Ν. Κρεμαστής: Η Αρκούδα και ο Ironman!

Ξεκινώ δυναμικά: εγώ τα είχα πει. Είχα γράψει για «δυο βραδιές στην Πόλη» από τον τίτλο. Όχι για ένα βράδυ και ένα… απόγευμα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 68-64 και την Κυριακή έχει μπροστά του το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα μπορούσε να βρει στη φετινή Ευρωλίγκα. Την απίστευτη ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Αντρέι Κιριλένκο.

Για να τα λέμε όλα: αν θες να πάρεις τίτλο πρέπει να κερδίσεις την καλύτερη ομάδα. Σίγουρα το να περνούσε στον τελικό ο Παναθηναϊκός θα είχε άλλη ομορφιά, αλλά ακόμα και με ένα από τα χειρότερα φετινά της δεκάλεπτα, η ΤΣΣΚΑ πέρασε. Με τον Παναθηναϊκό αντίπαλο θα υπήρχαν απαιτήσεις. Για μένα ο Ολυμπιακός θα ήταν το φαβορί. Τώρα, είναι ξανά το αουτσάιντερ.

Αλλά μην τρελαίνεσαι Γίρι Ζίντεκ: δεν είναι τόσο μεγάλη έκπληξη, στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης βρίσκεσαι και στον τελικό πέρασε μια ομάδα που έχει 3 παρουσίες σε φάιναλ φορ τα τελευταία 4 χρόνια. Όχι και «biggest upset ever», είπαμε, καταλαβαίνω τις δημόσιες σχέσεις στην Ισπανία, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Η Μπαρτσελόνα είχε χάσει το ματς από το πρώτο πεντάλεπτο. Απλώς της πήρε 40 λεπτά να το συνειδητοποιήσει.

Ποια Μπάρτσα;

Λένε ότι η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή. Φανταστείτε πόση δόξα… θα έχει μαζέψει ο Ολυμπιακός την Κυριακή το βράδυ αν πάρει το τρόπαιο. Η Μπαρτσελόνα ήρθε στο φάιναλ φορ με το καλύτερο ρεκόρ στη φετινή Ευρωλίγκα και αυτοδιαφημιζόμενη ως «η καλύτερη άμυνα στην ιστορία της Ευρωλίγκας». Βαρύ;

Ασήκωτο αποδείχτηκε. Εντάξει, η Μπαρτσελόνα δεχόταν περίπου 61 πόντους ανά αγώνα ως τώρα. Σας είχα πει πριν το φάιναλ φορ ότι φέτος είχε μάθει να κερδίζει σε χαμηλά σκορ. Αλλά από αυτό ως το «η καλύτερη άμυνα στην ιστορία» απέχουμε πολύ.

Ομάδες με το ρόστερ της Μπαρτσελόνα παίρνουν κάποια ματς επειδή ο αντίπαλος απλά δεν… κατεβαίνει. Δείτε τους αγώνες με Ολίμπια Λιουμπλιάνας (86-64 και 72-46), Προκόμ (76-45), Γαλατά (79-50), Ουνίκς στην κανονική περίοδο(93-65), πώς να μην έχει 61 πόντους άμυνα. Βλέπει ο άλλος τη φανέλα, σου λέει θα καλοπεράσουμε απόψε. Και καλοπερνά.

Ακόμα κι αν φαντάστηκε η Μπαρτσελόνα ότι θα γίνει κάτι αντίστοιχο στον ημιτελικό, με τη φανέλα που έβαλε την Παρασκευή δεν ήταν δυνατόν να τους πάρει κάποιος στα σοβαρά. Είμαι σίγουρος ότι ο Ίβκοβιτς θα είπε στους παίκτες του «δεν θα ντραπείτε αν χάσετε από ομάδα με φωσφοριζέ πετρόλ εμφάνιση, μπρε;».

Πέραν της πλάκας και επιστρέφοντας στη συζήτηση περί άμυνας, η Μπαρτσελόνα είχε την καλύτερη άμυνα στους αριθμούς. Εγώ είπα πριν τον ημιτελικό και το ξαναλέω τώρα: ο Ολυμπιακός έχει την πιο σκληρή άμυνα στην Ευρώπη. Ας με διάβαζε ο… Γίρι Ζίντεκ να το ήξερε, να ήταν προετοιμασμένος.

