Πορτοκαλίζουν όλα…

Δημοσιεύτηκε στις 8 Ιουλίου 2008

Οι εθνικές ομάδες έχουν αρχίσει προπονήσεις και δίνουν φιλικούς αγώνες έχοντας η καθεμία μπροστά της αρκετά δύσκολο έργο. Είτε προετοιμάζονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είτε για το προολυμπιακό τουρνουά, είτε ακόμη και για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 2009, το φετινό καλοκαίρι είναι πορτοκαλί.

Στη Σερβία η παρουσία του Ίβκοβιτς αλλάζει τα πράγματα με τους Σέρβους να είναι ιδιαίτερα πληγωμένοι και να θέλουν την πρόκριση στο Ευρωμπάσκετ. Μετά προμηνύεται πανστρατιά. Αυτή τη στιγμή, αρκετοί είναι οι αστέρες που έχουν γυρίσει την πλάτη στην εθνική (με πιο σημαντικό τον Στογιάκοβιτς) έχοντας όμως όλοι ως βασικότερη δικαιολογία κάποιον τραυματισμό. Κανείς δεν τόλμησε να πει στον Ίβκοβιτς ότι δεν ενδιαφέρεται και αυτό θα περιμένουμε να το δούμε και του χρόνου. Μορφή ο Νέναντ Κρστιτς, το χαστούκι του οποίου στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς ακούστηκε σε όλον τον κόσμο. Οι Νετς, κατά την πάγια τακτική των αμερικανικών ομάδων, προσπαθούσαν (παρότι δεν έχουν συμβόλαιο με τον Κρστιτς αυτή τη στιγμή) να τον κρατήσουν μακριά από την εθνική. Όμως ο Σέρβος σέντερ τους… έστειλε αδιάβαστους. Ούτε η μουρμούρα, ούτε η έμμεση απειλή σχετικά με τις διαπραγματεύσεις τον σταμάτησαν. Και να σας πούμε την αλήθεια, πολύ το ευχαριστηθήκαμε. Γιατί είναι απίστευτη κοροϊδία των Αμερικάνων να μη θέλουν να ενισχυθεί καμία άλλη εθνική πλην της δικής τους κάθε καλοκαίρι. Βέβαια, οι μεγάλοι Ευρωπαίοι παίκτες που παίζουν στο NBA, τα έχουν λύσει αυτά από την αρχή. Κάτι που θα πρέπει να κάνει και ο Κουφός, έστω από του χρόνου, αφού δεν ενδιαφέρθηκε (χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη εν γνώσει των όσων λέω) να το κάνει φέτος.

Ο Κρστιτς, λοιπόν, είπε: «Οι Νετς μου έλεγαν να μην έρθω στη Σερβία, αφού είμαστε σε διαπραγματεύσεις για νέο συμβόλαιο. Ωστόσο, η Εθνική είναι πιο σημαντική για μένα. Είμαι αφοσιωμένος στην Εθνική». Μπράβο του.

Οι Γερμανοί είναι… χεσμένοι από τη χαρά τους με τον Κάμαν (αφού έγινε και Γερμανός πια, έτσι θα τον λέμε και όχι Κέιμαν). Ο Νοβίτσκι σκέφτεται ότι μπορεί κι άλλος να απασχολεί την αντίπαλη άμυνα, ο Μπάουερμαν είναι μανούλα σε τέτοια και χαμογελάει. Ο Κάμαν, αφού είδε ότι οι Αμερικάνοι τον αγνόησαν επιδεικτικά τόσο καιρό, αφού ρώτησε και κατάλαβε ότι δεν θα έβλεπε εθνική Η.Π.Α. με τίποτα, θυμήθηκε… τις ρίζες του. Και μπράβο στους Γερμανούς που χειρίστηκαν άψογα την υπόθεση, τελειώνοντας την πολύ γρήγορα.

