Ν. Κρεμαστής: Μάννα εξ ουρανού;

Γενικά δεν είμαι τύπος που τα βάφει εύκολα μαύρα. Και πέρσι όταν πολλοί φίλοι της ομάδας έλεγαν ότι η χρονιά είναι για… να μάθουν μπάσκετ οι πιτσιρικάδες, ότι ήταν χαμένη εκ προοιμίου, προσπαθούσα να τους ηρεμήσω, δεν πιστεύω ότι μπορείς να χάσεις ή να κερδίσεις κάτι πριν τα νοκ άουτ παιχνίδια, η εμπειρία μου αυτό μου έχει δείξει. Όμως, για να κερδίσεις εκεί όπως έκανε ο περσινός Ολυμπιακός (ή και να χάσεις, βέβαια) θα πρέπει να φτάσεις εκεί.

Όταν είσαι ο πρωταθλητής Ευρώπης και βρισκόμαστε στην 3η αγωνιστική της Ευρωλίγκας και έχουμε αρχίσει τη συζήτηση για το αν εσύ θα είσαι στο Top-16, τότε κάτι έχεις ξεκινήσει πολύ στραβά. Δεν με νοιάζει αν ο Μπαρτζώκας ακόμα μαθαίνει τα ονόματα των παικτών του, δεν με νοιάζει αν έχει νέα φιλοσοφία η ομάδα, αν πρέπει να χτιστεί από την αρχή. Υπομονή θα κάνω και θα φωνάζω να κάνουμε όλοι. Όμως, θεωρώ απαράδεκτο, αδιανόητο, καταστροφικό, ο πρωταθλητής Ευρώπης να μείνει εκτός Top-16.

Οπότε, μάγκες, αν θέλετε να σας θεωρούμε και φέτος μάγκες, τα κεφάλια κάτω, ιδρώτας, αίμα και μάχη στα επόμενα 7 παιχνίδια. Φέρτε τις νίκες που χρειάζονται για την πρόκριση, αλλιώς εντελώς άδοξα θα χάσετε την υποστήριξη του κόσμου που με τόσο ιδρώτα κερδίσατε πέρσι. Όχι, δεν απειλώ, εγώ θα πηγαίνω στο ΣΕΦ ως το τέλος της χρονιάς. Αλλά τον κόσμο του Ολυμπιακού τον ξέρουμε. Και φέτος, με την οικονομική κρίση να μας έχει γονατίσει, η απόφαση του «θα το δω απ’ την τηλεόραση» θα έρθει πολύ πιο εύκολα (και δικαιολογημένα) αν η ομάδα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας.

Και ποιες είναι αυτές; Όχι το γραφικό να κερδίζει όλα τα ματς του 120-40 ο Ολυμπιακός (να βάζει δηλαδή 30 ανά περίοδο και να δέχεται 10), αλλά να βλέπεις αυτό που έβλεπες και πέρσι. Αυτό που σε έκανε να ξανανιώσεις συναισθήματα που είχες ξεχάσει ότι είχες γι’ αυτή την ομάδα. Μάχη, πάλη, ιδρώτα για κάθε μπάλα, κάθε σπιθαμή του γηπέδου, αυτό που μας έκανε να μπορούμε να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση των παικτών του περσινού ρόστερ, να νιώσουμε κομμάτι αυτής της ομάδας. Αυτό το μάτι που γυάλιζε, αυτή η αίσθηση ότι στο ΣΕΦ θα έβλεπες 12 καμικάζι που θα πέθαιναν πριν αφήσουν τα πόστα τους στον αντίπαλο.

Εγώ αυτό φέτος δεν το έχω δει ακόμα. Και το περιμένω πώς και πώς. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι παιδάκια 20 και 25 ετών «είναι κορεσμένα» από την περσινή επιτυχία, για τον Σπανούλη ούτε λόγος, δεν ισχύει ούτε κατά διάνοια αυτό.

