Ν. Κρεμαστής: In Spanoulis we trust!

Κι εκεί που όλα έμοιαζαν μαύρα κι άραχνα για τον πρωταθλητή Ευρώπης ήρθε η εμφάνιση στο Μιλάνο να αλλάξει άρδην το κλίμα. Δεν ήταν μόνο η νίκη, ήταν ο τρόπος που ήρθε, ήταν η πειστική εμφάνιση, ήταν η άμυνα, το πάθος, η ενέργεια, η διάθεση. Ήταν όλα. Σίγουρα, τα προβλήματα του Ολυμπιακού δεν λύθηκαν όλα από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως, η ομάδα έδειξε τα σωστά αντανακλαστικά στην πιο δύσκολη στιγμή και απέδειξε ξανά ότι είναι φτιαγμένη από το καλύτερο μέταλλο. Και έχει οδηγό τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης.

Ο Ολυμπιακός πέρασε με 71-84 από το Μιλάνο και την έδρα της Αρμάνι και όποιος είδε το ματς σίγουρα θυμήθηκε περσινές εμφανίσεις. Γιατί τέτοια ήταν η εμφάνιση της ομάδας στην Ιταλία. Πλέον, ο Ολυμπιακός είναι στο 3-2, δηλαδή είναι 1 νίκη και 13 πόντους πάνω από την Αρμάνι, είναι 2 νίκες πάνω από τη Λαμποράλ και την Τσεντεβίτα. Η μάχη στον όμιλο δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά η κατάσταση αποκλεισμού που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται την περασμένη αγωνιστική αποτράπηκε.

Αν είχε χάσει ο Ολυμπιακός στο Μιλάνο, τότε θα ήταν κάτω από την Αρμάνι και θα περίμενε το ματς με τη Λαμποράλ στη Βιτόρια, όπου ήττα θα σήμαινε ότι θα έμενε στην 5η θέση. Όλα αυτά τελείωσαν τώρα, ακόμα και με ήττα στη Βιτόρια ο Ολυμπιακός θα είναι 3ος στον όμιλο μετά την 6η αγωνιστική, στη χειρότερη περίπτωση σε ισοβαθμία με την Αρμάνι. Μάλιστα, αν τυχόν έρθει η νίκη στην Ισπανία, τότε ο Ολυμπιακός θα θέλει ουσιαστικά τη νίκη επί της Αρμάνι στο ΣΕΦ για να καθαρίσει την πρόκριση. Αλλά, για μένα, δεν είναι αυτές συζητήσεις για τον πρωταθλητή Ευρώπης.

Η ομάδα έπεσε σε μια άσχημη στιγμή, την ξεπέρασε, ξανασηκώθηκε και προχωρά. Εγώ κοιτάζω να βρω τρόπους για πρωτιά και απαιτώ 5 νίκες σε 5 ματς στο δεύτερο μισό της κανονικής περιόδου. Όχι γιατί την ψώνισα, αλλά γιατί έχω απαιτήσεις από τον Ολυμπιακό.

Άλλη μία Σπανουλιάδα

Ο Σέρτζιο Σκαριόλο μετά τον αγώνα είπε ότι ο Σπανούλης είναι ο καλύτερος γκαρντ στην Ευρώπη και ίσως ο καλύτερος παίκτης. Εγώ συμφωνώ και επαυξάνω. Ακόμη και σε άτομα που δεν έχουν φανατική σχέση με το άθλημα κάνει «μπαμ» ότι ο Σπανούλης είναι εδώ και 12 μήνες ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη. Έχει δουλέψει τόσο που έχει ξεφύγει, συνεχίζει να κάνει «τέλεια» αθλητική ζωή, σε σημείο που να… απορούμε για το πώς καταφέρνει να βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση εδώ και τόσο διάστημα (μην ξεχνάμε τι έκανε με την αποτυχημένη εθνική το καλοκαίρι). Δεν βλέπω ποιος Ευρωπαίος είναι καλύτερος από πέρσι τον Οκτώβρη σε διάρκεια ενός έτους.

