Πρώτος… εθνικός στόχος: το Λονδίνο!

Σε λιγότερο από μία εβδομάδα η εθνική ομάδα θα στηθεί στην αφετηρία του προολυμπιακού τουρνουά, με στόχο από τη Βενεζουέλα να επιστρέψει με ένα από τα τρία εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ευτυχώς, η ΕΡΤ θα είναι εκεί, θα μεταδώσει (εκτός απροόπτου) τους αγώνες της εθνικής και μας γλιτώνει από τα διάφορα FIBA pass ή τη διαδικτυακή αναζήτηση σε «σπασμένα» λινκς. Τι να περιμένουμε, όμως, από την εθνική μας στο Καράκας;

Η απάντηση είναι μία: την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρά το οργανωτικό έκτρωμα της FIBA, που επιμένει να βάζει διοργάνωση λίγες εβδομάδες πριν τους Αγώνες, στερώντας τις διακοπές από τους διεθνείς όσων συμμετέχουν εκεί, η Ελλάδα έχει σαφή στόχο.

Ο όμιλός μας δεν είναι τόσο εύκολος όσο δείχνει μια πρώτη ματιά. Ο πρώτος αντίπαλος (2 Ιουλίου) είναι η Ιορδανία και θα έπρεπε να έχω πάθει αποπληξία από τη ζέστη για να ισχυριστώ ότι θα έχουμε πρόβλημα εδώ. Το ματς θα το πάρουμε, η λογική λέει και εύκολα κιόλας.

Οπότε πάμε στο δεύτερο παιχνίδι, στις 4 Ιουλίου με το Πουέρτο Ρίκο (και στο πρώτο ξενύχτι, καθώς στον αγώνα με τους Ιορδανούς παίζουμε νορμάλ ώρα Ελλάδας). Το Πουέρτο Ρίκο είναι δύσκολος αντίπαλος, ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο. Γρήγορη ομάδα με τρομερούς σουτέρ, αν το αφήσουμε να κάνει το παιχνίδι του θα μπλέξουμε. Η νίκη επί του Πουέρτο Ρίκο είναι υψίστης σημασίας, καθώς η λογική λέει ότι με 2/2 στην πρώτη φάση αποφεύγουμε το διασταύρωμα με τη Λιθουανία στην οκτάδα.

Η Λιθουανία είναι σε όμιλο με Βενεζουέλα και Νιγηρία και ας με συγχωρέσουν οι διοργανωτές, αλλά δεν βλέπω πώς δεν θα κάνει το 2/2 αν εμφανιστεί με τη γνωστή της σοβαρότητα, αυτή που έχει στις περισσότερες από τις διοργανώσεις που λαμβάνει μέρος.

Οπότε, για να μην έχουμε δράματα (δικά μας ή της Λιθουανίας) το 2/2 είναι απαραίτητο. Τότε θα έχουμε στην οκτάδα Βενεζουέλα ή Νιγηρία (το νικητή του μεταξύ τους αγώνα λέει η λογική) και δεν θα πρέπει καν να το συζητάμε για πρόκριση στην τετράδα. Εντάξει, δύσκολος αντίπαλος στο νοκ άουτ οι διοργανωτές (αν κάτσουν αυτοί), μπλα μπλα, αλλά έχουμε άλλες απαιτήσεις από την ομάδα μας.

Μετά τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, αν όλα πάνε σύμφωνα με τη λογική θα υπάρχει η Λιθουανία και η Ρωσία στην τετράδα, εμείς και μία από τις ΠΓΔΜ, Νέα Ζηλανδία (Δομινικανή Δημοκρατία, Ανγκόλα και Κορέα επίσης υποψήφιες για τη θέση αυτή).