Το θέμα Ντόρσεϊ

Από μεγάλο προβληματισμό με έβγαλε ο Ντόρσεϊ με τη βλακεία που έκανε. Έλεγα ότι ίσως η ομάδα θα πρέπει να ψαχτεί πολύ αν ο Ντόρσεϊ συνεχίσει να είναι μέτριος, αλλά ο ίδιος άνοιξε την πόρτα, βγήκε έξω και αποχώρησε. Καλώς.

Εγώ δεν είμαι της ελιτίστικης λογικής «εδώ παίζει μόνο όποιος θέλει». Όχι. Επαγγελματίες είναι, αν πληρωθούν θα έρθουν. Για να δανειστώ ένα παράδειγμα από το ποδόσφαιρο, ο Τζοβάνι πριν από σχεδόν 15 χρόνια δεν ήθελε να έρθει, πιέστηκε πολύ για να πει το «ναι», το έκανε ουσιαστικά λόγω χρημάτων. Αλλά αγάπησε την ομάδα και αγαπήθηκε όσο κανείς (και για μένα θα είναι για πάντα η απόλυτη αδυναμία μου).

Όμως, μπορεί να μην είμαι αυτής της λογικής του «όποιος θέλει», αλλά είμαι μιας άλλης λογικής. Της λογικής του Κάιλ Χάινς. Ο Χάινς, ένας από τους πιο φιλότιμους παίκτες που πέρασαν ποτέ από τη χώρα μας, ίσως ο πιο σοβαρός και φιλότιμος Αμερικανός παίκτης που είχε ποτέ ο Ολυμπιακός, είπε με αφορμή τα όσα έγιναν με τον Ντόρσεϊ ότι νιώθει «ντροπή» για τον Ντόρσεϊ, ότι «η ομάδα είναι μια οικογένεια και όποιο πρόβλημα έχεις το λες στα αποδυτήρια, δεν το βγάζεις βούκινο».

Αυτής της άποψης είμαι κι εγώ. Αν δεν νιώθεις ότι ο συμπαίκτης σου είναι η οικογένειά σου, αν δεν νιώθεις ότι είστε πρώτα εσύ κι αυτός και μετά όλοι οι άλλοι, έχεις μπροστά σου μια συνταγή για τη σίγουρη αποτυχία. Ο Ντόρσεϊ, λοιπόν, καλά έκανε και έγραψε αυτά που έγραψε, για να ησυχάσει ο Ολυμπιακός από ένα ζιζάνιο που μόνο κακό θα έκανε στα αποδυτήριά του.

Δεν με νοιάζει τι πρόβλημα έχεις με τον Μπαρτζώκα (ο Ντόρσεϊ, πάντως, το είχε κουράσει από την αρχή της σεζόν με τις συζητήσεις με τον Μπαρτζώκα κάθε φορά που τον έκανε αλλαγή, σε σημείο που με είχε ενοχλήσει για το αν ήξερε ποια είναι η θέση του στην ομάδα). Καλά κάνεις και πιστεύεις ότι πρέπει να παίζεις παραπάνω, ότι είσαι ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας. Όλοι πρέπει να έχουν αυτή τη θεώρηση και να ματώνουν σε κάθε προπόνηση και σε κάθε λεπτό αγώνα για να κερδίσουν ένα δευτερόλεπτο συμμετοχής παραπάνω στον επόμενο. Αυτό είναι υγιές και επαγγελματικό.

Όμως, δεν τα γράφεις στο facebook, το twitter και όπου αλλού. Δεν τα λες στον τύπο, σε «στενούς φίλους», στην τηλεόραση, δυνατά έξω στο δρόμο να σε ακούνε όλοι. Πας, κλείνεις την πόρτα του γραφείου του προπονητή σου και τα λες σε αυτόν. Πας, κλείνεις την πόρτα των αποδυτηρίων και τα λες στους συμπαίκτες σου.