Και μη σας φαίνεται μικρό το διάστημα. 12 μήνες σε μια ήπειρο με τόσες ομαδάρες και τόσους παικταράδες είναι πάρα πολλοί. Στο Μεδιόλανουμ ο Σπανούλης έζησε κάτι που δεν θα ζήσει ποτέ στην Ελλάδα, αφού εδώ είμαστε τρικοκοσμικοί μπασκετικά (και όχι μόνο, πλέον). Όλο το γήπεδο τον χειροκροτούσε όταν ο Μπαρτζώκας τον απέσυρε στο τέλος.

Σπάνιο φαινόμενο, αλλά με την παράσταση που έδωσε ο Σπανούλης δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς από ένα μπασκετικό και όχι… χουλιγκανικό κοινό.

Τι να πρωτοπιάσει κανείς; Ότι όποτε η Αρμάνι έδειχνε να επιστρέφει στο ματς έβρισκε μπροστά της τον Σπανούλη; Ότι ο Σκαριόλο του είχε ρίξει πάνω του όλη του την άμυνα και εκείνος συνέχιζε ακάθεκτος; Ότι έβαλε 23 πόντους με μόλις 2 βολές στο ματς; Ότι το έκανε σε λιγότερο από 29 λεπτά; Ότι μοίρασε και 9 ασίστ που μεταφράζονται σε συμμετοχή σε άλλους 22 πόντους (δεν έκανα λάθος, οι 4 κατέληξαν σε τρίποντο);

Συνολικά είχε άμεση συμμετοχή σε 45 πόντους της ομάδας του, είτε σκοράροντας είτε δίνοντας την πάσα για το καλάθι. Σπάνιος παίκτης, ο καλύτερος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή και φορμαρισμένος εδώ και πάρα πολύ καιρό, δείγμα του πόσο πολύ προπονείται και πόσο προσέχει τον εαυτό του σε όλα τα επίπεδα (ζωή, διατροφή, γυμναστική).

Ακόμα δεν υπάρχει ματς που να έχει βάλει μονοψήφιο αριθμό πόντων, ακόμα δεν υπάρχει ματς που να έχει δώσει κάτω από 4 ασίστ, ακόμα δεν έχει κάνει κάτω από 15 ranking. Τα στατιστικά του είναι ξεκάθαρα στατιστικά για MVP Ευρωλίγκας στα μισά της κανονικής περιόδου: 16.8 πόντοι, 6.4 ασίστ, 1.6 κλεψίματα, 7.2 κερδισμένα φάουλ, με 20.4 ranking. Επίσης, σουτάρει με το τρελό 48% στα τρίποντα (με 5 σουτ ανά ματς, έτσι;), έχει 82% στις βολές και 47% στα δίποντα. Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο-Σ!

Καλώς τον Πάουελ

Πολλά άκουσα μετά την πρώτη εμφάνιση του Τζος Πάουελ με τη φανέλα της ομάδας. Βέβαια, για το ματς κανείς δεν μπορεί να τον κρίνει. Το παλικάρι δεν ήξερε καλά καλά τα ονόματα των συμπαικτών του, πόσο μάλλον συστήματα και τρόπο να τους διευκολύνει. Περαστικός από το παρκέ για 1:23 συνολικά μπήκε για να δώσει κάποιες ανάσες και να μην πει κανείς του Μπαρτζώκα ότι δεν τον έβαλε. Το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν τον υπολόγιζε ακόμα (απολύτως φυσιολογικά, δεν το ψέγω) φαίνεται και επειδή στο τέλος που το ματς είχε κριθεί δεν του έδωσε άλλο 1-2 λεπτά συμμετοχής.

Άκουσα, πάντως, ότι είναι αδύνατος (στο κορμί), ότι δεν είναι δυνατός (στα μούσκουλα), ότι δεν είναι ψηλός και διάφορα άλλα. Δεν μπορεί κανείς να τον κρίνει από 1 λεπτό, ούτε από το καλούπι του. Σας καλώ να κοιτάξουμε το δικό μας ρόστερ (δεν χρειάζεται να πάμε πιο μακριά), έχουμε σέντερ με ύψος 1.98, σέντερ τσέπης δηλαδή. Όλοι κρίναμε την επιλογή όταν ήρθε ο Χάινς στον Ολυμπιακό, όλοι τον θεωρούσαμε κοντό για… τεσσάρι, αλλά ο Χάινς παίζει εδώ και 1,5 χρόνο στον Ολυμπιακό πολλές φορές και στο «5» (ιδίως στην άμυνα) και όχι μόνο μας έχει κερδίσει, αλλά με αυτόν η ομάδα πήρε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Άρα το αν είναι ο άλλος 2.06 ή 2.09 και αν είναι 120 ή 140 κιλά μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει τι θα κάνει στο παρκέ.

