Αυτό που θέλαμε…

Δημοσιεύτηκε την 1η Ιουνίου 2008

Μετά από μερικές… εβδομάδες πλέι οφς επαληθεύτηκε το σενάριο που οι περισσότεροι μπασκετόφιλοι, από νοσταλγία και μόνο ήθελαν να συμβεί στους τελικούς του NBA. Οι δύο ιστορικότερες ομάδες της λίγκας, που μαζί μετρούν (15+16=) 31 πρωταθλήματα σε NBL, BAA και NBA, που έχουν δει με τη φανέλα τους ορισμένους από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών, θα παλέψουν ξανά για το δαχτυλίδι.

Ξανά μετά από 21 χρόνια, μετά το 1987 όταν και οι Λος Αντζελες Λέικερς του Μάτζικ Τζόνσον είχαν επιβληθεί με 4-2 των Μπόστον Σέλτικς του Λάρι Μπερντ, με τον Μπερντ να δηλώνει μετά τους τελικούς: «Ο Μάτζικ είναι ένας απίστευτος μπασκετμπολίστας. Ο καλύτερος που έχω δει ποτέ στη ζωή μου». Την ανάλυση των φετινών ομάδων θα τη δούμε όταν έρθει η ώρα για το πρώτο τζάμπολ, ας δούμε πώς έφτασαν οι δυο τους στους τελικούς.

Στην Ανατολή η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο παιχνίδι παίχτηκε το καλοκαίρι του 2007. Τότε που το Age of Basketball έστελνε μήνυμα λέγοντας «KG και… μένουμε Βοστόνη». Τελικά, μείναμε Βοστόνη όλη τη χρονιά και θα… μείνουμε εκεί μέχρι και το τέλος της. Στα ημιτελικά του NBA, ή στα τελικά της Ανατολής αν προτιμάτε, οι Πίστονς έμοιαζαν πολύ σκληροί για να πεθάνουν. Έσπασαν έδρα, έριξαν ξύλο, αλλά τελικά έχασαν δύο φορές στο Ντιτρόιτ κι έμειναν απ’ έξω. Ο 6^ος αγώνας ήταν ο μοναδικός που οι Πίστονς έχασαν φέτος μετά από ήττα τους. Μέχρι τότε στα πλέι οφς μετρούσαν 5-0 μετά από ματς που είχαν χάσει και αυτό τους είχε δώσει το δικαίωμα να μείνουν ζωντανοί μέχρι ένα βήμα πριν το τέλος. Όμως, η κλάση της τριάδας μίλησε. Ο Γκαρνέτ και ο Πιρς έκαναν σερί 4-19 για να προηγηθεί η Βοστόνη με 74-79, ο Πόζι έκλεψε μια μπάλα από τον κοιμώμενο Πρινς και κάπως έτσι οι Σέλτικς για πρώτη φορά μετά από 21 χρόνια θα ζήσουν τελικούς: «Είμαι εξουθενωμένος. Έχω αδειάσει συναισθηματικά. Έχω να κοιμηθώ 4 ημέρες. Πλέον 5 μέρες…», υποδέχτηκε ο Γκαρνέτ την πρόκριση. Οι συμπαίκτες του μάλλον θα ηρέμησαν, καθώς έλεγαν ότι σε όλη τη σειρά με τους Πίστονς ο Κέβιν δεν μιλιόταν. Όχι ότι συνήθως είναι ο πιο ομιλητικός ή ο πιο… πολιτισμένος της παρέας, αλλά τώρα κυκλοφορούσε σαν φάντασμα, δεν του έπαιρνες λέξη και ήθελε μόνο ένα πράγμα: τελικό. Και τον έχει.

Απ’ την άλλη πλευρά, ο Ρασίντ Ουάλας ήταν και πάλι απολαυστικός. Όχι στον αποκλεισμό. Εκεί είναι από τους λίγους Αμερικανούς παίκτες που έχουν μπασκετικό εγωισμό και το μόνο που ψέλλισε ήταν «τελειώσαμε».

Αλλά νωρίτερα είχε δώσει ρεσιτάλ. Μετά τον 5^ο αγώνα ήταν ξεκάθαρος με τη διαιτησία: «Όλα αυτά τα γα****να σφυρίγματα, με τον Μάικ Κάλαχαν και τον Κένι Μάουερ (σ.σ. οι διαιτητές), τα είδατε όλα τα σκατά. Σφυρίγματα φαντάσματα, γάτες έκαναν θέατρο και εκείνοι σφύριζαν επιθετικό. Αυτή η μα***ία δεν είναι μπάσκετ. Είναι απλώς γα****νη ψυχαγωγία. Όλοι πρέπει να το μάθετε αυτή τη μα***ία. Απλώς γα****νη ψυχαγωγία» είχε πει ωρυόμενος μετά από αγώνα στην τηλεόραση. Παραδόξως, το NBA συμφώνησε μαζί του και απ’ του χρόνου θα έχει πρόστιμα για το θέατρο. Κάπως έτσι θα έχανε και ο Σπανούλης το μισό του συμβόλαιο κάθε χρόνο.

Στη Δύση όλα κρίθηκαν ουσιαστικά στο 4^ο παιχνίδι. Και μάλιστα στο τελευταίο δευτερόλεπτό του. Εκεί που από την επαναφορά ο Μπάρι πήρε την μπάλα, ο Φίσερ έπεσε σχεδόν πάνω του και οι διαιτητές δεν σφύριξαν. Το ενδεχόμενο 2-2 έγινε 3-1 και η γιορτή τελείωσε.

Βλέποντας τη φάση, δεν πρόκειται να πω αν ήταν ή όχι φάουλ, δεν ενδιαφέρει και κανέναν αν το θεωρώ φάουλ, απλώς ότι και να ήταν φάουλ ο Μπάρι εκείνη την ώρα δεν σούταρε, άρα οι βολές θα ήταν 2 και θα μπορούσε μόνο να ισοφαρίσει σε 93-93 και όχι να δώσει τη νίκη στην ομάδα του. Θα μου πείτε και τι μ’ αυτό. Ας του έδιναν την ευκαιρία. Το θέμα είναι ότι στην τελική οι Σπερς δεν έχουν κανέναν άλλον να κατηγορήσουν, παρά μόνο τους εαυτούς τους. Όταν χάνεις προβάδισμα 20 πόντων στον πρώτο αγώνα για να ηττηθείς μετά και 17 πόντων στον 5^ο αγώνα για να ηττηθείς επίσης, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Και η μοίρα σου λέει ότι θα αποκλειστείς.

Ο Κόμπι πέρασε, όπως είχε προαναγγείλει ο BEN, ο Γκασόλ δείχνει να αντέχει να μην είναι η πρώτη επιλογή στην επίθεση, οπότε οι Λιμνάνθρωποι ελπίζουν. Το αν θα χαμογελάσουν ή αν θα τους κόψει την όρεξη ο Γκαρνέτ (γιατί για να χαμογελάσει αυτός αποκλείεται…) θα το δούμε αρχής γενομένης σε 5 μέρες από σήμερα.