Euroleague Top-16 on AoB!

Το Top-16 της Ευρωλίγκας ξεκινάει την Πέμπτη, με τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό να δοκιμάζεται στη Βιτόρια, ενώ την Παρασκευή ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τη Ζαλγκίρις Κάουνας. Οι 16 καλύτερες ομάδες της κανονικής περιόδου θα συγκρούονται για περίπου 3,5 μήνες, με φόντο και στόχο τις 8 θέσεις των προημιτελικών. Το νέο σύστημα της Ευρωλίγκας υπόσχεται πολλές συγκινήσεις, κόντρες και μάχες. Εν ολίγοις, θα χορτάσουμε ντέρμπι. Ας δούμε τους δύο ομίλους:        

Group E

Το βασικό χαρακτηριστικό του ομίλου και αυτό που θεωρώ ότι θα κρίνει τις τέσσερις ομάδες που θα πάρουν την πρόκριση για τα προημιτελικά, είναι η παρουσία της Άλμπα και της Μπαμπέργκ. Στα 24 δικά τους παιχνίδια με τις άλλες 6 του ομίλου θα κριθεί εν πολλοίς η πρόκριση για τους υπόλοιπους. Να τα χάσουν και τα 24 είναι μάλλον στατιστικά αδύνατο. Όποιος, όμως, έχει 4-0 απέναντι στις δύο αυτές, ίσως βρει ένα απρόσμενο πλεονέκτημα απέναντι σε κάποιον που θα κολλήσει στο γερμανικό εμπόδιο.

Από εκεί και πέρα, με βάση την ως τώρα εικόνα των ομάδων, η Εφές ξεκινά από την 6η θέση, αλλά με βάση τα ρόστερ και τις θεωρητικές δυνατότητες αυτά ίσως ανατραπούν. Η κατάσταση του Σχορτσανίτη και η παρουσία του ή μη στον όμιλο (ακόμα και το σε ποιους αγώνες θα μπορέσει να παίξει, αν δεν παίξει σε όλους) ίσως αποδειχτεί καθοριστική για το θέμα της πρόκρισης. Και όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για όλους, αυτούς που θα χάσουν από έναν Παναθηναϊκό με Σχορτσανίτη και αυτούς που ίσως κερδίσουν έναν Παναθηναϊκό χωρίς τον Έλληνα σέντερ (ιδίως αν οι «πράσινοι» δεν πάρουν άλλο ψηλό και ο Σχορτσανίτης δεν μπορέσει να παίζει με συνέπεια λόγω του τραυματισμού του).

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Πρώτη στον όμιλό της στην κανονική περίοδο, από τις καλύτερες επιθέσεις στην Ευρωλίγκα με 83.2 πόντους ανά αγώνα, ενώ η ταχύτητά της τη βοηθά να παίζει και άμυνα. Σίγουρα ένα από τα φαβορί για τις 4 θέσεις των προημιτελικών, αλλά δεν είναι και σίγουρο. Η «τρύπα» που έχει από κορμιά στους ψηλούς δεν έχει καλυφθεί ακόμα, είναι σημείο στο οποίο μπορεί να τη χτυπήσει ο αντίπαλος, με τον Μπέγκιτς και τον Μίροτιτς να μην κάνουν τη σεζόν που χρειάζεται για να πηγαίνει η ομάδα τρένο, ενώ Ρέγιες και Σλότερ δεν φτάνουν για να γεμίσουν τα κενά, η μπάλα δεν μπορεί να ακουμπήσει στη ρακέτα όσο θα έπρεπε

Ρούντι, Λιουλ και Κάρολ είναι τα πρώτα βιολιά στην περιφέρεια, Ροντρίγκεθ, Σουάρεθ, Ντρέιπερ, Πότσιους ολοκληρώνουν μια απίστευτη… εφτάδα, όσο αντέξει αυτή, τόσο πιο μακριά θα φτάσει η Ρεάλ. Αν, δε, ο Μίροτιτς κάνει «career season» όπως αναμέναμε στο ξεκίνημα (πολύ καλός ως τώρα αλλά όχι κάτι το εξωπραγματικό), τότε οι Μαδριλένοι είναι από τις πιο ισχυρές ομάδες της διοργάνωσης.

Το γεγονός ότι δεν έχει δίπλα του βαρύ ψηλό, δεν τον διευκολύνει πάντως και εκεί είναι το αδύνατο σημείο της Ρεάλ, που είχε 7-3 στην κανονική περίοδο. Μία από τις 3 ήττες ήταν με τον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» πολύ θα ήθελαν να επαναλάβουν το κατόρθωμά τους, νίκη και πλεονέκτημα στην ισοβαθμία με τη Ρεάλ.