Για μένα ο Ντόρσεϊ δεν είναι κακό παιδί. Το όλο θέμα, όσο γνωρίζω τον παίκτη, έγινε λόγω της βλακείας του και των νεύρων που είχε μετά το ματς από την ήττα. Νεύρα με τον εαυτό του, νεύρα από την ήττα, νεύρα με το χρόνο συμμετοχής του, νεύρα με τον Μπαρτζώκα, νεύρα με τους συμπαίκτες του, νεύρα με το αν θα πρέπει να φύγει για Η.Π.Α. ή όχι. Σεβαστό, όσοι έχουμε παίξει μπάσκετ ξέρουμε ότι για ένα διάστημα μετά το ματς, είτε αυτό είναι μισή ώρα είτε μισή μέρα, βράζουμε από θυμό αν στο ματς μας έχουν πάει όλα ανάποδα. Όμως, δεν είσαι 15 χρονών, βάλε λίγο το μυαλό σου να δουλέψει, μην γράψεις τις βλακείες που σκέφτεσαι στο facebook. Κοιμήσου, ηρέμησε και αν τις νιώθεις και την επόμενη, πήγαινε στον Μπαρτζώκα και πες τες. Πήγαινε στον Σπανούλη που είναι ο αρχηγός σου και πες τες. Μην πας να της πεις σε όλο τον πλανήτη! Δεν είναι πυρηνική φυσική ότι θέτεις εαυτόν εκτός ομάδας μετά. Εκτός αν το κάνεις επίτηδες γι’ αυτό, λες και σε είχαν δεμένο και δεν μπορούσες να φύγεις.

Αν πειράξεις το κλίμα των αποδυτηρίων, αν διαταράξεις αυτή τη λεπτή ισορροπία που κρατά μια ομάδα όρθια, τότε πρέπει να φύγεις και να φύγεις γρήγορα. Και ο Ολυμπιακός πήρε τη σωστή απόφαση. Ό,τι συνέβη μια φορά, θα ξανασυμβεί. Πώς θα μπορούσαν οι υπόλοιποι να εμπιστευτούν τον Ντόρσεϊ ότι τους προστατεύει, τους καλύπτει σε μια δύσκολη στιγμή; Δεν θα μπορούσαν.

Όσο για το αγωνιστικό του θέματος, κι εκεί άδικο έχεις, Τζόι. Ήσουν, αν όχι ο χειρότερος, ένας από τους 2-3 χειρότερους παίκτες της ομάδας σε όλη τη σεζόν ως τώρα, ξένο σώμα, καμία σχέση με τον περσινό παίκτη, στο 30% αυτού που είχαμε δει πέρσι. Οπότε δεν μπορείς να ζητάς ούτε δευτερόλεπτο συμμετοχής παραπάνω. Δεν μπορείς να απαιτείς τίποτα περισσότερο από αυτά που σου δόθηκαν. Και σου δόθηκαν και περισσότερα απ’ όσα άξιζες, αποδείχτηκε. Αντίο και καλή τύχη.

Κι αν όλα αυτά ήταν έμμεσος τρόπος για να… τον χωρίσει ο Ολυμπιακός, αντί να χωρίσει εκείνος τον Ολυμπιακό, δεν πειράζει, ας είναι, απλώς δείχνουν ανωριμότητα και αχαριστία.

Η συνέχεια

Δεν χάθηκε ο κόσμος, Αμερικανοί παίκτες υπάρχουν πολλοί, και καλύτεροι από τον Ντόρσεϊ, αρκεί να βρεις που υπάρχει το χρυσάφι.

Η συνέχεια θα έπρεπε, για μένα, να λέει 2 Αμερικανοί, ένας περιφερειακός σκόρερ κι ένας ψηλός δυνατός, καλός αμυντικός και ριμπάουντερ. Ο Κρίστμας φαίνεται ότι χάνεται από την ΤΣΣΚΑ (αχ, και να τον παίρναμε τον παιχταρά…), για τον περιφερειακό ίσως υπάρχει περιθώριο 10-15 ημερών, ο ψηλός πρέπει να έρθει τώρα.

