Μπράβο του αλλά… ευτυχώς!

Δημοσιεύτηκε στις 22 Μαΐου 2008

Ο Ολυμπιακός πέρασε στους τελικούς του πρωταθλήματος και ευτυχώς οι επόμενες… 10 ημέρες θα έχουν νόημα. Και για την κορυφή, αλλά και για την Ευρωλίγκα. Πριν πάω στον 5ο ημιτελικό, θέλω να κάνω μια μικρή παρένθεση, ώστε να σχολιάσω το πρόγραμμα των τελικών, το οποίο είναι Σάββατο, Τρίτη, Πέμπτη, Κυριακή, Τετάρτη. Σε 12 ημέρες δηλαδή. Ο λόγος που γίνεται αυτό δεν είναι μόνο το προολυμπιακό, όσο κυρίως η έναρξη του ποδοσφαρικού Euro. Η ΕΡΤ έκανε τα πάντα για να μην συμπέσει η λήξη των τελικών με την έναρξη του Euro (με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΟΚ και του ΕΣΑΚΕ). Γι’ αυτό και τα πλέι οφς έγιναν σε 32 ημέρες (με τις ομάδες να προγραμματίζεται να παίξουν 13 αγώνες στο διάστημα αυτό). Ούτως ή άλλως θα τελείωναν μέχρι τις 9 Ιουνίου. Βέβαια, αυτή τη δικαιολογία δεν θα βρείτε πουθενά γραμμένη.

Πάμε στο ματς. Ο Ολυμπιακός έπαιξε και πάλι πολύ άσχημα, με τους παίκτες του να έχουν δύο τάσεις: τους πολύ αγχωμένους και τους πολύ αδιάφορους. Θα επιχειρήσω την ακτινογραφία του αγώνα:

Ομάδα της οποίας τα τρία πλέι μέικερ δεν κάνουν ούτε ένα λάθος στον αγώνα, απαγορεύεται να χάσει. Γκριρ, Μπλάκνεϊ και Τεόντοσιτς αγωνίστηκαν συνολικά 74 λεπτά χωρίς να κάνουν ούτε ένα λάθος. Απίστευτο, αλλά ο Ολυμπιακός δεν το εκμεταλλεύτηκε καθόλου (ή μήπως γι’ αυτό εν τέλει κέρδισε);

Ο Ολυμπιακός είχε 33% στα δίποντα σουτάροντας μάλιστα 45 (15/45) την ώρα που το Μαρούσι είχε 48% στα τρίποντα (11/23). Αυτό το στατιστικό έδειχνε ότι ο ένας έπαιζε για τη ζωή του, ενώ ο άλλος μπήκε χωρίς να έχει τίποτα να χάσει.

Με την απουσία και του Σχορτσιανίτη, ο Ολυμπιακός έφτασε να είναι γυμνός κάτω από τα καλάθια. Η ομάδα που φαινόταν ότι είχε την καλύτερη φροντ λάιν στην Ευρώπη στην αρχή της χρονιάς, δεν μπορούσε να απειλήσει μέσα από τη ρακέτα. Ο Τζάκσον έχει φύγει, ο Τσακαλίδης δεν μπορεί να βοηθήσει, ο Σχορτσιανίτης είναι για 10 λεπτά και αν, και όπως φάνηκε εύγλωττα την Τετάρτη: ο Μπουρούσης είναι αμυντικός και… περιφερειακός ψηλός, γνωστό ότι δεν έχει κινήσεις με πλάτη. Ο Μαυροκεφαλίδης δύσκολα θα κάνει αισθητή την παρουσία του (και δύσκολα θα παραμείνει), ο Πρίντεζης θέλει να ξεκινάει απ’ έξω, ο Βασιλόπουλος έχει κινήσεις τριαριού. Άρα, ψηλός δεν υπήρχε στην επίθεση. Και ομάδα που δεν μπορεί να ακουμπήσει την μπάλα στη ρακέτα, ματώνει για να σκοράρει.