Ένα άλλο ερωτηματικό είναι κατά πόσο θα μπορέσει ο Λάσο να κάνει τη διαφορά από τον πάγκο στα παιχνίδια που θα χρειαστεί. Γιατί θα υπάρξουν πολύ δύσκολα ματς, στα οποία ένα τρικ, ένα σύστημα, μια αλλαγή, κάτι που θα πρέπει να δει και να έχει τα αντανακλαστικά να αντιδράσει γρήγορα, θα κάνουν τη διαφορά. Είναι σε θέση να τα καταφέρει και να αρχίσει να συγκαταλέγεται στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ;

ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ ΚΑΟΥΝΑΣ

Τα είχα γράψει πριν αρχίσει η σεζόν, ότι δεν της λείπει τίποτα, ότι μπορεί να φτάσει ως το τέλος, ότι έχει πλήρες ρόστερ. Προφανώς, πλέον, δεν διαφωνεί κανείς. Οι Λιθουανοί με 8-2 τερμάτισαν πρώτοι στον πιο δύσκολο όμιλο της κανονικής περιόδου και αυτομάτως έγιναν φαβορί και για το Top-16. Ο Πλάθα δείχνει να έχει βρει τον τρόπο να ελέγξει την ομάδα, να την κάνει παίζει πολύ κοντά στο μάξιμουμ, το θέμα είναι πλέον πόσο θα μπορέσει να συνεχίσει η Ζαλγκίρις στον ίδιο ρυθμό. Λιθουανική ομάδα, αλλά η Ζαλγκίρις είναι θεαματική και στις δύο πλευρές του παρκέ, έχει την 4η καλύτερη επίθεση (80.4 πόντοι) και τη 2η καλύτερη άμυνα (69.3 πόντοι) στη διοργάνωση.

Ντάρντεν, Πόποβιτς, Καουκένας, Λαφαγιέτ, Τζάαμπερ, κάνουν την περιφέρειά της υπερπλήρη, σουτάροντας και με 36% στα τρίποντα, ενώ τα αδέργια Λαβρίνοβιτς, ο Γιανκούνας , ο Ντέλας και ο Φουτ συμπληρώνουν μια καλή φροντ λάιν, που μόνο καλύτερη μπορεί να γίνει με Κλιμαβίτσιους και Γιαφτόκας, ως τώρα τραυματίες.

Ο όμιλος είναι κολασμένος, αλλά αν η Ζαλγκίρις κρατήσει την έδρα της αλώβητη, είναι ομάδα που μπορεί να κάνει ζημιές εκτός έδρας και να περάσει στην επόμενη φάση.

ΟΥΝΙΚΑΧΑ ΜΑΛΑΓΑ

Λίγα λόγια, το κεφάλι χαμηλά και κανείς δεν… υπολογίζει τη Μάλαγα στα φαβορί του ομίλου. Τερμάτισε, όμως, δεύτερη στην κανονική περίοδο με 8-2, η άμυνά της είναι στους 71.5 πόντους, 4η στην Ευρωλίγκα, κι όποιος υποτιμήσει την ομάδα του Ρέπεσα, θα βρεθεί προ δυσάρεστης έκπληξης. Άλλαξε τον Τζιστ με τον Πάνκο, θεωρώ ότι ο δεύτερος την κάνει πολύ πιο απειλητική και καλή, της ταιριάζει περισσότερο.

Ο Τζιστ δεν της ταίριαζε μάλλον τόσο, τα στατιστικά του μπορεί να τα καλύψει ο Πάνκο. Κατά τα άλλα ο Καλογουέι, ο Σίμον, ο Ουίλιαμς, ο Ούρτασουν, ο Πέροβιτς, ο Βάσκες, ο Ζόρις, ο Βιδάλ, ο Λίμα, ο Ντράγκιτς, μιλάμε για 10 παίκτες που έχουν συμμετοχή 10-26 λεπτά, βάλτε και τον Πάνκο (23 έπαιζε ο Τζιστ), βάλτε και τον Χιμένεθ στα 9 ανά αγώνα. Η Μάλαγα έχει βρει ισορροπίες, αυτό είναι ξεκάθαρο, είναι η 2η ομάδα της διοργάνωσης στα ριμπάουντ, κοιτάζει με αισιοδοξία το Top-16.

Σίγουρα, οι ενστάσεις για το ρόστερ της ισχύουν, αλλά στο μπάσκετ δεν κερδίζει πάντα το πιο θεαματικό ρόστερ, αλλά οι καλύτερες ομάδες. Μέχρι τώρα ο Ρέπεσα δείχνει να έχει βρει αυτό που πρέπει για να παίζει η ομάδα του σε πολύ καλό επίπεδο, ενώ η Μάλαγα κέρδισε και μέσα στο Τελ Αβίβ, δείχνοντας ότι μπορεί και στα πιο δύσκολα γήπεδα της ηπείρου. Δεν θα τη βάλω στα πρώτα φαβορί του Top-16, αλλά δείχνει τόσο σοβαρή ομάδα ως τώρα που σαφέστατα έχει τύχη.