Να τολμήσω να πω ότι ο Κρις Άντερσεν εμένα δεν μου φαίνεται κακή ιδέα; Ο Birdman είναι 2.08, είναι αθλητικός παρά τα 34 χρόνια του, είναι τρελός, έχει απίστευτο μπασκετικό εγωισμό, είναι ξεκάθαρα καλύτερος του Ντόρσεϊ, θα μπορεί να βοηθήσει περισσότερο στα ριμπάουντ, θα αποτελέσει και φόβητρο στη ρακέτα με την έφεση του στις τάπες. Να φοβηθεί τι ο Ολυμπιακός; Το χαρακτήρα του; Έχει παίξει 10 χρόνια στο NBA, όπως τα κατάφεραν εκεί να τον αντέξουν, να τα καταφέρει και ο Μπαρτζώκας, επαγγελματίες είναι όλοι. Τα ναρκωτικά; Αυτό είναι φόβος με τους μισούς Αμερικανούς που έρχονται, βάλε όρο στο συμβόλαιο, δεν είναι 20 χρονών, ούτε ηλίθιος ο Άντερσεν να χάσει τα λεφτά του για μια τζούρα.

Αφήστε που φεύγοντας από το υποχόνδριο σε τέτοια, πλέον, NBA, θα μπορεί ελεύθερα να γεμίζει το ΣΕΦ με τον χαρακτηριστικό πανηγυρισμό του μετά από κάθε τάπα…

Εντάξει, όπως κάθε περίπτωση έχει αρνητικά και θετικά. Θεωρώ, όμως, ότι τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά και ο Ολυμπιακός πρέπει να το τολμήσει. Αν δει ότι δεν του βγαίνει, υπάρχει πάντα και ο Γενάρης.

Όσο για τα άλλα ονόματα που ακούγονται, ο Ίκε Ντιόγου δεν είναι Άντερσεν, δεν είναι τόσο καλός αμυντικός, μοιάζει πολύ στο Χάινς στο στιλ. Εντάξει, μας κέρδισε η Νιγηρία το καλοκαίρι, μην τρελαθούμε κιόλας. Θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να βοηθήσει, αλλά δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός θέλει κι άλλο παίκτη τέτοιου στιλ στο ρόστερ του.

Αν δεν κινηθείς για τον Άντερσεν, τότε πρέπει να κινηθείς για έναν σέντερ αμυντικό, ριμπάουντερ, μπλοκέρ και αθλητικό. Όχι για ένα 4άρι αθλητικό που παίρνει ριμπάουντ, δεν παίζει άμυνα και είναι η πιο ψηλή (και λιγότερο φιλότιμη) έκδοση του Χάινς. Ακούω από πολλούς ότι ο Ολυμπιακός απλώς θέλει παίκτη που να παίζει με πλάτη, κι ας είναι και τεσσάρι. Διαφωνώ. Ο Ολυμπιακός θέλει παρουσία στη ρακέτα και στην άμυνα, στα ριμπάουντ, στη ρακέτα για να φοβίζει, να βοηθά στο ξεκίνημα του αιφνιδιασμού. Όσο για το σκορ με πλάτη, είναι το τελευταίο που χρειάζεσαι, αν έχεις όλα τα άλλα. Καλό, σίγουρα δίνει άλλο αέρα στην επίθεσή σου, αλλά ο φετινός Ολυμπιακός αλλιώς έχει στηθεί. Και το «αλλιώς» αυτό ξεκινά από την άμυνα. Όπως και του περσινού Ολυμπιακού.

Ο Μπαρτζώκας έχει ήδη βάλει… πάγο στην περίπτωση Άντερσεν με το «πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι καλός χαρακτήρας», λες και η ομάδα αγοράζει γαμπρό και όχι επαγγελματία αθλητή. Και μην μου πείτε ότι ο Ντόρσεϊ δεν ήταν καλός χαρακτήρας και είδα τι έγινε, γιατί μπορώ να φέρω τα αποκόμματα των εφημερίδων που μας έπρηζαν τον έρωτα ως φέτος το Σεπτέμβρη με το πόσο καλό παιδί ήταν ο Ντόρσεϊ. Αλλά την παράτησε την κόρη μας…

Ο Κίνσεϊ δεν είναι κακή περίπτωση για την περιφέρεια, ούτε Κρίστμας, βέβαια. Υπάρχουν κι άλλοι. Ας κάνει λίγη υπομονή ο Μπαρτζώκας. Στους ψηλούς εγώ έχω πει Άντερσεν, περιμένω να δω σε ποιον θα καταλήξει ο Ολυμπιακός (θεωρώ ότι δεν θα είναι ο Birdman).

