Αφιέρωμα: Όσκαρ Ρόμπερτσον, μέρος I

 

Δημοσιεύτηκε στις 29 Ιουνίου 2008

Ο Όσκαρ Ρόμπερτσον γεννήθηκε το 1938 και αγωνίστηκε 14 χρονιές στο NBA. Για πολλούς είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών, για άλλους ο καλύτερος περιφερειακός όλων των εποχών, ενώ ακόμη και όσοι δεν τον έχουν δει ποτέ σε δράση, δεν τολμούν να τον βγάλουν από την δεκάδα των καλύτερων στην ιστορία.

Ο Ρόμπερτσον ήταν 12 φορές all–star, 11 φορές μέρος της καλύτερης πεντάδας του NBA, 1 φορά MVP του πρωταθλήματος. Εκείνος ήταν που οδήγησε τους Μιλγουόκι Μπακς στο μοναδικό τίτλο της ιστορίας τους, το 1970-71.

Μέλος του μπασκετικού Hall of Fame από το 1980, έχει ψηφιστεί ένας από τους 50 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών, ενώ προς τιμήν του το βραβείο του παίκτη της χρονιάς στο Κολέγιο έχει ονομαστεί «Βραβείο Όσκαρ Ρόμπερτσον» (εξάλλου αυτός είναι που έχει τα δύο πρώτα αντίστοιχα βραβεία στην ιστορία).

Όμως, η καριέρα του Ρόμπερτσον σημαδεύτηκε από διαρκή ρατσιστική αντιμετώπιση. Οι καιροί που αγωνιζόταν ήταν πολύ δύσκολοι και οι μαύροι αθλητές δεν είχαν την καλύτερη αντιμετώπιση. Πόσο μάλλον οι μαύροι αθλητές που ήταν καλύτεροι από τους λευκούς. Πόσο μάλλον… οι μαύροι αθλητές που ήταν καλύτεροι από τους λευκούς και συνδικαλίζονταν!

Ο Ρόμπερτσον πέρασε όλη του την καριέρα ως κόκκινο πανί για το NBA, το οποίο τεχνηέντως τον απέκλεισε από κάθε δραστηριότητα μετά την αποχώρησή του από τα γήπεδα. Ο Ρόμπερτσον είναι ίσως ο μόνος μεγάλος παίκτης που ενδιαφέρθηκε να γίνει προπονητής και γενικός διευθυντής σε ομάδα και ποτέ δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Αλλά αυτά στο τρίτο μέρος του αφιερώματος.

Ο Ρόμπερτσον είναι ίσως ο βασικότερος λόγος που οι παίκτες του σήμερα παίρνουν τα εκατομμύρια που παίρνουν. Κι αν το όλο θέμα προς τα εκεί πήγαινε με τις διαφημίσεις και τη βιομηχανία θεάματος που χτίστηκε γύρω από το αμερικάνικο μπάσκετ, το 1970 τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Τότε έγινε η περίφημη «Δίκη του Όσκαρ Ρόμπερτσον». Ο Ρόμπερτσον ήταν πρόεδρος της ομοσπονδίας παικτών του NBA και κατάφερε, πηγαίνοντας τη λίγκα στα δικαστήρια, να αλλάξει πλήρως τους αυστηρούς κανονισμούς για το ντραφτ και τους φρι έιτζεντς του NBA, κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα οι παίκτες να κερδίζουν πολλά περισσότερα χρήματα. Οι παίκτες μέχρι τότε δεν είχαν δικαίωμα να μιλήσουν με άλλες ομάδες, ακόμη και μετά τη λήξη του συμβολαίου τους, αφού ανήκαν απόλυτα στις ομάδες τους. Μετά από 6 χρόνια στα δικαστήρια, το NBA αναγκάστηκε να συμβιβαστεί.

Το μπάσκετ κέρδισε τον Ρόμπερτσον από παιδάκι, γιατί ήταν «το παιχνίδι των φτωχών παιδιών», όπως είπε.

Για να καταλάβετε για τι συνθήκες μιλάμε, ο Ρόμπερτσον οδήγησε το λύκειό του (με μόνο μαύρους μαθητές) σε ρεκόρ 31-1 το 1955 και 31-0 το 1956, σε δύο συνεχόμενους τίτλους και στο απίστευτο ρεκόρ των 45 συνεχόμενων νικών. Τα πρωταθλήματα αυτά ήταν τα πρώτα για την Ιντιανάπολις στην ιστορία της. Όμως, οι πολιτικοί επικεφαλής της πόλης μάζεψαν τους μαύρους αθλητές του λυκείου και τους οδήγησαν εκτός πόλης για να γιορτάσουν τον τίτλο, γιατί «οι μαύροι θα διέλυαν την πόλη με τα πάρτι τους».

Στο κολέγιο είχε τον εκπληκτικό μέσο όρο των 33.8 πόντων ανά αγώνα, οδηγώντας το Σινσινάτι σε ρεκόρ 79-9 τις τρεις χρονιές που έπαιξε σε αυτό. Έφυγε από το κολέγιο ως 1^ος σκόρερ όλων των εποχών στο NCAA, μέχρι να τον περάσει ο Πιτ Μάραβιτς. Ο μέσος όρος πόντων του είναι ο 3^ος υψηλότερος στην ιστορία του κολεγιακού πρωταθλήματος. Όμως, οι μέρες του στο κολέγιο ήταν γεμάτες από ρατσιστική αντιμετώπιση. Ήταν ο 5^ος μαύρος παίκτης στην ιστορία του Σινσινάτι και πάρα πολύ συχνά κατά τα ταξίδια του κολεγίου του για αγώνες, αναγκαζόταν να κοιμάται σε φοιτητικούς κοιτώνες και όχι σε ξενοδοχεία μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, καθώς δεχόταν συνεχείς ρατσιστικές επιθέσεις.

Ο Ρόμπερτσον οδήγησε τις Η.Π.Α. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, ως αρχηγός της ομάδας, μαζί με τον Τζέρι Ουέστ. Οι Η.Π.Α. πήγαν αήττητες ως το χρυσό, κερδίζοντας τους αγώνες τους με διαφορά 42.4 πόντων μέσο όρο. Ο Ρόμπερτσον, που ήταν το βασικό… τριάρι της ομάδας, έπαιζε και πλέι μέικερ, ενώ ήταν 1^ος σκόρερ των Η.Π.Α. μαζί με τον Τζέρι Λούκας. Η ομάδα αυτή θεωρείται η ομάδα με το μεγαλύτερο ταλέντο όλων των εποχών. Βέβαια, αυτό ίσχυε μέχρι το 1992, μετά οι Αμερικάνοι την ονόμασαν… την ερασιτεχνική ομάδα με το μεγαλύτερο ταλέντο όλων των εποχών, αφού κατά τους Ολυμπιακούς του 1960 και οι 12 (δέκα εκ των οποίων έπαιξαν στο NBA, και 4 μπήκαν στο Hall of Fame) έπαιζαν ακόμη στο κολέγιο.