Τα 5 σημεία

Πέντε σημεία είχα θέσει ως κριτές πρόκρισης στο ματς, αυτά έκριναν το ματς. Να τα δούμε;

Πρώτον «η μάχη της άμυνας του Ολυμπιακού με το επιθετικό ταλέντο της Μπαρτσελόνα»: εδώ η νίκη του Ολυμπιακού ήταν σαρωτική. Με 16% σούταρε η Μπαρτσελόνα από το τρίποντο, ενώ παίκτες που φτιάχνουν παιχνίδι για τον εαυτό τους και τους άλλους όπως ο Χουέρτας, ο Έιντσον και ο Μάικλ είχαν συνολικά 8 πόντους (4, 0, 4) με 3/17 σουτ, 5 λάθη και 3 ασίστ στο ματς, με συνολικό ranking -2 (0, -2, 0).

Ο Ναβάρο έκανε λογικό ματς, με 18 πόντους με 6/15 και 5 λάθη δεν θα μας κέρδιζε, οι Ινγκλς, Ουάλας, Σάδα δεν πόνεσαν κανέναν, ενώ οι ψηλοί δεν έκαναν την υπέρβαση ούτε για πλάκα. Άρα, το πρώτο σημείο πηγαίνει στον Ολυμπιακό χωρίς καν συζήτηση.

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αφού σε αυτό κρίθηκε το ματς, αλλά ας δούμε και τα άλλα τέσσερα.

Δεύτερον «η παρουσία του Σπανούλη». Κι εδώ νικητής ο Ολυμπιακός. Ό,τι κι αν δοκίμασε η Μπαρτσελόνα δεν της βγήκε ούτε για πλάκα. Ο Σπανούλης έπαιξε 33 λεπτά και δεν είναι τόσο οι 21 πόντους, τα 3 ριμπάουντ, οι 6 ασίστ και τα 6 κερδισμένα φάουλ. Θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει τα 12 άστοχα σουτ (7/19 είχε) ή τα 6 λάθη.

Όμως, με όλη την άμυνα προσαρμοσμένη πάνω του ήταν 1ος σκόρερ και 1ος σε ranking στο ματς και από τις δύο ομάδες. Πέραν τούτου, σκόραρε σε όλα τα κρίσιμα σημεία: Μπήκε με τρίποντο, νέο τρίποντο για το 17-9, καλάθι και φάουλ για το 29-27 στο μοναδικό προσπέρασμα της Μπαρτσελόνα, νέο τρίποντο για το 36-29, 2/2 βολές για το 52-47 στην αρχή της 4ης, καλάθι για το 56-49, το τεράστιο τρίποντο για το 66-61 που έκρινε και τον αγώνα. Και εκτός απ’ όλα αυτά τρομερή άμυνα στον Χουέρτας. Θα μπορούσε κανείς να ονειρευτεί τίποτα περισσότερο από τον πραγματικό MVP της φετινής Ευρωλίγκας;

Τρίτο «η παρουσία του Παπαδόπουλου»: ο Λάζος δεν έπαιξε, αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να μην έχει βαρύ σέντερ στο παρκέ και η Μπαρτσελόνα να κάνει τη μόνη της «νίκη» στο ματς: τα ριμπάουντ. Αυτός ήταν ο μόνος τομέας που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πρόβλημα και το μόνο σημείο που έχασαν.

Τέταρτο «η παρουσία των Μάικλ-Έιντσον»: με μια λέξη τραγωδία. Και οι δύο μαζί είχαν 1 εύστοχο σουτ εντός παιδιάς σε 12 προσπάθειες. Κανείς τους δεν είχε θετικό ranking, ο Παπανικολάου τους εξαφάνισε και τους έβαλε και 9 πόντους. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη του Ολυμπιακού, η πιο απρόσμενη γιατί απ’ τη μία υπήρχε ένα 22χρονο παιδί και απ’ την άλλη τα δύο πιθανότατα καλύτερα τριάρια στην Ευρώπη.

Πέμπτον, «η άμυνα του Χουέρτας»: έπαιξε όσο και ο Σάδα, αμυντικά, δεν είχε τεράστια προβλήματα όσο ήταν σε Σλούκα-Μάντζαρη-Λο, αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει στο μαρκάρισμα του Σπανούλη, ενώ όποτε βρέθηκε απέναντι στον Έλληνα άσο έχασε τη μονομαχία και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου.

Από τα παραπάνω φαίνεται πολύ καλά γιατί κέρδισε ο Ολυμπιακός, πριν καν βάλουμε στην εξίσωση τον Πρίντεζη και τον Ντόρσεϊ που ήταν καταπληκτικοί στον αγώνα.