Υπάρχουν και 2-3 άλλα ονόματα, το καθένα με τα δικά του αρνητικά και τους δικούς του αστερίσκους αντίδρασης, ονόματα, όμως, που σίγουρα παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Γκρεγκ Όντεν, Φαμπρίτσιο Ομπέρτο, Μεχμέτ Οκούρ.

Για τον πρώτο, αν κάποιος σου υπέγραφε χαρτί ότι θα μείνει υγιής, θα έπρεπε να τον πάρεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά και έτσι, ίσως να άξιζε το (τεράστιο) ρίσκο, αν βέβαια το σηκώνει η τσέπη των Αγγελόπουλων ένα τόσο ακριβό πείραμα. Υγιής, πάντως, θα ήταν ένας από τους 2-3 top ψηλούς στην Ευρώπη. Βέβαια, ο ίδιος θέλει, έχει πει, να μείνει εκτός φέτος για να επιστρέψει υγιής στο NBA του χρόνου για την τελευταία του ευκαιρία. Οπότε, δύσκολα θα τον έπειθες να έρθει ακόμη κι έτσι.

Ο δεύτερος είναι παλιός γνώριμος, δεν ξέρω αν αυτό θα βοηθούσε στο να πει το «ναι». Είναι παιχταράς, χωρίς αμφιβολία, τα δικά του προβλήματα υγείας είναι πιο σοβαρά (καρδιά), αλλά έχει πάρει το «οκ» να παίζει. Είναι πια 38 ετών, αλλά τρομερός αμυντικός, έξυπνος, με εμπειρία, θα βοηθούσε σίγουρα την ομάδα, έστω και 15-20 λεπτά ανά αγώνα.

Ο τρίτος είναι σίγουρα η πιο καλή περίπτωση, statistically speaking (για μένα και πάλι πίσω από τον Birdman). Αλλά και από πλευράς ρίσκου. Είναι 33, είναι υγιής ουσιαστικά (δείχνει να έχει ξεπεράσει τον αχίλλειο), είναι σκόρερ ολκής, μπορεί να απειλήσει και από κοντά και από μακριά, το γεγονός ότι είναι αργός για την άμυνα στο NBA δεν θα φανεί τόσο στην Ευρώπη, στην ομάδα που θα πήγαινε θα έκανε τη διαφορά. Αλλά στα δύο αρνητικά είναι ότι δεν βλέπω το λόγο αν αποφάσιζε να έρθει Ευρώπη γιατί να μην πάει στην Τουρκία και δεύτερον ότι είναι πανάκριβος. Ας κάνουμε υπομονή, ανέφερα απλώς περιπτώσεις που βγάζουν μάτι, ελεύθεροι είναι και ψηλοί όπως οι Άρτσιμπαλντ, Μπάγκαριτς, Καμπάλα, Πλάιστεντ, Βράνιες, Μένσα-Μπόνσου (χωρίς συμβόλαιο ακόμα λόγω του τραυματισμού του).

Η Ζαλγκίρις

Είχα πιάσει τα του μέλλοντος τόση ώρα και τα του Ντόρσεϊ, ελπίζοντας να μην ασχοληθώ με το ματς της Ζαλγκίρις. Για να μην κουράσω, θα αρκεστώ στο ότι η ομάδα με προβλημάτισε ιδιαίτερα ως προς τη διάθεσή της, το πάθος της και την ενέργεια που έβγαζε στο γήπεδο (εξαίρεση ο Χάινς).

Ίσως να της πήγαν όλα στραβά και να μην μπορούσε να ανακάμψει. Αλλά αν συνέβη αυτό είναι η δεύτερη φορά που γίνεται φέτος και πρέπει να μας προβληματίσει. Ο έλεγχος του ρυθμού χάνεται πολύ εύκολα, ο αντίπαλος κάνει το παιχνίδι του πολύ εύκολα, οι υπόλοιποι πλην Σπανούλη κρύβονται πολύ εύκολα αφήνοντας όλο το βάρος στον Σπανούλη, βούτυρο στο ψωμί των αντίπαλων ομάδων να χρειάζεται να μαρκάρουν έναν παίκτη.

