Μπορεί πλέι οφ να μην καταλάβαμε, αλλά…

Δημοσιεύτηκε στις 11 Μαΐου 2008

…μια χαρά ξεκίνησαν τα ημιτελικά. Τα ημιτελικά ξεκίνησαν και η κατάσταση φάνηκε λίγο… μονόπλευρη στους πρώτους αγώνες. Οι δύο αιώνιοι έκαναν εν ολίγοις την πλάκα τους, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση σχεδόν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού.

Στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός έσπασε απίστευτο ρεκόρ (πλέι οφ, γιατί στην κανονική περίοδο είναι 2 πόντοι) δεχόμενος μόλις 4 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα από το Μαρούσι. Κανείς δεν περίμενε το Μαρούσι να είναι ανταγωνιστικό στο ματς αυτό, καθώς ήταν το 4^ο σε 7 ημέρες, με τα τρία προηγούμενα να είναι κατά του Άρη. Οι παίκτες του Σούλη Μαρκόπουλου δεν άντεξαν, η υπερπροσπάθεια τους είχε καταβάλει και όσο ο Ολυμπιακός πίεζε δεν μπορούσαν να βάλουν ούτε καλάθι. Κάπως έτσι ήρθε το 26-4, αλλά και το 43-15. Μετά τα πράγματα χαλάρωσαν και το δεύτερο μέρος έληξε 44-46 με τον Ολυμπιακό να πηγαίνει στο ρελαντί και τους παίκτες του να βαριούνται απίστευτα.

Από το ματς, που προφανώς δεν χρίζει κριτικής, θα κρατήσω την πολλή καλή εμφάνιση του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη στο πρώτο διάστημα που μπήκε στο ματς. Ο Σόφο κατάφερε σε 5 λεπτά να πετύχει 12 συνεχόμενους πόντους και να κάνει σμπαράλια την άμυνα του Αμαρουσίου.

Η άνοδος του Σχορτσιανίτη είναι το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή για την εθνική Ελλάδας, καθώς με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, υπάρχει περίπτωση να έχουμε σοβαρό πρόβλημα στους ψηλούς. Θα καταλάβετε πολύ σύντομα τι εννοώ. Αυτά για τώρα.

Τώρα, πάντως, για να επιστρέψουμε στα ημιτελικά, η σειρά του Ολυμπιακού με το Μαρούσι θα αποκτήσει άλλο χρώμα. Το Μαρούσι την Τρίτη θα παίξει ματς «ζωής και θανάτου» στον Άγιο Θωμά. Όχι βέβαια γιατί αν χάσει θα αποκλειστεί από τον τελικό, λογικοί να είμαστε, αλλά επειδή εκκρεμούν 2 αγωνιστικές τιμωρίας. Η μία θα φύγει την Τρίτη, όμως αν το Μαρούσι χάσει, τότε η άλλη θα πάει για τον μικρό τελικό. Κι εκεί τα ματς δεν θα είναι «αδιάφορα». Ο Ολυμπιακός δύσκολα θα εμφανιστεί χαλαρός στο Μαρούσι, ο Παναγιώτης Γιαννάκης όσο και να το ήθελε δύσκολα θα κάνει «δώρο» στην παλιά του ομάδα μιας και ήττα σημαίνει έξτρα κούραση πριν τον τελικό, ο κόσμος θα λείπει, ο Σούλης Μαρκόπουλος θα πρέπει να βρει μέσα σε 3 ημέρες τρόπο να αλλάξει τη φυσική ροή των πραγμάτων.

Στον άλλο ημιτελικό, ο Παναθηναϊκός έκανε κι αυτός την πλάκα του με τον Πανιώνιο, που δεν έδειξε ότι μπορεί να χτυπήσει τη σειρά. Μπορεί ο Διαμαντίδης να έκανε πολύ καλό ματς, μπορεί ο Γιασικεβίτσιους να είχε 5/7 τρίποντα, αλλά δεν φάνηκε ότι… χρειαζόταν. Ο Πανιώνιος παραδόθηκε ουσιαστικά αμαχητί και δεν προκάλεσε κανενός είδους πονοκέφαλο στον Ομπράντοβιτς στο 300^ο του ματς στον πάγκο του τριφυλλιού.

Μιας και το έφερε η κουβέντα, ρώτησαν τον Ομπράντοβιτς αν τα επόμενα δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό θα είναι τα τελευταία του στην προπονητική, μιας και θα είναι μετά από αυτά 19 χρόνια προπονητής. Δεν μου πέφτει λόγος, αλλά θεωρώ ότι θα ήταν λάθος να σταματήσει. Είναι πάρα πολύ μικρός (μόλις 48 ετών) και αν ένας τέτοιος προπονητής σταματήσει από το μπάσκετ στα 50 του, μοναδικό χαμένο είναι το άθλημα. Ασχέτως αν θα παραμείνει στον Παναθηναϊκό ή αν θα φύγει για αλλού. Ο Ζοτς κατά την προσφιλή του τακτική… δεν απάντησε στην ερώτηση, αλλά αναφέρθηκε… γενικά στο πόσο αγαπάει την προπονητική. Ελπίζω αυτό να ήταν ένδειξη των προθέσεών του, καθώς στην ηλικία που είναι δεν θα έπρεπε καν να τίθεται θέμα αποχώρησης (εκτός από τη γνωστή κλίκα του… Ζοτς γενικός διευθυντής, Ιτούδης 1^ος προπονητής).

Στον αγώνα ο Παναθηναϊκός ίσα που φόρτσαρε όσο χρειαζόταν για να πάει τη διαφορά στους 25 πόντους και να δείξει στον Πανιώνιο ότι η κατάσταση είναι… πολύ έξω από τα νερά του.

Λέτε να αλλάξουν τα πράγματα στο δεύτερο ματς στο Ελληνικό; Ο Πανιώνιος (που ειρήσθω εν παρόδω έκανε μνημειώδη γκάφα με τον Γιάνκοβιτς, αλλά μάλλον δεν θα την πληρώσει) η αλήθεια είναι ότι μεταμορφώνεται στο Ελληνικό. Αλλά πόσο;