Το ρίσκο του Ίβκοβιτς είχε να κάνει με την παρουσία του Ντόρσεϊ στο παρκέ. Τον άφησε σε ολόκληρη την 3η περίοδο στον πάγκο. Όμως, ο Ολυμπιακός κρατήθηκε στο προβάδισμα. Ο Χάινς μπορεί να έχασε πάρα πολλά ριμπάουντ (δεν θα γινόταν διαφορετικά με τον Πέροβιτς, τον Εντόνγκ και τον Λόρμπεκ απέναντί του) αλλά κράτησε όσο μπορούσε, ώστε ο Ολυμπιακός να μη χάσει τον έλεγχο του αγώνα στο 3ο δεκάλεπτο. Και μετά μπήκε ο Ντόρσεϊ ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό και ισοπέδωσε στο 4ο δεκάλεπτο τη φροντ λάιν της Μπαρτσελόνα, που τελείωσε με 0 πόντους εντός παιδιάς την περίοδο αυτή.

Και τώρα ο Κιριλένκο

Φτάνουν τα του ημιτελικού, πολύ ασχοληθήκαμε με τους Ισπανούς, που δεν είχαν ούτε ψυχολογία να γυρίσουν την κατάσταση, ούτε δύναμη να ανατρέψουν την εικόνα του αγώνα στο τέλος. Αποδείχτηκαν «λίγοι», μικρότεροι του αναμενομένου απέναντι σε έναν γίγαντα Ολυμπιακό.

Και τώρα η ΤΣΣΚΑ, λοιπόν, με τον Γιόνας Καζλάουσκας στον πάγκο (Κουσούλης: «Γράψε, αν σου βγει, ότι φέτος είναι ο πρώτος τελικός φάιναλ φορ στον οποίο και οι δύο προπονητές έχουν καθίσει στους πάγκους και των δύο αντιπάλων»). Φέτος, λοιπόν, έχουμε μια παράξενη σύμπτωση: μετά από 25 φάιναλ φορ, για πρώτη φορά έχουμε δύο προπονητές στον τελικό που ο καθένας έχει διατελέσει παλιότερα κόουτς και της αντίπαλης την Κυριακή ομάδας.

Η ΤΣΣΚΑ δεν έχει σχέση με την Μπαρτσελόνα. Τα ρεκόρ τους στην κανονική περίοδο ποσώς με απασχολούν, όπως και οι 61 πόντοι που δεχόταν η Μπάρτσα (είδατε ότι στο προηγούμενο άρθρο δεν το ανέφερα καν αυτό).

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές θα πρέπει να πούμε ότι αν Ολυμπιακός και ΤΣΣΚΑ έπαιζαν 10 φορές φέτος, η ΤΣΣΚΑ θα κέρδιζε τουλάχιστον τις 8. Έχει 2-0 με τον Ολυμπιακό και 3-0 με τον Παναθηναϊκό ως τώρα. Αλλά ο τελικός δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Μπορεί να είναι κλισέ, αλλά ένας τελικός είναι 50-50. Αυτό είναι νόμος. Βέβαια, στα 24 προηγούμενα φάιναλ φορ μόλις 2 φορές κέρδισε η ομάδα που είχε στα χαρτιά χειρότερο ρόστερ (Λιμόζ-Μπενετόν το 1993 και Μπανταλόνα-Ολυμπιακός το 1994). Εννοείται ότι βγάζω τα σχεδόν ισοδύναμα από την εξίσωση, αλλιώς το θέμα σηκώνει πολλή κουβέντα.

Ο Ολυμπιακός θα πατήσει παρκέ την Κυριακή ως αουτσάιντερ, με χειρότερο ρόστερ και με ελάχιστους στην Ευρώπη να περιμένουν ότι μπορεί να κερδίσει το τρόπαιο. Αλλά να τα δούμε λογικά; Είμαστε στον τελικό της Ευρωλίγκας μετά από 20 και βάλε αγώνες για τον καθένα. Είναι δύο ομάδες απέναντι από το τρόπαιο, 40 λεπτά απόσταση. Πόσο χειρότερος μπορεί να είναι ο ένας για να έχει φτάσει εκεί; Και ενδυναμώνω την προηγούμενη ερώτηση προσθέτοντας το «κερδίζοντας το 2ο και το 3ο φαβορί για το τρόπαιο σε προημιτελικά και ημιτελικά» στο τέλος της.