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ

Πέρσι για ένα… σουτ απέτυχε. Φέτος επιστρέφει με μόνο στόχο να πιει νερό φτάνοντας στην πηγή. Τελείωσε με 9-1 την κανονική περίοδο (μόνο αυτή και η Μπαρτσελόνα), έχει την 3η καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση και υπερ-ρόστερ. Αν δεν είναι στα προημιτελικά θα μιλάμε για παταγώδη αποτυχία. Με ψυχρή λογική, είναι το νο1 φαβορί στον όμιλο.

Ο Ετόρε Μεσίνα θα τον βρει το δρόμο του, η ΤΣΣΚΑ ξεκίνησε μέτρια, πολλά ματς τα κέρδισε με την σαφέστατη υπεροχή του ρόστερ της σε σχέση με τις περισσότερες ομάδες της Ευρώπης, και όχι με καλύτερο μπάσκετ, αλλά το δεύτερο μισό της σεζόν τώρα αρχίζει και οι Ρώσοι μόνο καλύτεροι μπορούν να γίνουν. Αν η ΤΣΣΚΑ κάνει δύο νίκες στα πρώτα δύο εκτός έδρας ματς της (Άλμπα, Ζαλγκίρις), τότε πολύ δύσκολα θα πέσει από την πρώτη θέση, με τη φόρα που θα έχει πάρει, θεωρώ ότι θα περάσει και από τη Μαδρίτη.

Ο Κρίστμας δείχνει να μπαίνει στη λογική της ομάδας πλέον, θα προσφέρει περισσότερα από έναν Νίκολας που δεν μπήκε ποτέ, ενώ από εκεί και πέρα, η ΤΣΣΚΑ έχει αδιανόητα πλήρες ρόστερ. Τζάκσον, Τεόντοσιτς, Ουίμς, Χριάπα, Μίτσοφ, Πονκρασόφ, Έρτσεγκ, Κρστιτς, Βορόντσεβιτς, Καούν, μάλλον μιλάμε για το καλύτερο ρόστερ στην Ευρώπη. Αν το τιθασεύσει ο Μεσίνα, οι Ρώσοι θα είναι στο Λονδίνο.

Προσθέστε και τον Παπαλουκά που επέστρεψε στο «δεύτερο σπίτι μου» και θα αναζητήσει την αγωνιστική αναγέννηση, η ΤΣΣΚΑ είναι πολύπειρη, με προπονητή κλάσης και με ρόστερ δυναμίτη. Το πρώτο φαβορί του ομίλου στα χαρτιά.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ξεκίνησε άθλια τη σεζόν, όμως, ο Παναθηναϊκός ανέβασε κατά πολύ στροφές στο τέλος της κανονικής περιόδου. Τελικά, τερμάτισε με 6-4 στην 3η θέση, είχε την καλύτερη άμυνα του ομίλου του και 6η στη διοργάνωση, είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα στα ριμπάουντ, η πιο εύστοχη ομάδα στη διοργάνωση στα δίποντα. Όλα αυτά δίνουν ελπίδες για πολύ καλή συνέχεια.

Ο Πεδουλάκης ξεκάθαρα νιώθει πιο άνετα πλέον με το υλικό που έχει στα χέρια του. Ο Μπανκς, ο Λασμ, ήταν προσθήκες πολύ υψηλού επιπέδου, ενώ ο Καπόνο μπορεί να κάνει τη διαφορά επιθετικά σε κάθε ματς και να ανεβάσει κατά πολύ τον Παναθηναϊκό από τη 19η θέση και το 32% στα τρίποντα. Ο Τζιστ είναι καλός, δεν ξέρω αν θα βοηθήσει περισσότερο από τον Πάνκο, το θεωρώ εξαιρετικά συζητήσιμο, ως σκόρερ είναι σίγουρα χειρότερος.

Αν, όμως, ο Πεδουλάκης ρίξει το βάρος στην περιφέρεια, τότε η φροντ λάιν είναι αθλητική και μπορεί να στηρίξει τους περιφερειακούς. Αν ο Σχορτσανίτης συνεχίσει να έχει προβλήματα με το πέλμα του (που είναι αρκετά πιθανό με βάση το πρόβλημα που έχει) τότε ο Παναθηναϊκός, θεωρώ ότι, θέλει κι άλλον ένα ψηλό. Ίσως ένας ψηλός που να μπορεί να παίξει με πλάτη και να προσφέρει σκορ. Αν ο Σχορτσανίτης είναι καλά (το ιατρικό ρεπορτάζ λέει ότι θα παίξει στο πρώτο ματς), τότε με την περιφέρεια που έχει ο Παναθηναϊκός πλέον, είναι από τα ισχυρότερα φαβορί του ομίλου του.

