Αφιέρωμα: Όσκαρ Ρόμπερτσον, μέρος II

 

Δημοσιεύτηκε στις 30 Ιουνίου 2008

Το καλοκαίρι του 1960, ο Όσκαρ Ρόμπερτσον δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ, όπου επιλέχθηκε στο νούμερο 1 από τους Σινσινάτι Ρόγιαλς (πλέον Σακραμέντο Κινγκς). Στην πρώτη του χρονιά στο NBA, ο Ρόμπερτσον είχε 30.5 πόντους, 10.1 ριμπάουντ και 9.7 ασίστ, με μέσους όρους σχεδόν τριπλ-νταμπλ. Ήταν προφανώς ρούκι της χρονιάς, στην καλύτερη πεντάδα, στο all–star game, αλλά οι Ρόγιαλς είχαν ρεκόρ 33-46.

Η ιστορία γράφτηκε με χρυσά γράμματα την επόμενη χρονιά, 1961-62. Ο Όσκαρ Ρόμπερτσον σε μία μοναδική παράσταση, τελείωσε τη χρονιά με μέσους όρους τριπλ-νταμπλ, 30.8 πόντων, 11.4 ασίστ και 12.5 ριμπάουντ ανά αγώνα. Έσπασε και το ρεκόρ ασίστ σε μία μοιράζοντας 899, δηλαδή 184 περισσότερες από τον Μπομπ Κούζι, που είχε το ρεκόρ πριν. Ο Ρόμπερτσον έκανε κάτι που κανείς άλλος παίκτης στην ιστορία του NBA δεν έχει ποτέ καταφέρει. Να τελειώσει χρονιά με μέσους όρους τριπλ-νταμπλ.

Η κυριαρχία του συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά με 28.3 πόντους, 10.4 ριμπάουντ και 9.5 ασίστ. Τότε έφτασε με τους Ρόγιαλς στους τελικούς Ανατολής, όπου ηττήθηκε σε 7 αγώνες από τους Σέλτικς του Μπιλ Ράσελ.

Το 1963-64, οι Ρόγιαλς για πρώτη φορά είχαν κι άλλους καλούς παίκτες εκτός του Ρόμπερτσον, όπως τον Τζέρι Λούκας. Έκαναν ρεκόρ 55-25 με τον Ρόμπερτσον να πετυχαίνει 31.4 πόντους, 9.9 ριμπάουντ και 11.0 ασίστ ανά αγώνα, κερδίζοντας τον τίτλο του MVP της χρονιάς για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα του (όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, τη χρονιά που έκανε μέσο όρο τριπλ-νταμπλ, δεν κέρδισε το MVP). Ήταν ο μόνος αθλητής, εκτός των Τσάμπερλεν και Ράσελ, που από το 1960 μέχρι το 1968 πήρε τίτλο MVP. Στα πλέι οφς κέρδισε τους Σίξερς του Τσάμπερλεν, αλλά αποκλείστηκε από τους Σέλτικς του Ράσελ.

Οι Ρόγιαλς τα επόμενα 6 χρόνια είχαν πολλά αγωνιστικά προβλήματα με τον Ρόμπερτσον να μην καταφέρνει να τους οδηγήσει πέρα από τον πρώτο γύρο των πλέι οφς.

Το καλοκαίρι πριν τη χρονιά 1970-71 οι Ρόγιαλς έστειλαν τον Ρόμπερτσον στους Μιλγουόκι Μπακς για τους… Φλιν Ρόμπινσον και Τσάλι Πολκ. Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν ότι ο Μπομπ Κούζι, προπονητής τους τότε, ζήλευε τη δημοσιότητα που έπαιρνε ο Ρόμπερτοσν. Στον Ρόμπερτσον αυτό στοίχισε αρκετά και δήλωσε: «Νομίζω ότι ο Κούζι έκανε λάθος και δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Όμως, στους Μπακς, έχοντας δίπλα του τον νεαρό… Λιου Άλσιντορ (μετέπειτα Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ), είχαν ρεκόρ 66-16 και κατέκτησαν τον τίτλο του 1971, τον μοναδικό στην καριέρα του Ρόμπερτσον.

Στην καριέρα του ο Ρόμπερτσον είχε πολλά ρεκόρ. Με τους 30.5 πόντους μέσο όρο έχει τον τρίτο υψηλότερο μέσο όρο πόντων στην ιστορία του NBA για ρούκι. Τις 6 από τις πρώτες 7 χρονιές στο NBA είχε πάνω από 30 πόντους μέσο όρο. Μόλις δύο παίκτες στην ιστορία του NBA έχουν περισσότερες χρονιές από εκείνον με μέσο όρο μεγαλύτερο των 30 πόντων.

Αν κάποιος προσθέσει συνολικά τα στατιστικά του τις πρώτες 5 χρονιές του στο NBA θα βρει ότι ο Ρόμπερτσον είχε 30.3 πόντους, 10.4 ριμπάουντ και 10.6 ασίστ μέσο όρο σε περισσότερα από 400 παιχνίδια. Ρεκόρ που κανείς δεν μπόρεσε να σπάσει. Σκεφτείτε κιόλας ότι ο Ρόμπερτσον είχε τέτοιους μέσους όρους, χωρίς να υπάρχει τρίποντο και ως ασίστ να ορίζεται περίπου το 1/3 των όσων ορίζονται σήμερα!

Ο Ρόμπερτσον το 1967-68 έγινε ο 1^ος από τους δύο μόλις παίκτες στην ιστορία του NBA, που ήταν την ίδια χρονιά 1^οι σκόρερ και 1^οι πασέρ της λίγκας. Ο άλλος είναι ο Νέιτ Άρτσιμπαλντ. Βέβαια, ο Ρόμπερτσον δεν πήρε τον τίτλο του 1^ου σκόρερ και πασέρ εκείνη τη χρονιά, καθώς το NBA, μέχρι και την επόμενη σεζόν, έδινε τον τίτλο στον παίκτη με το μεγαλύτερο σύνολο πόντων κι όχι σ’ εκείνον με τον μεγαλύτερο μέσο όρο.

Στον Ρόμπερτσον αποδίδεται και το πασίγνωστο “fadeaway shot” καθώς είναι ο πρώτος που εισήγαγε την κίνηση στο πρωτάθλημα. Μιλάμε βέβαια για το σουτ το οποίο ο Μάικλ Τζόρνταν είχε ως σήμα κατατεθέν του.

Επίσης έχει αναδειχτεί «Παίκτης του Αιώνα» το 2000 από την Εθνική Ομοσπονδία Προπονητών, ενώ το SLAM το 2003 τον κατατάσσει 3^ο καλύτερο παίκτη όλων των εποχών πίσω από τους Μάικλ Τζόρνταν και Ουίλτ Τσάμπερλεν. Το ESPN το 2006 τον ανέδειξε 2^ο καλύτερο πλέι μέικερ όλων των εποχών, πίσω από τον Μάτζικ Τζόνσον.

Το 1997 δώρισε τον ένα νεφρό του στην κόρη του Τία, η οποία είχε νεφρική ανεπάρκεια.

Πρόσφατα δήλωσε ότι αμφιβάλλει αν ποτέ κανείς παίκτης θα κάνει ξανά χρονιά με μέσο όρο τριπλ-νταμπλ. Κι εμείς Όσκαρ…