Ο Ολυμπιακός έφτασε στον τελικό γιατί είναι η πιο σκληρή ευρωπαϊκή ομάδα φέτος. Απέναντι στο επιθετικό ταλέντο έχει να παρατάξει την απίστευτη ομαδική άμυνα, τη θυσία για τον διπλανό και τους ρόλους στην επίθεση, όπου ξεχωρίζει το τεράστιο ταλέντο 2-3 παικτών. Αυτή η συνταγή τον έχει φέρει ως εδώ. Όσο πιο καλά μπορέσει να την εκτελέσει στον τελικό, τόσο πιο κοντά στο τρόπαιο θα βρεθεί.

Προβλήματα…

Μην περιμένετε ένα τόσο εύκολο ματς όσο αυτό με την Μπαρτσελόνα, πάντως. Μη γελάτε, το ματς με την Μπαρτσελόνα ήταν εύκολο. Οι Ισπανοί κυνηγούσαν για 39:44, πέρασαν μπροστά μόνο μια φορά σε όλο το ματς και αυτή στο 26-27 για να δεχτούν καλάθι αμέσως μετά, 16 δευτερόλεπτα αργότερα. Παρότι το ματς κρίθηκε στο σουτ (του Χουέρτας και του Σπανούλη) ο Ολυμπιακός κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε έχτιζε ψυχολογία, πίστευε όλο και περισσότερο, ένιωθε πιο δυνατός από τον αντίπαλό του.

Δεν το βλέπω να είναι έτσι στον τελικό. Για πολλούς λόγους: Πρώτον, η ΤΣΣΚΑ το… ξεχρεώσε το κακό ματς που ίσως χρωστούσε στους θεούς του μπάσκετ. Το να επιστρέψεις από 15-29 σε ημιτελικό Ευρωλίγκας είναι απίστευτο κατόρθωμα. Δεύτερον, το έκανε με σερί 13-0 σε λιγότερο από 4 λεπτά. Τρίτον, το σερί αυτό το έκανε απέναντι στον Ομπράντοβιτς, όχι σε κάποιον χαζοκόουτς. Τέταρτον, έφαγε απίστευτο ξύλο από τον Παναθηναϊκό, αλλά τον κέρδισε στο παιχνίδι του, δίνοντάς του ακόμα περισσότερο και αναγκάζοντας πολλούς οπαδούς (και μέλη της ομάδας) να γκρινιάζουν μετά το ματς ότι τους «έδειραν» και δεν τους προστάτευσαν οι διαιτητές.

Αν η Μπαρτσελόνα είναι μια φορά σκληρή ομάδα, η ΤΣΣΚΑ είναι δέκα. Και έχει και το καλύτερο ρόστερ στην Ευρώπη. Με διαφορά.

Ποιον να πιάσεις και ποιον να αφήσεις;

Πριν προχωρήσω σε παράθεση των… ατομικών λόγων που μπορεί η ΤΣΣΚΑ να πάρει το τρόπαιο, θα πω ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να τη ματσάρει καλύτερα από τον Παναθηναϊκό. Αυτό το θεωρώ ξεκάθαρο, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος (δεν είναι κουκιά για να μετρήσεις πόσο έχασε ο καθένας και να δεις αν έτσι είναι). Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι πιο γρήγορος, πιο εκρηκτικός και πιο αθλητικός από τον Παναθηναϊκό φέτος.

Όμως, ο κίνδυνος που ελλοχεύει σε αυτό είναι να παρασυρθεί ο Ολυμπιακός σε ένα run ‘n’ gun παιχνίδι, παιχνίδι που εκ των προτέρων είναι χαμένο. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα γίνει έτσι στον φετινό τελικό, ο Ίβκοβιτς πρέπει πάση θυσία να παλέψει για να κρατήσει την ΤΣΣΚΑ κάτω από τους 75 πόντους (κάτω από τους 70 ήθελα να γράψω). Αλλιώς αυτομάτως οι πιθανότητες του Ολυμπιακού για νίκη μειώνονται στο ελάχιστο.

Μόλις ξεκίνησε ο ημιτελικός ΤΣΣΚΑ-ΠΑΟ και είδα το ξύλο που έπεφτε στις δύο πλευρές του παρκέ, αμέσως ένιωσα ότι ο Ολυμπιακός ήταν φαβορί στον δεύτερο αγώνα. Η Μπαρτσελόνα δεν θα άντεχε σε τόσο σκληρές συνθήκες. Όμως, αν επαναληφθεί η ίδια λογική διαιτησίας στον τελικό, ο Ολυμπιακός θεωρώ αδύνατο να φτάσει τους 80 πόντους. Οπότε αν τους φτάσει η ΤΣΣΚΑ, αντίο…

… και λύσεις

Στο μοναδικό σημείο που ο Ολυμπιακός φαντάζει καλύτερος από τη φετινή ΤΣΣΚΑ είναι στην ενέργεια στην άμυνα, τις βοήθειες, τις αλληλοκαλύψεις στην περιφέρεια, στη λογική του «ματώνω για τον δίπλα» και «θα πεθάνεις για να μου βάλεις καλάθι».

