The Brian Scalabrine Effect: Αρχίζει η Α1 (μάλλον)

Ενθουσιασμός επικρατεί στους μπασκετόφιλους, καθώς μάλλον αυτό το Σαββατοκύριακο ξεκινά η Α1 2012-13, ίσως αρχίσει δηλαδή η σεζόν, μπορεί να παίξουν οι ομάδες μας μπάσκετ, είναι πιθανό Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός να έχουν τον πρώτο τους επίσημο αγώνα. Κι αν δεν σας έπεισα, να ξέρετε ότι υπάρχει περίπτωση στο τέλος της εβδομάδας να αρχίσει το πρωτάθλημα, αν όλα πάνε καλά.

Συνήθως είμαι εδώ για να κρατάω εγώ το επίπεδο σοβαρότητας στο μπάσκετ ψηλά, αλλά αυτό που είπε ο Σπανούλης στην περίφημη συνέντευξη Τύπου της Α1 με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και δεν χρειάζεται να το πω διαφορετικά: «Ολόκληρο καλοκαίρι πέρασε, δώρο άδωρον να προσπαθούν τώρα να λύσουν τα προβλήματα». Γι’ αυτό είναι MVP του πρωταθλήματος. Αλλά θα έπρεπε να ξέρει ότι στην Ελλάδα τον Αύγουστο δεν κινείται τίποτα.

Ο Σπανούλης είπε κι άλλα. Είπε «πώς είναι δυνατόν να μην ξέρουμε αν θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα», είπε «δεν γίνεται να πάει πιο κάτω το πρωτάθλημα, ας σταματήσουν να το υποβαθμίζουν», είπε «δεν έχουμε πρόγραμμα, δεν έχουμε καν μια μπασκετική εκπομπή», είπε «ξεκινάει η Ευρωλίγκα και δεν έχουμε παίξει ούτε ένα ματς». Και που τα είπε συγκινήθηκε κανείς; Όχι.

Αν κάποιος είδε φωτογραφίες και βιντεάκια από τη συνέντευξη Τύπου του πρωταθλήματος είμαι σίγουρος ότι γέλασε. Το σκηνικό δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό. Ο νέος πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, Γιώργος Χαλβατζάκης, ανέβηκε στο βήμα και μίλησε για τον Ευρυπίδη και την Ιφιγένεια. Και πριν ασχοληθούμε με αυτά τα βασικά και σημαντικά, αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε με κάτι άλλο.

Παρακαλώ τους υπευθύνους, παρακαλώ τους αρμόδιους, παρακαλώ την αστυνομία, το κράτος, την πολιτεία, τον Κόκκαλη, την τρόικα, κάποιον τέλος πάντων, να παρέμβει, να βρεθεί ο ένοχος που επειδή έγινε η συνέντευξη Τύπου στην Αίγλη του Ζαππείου θεώρησε καλό να ειρωνευτεί το ελληνικό μπάσκετ. Ντροπή του. Αλλά πού θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός και θα το βρει μπροστά του το ελληνικό μπάσκετ.

Η συνέντευξη τύπου του πιο φτωχού ελληνικού πρωταθλήματος στην ιστορία, ενός πρωταθλήματος που δεν ξεκινά γιατί οι ομάδες διαπραγματεύονται φραγκοδίφραγκα, με λεζάντα τη λέξη «ΑΙΓΛΗ». Αίγλη indeed…

Ο νέος πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ έδειξε ήδη, πριν καν αρχίσει η σεζόν, ότι θα μας ταξιδεύει. Και θα μας ταξιδεύει μελαγχολικά, όμορφα, με παραβολές, με ιστορίες από τα παλιά και τη μυθολογία, όπως μόνο ένας μεγάλος ηγέτης μπορεί να κάνει.

«Δεν θα επιτρέψω επί της προεδρίας μου το μπάσκετ να αποτελεί την Ιφιγένεια του ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού», είπε. Εννοούσε, προφανώς, ότι δεν θα επιτρέψει να θυσιαστεί το μπάσκετ στον οικονομικό βωμό της τηλεόρασης για να μπορέσει το ποδόσφαιρο να ταξιδέψει στην Τροία.