Θεωρώ ότι θα είναι αποτυχία αν μείνει εκτός προημιτελικών, πλέον όχι μόνο ως αξία στο μπασκετικό χρηματιστήριο, αλλά και ως ρόστερ. Μπανκς, Λασμ, Καπόνο, Τζιστ, στη θέση των Άρμστρονγκ, Πάνκο, στην ομάδα, κάνουν τον Παναθηναϊκό ομάδα πολύ υψηλού επιπέδου και πλήρη με Διαμαντίδη, Ούκιτς, Μπράμο, Μασιούλις, αλλά και Τσαρτσαρή. Ερωτηματικό, για μένα, η παρουσία ενός ακόμα ψηλού. Ο Σχορτσανίτης είναι απίστευτη δύναμη, με 10 πόντους σε 13 λεπτά ως τώρα και 67% στα δίποντα, μπορούσε να κάνει τη διαφορά στη διοργάνωση.

Κατά τα άλλα, Διαμαντίδης και Λασμ κάνουν τη διαφορά στην άμυνα, σε τέτοιο επίπεδο αμυντικό δίδυμο δεν έχει άλλη ομάδα στη διοργάνωση, ενώ και οι υπόλοιποι “πράσινοι” έδειξαν ότι θέλουν και μπορούν να βγάλουν ενέργεια στα μετόπισθεν για να ελέγξουν τους αντιπάλους τους. Αυτό θα παίξει ρόλο, ενώ ο τρόπος με τον οποίο ο Παναθηναϊκός θα χειριστεί τα ελεύθερα σουτ που θα έχει ίσως είναι το καθοριστικό στοιχείο για την πορεία του φέτος. Πλέον, είναι ομάδα που έχει πολλούς τρόπους για να σκοράρει, και με σουτ και με ντράιβ από την περιφέρεια, παίκτες για off the screen και παίκτες για off the dribble παιχνίδι, γεγονός που μπορεί να του λύνει τα χέρια σε πολλά ματς.

ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ

Μία από τις πιο underachieving ομάδες της κανονικής περιόδου. Αρκεί μόνο να πει κανείς ότι η Εφές έτρωγε περισσότερους πόντους απ’ ότι έβαζε στην πρώτη φάση, τερμάτισε με αρνητικό πρόσημο στον όμιλο, στο 5-5. Αν συνεχίσει έτσι, να παίζει κακό μπάσκετ, να μην έχει χημεία παρά μόνο εκλάμψεις, να είναι απολύτως προβλέψιμη με την μπάλα στον Φάρμαρ και τους άλλους να τα περιμένουν όλα από εκείνον, τότε δεν βλέπω πώς θα τερματίσει στην πρώτη τετράδα, αυτή τη στιγμή η Μάλαγα είναι καλύτερη, ο Παναθηναϊκός πιο υποσχόμενος, ενώ Ρεάλ, Ζαλγκίρις και ΤΣΣΚΑ σίγουρα πιο ψηλά. Και θέλει να βάλει τουλάχιστον δύο από κάτω της η Εφές.

Ο Μαχμούτι μοιάζει να μη νιώθει ιδιαίτερα άνετα με το ρόστερ του. Αν βγάλει κανείς τον Βούγιατσιτς, δεν βλέπω ποιος άλλος παίζει σε υψηλό επίπεδο με βάση τις δυνατότητές του (ίσως μόνο ο Ερντέν). Τα πειράματα με Μπάρατς και Μπατίστα δείχνουν ότι ο Μαχμούτι ψάχνεται πολύ, και αυτά δεν θα συγχωρούνται πλέον. Από εκεί και πέρα, όσο συνεχίζει έτσι, είναι απρόβλεπτη.

Έχει το ρόστερ για να κερδίσει κάθε αντίπαλο στον όμιλο, αλλά παίζει μπάσκετ για να χάσει από κάθε αντίπαλο. Με Φάρμαρ, Λούκας, Τουντζερί, Γκιουλέρ, Βούγιατσιτς, Σιπ, αλλά και Μπάρατς, Μπατίστα, Ερντέν, Γκονλούμ, Σαβάνοβιτς, η Εφές φέτος θα έπρεπε να άρχιζε να αντιμετωπίζει δυσκολίες στα προημιτελικά, στην πρόκριση για το Λονδίνο. Προς το παρόν, με τέτοιο μπάσκετ δεν θα φτάσει καν κοντά στο Λονδίνο. Αλλά αυτό θα είναι ακόμα μία τεράστια αποτυχία αν συμβεί. Αποκλεισμός στο Top-16 ξεκάθαρα σημαίνει αποτυχία. Το τι να περιμένουμε, όμως, ερωτηματικό. Με βάση το ρόστερ πρέπει να προχωρήσει, με βάση την ως τώρα εικόνα της… δεν θα προχωρήσει. Μπορεί να μεταμορφωθεί στη δεύτερη φάση;

ΑΛΜΠΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Η μία από τις δύο πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου. Στη θεωρία δεν έχει ουσιαστικές πιθανότητες να προκριθεί. Είναι, εξάλλου, και η μία από τις δύο ήδη επιτυχημένες ομάδες (η άλλη η Μπαμπέργκ). Ο στόχος ήταν η πρόκριση από την κανονική περίοδο, το είχα πει, επιβεβαιώθηκε. Πλέον, θα κρατήσω το «για προημιτελικά, βεβαίως, ούτε λόγος» που είχα γράψει τότε.

Απ’ την άλλη, είναι σκληρή ομάδα, δεμένη ομάδα, καλή ομάδα. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να τελειώσει το Top-16 με 0-12 απέναντι στις άλλες (πλην Μπαμπέργκ). Κάθε νίκη της θα ψαλιδίζει τα φτερά ενός άλλους μνηστήρα της πρόκρισης, αυτό ίσως κάνει καταλυτική την παρουσία της στον όμιλο. Τελείωσε με 4-6 την κανονική περίοδο, αλλά οι ήττες από Μάλαγα, Μακάμπι, Σιένα ήταν πολύ κλειστές, ενώ κέρδισε και μια φορά τη Σιένα (εκτός έδρας μάλιστα) που δείχνει ότι αν κάποιος θεωρήσει ότι θα πάει για διακοπές στο Βερολίνο, θα φύγει με κίτρινο φύλλο.

Ο Αβντάλοβιτς τραυματίστηκε, η Άλμπα έφερε τον Τζε’Κελ Φόστερ στη θέση του. Ο Ντίον Τόμπσον κάνει απίστευτη χρονιά, ενώ ο Μόρλεϊ ακολουθεί. Αν οι δυο τους κάνουν το παιχνίδι τους, τότε όποιος κι αν είναι αντίπαλος της Άλμπα θα έχει πρόβλημα. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς είναι νεαρός και σίγουρα φιλόδοξος, ξέρει ότι η πρόκριση στο Top-16 ήταν το πρώτο γαλόνι στο βιογραφικό του για φέτος. Δυο-τρεις νίκες εκεί, θα κάνουν, βάσει αντιπάλων, όλη την μπασκετική Ευρώπη να προσέξει τη δική του Άλμπα. Μην περιμένει κανείς αδιάφορους τους Γερμανούς ούτε στο 14ο ματς, ακόμη κι αν έχουν 0-13 ως τότε.

ΜΠΡΟΖΕ ΜΠΑΣΚΕΤΣ ΜΠΑΜΠΕΡΓΚ

Η άλλη «αδύναμη» του Top-16. Η άλλη ήδη επιτυχημένη. Είχα γράψει πριν την έναρξη της σεζόν ότι θα είναι αποτυχημένη αν δεν προκριθεί στο Top-16, καθώς πλέον (και με βάση τον όμιλό της) υπάρχουν απαιτήσεις. Και μετά ότι «στο Top-16 δεν θα είναι κάτι παραπάνω από φτωχός συγγενής που θα προσπαθεί να κλείσει κάποιο σπίτι».

Έτσι είναι τα πράγματα. Προκρίθηκε, πέτυχε τους στόχους της, ο Κρις Φλέμινγκ έχει και πάλι φτιάξει μια καλή ομάδα, 3-7 είχε κερδίζοντας μόνο αυτούς που… έπρεπε για να περάσει, αλλά δεν έδειξε πολύ χειρότερη από τις καλές του ομίλου, περισσότερο ότι υπό προϋποθέσεις μπορεί να τις κοντράρει για ένα ματς, ιδίως στην έδρα της. Ισχύει ό,τι και για την Άλμπα (που είναι καλύτερη, πάντως, θεωρητικά): θα προσπαθήσει να μην πάει στο 0-12 με τις άλλες 6 του ομίλου. Όποια νίκη κάνει ίσως αποδειχτεί ταφόπλακα για την ομάδα που θα χάσει, καθώς θεωρώ ότι δεν έχει τις δυνατότητες της Άλμπα ώστε να μη δει πολλά κίτρινα φύλλα.