Πόσο θα θέλει να ιδρώσει για την ομάδα, για τον εαυτό του, τους συμπαίκτες του, το συμβόλαιό του, την υστεροφημία του. Γιατί και ο Ντόρσεϊ ήταν τέρας της φύσης (με την καλή έννοια) αλλά φέτος θα έτρωγε καλάθι και από 12χρονο σέντερ παιδικής ομάδας με ύψος 1.70 στη ρακέτα.

Κωλοτούμπα δεν θα κάνω να πω ότι ο Πάουελ ήταν το όνειρο της ζωής μου να έρθει στον Ολυμπιακό. Σίγουρα προτιμούσα τον Birdman. Αλλά αφού ο Μπαρτζώκας έψαχνε εκτός από παίκτη και… γαμπρό για την κόρη της ομάδας, πάω πάσο, δεν μπορώ να πω τίποτα. Ο Πάουελ είναι καλό παιδί και θα βοηθήσει. Το πόσο θα το δούμε.

Πάντως, αν κρίνω από το όσο τον έχω δει στην καριέρα του, και τα ριμπάουντ του θα τα πάρει, και τις τάπες του θα τις μοιράσει, και επιθετικά είναι καλύτερος του Ντόρσεϊ (όχι κάτι τρελό, αλλά καλύτερος του Ντόρσεϊ), και βλέπει και περισσότερο γήπεδο (δηλαδή μπορεί να γυρίσει καμιά μπάλα προς τα έξω να έχουμε κανένα ελεύθερο σουτ άμα λάχει). Τώρα το αν μπορεί να σπρώξει τον Μπάρατς, τον Κρστιτς και τον Σχορτσανίτη, ε, ας κάνει κάτι και ο… Χάινς! (Αστειεύομαι…)

Τα έλεγα, δεν τα έλεγα;

Να πάω και σε κάτι άλλο; Δεν είχα γράψει ότι η αποχώρηση του Ντόρσεϊ και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός αναγκαστικά θα είχε κενό στη ρακέτα για ένα διάστημα, ίσως αποδεικνυόταν και καλό; Τον είδατε τον Μαυροειδή στο Μιλάνο; Δεν σας θύμισε έναν παίκτη που παίζει εδώ και χρόνια στην εθνική και ήταν στο Μαρούσι παλιότερα, πριν πάει στην Ισπανία;

Έπαιξε σχεδόν 22 λεπτά, είχε 13 πόντους και 7 ριμπάουντ με 2 τάπες, 4 κερδισμένα φάουλ και 4/4 εντός παιδιάς. Τώρα ο Μπαρτζώκας δεν θα έχει δικαιολογία για να μην τον βάζει. Του δόθηκε από σπόντα η ευκαιρία και ο Δημήτρης την άρπαξε από τα μαλλιά. Τι μένει; Να σταθεροποιηθεί ο ρόλος του στην ομάδα και να νιώθει μόνιμα χρήσιμος. Γιατί είναι. Και γιατί είναι κρίμα να έχεις διεθνή ψηλό με τέτοια προσόντα για να τον βάζεις ένα δίλεπτο σε κάθε αγώνα. Στο χέρι του Μπαρτζώκα είναι να χτίσει πάνω σε αυτή την εμφάνιση του Μαυροειδή.

Μπροστά η Λαμποράλ

Εύκολο δεν θα είναι το ματς στη Βιτόρια. Αν έλεγα το αντίθετο θα ήμουν… χαζός. Η Λαμποράλ μετράει δύο συνεχόμενες ήττες, μετράει ήδη δύο ήττες εντός έδρας και ξέρει ότι αν χάσει και τώρα στην έδρα της, πολύ δύσκολα θα βρεθεί στην επόμενη φάση. Ουσιαστικά θα κυνηγάει μόνο την Αρμάνι πλέον και καμία άλλη. Και με μειονέκτημα. Και θα έχει βάλει και την Τσεντεβίτα στο παιχνίδι της πρόκρισης.