Φαντάζομαι ότι επειδή η Άρτεμις δεν είναι εδώ για να σώσει τη… σύγχρονη Ιφιγένεια, όπως έκανε με την αρχαία Ιφιγένεια, αν το μπάσκετ γίνει τελικά Ιφιγένεια, την πατήσαμε.

Μέχρι τότε μπορούμε να ελπίζουμε, όμως. Και το φετινό καλοκαίρι είχε δυο-τρεις μετακινήσεις που θα μας απασχολήσουν το χειμώνα. Όπως αυτή του Περπέρογλου στον Ολυμπιακό από τον Παναθηναϊκό. Ή όπως αυτή του Σχορτσανίτη από τον Ηρακλή μέσω Καντού, μέσω Άρη, μέσω Ολυμπιακού, μέσω Μακάμπι στον Παναθηναϊκό. Ο Σοφοκλής, λένε «πράσινα» και μη μέσα, είναι πολύ μεγάλο πειραχτήρι (δεν λατρεύετε να βλέπετε “καλοκαιρινά άρθρα” αρχές Οκτώβρη σε sites και εφημερίδες;) και δεν αφήνει σε ησυχία τους πιτσιρικάδες στην ομάδα, ήδη, από την προετοιμασία.

Εγώ δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο είναι σωστό ένας μεγάλος, ενήλικος άντρας να πειράζει σε αποδυτήρια (ντουζιέρες and stuff) ένα ανήλικο παιδί, δεν θα ρίξω τόσο χαμηλά το επίπεδο. Απλώς, θέλω να προειδοποιήσω τους φίλους του μπάσκετ, που ξέχασαν τον Σχορτσανίτη επειδή πέρσι δεν έπαιζε στην Ελλάδα κι επειδή 2 χρόνια τώρα κάτι συμβαίνει όποτε πρέπει να παίξει με την εθνική και κωλύεται, για το πόσο κυρίαρχος παίκτης είναι ο Έλληνας σέντερ.

Με το (εύκολα) πιο δυνατό κορμί στην Ευρώπη στο οπλοστάσιό του και ξέροντας και μπάσκετ (δεν είναι Ρένφρο δηλαδή), ο Σχορτσανίτης θα μπορούσε να είναι ο πιο κυρίαρχος ψηλός στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κοινότοπο πια, αλλά θα μπορούσε να είναι ο Σακίλ Ο’ Νιλ της Ευρώπης.

Κι όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν, τις εκάστοτε ομάδες του και την εθνική, η κυριαρχία του Σχορτσανίτη στις ρακέτες είναι αντίστοιχη του τρόπου με τον οποίο ο πιτσιρικάς παρακάτω κάνει τις κοπέλες να… υγραίνονται. Υγραίνονται, δηλαδή, αλλά όχι για τους λόγους που θέλει, πιστεύει και ονειρεύεται ο εν λόγω. Τα ίδια και με τον Σχορτσανίτη. Δείτε τη φωτογραφία και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Μπράιαν (Αϊγουίς)

Υ.Γ.: Για 364 μέρες το χρόνο ο Τοριάν Φοντενέτ ή αλλιώς Air Up There (σας έχουν πει στο site γι’ αυτόν) ζηλεύει τον ΛεΜπρον Τζέιμς, τη ζωή του, την καριέρα του, τη φήμη του. Μία μέρα κάθε χρόνο, όμως, γίνεται το ανάποδο. Όταν, ας πούμε, ο Air Up There κάνει κάρφωμα 720 μοιρών ή όταν την ώρα που τον ΛεΜπρον τρίβουν άντρες φυσικοθεραπευτές, αυτός πηδάει πάνω από τη Μαρία Μενούνος. Και καρφώνει κιόλας. (Θα μπορούσα να κάνω πολύ «βρώμικες» τις προηγούμενες 9 λέξεις, βάζοντας μια παρένθεση κάπου και ένα απλό «την» κάπου αλλού και χωρίς να αλλοιώσω το νόημα. Αλλά νομίζω ότι εξάντλησα τη διαλλακτικότητα του Κουσούλη στη φωτογραφία για τον Σχορτσανίτη, οπότε δεν το έκανα):

Υ.Υ.Γ.: Η κλήρωση στα 100 Likes ισχύει, δεν την παίρνω πίσω.