Μεγάλη δύναμη ο Μπόστιαν Νάχμπαρ, από τους πρωταγωνιστές της διοργάνωσης ως τώρα και σίγουρα ο κύριος λόγος που η Μπαμπέργκ θα παίξει και στο Top-16. Ασχέτως της πορείας των Γερμανών, πραγματικά έχω μεγάλη περιέργεια για το αν μπορεί ο 33χρονος Νάχμπαρ να διατηρηθεί στα ίδια στάνταρ, έχοντας μπροστά του 14 αγώνες με την ομάδα του να είναι η θεωρητικά χειρότερη και στους 14.

GROUP F

Ο παράδεισος του κάθε τζογαδόρου. Οκτώ ομάδες, 12,5% πιθανότητες πρόκρισης; Στα χαρτιά υπάρχουν τρία φαβορί, ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα και η Μακάμπι. Όμως, αν κοιτάξουμε το πρόγραμμα κάθε ομάδας, είναι πολύ, μα πάρα πολύ, εύκολο να στραβώσει η πορεία του καθενός. Εύκολο παιχνίδι δεν υπάρχει, όταν η πιο εύκολη ομάδα του ομίλου είναι η Μπεσίκτας, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι σίγουρο ροζ φύλλο δεν υπάρχει για κανέναν. Εκτός κι αν κάποιος θεωρεί ότι το 2-0 με τους Τούρκους είναι εκ των προτέρων σίγουρο.

Πολλά θα εξαρτηθούν από την κατάσταση της Λαμποράλ, από το κατά πόσο θα επιβεβαιωθεί η αγωνιστική άνοδος της Σιένα, από το αν η Χίμκι είναι έτοιμη για το επόμενο βήμα, ή το αν η Φενέρ θα παίξει με βάση το ρόστερ της. Ο Ολυμπιακός έχει όλα τα φόντα για την πρώτη δυάδα του ομίλου και το πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά, αλλά δεν θα συναντήσει εύκολη βραδιά στις 14 που έχει μπροστά του.

ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ

Οι Ισραηλινοί του Μπλατ είναι από τα ισχυρά φαβορί του Top-16. Δεν συζητάμε καν πως οτιδήποτε άλλο πλην της πρόκρισης θα είναι παταγώδης αποτυχία. Η Μακάμπι τερμάτισε 1η στον όμιλό της στην κανονική περίοδο με 8-2, είχε την 3η επίθεση στη διοργάνωση, ήταν η 3η πιο εύστοχη στα τρίποντα, 3η στις ασίστ και είναι 3η απ’ όσες συνεχίζουν σε λιγότερα λάθη.

Ένα ακόμα στατιστικό; Ακόμα δεν έχει χάσει πάνω από… 2 πόντους στη φετινή Ευρωλίγκα. Και οι δύο ως τώρα ήττες της, από Μάλαγα και Σιένα, ήταν με δύο πόντους διαφορά. Ο Μπλατ έδιωξε τον Σερμαντίνι που δεν του ταίριαζε στο σύστημα και πήρε τον 22χρονο Ντάρκο Πλάνινιτς. Και για όσους δεν ξέρουν τον Κροάτη σέντερ, φέτος ήταν ο 1ος σκόρερ της Αδριατικής λίγκας σουτάροντας με 66% εντός παιδιάς.

Με Ελιάχου, Χίκμαν, Τζέιμς, Τόμας, αλλά και Λόγκαν, Σμιθ, Οχαγιόν, Πνίνι, ο Μπλατ νιώθει ότι η ομάδα του έχει όλα τα φόντα για να προχωρήσει στη διοργάνωση. Αυτό που ίσως πρέπει να τον προβληματίσει είναι ότι, παρότι καθάριζε σχετικά εύκολα τα ματς με τις μικρομεσαίες ομάδες η Μακάμπι, έδειχνε να της λείπει ο χαρακτήρας απέναντι στις καλές του ομίλου. Και μπροστά της θα έχει μόνο καλές να αντιμετωπίσει.

Μένει να δούμε πόσο έτοιμη θα φανεί, ιδιαίτερα πνευματικά, στα δύσκολα σημεία των αγώνων. Γιατί θα έχει πολλά ντέρμπι και θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα, αν θέλει να προχωρήσει.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Να πει κανείς ότι ήταν η καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου; Με 9-1, με την καλύτερη άμυνα (μόλις 63.6 πόντους έβαζε κάθε αντίπαλος) με τη μεγαλύτερη διαφορά πόντων, όντας η 2η πιο εύστοχη στα δίποντα, η 3η στα κλεψίματα, η 2η στις τάπες, οι αριθμοί ίσως αυτό δείχνουν. Όμως, όποιος έχει δει τα παιχνίδια της φετινής Μπαρτσελόνα, αρνείται να το παραδεχτεί.