Στα δικά μας, η εθνική μας έχει δώσει 3 φιλικά ως τώρα και απέχει πλέον 6 ημέρες πριν το τζάμπολ του προολυμπιακού τουρνουά. Όπως είδα τα ματς, το δείγμα γραφής είναι θετικό. Να δούμε λίγο τι είδαμε;

Στην έναρξη του Ακρόπολις είδαμε μια εθνική κουρασμένη, αλλά φαινόταν δυνατή και σίγουρη για τον εαυτό της. Οι βολές είναι πάντα απόρροια της προετοιμασίας να χάνονται στα πρώτα φιλικά, ενώ τα λάθη δεν με προβληματίζουν, αφού η Ελλάδα ξέρει πώς να τα διορθώσει.

Ξεχωρίζω τον Αντώνη Φώτση που μας έλειψε τρομερά πέρσι και δείχνει σε καταπληκτική κατάσταση, αλλά και τον Γιάννη Μπουρούση, που πλέον έχει ρόλο στην ομάδα και δείχνει άνετος κι εξοικειωμένος με αυτόν. Με τον Γιάννη, η εθνική βρήκε σέντερ φόβητρο κοντά στα καλάθια, ψηλό που μπορεί να ανεβάσει την άμυνά της ένα επίπεδο.

Ο Γιαννάκης προσπαθεί να βάλει τον Σχορτσιανίτη (ο οποίος έχει αδυνατίσει ακόμη πιο πολύ), έστω και για 15 λεπτά, στα παπούτσια του Λάζου. Υπό ποια έννοια; Στο δεύτερο φιλικό στη Γερμανία, απέναντι σε ομάδα με δυνατούς ψηλούς (Πουέρτο Ρίκο) πήρε 10 σουτ και 8 βολές σε 14 λεπτά. Η ομάδα περιστρεφόταν γύρω από αυτόν όσο ήταν στο παρκέ. Θα μου πείτε, με τη Βραζιλία δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ναι, με τη Βραζιλία παίζουμε σε 7 ημέρες. Συμπεράσματα θα βγάλουμε περισσότερα μετά το Ακρόπολις, αλλά ας δούμε πώς πάει η μάχη για τη δωδεκάδα.

Ο Γιαννάκης φαίνεται ότι δεν υπολογίζει σε Βουγιούκα και Ξανθόπουλο για το ρόστερ. Οπότε μένουν 5 για δύο θέσεις. Στους ψηλούς, Πρίντεζης και Γλυνιαδάκης σχεδόν ισοβαθμούν προς το παρόν, με τον σέντερ του Αμαρουσίου να έχει ένα μικρό προβάδισμα επί του παρόντος, λόγω θέσης και ύψους.

Εκεί που υπάρχει… μπέρδεμα είναι στην περιφέρεια. Ο Καλαμπόκης μάλλον έχει μείνει πίσω στην κούρσα (με τα μέχρι τώρα δείγματα από τη συμμετοχή), αλλά ο Γιαννάκης μοιάζει αναποφάσιστος στο ερώτημα Περπέρογλου ή Τσαλδάρης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Περπέρογλου πήρε πρώτος την ευκαιρία στο ματς, αλλά ήταν κακός και έπαιξε μόλις 5 λεπτά, ενώ ο Τσαλδάρης έμεινε στο παρκέ ένα δεκάλεπτο. Στην εξίσωση βάζουμε και τον Πελεκάνο, που μοιάζει πιασμένος από μια χρονιά απραξίας, αν και θα είναι έκπληξη αν μείνει εκτός δωδεκάδας. Μέχρι στιγμής, ο παίκτης του Άρη έχει δείξει πιο έτοιμος για τη δωδεκάδα, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει στη συνέχεια. Η συμμετοχή ως τώρα λέει Γλυνιαδάκης-Τσαλδάρης/Περπέρογλου, η ιστορία λέει Περπέρογλου-Πρίντεζης (θυμηθείτε Βασιλόπουλος- Μπουρούσης το 2005, η λογική δηλαδή ότι είναι δύο νέα παιδιά που θα βρίσκονται για χρόνια στην εθνική). Βασικό κριτήριο επιλογής: η προσαρμοστικότητα και η ετοιμότητα για προσφορά σε μικρό διάστημα συμμετοχής. Αυτό ζητάς από τον 11^ο και τον 12 παίκτη της εθνικής σου.