Ξεσκαρτάρισμα…

Δημοσιεύτηκε στις 21 Μαΐου 2008

Και κάπως έτσι όλοι οι νέοι αστέρες που το NBA προωθεί ως τους καλύτερους, έμειναν έξω απ’ την τετράδα του πρωταθλήματος. Κρις Μπος, Ντουέιν Ουέιντ, ΛεΜπρον Τζέιμς, Ντουάιτ Χάουαρντ, Καρμέλο Άντονι και Κρις Πολ θα δουν τη συνέχεια από τον καναπέ τους. Βέβαια, κάποιοι το έκαναν πολύ καιρό τώρα αυτό.

Και ποιοι θα είναι στην τετράδα; Οι πρωταθλητές Σπερς, η γηραιότερη ομάδα του NBA, η λιγότερο εμπορική ομάδα, η ομάδα που στηρίζεται σε έναν Γάλλο, έναν Αργεντινό και έναν Αμερικανό τον οποίο οι Αμερικάνοι επιμένουν να ονομάζουν «international», η ομάδα της Δύσης που παίζει ευρωπαϊκό μπάσκετ. Οι Λος Άντζελες Λέικερς, οι οποίοι έχουν στις τάξεις τους τον καλύτερο Αμερικανό παίκτη αυτής της εποχής (ό,τι και να λέμε, ο ΛεΜπρον έχει πολλά ψωμιά ακόμα), που όμως ούτε αυτός μπορούσε μόνος του, αλλά ήθελε έναν κυρίαρχο Ευρωπαίο σέντερ δίπλα του για να απελευθερωθεί. Οι Ντιτρόιτ Πίστονς, που παίζουν παλιομοδίτικο μπάσκετ, ρίχνουν πάρα πολύ ξύλο, είναι η ομάδα της Ανατολής που παίζει ευρωπαϊκό μπάσκετ και έχουν υποτιμηθεί ως προς το ταλέντο των παικτών τους. Και οι Μπόστον Σέλτικς, οι οποίοι έχουν 4 αστέρες παλαιάς κοπής. Γκαρνέτ, Άλεν, Πιρς είναι άλλης εποχής από όσους γράψαμε στην αρχή του κειμένου, ενώ ο Κασέλ μπορεί να πλησιάζει τα 40, αλλά ήταν παίκτης αστέρας.

Ποιος θα νικήσει; Ο πιο έτοιμος και εκείνος που θα δείξει τη μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής. Πριν αναλύσουμε τα ημιτελικά, ας δούμε πώς τελείωσαν οι δύο σειρές που είχαμε αφήσει στη μέση.

Οι Σέλτικς κέρδισαν τους Καβαλίερς στον τελευταίο αγώνα, απλώς επειδή έχουν καλύτερη ομάδα. Και οι δύο ομάδες είχαν από έναν παίκτη που σημείωσε 40+ και κέρδισε εκείνη που είχε και… δεύτερο παίκτη για να φτιάξουν «ομάδα». Ο ΛεΜπρον αποχαιρέτησε και ο Μάικ Μπράουν μάλλον το είχε πει σωστά μετά το προηγούμενο παιχνίδι: «Δεν με νοιάζει πόσους πόντους θα βάλει ο ΛεΜπρον, το σημαντικό είναι να κερδίζει η ομάδα. Το αν θα βάλει 20 ή 40 μου είναι αδιάφορο…». Δεν έλεγε κάτι άλλο;

Οι Σέλτικς έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του NBA που φτάνει σε τελικούς περιφέρειας χωρίς να έχει κάνει εκτός έδρας νίκη, καθώς ως τώρα έχουν 8-6 ρεκόρ. Αυτό διαβάζεται κι αλλιώς. Κανείς δεν έχει μπορέσει να τους νικήσει στο Γκάρντεν και όλοι ξέρουν ότι πρέπει να κερδίσουν εκεί αν θέλουν να πάρουν το πρωτάθλημα. Άλλο στατιστικό που λέει Βοστόνη; Οι Σέλτικς έφτασαν στο 29/29 στην ιστορία τους σε σειρές πλέι οφ στις οποίες έχουν προηγηθεί με 3-2.

Στη Δύση, η ρήση «για να γίνεις πρωταθλητής πρέπει να κερδίσεις τον πρωταθλητή», επιβεβαιώνεται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο. Εκτός κι αν κάποιος νόμιζε ότι επειδή κέρδιζαν με 20 πόντους διαφορά τα πρώτα 3 ματς, θα κέρδιζαν και το 4^ο στην έδρα τους οι Χόρνετς. Οι Σπερς έχουν μάθει να παίρνουν αυτό που θέλουν, είναι η δυναστεία της εποχής μας (4 τίτλοι τα τελευταία 9 χρόνια) και όποιος θέλει δαχτυλίδι θα πρέπει να τους στείλει σπίτι τους. Επόμενη στάση: Λος Άντζελες. Ο Ντάνκαν το είπε ξεκάθαρα: «Το πιστεύαμε ότι θα κερδίσουμε. Έχουμε τρομερή αυτοπεποίθηση. Έχουμε δώσει πάρα πολλά τέτοια παιχνίδια».

Εδώ η απάντηση λεγόταν άμυνα. Όταν έσφιξαν τα λουριά, τότε οι Χόρνετς δεν είχαν ελπίδα. Και το ματς κρίθηκε στην τρίτη περίοδο. Ήδη οι Λέικερς ψάχνουν τρόπους για να γλιτώσουν τον Κόμπι από τα όσα δεινά του ετοιμάζει ο Μπόουεν. Γιατί ο Κόμπι θα κακοπαθήσει. Σίγουρο.

Ας δούμε τις δύο σειρές και τι πλεονέκτημα έχει κάθε ομάδα για την πρόκριση (αλλά και τον τίτλο):

Στην Ανατολή, οι Σέλτικς έχουν την τριάδα και την έδρα. Θέλετε κι άλλο; Οι Πίστονς έχουν την εμπειρία, την άμυνα, το ξύλο, την ωριμότητα και τον Ουάλας.

Στη Δύση, οι Λέικερς έχουν τον ενθουσιασμό, τον Κόμπι και τον Γκασόλ. Οι Σπερς έχουν απάντηση σε κάθε θέση των Λέικερς (Ντάνκαν για τον Γκασόλ, Μπόουεν για τον Κόμπι), παίζουν άμυνα και αυτοματοποιημένο μπάσκετ και έχουν στη διάθεσή τους τον παικταρά-φαινόμενο που λέγεται Τζινόμπιλι.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι τέσσερις καλύτερες ομάδες τους πρωταθλήματος είναι στην τετράδα. Όλα τα υπόλοιπα ας τα απολαύσουμε στο παρκέ.