Επειδή είπε τη γνώμη του…

Δημοσιεύτηκε στις 2 Ιουνίου 2008

«Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος ανακοινώνει την απόφαση του να αποχωρήσει από την Εθνική ομάδα». Και κάπως έτσι μείναμε χωρίς τον Λάζο, χωρίς τον σέντερ που συνηθίσαμε να βλέπουμε στην πεντάδα της ομάδας που μας κάνει, όσο καμία άλλη, να χαιρόμαστε το μπάσκετ. Χτες ανακοίνωσε ο Παπαδόπουλος την απόφαση που, όσοι ξέρουν, αντιλαμβάνονται ότι την είχε πάρει εδώ και πολύ καιρό. Η ανακοίνωση που εξέδωσε περιελάμβανε πολλές αλήθειες – που οι περισσότεροι φοβούνται να πουν – και σαφείς απαντήσεις.

Ο Παπαδόπουλος γνωρίζει πολύ καλά ότι όσο και αν τον θέλουν αγωνιστικά ο προπονητής και οι συμπαίκτες του, υπάρχουν άνθρωποι στην Ομοσπονδία που κάνουν τα πάντα εδώ και ένα χρόνο για να τον θέσουν εκτός ομάδας. Η ιστορία ξεκίνησε, ουσιαστικά, από πέρυσι, όταν ο σέντερ της Εθνικής βγήκε και έκανε δηλώσεις για την κατάσταση του ελληνικού πρωταθλήματος, για τα εύλογα ζητήματα που είχαν προκύψει με τις ομάδες που δεν πλήρωναν τους παίκτες τους και τους Έλληνες που δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα τους. Αυτά που είπε ο Λάζαρος, ως μέλος του ΠΣΑΚ αλλά και ως μπασκετμπολίστας, ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου (αλλά μόνο ψήγματα από τα όσα ένιωθε ο ίδιος ο παίκτης) που έκανε το αυτονόητο για αυτόν: όντας ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους και προβεβλημένους στον τομέα του, θέλησε να υποστηρίξει τους λιγότερο τυχερούς συναδέλφους του.

Ωστόσο, όχι μόνο τα μέτρα που πρότεινε ο Παπαδόπουλος δεν έγιναν δεκτά, αλλά επιπλέον, έγινε στόχος και αποδιοπομπαίος τράγος για την Ομοσπονδία. Από όλη την ανακοίνωση του Λάζαρου, προσωπικά ξεχωρίζω μία φράση: «Άνθρωποι που στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου και στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας έσπρωχναν προκειμένου να χωρέσουν σε κάποια φωτογραφία της Εθνικής ομάδας, έγιναν ξαφνικά οι μεγαλύτεροι επικριτές της αλλά και συνάμα ‘προστάτες’ της». Σε αυτά τα λόγια φαίνεται η νοοτροπία των Ελλήνων παραγόντων που τη βιώνουν στο πετσί τους όλοι οι αθλητές και όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό. Άνθρωποι της ευκαιριακής επιτυχίας, του ωχαδερφισμού, του ιδανικού της ήσσονος προσπάθειας, άνθρωποι που κυνηγούν την παραμικρή επιτυχία για να αυτοπροβληθούν, βγήκαν στο προσκήνιο για να δηλώσουν το δικό τους μερίδιο στην επιτυχία των παιδιών της ομάδας.