Στον ημιτελικό τα διασταυρώματα μας στέλνουν (πάντα αν βγούμε πρώτοι στον όμιλό μας) με τον πρώτο του ομίλου της Ρωσίας, δηλαδή… τη Ρωσία. Δύσκολο ματς και για εμάς και για τους Ρώσους, που θα είναι πλήρεις (Κιριλένκο και σία). Όμως, ακόμα και σε περίπτωση ήττας, η εθνική θα μπορεί μέσω του μικρού τελικού να διεκδικήσει το τρίτο εισιτήριο πρόκρισης. Το σύστημα δηλαδή δίνει 2 ευκαιρίες πρόκρισης στην τετράδα.

Και αν πρέπει να το πάμε και λίγο πιο μακριά (βασικά… το πάω όσο πιο μακριά μπορεί να πάει, το βλέπουμε σαν κουκκίδα πλέον), το 3ο εισιτήριο του προολυμπιακού (αυτό της 3ης θέσης δηλαδή) θα στείλει τον κάτοχό του σε καλύτερο όμιλο από τα δύο πρώτα.

Ο Α΄ Όμιλος στο Λονδίνο είναι Αργεντινή, Η.Π.Α., Γαλλία, Τυνησία, 1ος προολυμπιακού, 2ος προολυμπιακού (δηλαδή πιθανότατα Λιθουανία και ο νικητής του Ελλάδα-Ρωσία). Ο Β΄ Όμιλος είναι Ισπανία, Αυστραλία, Βραζιλία, Μεγάλη Βρετανία, Κίνα, 3ος προολυμπιακού.

Με δεδομένο ότι προκρίνονται οι 4 πρώτες από κάθε όμιλο, ο Β΄ μοιάζει δύσκολος αρκετά, αλλά πιο βατός. Βέβαια, για να πας εκεί, θα πρέπει να περάσεις από τον ψυχοφθόρο μικρό τελικό του προολυμπιακού, που, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος, μόνο εύκολο ματς δεν θα είναι.

Και η FIBA το χαβά της…

Με τα πρωταθλήματα να τρέχουν ως τα μέσα Ιουνίου, η FIBA και φέτος έδειξε ότι, όχι μόνο δεν σέβεται το προϊόν της, αλλά δεν την ενδιαφέρει κιόλας να το έχει σε καλή κατάσταση. Για το θεσμό του προολυμπιακού και το πόσο ανούσιος είναι, τα έχουμε πει πολλάκις, αλλά η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως.

Το όλο θέμα του προολυμπιακού ξεκίνησε για να βρει η FIBA τρόπο να στέλνει περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, χωρίς να… θίγει τις υπόλοιπες. Όντως, αν δείτε τις ομάδες του τουρνουά, Ελλάδα, Λιθουανία και Ρωσία είναι οι τρεις καλύτερες (στη θεωρία) και μετά ακολουθούν Πουέρτο Ρίκο, ΠΓΔΜ και Νέα Ζηλανδία. Από αυτή την άποψη είχε μια λογική.

Λογική, βέβαια, στη βάση της διπλωματίας και του να κρατήσει «ζεστές» χώρες όπως η Νιγηρία, η Κορέα, η Δομινικανή Δημοκρατία, που ειδάλλως Ολυμπιακούς Αγώνες στο μπάσκετ θα σκέφτονταν μόνο σε κάτι μεθυσμένες βραδιές, κατά τις 6 το πρωί, κλαίγοντας και αγκαλιά με το μαξιλάρι τους, σχεδιάζοντας μεγάλες νίκες πριν τις πάρει ο ύπνος…

Απ’ την άλλη, ας γινόταν κλήρωση, ας πετούσαν χαρτάκια με τα ονόματα των ομάδων στον αέρα και όσα έβγαζε ο ανεμιστήρας από το παράθυρο ας κέρδιζαν, ας έβαζαν ένα σκύλο, ένα χταπόδι, μια σαρδέλα να διαλέξει. Όλα αυτά θα ήταν καλύτερα για το ίδιο το μπάσκετ αν θέλουμε να μιλήσουμε… σοβαρά. Ακόμη και για τον φίλαθλο το προολυμπιακό λειτουργεί επιβαρυντικά. Δεν μπορεί ο άλλος να είναι… φτιαγμένος με την εθνική για 2 μήνες. Φτιάχνεται τον Ιούλιο για το προολυμπιακό, ε, μέχρι τον Αύγουστο και το Λονδίνο θα έχει… καεί!

