Και τώρα οι δυο τους…

Δημοσιεύτηκε στις 24 Μαΐου 2008

Έφτασε η ελληνική Α1 στην τελευταία στροφή της και τον τίτλο του πρωταθλητή θα διεκδικήσουν οι δύο που όλοι περίμεναν και που οι ουδέτεροι φίλαθλοι επιθυμούσαν. Μπορεί ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός να μη μας προσέφεραν μια ευρωπαϊκή χαρά με συμμετοχή στο final-4, μπορεί ο Παναθηναϊκός να απογοήτευσε στην Ευρωλίγκα και ο Ολυμπιακός να στέρεψε στο Κύπελλο, αλλά οι τελικοί είναι μια άλλη ιστορία.

Λίγο πριν τον αγώνα, ίσως δεν έχει αξία να αναλύσουμε αυτό που ξανά και ξανά έχουμε αναλύσει, δηλαδή τα ρόστερ και την (έτσι κι αλλιώς αδιαμφισβήτητη) ποιότητά τους, αλλά να σχολιάσουμε πώς μπαίνουν οι δύο ομάδες στον τελικό, ποιες είναι οι σταθερές τους και με πόση φόρα ξεκινάει η κάθε μία.

Ο Παναθηναϊκός, καλείται να υπερασπιστεί το στέμμα του και μεγάλο σύμμαχο σε αυτήν την προσπάθεια έχει το πλεονέκτημα έδρας που, ο ίδιος φυσικά, εξασφάλισε. Η φετινή χρονιά ήταν λίγο παράξενη, με έναν πολύ πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα, την ώρα που οι «πράσινοι» ζητούσαν μόνο την κούπα, με αμφισβήτηση προς τον Ομπράντοβιτς ως προς τη διαχείριση του Γιασικεβίτσιους και των ψηλών εν τη απουσία του Τσαρτσαρή. Πάντως, ο Παναθηναϊκός έχει αφήσει αυτά πίσω για την ώρα, έχει «σκουπίσει» τους αντιπάλους του στις προηγούμενες φάσεις και μοιάζει συγκεντρωμένος στο στόχο του. Εάν έρθει το νταμπλ, η χρονιά κρίνεται επιτυχημένη, εάν χαθεί το πρωτάθλημα, θα αρχίσουν οι ερωτήσεις.

Ο Ολυμπιακός, έρχεται σε αυτήν τη φάση για να προσπαθήσει να δείξει εάν μπορεί να αμφισβητήσει τα πρωτεία της ομάδας που κυριαρχεί στην Ελλάδα εδώ και 10 χρόνια. Οι «κόκκινοι» είναι διψασμένοι, πήγαν λίγο πιο μακριά στην Ευρωλίγκα, αλλά δεν έχουν καταφέρει να φύγουν με το ροζ φύλλο αγώνα φέτος ενάντια στον «αιώνιο». Η χρονιά άρχισε με τον Γκέρσον και συνεχίζει με τον Γιαννάκη που φέρνει ελπίδα στον κόσμο αλλά μια αλλαγή στη μέση της χρονιάς έχει πάντα συνέπειες. Ακόμη, από τη φροντ-λάιν λείπει ο Τζάκσον που έπαιζε 35 λεπτά και ο Τσακαλίδης που κάλυπτε τη θέση του. Αντίθετα επέστρεψε ο Σχορτσιανίτης που μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο. Ο Ολυμπιακός τα «βρήκε σκούρα» με το Μαρούσι αλλά οι τελικοί είναι κάτι διαφορετικό. Φέρνουν νέα κίνητρα και ελπίδες και νέο ενθουσιασμό.

Αν ρίξουμε μια ματιά και στη στατιστική των πλέι-οφ, προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τη φόρμα των δύο αντιπάλων θα δούμε το εξής ενδιαφέρον: ο Ολυμπιακός έχει πρώτο σε πόντους (με διαφορά), ασίστ και κλεψίματα τον Γκριρ, ενώ ο Παναθηναϊκός έχει 5 παίκτες με μέσο όρο πόντων μεταξύ 8,5 και 11! Από άποψη συμμετοχής, στους τελικούς (σε σχέση με τα προηγούμενα ματς) περιμένουμε να παίξει μικρότερο ρόλο ο Περπέρογλου και ο Αλβέρτης, ενώ ο Τομάσεβιτς θα κληθεί να μαρκάρει τον Σχορτσιανίτη. Από την άλλη, ο Γκριρ μπορεί να τραβήξει τον Ολυμπιακό, αλλά θα χρειαστεί απαραιτήτως βοήθεια από τους ψηλούς μέσα στη ρακέτα.

Τα ερωτηματικά ενόψει των τελικών είναι περισσότερα για τον φιλοξενούμενο του πρώτου αγώνα: οι ψηλοί μειώνονται, ο Γουντς απογοητεύει, ο Βασιλόπουλος (που είναι παίκτης-κλείδι στο ρόστερ) έρχεται από τραυματισμό, ο Βασιλειάδης δεν έχει βρει ρόλο, ο Τεόντοσιτς θυμίζει συχνά ότι είναι ανέτοιμος ακόμα για αυτό το επίπεδο. Από τη μεριά του πρώτου γηπεδούχου, ο Μπετσίροβιτς μοιάζει να είναι αυτός που δε χωράει στη δωδεκάδα (μιας και ο αρχηγός Αλβέρτης μπαίνει έστω κι αν δεν μπορεί ιδιαίτερα να βοηθήσει – για πρώτη φορά, άλλωστε, ήταν στην αποστολή και δεν έπαιξε εναντίον του «αιώνιου» αντιπάλου στον τελικό του Κυπέλλου), ο Ζίζιτς δεν έχει ρόλο, αλλά ο Γιασικεβίτσιους είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό. Ο «Σάρας» ξέρει να κερδίζει και μόνος του τελικούς, αλλά οι φετινές εντάσεις στη σχέση του με τον Ομπράντοβιτς δημιουργούν απορίες για τη συνεργασία τους στο φινάλε.

Εν ολίγοις, στα παρκέ του ΟΑΚΑ και του ΣΕΦ πρόκειται να δούμε μεγάλους παίκτες και προπονητές να συγκρούονται και να υπόσχονται ότι πρώτα απ’ όλα θα κερδίσει το μπάσκετ. Μικρό προβάδισμα παίρνει ο Παναθηναϊκός λόγω του πλεονεκτήματος έδρας και της πρόσφατης μέτριας εικόνας του Ολυμπιακού, αλλά στους τελικούς μετράει πάντα το κίνητρο και η «δίψα» και απ’ αυτή στο λιμάνι έχουν πολλή.

Η μόνη ένσταση; Να μη μας τη χαλάσουν πάλι οι κάφροι. Το έχουμε ξαναπεί: τους βαρεθήκαμε πια…