Η άμυνα της ΤΣΣΚΑ είναι πολύ σκληρή, αλλά σε διαφορετική βάση. Είναι η άμυνα της ομάδας που έχει… τα μακρύτερα χέρια στην Ευρώπη. Επιδιώκουν να πάει ο αντίπαλος στο σουτ κι εκεί κυνηγούν την τάπα, την αλλοίωση, γίνονται φόβητρα. Ο Ολυμπιακός θέλει να εξοντώσει τον αντίπαλο πριν σουτάρει. Σε μια λεπτομέρεια του τελικού, αυτή η μικρή διαφοροποίηση στη λογική της άμυνας των δύο ομάδων είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Από εκεί και πέρα, η ΤΣΣΚΑ είναι πιο ψηλή από τον Ολυμπιακό, αλλά όχι πιο βαριά όπως η Μπαρτσελόνα. Μπορεί κάλλιστα να παίξει με Σβεντ, Χριάπα, Κιριλένκο, Κρστιτς και Βορόντσεβιτς και να έχει 3 παίκτες που μπορούν να παίξουν ως και πεντάρια υπό συνθήκες (όλοι το έχουν κάνει) αλλά και να αγωνιστούν στο «2». Εννοείται ότι μαρκάρισμα σαν το Σπανούλης-Βορόντσεβιτς κοντά στο καλάθι δεν βγαίνει. Αλλά δεν θα βγαίνει ούτε από την άλλη πλευρά αν ο Σπανούλης παίξει έξυπνα.

Η λογική του Ολυμπιακού πρέπει να είναι ίδια με τον ημιτελικό. Ο Κιριλένκο θα κάνει το παιχνίδι του όσο κι αν τον πιέσεις (όπως και ο Ναβάρο). Οπότε πρέπει να επικεντρωθεί στους άλλους. Αν κλείσει Χριάπα, Σισκάουσκας, Σβεντ, αν περιορίσει τον Κρστιτς και δεν του επιτρέψει να φθείρει όλη την ομάδα, αν μπλοκάρει τα ελεύθερα σουτ του Γκόρντον και αν εγκλωβίσει τον Τεόντοσιτς σε χαζά μαρκαρισμένα τρίποντα, χωρίς να του δίνει δυνατότητα για ασίστ και σουτ ψυχολογίας (που τα βάζει), τότε θα έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει. Όλες οι μάχες αυτές δεν μπορούν να κερδηθούν. Όσο περισσότερες, όμως, πάρει ο Ολυμπιακός, τόσο το καλύτερο.

Το καλό είναι ότι ο Σβεντ και ο Τεόντοσιτς θα κουραστούν πολύ περισσότερο από τον ημιτελικό, η περιφερειακή άμυνα του Ολυμπιακού είναι πολύ πιο σκληρή από εκείνη του Παναθηναϊκού. Ο Κρστιτς περιμένω να είναι καλύτερος αλλά και ο Ντόρσεϊ είναι καλύτερος αμυντικός, ενώ ο Χριάπα ελπίζω να παραμείνει… ανέτοιμος όπως και στον ημιτελικό. Και, βεβαίως, δεν θα με πείραζε καθόλου να μη φανεί η απίστευτη κλάση του Σισκάουσκας που σε τέτοια ματς συνήθως… σεληνιάζεται.

