Ώρα καθιέρωσης για τον Μπουρούση

Δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουνίου 2008

Ο παίκτης του Ολυμπιακού που αναδείχθηκε ίσως περισσότερο από κάθε άλλον κατά τη διάρκεια των φετινών πλέι-οφ ήταν ο Γιάννης Μπουρούσης. Ο σέντερ των «ερυθρολεύκων» είχε καθοριστική συμβολή στην πορεία της ομάδας του, έχοντας πάρει σημαντικό ρόλο και χρόνο συμμετοχής από τον Γιαννάκη.

Ο Μπουρούσης, αν και δεν είχε εντυπωσιακά νούμερα στους πόντους στους τελικούς, ήταν ο σέντερ που μπορεί να δώσει πολύτιμες βοήθειες και τελείωσε τα πλέι-οφ με αρκετά καλούς μέσους όρους: 9.3 πόντοι, 8.9 ριμπάουντ, 1.5 τάπες και 1.1 κλεψίματα σε περίπου 24 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα. Σούταρε, όπως μας έχει συνηθίσει, σχετικά καλά από το τρίποντο (31%), ενώ έδειξε και μια διάθεση να παίξει λίγο περισσότερο μέσα στο καλάθι. Ο ρόλος του στον Ολυμπιακό ήταν πολύ σημαντικός και ο προπονητής περίμενε πολλά από αυτόν. Στο μεγαλύτερο ποσοστό, ο Μπουρούσης κατάφερε να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες, κυρίως στον αμυντικό τομέα και στα ριμπάουντ, όπου αυτή τη στιγμή είναι από τους ικανότερους Έλληνες ψηλούς.

Πέρα, όμως, από το αγωνιστικό κομμάτι, ο διεθνής σέντερ έδειξε και ορισμένα άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Ήταν ο παίκτης του Ολυμπιακού που, περισσότερο από κάθε άλλον, έδειξε με τις δηλώσεις του και το πάθος του να πιστεύει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, ενώ με τη συμπεριφορά του ξεσήκωνε τον κόσμο της ομάδας του. Άσχετα από το αν η ομάδα του τα κατάφερε, ο ίδιος μοιάζει να εδραιώνεται στη συνείδηση των οπαδών των “ερυθρολεύκων” ως ένας παίκτης με πολύ μέλλον και διάθεση να δώσει πολλά στην αγαπημένη τους ομάδα.

Ωστόσο, παρότι θα περίμενε κανείς, στην (υποανάπτυκτη σε αυτά τα θέματα) χώρα μας, λόγω των παραπάνω ο Γιάννης να αποτελεί «κόκκινο πανί» για τους οπαδούς του «αιωνίου» αντιπάλου, Παναθηναϊκού, αντίθετα, από όσα διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε, ο Μπουρούσης φαίνεται να έχει καθιερωθεί και στο μυαλό των υπολοίπων φιλάθλων ως ένας χρήσιμος και αξιοπρεπής παίκτης, αλλά και ως ένας καλός χαρακτήρας. Σε αυτό συνέβαλε η, σε κάθε περίπτωση, αντρίκεια και αληθινή συμπεριφορά του κατά τα έκτροπα των τελικών, αφού ήταν πάντα ένας από τους πρώτους που έσπευσε τόσο να προστατεύσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού από το… μένος των γηπεδούχων «ερυθρόλευκων» οπαδών στο ΣΕΦ, όσο και να υπερασπιστεί τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη όταν άκουγε τα βδελυρά ρατσιστικά συνθήματα στο ΟΑΚΑ.

Ο Μπουρούσης χαίρει της εκτίμησης του κόσμου γιατί είναι ένας παίκτης που προσπαθεί και προπονείται σκληρά. Όμως, ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία το μπάσκετ και αυτό είναι εμφανές, αφού μοιάζει να λείπει η γνώση των βασικών της θέσης του σέντερ από το παιχνίδι του. Τους τελευταίους μήνες μοιάζει να προσπαθεί να βάλει και κάποιες κινήσεις με πλάτη στο παιχνίδι του, αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά. Παρά την ικανότητα του στο μακρινό σουτ, την καλή του κίνηση μακριά από την μπάλα και τη σημαντική του έφεση στο ριμπάουντ και την τάπα, ο Γιάννης δε θα καταφέρει να καθιερωθεί στο υψηλότερο επίπεδο (ή τουλάχιστον να μπει στο «κλαμπ» των καλύτερων σέντερ στην Ευρώπη) αν δε γίνει ο παίκτης στον οποίο η ομάδα θα μπορεί να ακουμπάει την μπάλα στη ρακέτα. Όταν είναι ο μόνος ψηλός που παίζει στην πεντάδα (π.χ. στον Ολυμπιακό με τον Πρίντεζη ή το Βασιλόπουλο στο «4», και στην Εθνική με τον Κακιούζη ή τον Φώτση) από την ομάδα του μοιάζει να λείπει ο κλασικός σέντερ, αφού ο τρόπος που κινείται στο επιθετικό μισό του γηπέδου θυμίζει περισσότερο ένα τεσσάρι. Αυτό είναι πρόβλημα, καθώς η προσθήκη ενός δεύτερου ψηλού (π.χ. Σχορτσιανίτης ή Παπαδόπουλος μέχρι πρότινος) κάνει την ομάδα αργή.

Ο Έλληνας σέντερ έχει όλα τα προσόντα για να διακριθεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Εάν δουλέψει στη σωστή κατεύθυνση (και όλα δείχνουν ότι το κάνει), έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης. Προς το παρόν έχει ήδη καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου, ενώ δουλεύει σκληρά και μοιάζει να κερδίζει σημαντικό ρόλο τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και στην Εθνική. Τη θέση του, άλλωστε, στη δωδεκάδα για τους Ολυμπιακούς (όπου πιστεύουμε βέβαια ότι θα φτάσει η Ελλάδα) δε μοιάζει να τη χάνει…