Το Μαρούσι έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα στην οποία ο καθένας ξέρει τι πρέπει να κάνει. Ο Μπράιαντ (θα τον θυμάστε από την προηγούμενη θητεία τους την Ελλάδα) έχει δεχτεί να παίζει δευτερεύοντα ρόλο στην επίθεση, ο Μιλισάβλιεβιτς έχει χριστεί ηγέτης και όλοι σέβονται με ευλάβεια αυτές τις αποφάσεις. Δείγμα μεγάλης ομάδας, ή μάλλον δείγμα μεγάλου προπονητή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μιλισάβλιεβιτς σκόραρε για πρώτη φορά στο ματς 3 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου, αλλά στην τέταρτη όλες οι επιθέσεις πέρασαν από τα χέρια του και έβαλε 12 από τους 21 πόντους του Αμαρουσίου. Το Μαρούσι αν αντέξει, του χρόνου θα είναι στην Ευρωλίγκα. Αλλά με 8 ματς σε 16 ημέρες, αυτό είναι αμφίβολο. Και τι ματς! Αγώνες με αντιπάλους ομάδες επιπέδου Ευρωλίγκας. Τώρα αρχίζουν τα κρίσιμα για τους Αμαρουσιώτες και θα είναι κρίμα αν μείνουν από βενζίνη.

Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλό μπάσκετ. Ο Γιαννάκης βλέπει την ομάδα του να κάνει (φυσιολογική) κοιλιά, «κοιλιά που κάνουν οι νέες ομάδες γύρω στον Δεκέμβρη», όπως εύστοχα παρατήρησε ο BEN. Όμως, δεν είναι Δεκέμβρης, και μπροστά υπάρχουν 3-5 ματς. Τα πιο κρίσιμα της χρονιάς. Αν ο Ολυμπιακός τα χάσει, τότε άλλη μία χρονιά πήγε χαμένη και η επόμενη θα ξεκινήσει από τα ίδια με τις προηγούμενες. Αλλά θα αφήσουμε την ανάλυση των τελικών για την Παρασκευή.

Στο ματς: ο «Δράκος» προσπαθεί, αλλά είναι φανερό ότι δυσκολεύεται. Δεν έχει προλάβει να εμφυσήσει στους παίκτες του την αμυντική του φιλοσοφία, δεν έχει τον ψηλό γύρω από τον οποίο θα περιστραφεί όλη η ομάδα (όπως κάθε ομάδα του Γιαννάκη) και οι τελικοί μοιάζουν με δύσβατη ανηφόρα αυτή τη χρονική στιγμή.

Όσον αφορά τη διαιτησία του αγώνα, ο Σχινάς έδωσε σφυρίγματα στον Ολυμπιακό, με αποκορύφωμα τη λανθασμένη τεχνική ποινή στον Μαρκόπουλο σε φάση που το Μαρούσι έπρεπε να πάρει την μπάλα. Όμως, οι τελευταίες φάσεις έδειξαν ότι απλώς η διαιτησία ήταν… κακή: ο Γκριρ θα έπρεπε να έχει πάρει και φάουλ στο ντράιβ που έκανε το 63-61, ο Παπαμακάριος σφυρίζεται πολύ εύκολα με 5 δευτερόλεπτα, τη στιγμή που ο Στίβενσον εμφανώς κρατάει από τη μέση τον Γκριρ για να μην πάει προς την μπάλα. Η φάση είναι κανονικά φάουλ υπέρ του Γκριρ και βολές. Και είναι φάση που εν δυνάμει κρίνει ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, αλλά και τους εκπροσώπους της χώρας στην Ευρωλίγκας. Πολύ περίεργη φάση για να γίνει τέτοιο λάθος.

 

Υ.Γ.: Ο Γλυνιαδάκης δεν θα έπρεπε να παίζει με τόσο (παρεξηγήσιμο) φανατισμό (για γνωστούς και προφανείς λόγους). Ούτε αυτόν βοήθησε (0 πόντοι) ούτε το παιχνίδι. Όμως, οι βρισιές και τα αντικείμενα είναι απαράδεκτα και δεν δικαιολογούνται σε καμία περίπτωση.

Υ.Υ.Γ.: Επειδή λογικά πολλοί θα απορείτε: ο προκλητικά αδιάφορος τύπος με το μπουκλωτό μαλλί στον πάγκο του Ολυμπιακού, ο οποίος έτρωγε τα νύχια του κατά τη διάρκεια του αγώνα, ήταν ο Κιντέλ Γουντς. Περισσότερα τις επόμενες ημέρες.