Κάτι λείπει, κάτι δεν μοιάζει καλό. Δεν φαίνεται να παίζει τόσο καλό μπάσκετ όσο θα έπρεπε, μοιάζει πιο πολύ να καταστρέφει κάθε αντίπαλο, παρά να αναδεικνύει τις δικές της χάρες. Σίγουρα είναι κι αυτός ένας τρόπος, το έκανε και με την ΤΣΣΚΑ και τη διέλυσε μέσα στη Ρωσία. Όμως, όταν και η ΤΣΣΚΑ έπαιξε αντίστοιχα, την κέρδισε μέσα στην Ισπανία.

Προφανώς και δεν μπορώ να θέσω θέμα πρόκρισης, αν αποκλειστεί, πρέπει να το διαλύσουν το μαγαζί, στόχος της είναι η κούπα και φέτος. Όμως, δεν ξέρω αν με πείθει ότι θα πάει τρένο και στο Top-16. Θα ήθελα να τη δω πώς θα τα καταφέρει σε έναν τόσο δυνατό όμιλο και με τι ρεκόρ θα προκριθεί.

Στα καλά νέα γι’ αυτή; Ο Ναβάρο έχει αρχίσει να βρίσκει τον εαυτό του, ο Τόμιτς ήταν απίστευτη νίκη στις μετεγγραφές του καλοκαιριού, ο Μάικλ είναι σταθερή αξία, ο Χουέρτας μπορεί να αλλάξει κάθε ματς (και είναι από τους 2 παίκτες που συνεχίζουν στη διοργάνωση και έχουν 55%-40%-90% σε δίποντα, τρίποντα, βολές), ο Λόρμπεκ είναι σταθερή αξία, ο Ινγκλς βοηθάει πολύ, ενώ Ουάλας, Σάδα, Ραμπασέδα κάνουν τη βρώμικη δουλειά.

Στα κακά νέα; Ο Μάικλ δεν πετυχαίνει ούτε μπανιέρα από το τρίποντο (15%), ο Γιασικεβίτσιους δεν προσφέρει ακόμα τίποτα, το σκοράρισμα δεν έρχεται τόσο εύκολα όσο άλλες χρονιές, ο Τζαγουάι μάλλον χάνει τα δύο πρώτα ματς του Top-16, κάτι λείπει στο σκοράρισμα, κάτι λείπει στο πάθος, τη δημιουργία και την ταχύτητα σε σχέση με περασμένες σεζόν.

ΧΙΜΚΙ

Πολύ σταθερή στην κανονική περίοδο, τελείωσε με 6-4, είναι 2η στη διοργάνωση σε ασίστ (17.7 ανά αγώνα) και 2η σε assist/turnover ratio. Απ’ την άλλη; Τερμάτισε με αρνητικό πρόσημο στη διαφορά πόντων, έκανε ήττες από Καντού και Ολίμπια.

Δεν ξεκινά ως φαβορί τον όμιλο, μάλλον ως ισχυρό αουτσάιντερ. Πρέπει να ελέγξει το ρυθμό του αγώνα για να κερδίσει, ενώ έχει δύο διψήφιες ήττες από Ρεάλ και Φενέρ, που ίσως δείχνουν κάτι για τη σταθερότητά της ενόψει ενός τόσο δύσκολου ομίλου.

Ο Πλάνινιτς την οδηγεί ως τώρα εκ τους ασφαλούς, κάνοντας ίσως την καλύτερη σεζόν της καριέρας του (αυτό θα κριθεί στο τέλος της χρονιάς, αλλά είναι σε τέτοιο επίπεδο ως τώρα ο Κροάτης). Ώριμος, μετρημένος, με 66% στα δίποντα και πάνω από 5 ασίστ ανά αγώνα (και αχίλλειο πτέρνα τα τρίποντα, βεβαίως), ο Πλάνινιτς είναι ο ηγέτης της. Φριντζόν, Λόντσαρ, Ντέιβις και Όγκουστιν είναι δίπλα του, με τους Ρίβερς, Μόνια, Κοπόνεν να συνεπικουρούν.