Κλειδί επιθετικά και αμυντικά για τον Ολυμπιακό, βεβαίως, ο Σπανούλης, που έδειξε σε πολύ καλή φόρμα και δεν νομίζω να πέσει πολύ η απόδοσή του. Ο Πρίντεζης και το πόσο θα αντέξει απέναντι στους… ατελείωτους φόργουορντ της ΤΣΣΚΑ, ο Χάινς και το αν θα καταφέρει να καλύψει το μειονέκτημα ύψους που έχει, ο Άντιτς και αν θα καλύψει με την εμπειρία του το γεγονός ότι είναι πιο αργός από τους αντιπάλους του, τα σουτ που ήρθαν στον ημιτελικό (4/4 Παπανικολάου, Πρίντεζης). Πόσο θα αντέξει ο Παπανικολάου όταν μέσα σε 48 ώρες θα κληθεί να μαρκάρει τα 5 καλύτερα τριαροτεσσάρια της Ευρώπης;

Θα έλεγα και τον Λο, αλλά το διάστρεμμα με προβληματίζει για το αν μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία του. Τώρα, αν αναζητήσω κλειδιά στον Κέσελι θα πρέπει να είμαι πολύ απεγνωσμένος. Είναι θέμα τύχης να κάνει ματς, κάτι σα να πιάνεις το λόττο, στον ημιτελικό έπαιξε 13 λεπτά και δεν έγραψε τίποτα στη στατιστική εκτός από ένα άστοχο τρίποντο (ναι, έπαιξε καλή άμυνα, αλλά το μπάσκετ δεν χωρίζεται σε αμυντικούς και επιθετικούς). Στα θετικά η παρουσία του Ίβκοβιτς απέναντι στον Καζλάουσκας. Θεωρώ ότι αυτή η μονομαχία θα κερδηθεί, αλλά δεν ξέρω πόσο θα μετρήσει αυτό. Και ο Ομπράντοβιτς κέρδισε την αντίστοιχη του ημιτελικού, αλλά θα παίξει στις 18:00 την Κυριακή…

Γενικά, περιμένω να δω την ίδια λογική «καμικάζι» για τον Ολυμπιακό, που βλέπουμε εδώ και 2 μήνες και είδαμε και στον ημιτελικό. Οι παίκτες θα πρέπει να μπουν με μάτι να γυαλίζει, καθόλου φοβισμένα, με διάθεση να πεθάνουν για την κάθε μπάλα, για να κερδίσουν το κάθε εκατοστό στο παρκέ. Η ΤΣΣΚΑ μοιάζει ανίκητη, στον ημιτελικό το έδειξε ξανά επιστρέφοντας από το -14, έχει κερδίσει με κάθε δυνατό τρόπο φέτος, αλλά όπως λέει και το ρητό «όλοι μπορούν να πεθάνουν».

Ο φετινός Ολυμπιακός μάς γεμίζει σε κάθε του ματς, αυτό εννοούσα και στο κείμενο της Πέμπτης. Αν είχε μπει το τρίποντο του Χουέρτας και χάναμε, θα στραβώνατε με την ομάδα; Όχι. Τα είχαν δώσει όλα ως και την τελευταία τους ανάσα αντοχής στο παρκέ. Αυτό ας κάνουν και στον τελικό το τρόπαιο είναι 40 λεπτά απόσταση.

Νώντας Κρεμαστής

ΥΓ: Τα καφριλίκια στην Πόλη θα μπορούσαν να λείπουν. Ξύλο έξω από την Αγία Σοφία, παραλίγο μέσα, στις πλατείες, μεταξύ τους, με τους Τούρκους αστυνομικούς, με τους οπαδούς τουρκικών ομάδων. Κι εμείς με τον Σκιά θέλαμε και ελληνικό τελικό. Αφού τα «παλικάρια» που έχουν πάει εκεί δεν έχουν πάρει χαμπάρι σε τι κατάσταση είναι η χώρα τους και δέρνονται για την ομάδα τους, τι απαιτήσεις μπασκετικής λογικής μπορείς να έχεις; Εννοείται ότι δεν μιλάω για όλους τους Έλληνες οπαδούς που είναι εκεί. Αλλά για τους… κλασσικούς κάφρους.

ΥΓ2: Αυτό θα πει… «κακή έμπνευση». Να βγάζεις τον καλύτερό σου παίκτη μετά από 7 συνεχόμενους πόντους (εκ των οποίων οι 5 σε 32 δευτερόλεπτα) επειδή είναι κακός αμυντικός με 2:13 για το τέλος του ματς την ώρα που κερδίζεις με 64-60 και ο «καλός αμυντικός» που βάζεις να τρώει το επόμενο καλάθι (64-62), να κάνει φάουλ για βολές αμέσως μετά (64-63) και να τρώει στη μάπα το καλάθι που έκρινε το ματς (64-65). Οι εμπνεύσεις του Ομπράντοβιτς στη φετινή Ευρωλίγκα δεν έχουν τελειωμό…

ΥΓ3: Το status του Κουσούλη στο facebook στα μισά της δεύτερης περιόδου του πρώτου ημιτελικού ήταν απλά επικό…