η περίοδος ήταν και πάλι μια ιστορία μόνη της. Ο Ολυμπιακός ήταν μεταμορφωμένος, φάνηκε να το πιστεύει. Ενώ ήταν 14 πόντους πίσω, είδαμε την ομάδα να μην παραδίνεται (ελάτε, το καταλαβαίνουμε εύκολα όταν έχει παρατήσει το ματς), να πιέζει πιο πολύ και σε κάθε επίθεση, αντί να κρύβονται (αυτό κι αν το έχουμε δει), να υπάρχουν 2-3 παίκτες που να ζητάνε την μπάλα και να θέλουν να πάρουν την προσπάθεια. Και μετά τα πρώτα καλάθια βγήκε η κούραση της Σιένα και άρχισε να γυρίζει το πράγμα.

Δεν ήθελε και πολύ. Αν ο Ντόρσεϊ είχε πάρει εκείνο το αμυντικό ριμπάουντ από τον Στόουνρουκ στα 15 δευτερόλεπτα μάλλον θα ήμασταν στο 0-2 τώρα. Η ψυχολογία των Ιταλών ήταν στο ναδίρ. Από τα λόγια του Πιανιτζάνι και μόνο για τα φαντάσματα του πρώτου αγώνα το καταλαβαίνει κανείς. Το ριμπάουντ χάθηκε, οι βολές συνεχίστηκαν, το ματς πήγε στο 81-80 με 5 δευτερόλεπτα και τον Ρακόσεβιτς στις βολές.

Κανονικά εκεί κάπου κλείνεις την τηλεόραση λες ένα «solid effort» και πας για το τρίτο ματς. Ο Ρακόσεβιτς έχει το ρεκόρ συνεχόμενων βολών στην Ευρωλίγκα, είχε 11 συνεχόμενες εύστοχες πριν από εκείνες τις δύο, παρότι φέτος δεν σουτάρει καλά. Όμως, ποιος το έκανε αυτό (να κλείσει την τηλεόραση);

Κανείς φαντάζομαι. Προσωπικά, ένιωθα ότι ο Ρακόσεβιτς θα πετάξει βολή. Όχι γιατί είμαι μέντιουμ (Κουσούλη βάλε ένα τηλεφωνάκι 090 να τους πάρω τα λεφτά να μην κλείσεις και το σάιτ το καλοκαίρι), αλλά γιατί έτσι έβλεπα την ψυχολογία της Σιένα. Φοβισμένη. Ο Ρακόσεβιτς έχασε την πρώτη βολή (μαγική αλλαγή Πιανιτζάνι, βγάζει Μος, βάζει έναν από τους πιο εύστοχους εν ενεργεία παίκτες στην Ευρώπη σε ποσοστό καριέρας για τις βολές, 0/2 αυτός…) και μπορούμε να μιλάμε μέρες για το αν πέταξε τη δεύτερη επίτηδες ή την έχασε κι αυτή (αν με ρωτάτε θεωρώ ότι την έχασε επίτηδες).

Ο Πρίντεζης θα έπρεπε να δώσει κατευθείαν πάσα, αλλά το γεγονός ότι παρασύρθηκε από το άγχος της στιγμής δεν μπορεί να του καταλογιστεί. Ήταν πολύ δύσκολη φάση για να παίξει με καθαρό μυαλό ψηλός παίκτης. Από τους παίκτες του Ολυμπιακού μόνο ο Παπαδόπουλος θεωρώ ότι θα είχε την ψυχραιμία να ψάξει Σπανούλη ή Λο με 5 δευτερόλεπτα στο ρολόι.

Και τώρα… η πρόκριση!

Πλέον, η σειρά έρχεται στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος από τη Σιένα ως τώρα, ουσιαστικά της έχει θέσει ορισμένα (αναπάντητα μέχρι στιγμής) ερωτήματα: είναι πιο αθλητικός, πιο γρήγορος, πιο καλός, με μεγαλύτερες αντοχές και δείχνει πιο πεινασμένος.

Τα μαρκαρίσματα του βγαίνουν, ο ΜακΚάλεμπ δεν αντέχει στο 4ο δεκάλεπτο στην πίεση που δέχεται σε όλο το ματς, οι ψηλοί της Σιένα κάνουν ή ο ένας (Λαβρίνοβιτς) ή ο άλλος (Άντερσεν) πολύ καλό ματς, δεν μπορούν ταυτόχρονα στο παρκέ να δημιουργήσουν πρόβλημα. Ο Ζήσης έχει δεύτερο ρόλο, οι άλλοι Αμερικανοί (Μος, Θόρντον, Στόουνρουκ) είναι εξαφανισμένοι.

Απ’ την άλλη, ο Σπανούλης πιέζεται πολύ καλά, αλλά έχει ανέβει ο Λο και το καλύπτει, ο Πρίντεζης είναι ασταμάτητος, ο Χάινς και ο Ντόρσεϊ δείχνουν να μην έχουν πρόβλημα στη ρακέτα, ο Άντιτς μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα και οι δύο άσοι (Σλούκας-Μάντζαρης) δυσκολεύουν πολύ τον ΜακΚάλεμπ. Αν βάλετε και τα καλά (με βάση τα όσα έχουμε τραβήξει ως τώρα, όχι τα όσα περιμέναμε) παιχνίδια του Κέσελι, τότε δένει το γλυκό. Περιμένω τον Παπανικολάου να ανεβάσει στροφές, αν και με τον Θόρντον απέναντι δεν είναι εύκολο, τον Γκεσεβίτσιους που μοιάζει έξω από τα νερά του και, βεβαίως, τον Λάζο, που εξακολουθώ να τον θεωρώ κλειδί αν παίξει καλά.

Προχτές η επίθεση ξεκόλλησε αμέσως όσο έπαιξε στη 2η περίοδο, αλλά για την άμυνα τα είπαμε. Να μην είμαι και πλεονέκτης και πω τίποτα για τον Βασιλόπουλο, γιατί δικαιολογημένα θα με πείτε φαταούλα.

All in all, που λένε και οι Αμερικανοί, η σειρά πρέπει να τελειώσει στο ΣΕΦ. Ο κόσμος πρέπει να έχει υπομονή, ας θυμόμαστε ότι η ομάδα είναι νεανική με μέτρια εμπειρία στα δύσκολα (άλλοι έχουν πολλή, άλλοι καθόλου). Αυτό ίσως φέρει δύσκολες στιγμές μέσα στα ματς. Αλλά βλέποντας τους δύο πρώτους αγώνες, ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να αφήσει αυτή τη Σιένα να ξαναγυρίσει στην Ιταλία χωρίς να έχει αποκλειστεί.

Νώντας Κρεμαστής