Το προολυμπιακό απλώς επιβαρύνει σωματικά τους παίκτες, τους φτάνει σε τοπ φόρμα σε λάθος περίοδο, κάνει το καλοκαίρι να μοιάζει με αιώνα και, βεβαίως, την αποστολή τους στους Ολυμπιακούς 1000 φορές πιο δύσκολη. Όλοι θυμόμαστε την εθνική μας το 2008 τι μπάσκετ έπαιζε τον Ιούλη και τι τον Αύγουστο και πώς την πάτησε με το προολυμπιακό. Λογικό. Δεν μπορείς να μη φορμάρεις την ομάδα για το προολυμπιακό, ώστε να τη φτάσεις στο τοπ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθότι αν δεν περάσεις… δεν θα έχεις Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι μεγάλο το ρίσκο. Απ’ την άλλη, αν τη φορμάρεις, δεν είναι ρομπότ οι παίκτες να μείνουν σε τοπ κατάσταση για 1,5 μήνα μετά από μια γεμάτη σεζόν.

Τελευταίο «φάουλ» όσον αφορά στο θέμα του προολυμπιακού είναι ο τόπος διεξαγωγής του. Σε μια χρονιά που οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι στην Ευρώπη (σε ώρα Ευρώπης δηλαδή εννοώ) και όλοι οι αθλητές έχουν αρχίσει ήδη να έρχονται προς την ήπειρό μας για να συνηθίσουν τη διαφορά ώρας και να ξεπεράσουν το jet lag, η FIBA αναγκάζει παίκτες 3 ομάδων (αυτών που θα περάσουν) σε προολυμπιακό στη Βενεζουέλα!

Ακόμη κι αν δεν θεωρήσουμε ότι οι παίκτες θέλουν 2 εβδομάδες για να ξεπεράσουν το jet lag, όπως λέει η επιστήμη, αυτή η αλλαγή από την Ευρώπη (ή την Ασία) προς την Αμερική και μετά ξανά στην Ευρώπη, είναι το λιγότερο αχρείαστη, ιδίως με τη Λιθουανία να θέλει να φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Το λιγότερο θα έπρεπε το προολυμπιακό να γίνεται σε ζώνη ώρας κοντινή με αυτή της χώρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Αλλά είπαμε, η FIBA δεν σκέφτεται…

Ας ελπίσουμε κάποιος στη FIBA να τα καταλάβει όλα αυτά και να αλλάξει το σύστημα. Ας βάλει περισσότερες ομάδες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ας βγαίνουν αλλιώς τα 12 εισιτήρια, αλλά το προολυμπιακό θα πρέπει να καταργηθεί.

Ως τότε, όμως, η εθνική έχει μια αποστολή και αυτή είναι να πάρει ένα από τα τρία εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου για να έχουμε άλλη μια παρουσία στους Αγώνες, κυνηγώντας ένα μετάλλιο εκεί. Ας ελπίσουμε ότι θα σταθεί και φέτος στο ύψος της και θα μας γεμίσει χαρά και μπασκετική υπερηφάνεια, όπως μόνο αυτή ξέρει πολύ καλά να κάνει!

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Ναι, καλά καταλάβατε, η τελευταία πρόταση ήταν (με χιουμοριστική διάθεση) μπηχτή για το ποδόσφαιρο. Αχρείαστη θα πείτε. Ίσως. Απ’ την άλλη σκεφτείτε το Ελλάδα-Γερμανία να γινόταν στο μπάσκετ. Και με Νοβίτσκι μέσα. Άντε για να ζεσταινόμαστε σιγά σιγά για την «επίσημη αγαπημένη» και φέτος!