Πρέπει να ανέβουν οι Παπανικολάου-Περπέρογλου, ας τους ξαναβάλει μαζί ο Μπαρτζώκας και χωρίς να έχει κριθεί το ματς, να αρχίσει να παίζει μπάσκετ ο Λο, να… ελαφρύνει ο Πρίντεζης, που μοιάζει 15 κιλά βαρύτερος από το πραγματικό του βάρος (πιασμένος από την προετοιμασία ακόμα;), να χαλαρώσει ο Άντιτς που δείχνει να κουβαλάει όλο το άγχος του κόσμου κάθε φορά που πιάνει την μπάλα, να ωριμάσει ο Σλούκας (πώς γίνεται κάθε χρόνο στις αρχές να είναι πιο ανώριμος από το τέλος της προηγούμενης σεζόν;), να μπει ο Μαυροειδής στο ροτέισον, να μπει και ο Γκεσεβίτσιους.

Για τον τελευταίο, ή βάλ’ τον στο παρκέ και δώσ’ του ένα-δυο συστήματα να σουτάρει τρίποντο, ή δωσ’ τον σε μια ομάδα που θα μπορεί να το κάνει αυτό. Δεν είναι Σπανούλης, δεν μπορείς να τον χρησιμοποιείς σε αυτή τη λογική. Αν δεν μπορείς να εκμεταλλευτείς παίκτη-σουτέρ (τι φτάσαμε να λέμε!) διώξ’ τον, δεν έχει νόημα να τον ταλαιπωρείς, να ταλαιπωρείσαι κι εσύ και να ταλαιπωρείς κι εμάς.

Για τον Μαυροειδή θα πω ξανά ότι θεωρώ μεγάλο φάουλ τον τρόπο που τον χρησιμοποιεί ο Μπαρτζώκας ως τώρα. Τον είχες στο Μαρούσι, τον ήξερες, είναι διεθνής, είναι καταξιωμένος, αν δεν είχες θέση γι’ αυτόν ή αν δεν τον εμπιστευόσουν, γιατί τον πήρες; Η φυγή του Ντόρσεϊ ίσως βοηθήσει σε αυτό, στην ευκαιρία που πρέπει να δοθεί στον Μαυροειδή, ενώ ίσως αποδεχτεί μάννα εξ ουρανού και για όλη την αυτοπεποίθηση και το πείσμα της ομάδας. Γιατί ο Ντόρσεϊ έθιξε τους συμπαίκτες του για παρτάκηδες και εγωιστές που δεν θέλουν να κερδίζει η ομάδα τους, ουσιαστικά.

Τσεντεβίτα

Μπροστά υπάρχει η Τσεντεβίτα. Ας μη δει το πρώτο της ροζ φύλλο στο ΣΕΦ. Είναι καλή ομάδα, ή μάλλον, δεν είναι τόσο κακή ώστε να τερματίσει χωρίς συζήτηση στην τελευταία θέση. Ράιτ, Ζελαμπάλ, Ιλιέφσκι και Άντριτς θα πρέπει να εξουδετερωθούν, ο Ολυμπιακός να την τρέξει και να εκμεταλλευτεί το μισ-ματς που θα έχει απέναντι στον Μαρκί Γκριν. Με 1.65 μπορούν να τον ποστάρουν και οι μισοί που θα βρίσκονται στις εξέδρες του ΣΕΦ, αλλά αν δεν τον βγάλεις εκτός αγώνα έτσι, μπορεί να σε σκοτώσει με το οργανωτικό μυαλό του, μακράν ο καλύτερος Αμερικανός πασέρ στην Ευρώπη. Περιθώρια για απώλειες δεν υπάρχουν, το Σάββατο θα συζητάμε για τη νίκη ή για το τι πήγε στραβά και ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός Top-16.

Νώντας Κρεμαστής