Τους είδαμε στο Βελιγράδι, τους είδαμε στην Ιαπωνία (τους είδαμε και στην ποδοσφαιρική Πορτογαλία). Η ίδια κάστα είναι παντού και νομίζουν ότι μπορούν να ελέγχουν και να καθορίζουν τις επιτυχίες. Αλλά, αυτή τη φορά, οι γνωστοί παράγοντες βρήκαν συμμάχους στο πρόσωπο μιας ομάδας δημοσιογράφων, ο επικεφαλής των οποίων βρισκόταν και στη θέση του εκπροσώπου τύπου της εθνικής ομάδας. Όταν αυτός ο κύριος βγήκε δημόσια (!!!) για να κατηγορήσει τους παίκτες (με πρώτο τον Παπαδόπουλο) τους οποίους… υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε στον Τύπο, οι αθλητές αντέδρασαν, απολύτως δικαιολογημένα και αναμενόμενα, και ζήτησαν την απομάκρυνσή του. Αυτή η κίνηση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της δυσαρέσκειας της Ομοσπονδίας προς το διεθνή σέντερ, η οποία αφού, με βαριά καρδιά, αποχαιρέτησε τον εκπρόσωπο, ευχαριστώντας τον πρώτα για την προσφορά του (!!!), προχώρησε, μέσω της γνωστής ομάδας δημοσιογράφων, σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση διαρκείας εναντίον τόσο του Λάζαρου, όσο και όλων των παικτών της Εθνικής. Και επειδή αυτοί κρατούν τα μικρόφωνα, κατάφεραν να στρέψουν τον περισσότερο κόσμο στο να αποδοκιμάζει τους παίκτες και τους πολλούς να θεωρούν ότι όλα είναι λάθος του Παπαδόπουλου, κυρίως, διαδίδοντας ότι είχε έρθει σε κόντρα με τους συμπαίκτες του και αυτός είχε χαλάσει το κλίμα στην ομάδα!

Ο Λάζαρος στην ανακοίνωση του βγάζει την πικρία του για αυτή τη συμπεριφορά και κυρίως τη διάψευση των προσδοκιών του όταν περίμενε με αγωνία να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Επιπροσθέτως, για ακόμη μία φορά, στην ανακοίνωσή του υπερασπίζεται τους συμπαίκτες του, το Φώτση που τραυματίστηκε, το Ζήση, τον Παπαλουκά και άλλους που άκουσαν τα πάντα πέρυσι από τους ανθρώπους που τους αποθέωναν λίγους μήνες νωρίτερα.

Ο κόσμος, όμως, ξέρει ότι ο… κύριος FIBA Europe έχει αφήσει πολλά κενά, έχει οικειοποιηθεί πολλές επιτυχίες, έχει πατήσει επί πτωμάτων, έχει «γκρεμίσει» επιτυχίες σε μια βραδιά, έχει απαξιώσει μεγάλες στιγμές, έχει προωθήσει σε υψηλές θέσεις ανθρώπους που πληγώνουν το άθλημα… Κυρίως, ο κύριος FIBA Europe θεωρούσε ότι θα μπορούσε πάντα να απαξιώνει το αγαπημένο μας άθλημα χωρίς να υπάρχει αντίδραση. Ποιος φταίει άραγε που η κατάσταση στο πρωτάθλημα δε βελτιώθηκε παρά τη μεγάλη άνοδο της Εθνικής και του ενδιαφέροντος του κόσμου;

Ο πρώτος που μίλησε σοβαρά ήταν ο Παπαδόπουλος. Ο Λάζαρος δεν έκανε πόλεμο, δεν επιτέθηκε, δεν προσέβαλε, κυρίως, δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ κανέναν (αντίθετα, υπερασπίστηκε). Ο Λάζαρος είπε τη γνώμη του. Μίλησε για όσα τον ενόχλησαν. Αλλά όταν κυριαρχεί η δικτατορία, οι γνώμες «πνίγονται» και αυτοί που τις εκφράζουν «αφορίζονται».Αυτό έγινε με τον Παπαδόπουλο. Μέσα σε μια βραδιά απαξιώθηκε η προσφορά του. Έτσι, στα 28 του αποφάσισε να μη συνεχίσει με την ομάδα που βρίσκεται στην καρδιά του πάνω από κάθε άλλη, σκεπτόμενος ξανά τους συμπαίκτες του και τα προβλήματα στην ψυχολογία της ομάδας που θα δημιουργούσε η παρατεταμένη κόντρα του με την Ομοσπονδία.

Οι μεγάλοι «πατέρες» του μπάσκετ στην Ελλάδα (οι «αυτόκλητοι θεματοφύλακες» όπως εύστοχα αναφέρει ο Παπαδόπουλος), ουσιαστικά, εξώθησαν τον πιο επιτυχημένο σέντερ της Εθνικής Ελλάδας σε αποχώρηση. Γιατί; Επειδή είπε τη γνώμη του…