Τι πρέπει να προσέξει ο Ολυμπιακός; Τον Νεμάνια Μπιέλιτσα κατά πρώτο λόγο και τον Ματσέι Λάμπε κατά δεύτερο. Επίσης, τον Νοτσιόνι και τη μαχητικότητά του. Μετά θα πρέπει να δει τους περιφερειακούς, Καμπέθας και Όλεσον, αλλά και τον Ερτέλ. Ξέχασα κάτι;

Προφανώς και όχι. Ο Σαν Εμετέριο είναι μακράν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας (statistically speaking) αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί κάποιος να τον εξαφανίσει. Στην ουσία το θεωρώ σχεδόν αδύνατο. Στο ματς του πρώτου γύρου ο Σαν Εμετέριο έκανε κακό παιχνίδι και τελείωσε το ματς με 11 πόντους, 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 7 κερδισμένα φάουλ και μόλις 1 λάθος, 15 ranking. Με αυτό θέλω να πω ότι ο άνθρωπος είναι παιχταράς. Το θέμα δεν είναι να κυνηγήσεις να τον εξαφανίσεις. Ίσως θα ξοδέψεις άδικα δυνάμεις, παίκτες και ενέργεια. Θα πρέπει να φερθείς πιο έξυπνα. Κούρασέ τον, άλλαζέ του παίκτες, ανάγκασέ τον να κυνηγάει στην άμυνα πιο πολύ απ’ όσο πρέπει. Να είσαι τόσο… κωλόφαρδος όσο η Εφές που να τον δεις να αυτοκαταστρέφεται για να κερδίσεις εκεί μέσα, δεν πρόκειται. Έγινε ήδη αυτό φέτος.

Θεωρώ το ματς κλειδί για τον όμιλο. Όχι για τον Ολυμπιακό μόνο. Για όλο τον όμιλο. Με νίκη του Ολυμπιακού, ουσιαστικά αφήνει Λαμποράλ, Τσεντεβίτα να κυνηγούν την 4η θέση, όπου θα υπάρχει η Αρμάνι και θα πρέπει να κάνει τρελό δεύτερο μισό για να ανέβει πιο πάνω. Ίδωμεν. Ήττα δεν είναι καταστροφή για την ομάδα, όμως, καλό είναι να αρχίσει ένα σερί νικών ο Ολυμπιακός. Για να νιώσει ξανά πιο σίγουρος για τον εαυτό του και να αρχίσει να δείχνει σε όλους αυτό που είπε ο Σκαριόλο ότι είδαμε την περασμένη εβδομάδα: το «γιατί είναι πρωταθλητής Ευρώπης»!

Νώντας Κρεμαστής

ΥΓ: Θα το πω κι ας με “μαλώσει” ο Γ. Σκιάς: δεν έχω λυπηθεί ποτέ περισσότερο τον Παναθηναϊκό απ’ όσο τον λυπήθηκα την Παρασκευή το βράδυ. Χειρότερο ευρωπαϊκό ματς του δεν έχω δει, όσο κι αν προσπάθησα να θυμηθώ. Παραδόθηκε αμαχητί, απλά, χωρίς καμία αντίδραση ή αντίσταση. Πάλευε απλώς και μόνο μηχανικά. Πώς είναι δυνατόν αυτή η ομάδα να παίζει Νοέμβρη μήνα χωρίς καμία ψυχολογία δεν μπορώ να το καταλάβω. Όχι ότι θα προσπαθήσω και πολύ. Αυτή είναι δουλειά του «πράσινου» blog του site. Βέβαια, τα «χαριτωμένα» που ακούς από τους κλασσικούς Έλληνες οπαδούς ότι το πρωτάθλημα έχει τελειώσει, εγώ τα ακούω βερεσέ. Τα ίδια έλεγε και πέρσι η δική μας πλευρά. Δεν λέω ότι ο ΠΑΟ θα πάρει Ευρωλίγκα, αλλά ότι τον Νοέμβριο δεν έχασε κανείς ποτέ την Α1.