Δύσκολο καρύδι για τον οποιονδήποτε, ιδίως μέσα στη Ρωσία, ενώ είναι ομάδα που θα παλέψει όλα της τα ματς, ιδίως εκείνα που θα νιώσει ως το 30ο λεπτό ότι μπορεί να τα πάρει. Δεν είναι φαβορί, το πιο πιθανό είναι να μείνει εκτός συνέχειας, αλλά το χέρι του στη φωτιά δεν θα το έβαζε κανείς.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Ο πρωταθλητής Ευρώπης μπαίνει στο Top-16 με τους καλύτερους οιωνούς. Με ρόστερ υπερπλήρες και παντοδύναμο, με την ψυχολογία στα ύψη, με 7 συνεχόμενες νίκες, με τρομερό μπάσκετ εδώ και 2 μήνες, ο Ολυμπιακός είναι αυτή τη στιγμή η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Μόνος στόχος το Λονδίνο, ή, όπως είπε ο Μπαρτζώκας, «δεν λέω ότι θα ξαναπάρουμε το ευρωπαϊκό, αλλά με το μπάσκετ που παίζουμε μου αρέσουν οι πιθανότητές μας». Και το είπε πριν βγει ο Νοέμβρης, έτσι;

Το Top-16 θα είναι μια πολύ σκληρή δοκιμασία για τον Ολυμπιακό. Θεωρώ ότι το πρόγραμμά του είναι μάλλον… άθλιο, τα πρώτα 7 παιχνίδια του θα ήθελε πολύ να τα έχει… δεύτερα 7, αλλά απ’ την άλλη, αν βγάλει τα πρώτα 7 ματς με 5 και πάνω νίκες, τότε θα μιλάει για πρωτιά ξεκάθαρα. Η δοκιμασία στη Βιτόρια είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να ανέβει ακόμα περισσότερο η ψυχολογία του, αλλά αν θεωρήσει ότι το +17 της κανονικής περιόδου θα επαναληφθεί, ίσως βρεθεί προ δυσάρεστης έκπληξης.

Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης, είναι η ομάδα που όλοι θέλουν να κερδίσουν φέτος. Και λογικά. Μια νίκη επί του τροπαιούχου είναι παράσημο για τον καθένα. Μια νίκη επί του τροπαιούχου που θα διακόψει και το νικηφόρο σερί του, ακόμα μεγαλύτερο παράσημο.

Ο Ολυμπιακός έχει στο ρόστερ του τον καλύτερο, αυτή τη στιγμή, παίκτη στην Ευρώπη. Ο Βασίλης Σπανούλης εδώ και περίπου 1 χρόνο κάνει απίστευτα πράγματα κάθε φορά που βρίσκεται στο παρκέ. Έχει δέσει απίστευτα στο σύστημα του Ολυμπιακού, οι συμπαίκτες του μοιάζουν το τέλειο σύστημα υποστήριξης και ο Ολυμπιακός δείχνει να μη φοβάται τίποτα. Παρότι δεν είναι 1ος σε κάποια στατιστική κατηγορία, είναι πολύ καλός σε όλα. Αυτό είναι το δυνατό του σημείο, είναι μια από τις ελάχιστες ομάδες στην Ευρώπη που νιώθει εξίσου άνετα σε χαμηλό και υψηλό ρυθμό, σε χαμηλό και υψηλό σκορ. Και αυτό καθιστά πάρα πολύ δύσκολο το να χάσει.

Ο Χάινς κάνει απίστευτη χρονιά, ο Παπανικολάου σουτάρει με… 60% στα τρίποντα, ο Ολυμπιακός έχει παίκτες που μοιάζουν να έχουν καταλάβει ότι μέσα από την ομαδική δουλειά και όντας στρατιώτες, μπορούν να γίνουν όλοι… χαρούμενοι και μάγκες στο τέλος ενός ματς. Η προσθήκη του Πάουελ μοιάζει λίρα εκατό, μεταμόρφωσε αγωνιστικά την ομάδα, ο Σερμαντίνι θεωρώ ότι θα ανεβάσει άλλο ένα επίπεδο τον Ολυμπιακό. Ο Γεωργιανός έχει όλα αυτά που ψάχνει ο Μπαρτζώκας, είναι αμυντικό φόβητρο, πολύ καλός στο ριμπάουντ, καλό παιδί, δεν απαιτεί την μπάλα στην επίθεση, είναι εργάτης, είναι πολύ εύστοχος στις βολές και έχει καλά τελειώματα.

Οι οιωνοί για τον Ολυμπιακό είναι οι καλύτεροι δυνατοί, η ομάδα μοιάζει να έχει δέσει όσο δεν πάει, ο Μπαρτζώκας δείχνει να μπορεί να τη διαχειριστεί, αυτή τη στιγμή είναι το ισχυρότερο φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης, το πρώτο φαβορί. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι η ομάδα πρέπει να έχει τρομερή ψυχική ηρεμία σε περίπτωση ενός κακού αποτελέσματος, ότι υπάρχουν απαιτήσεις, ότι κανείς δεν διανοείται να μείνει εκτός προημιτελικών ο Ολυμπιακός, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για την ψυχολογία της ομάδας στο γήπεδο (και από την καλή και από την ανάποδη).

ΜΟΝΤΕΠΑΣΚΙ ΣΙΕΝΑ

Όπως ξεκίνησε τη σεζόν πολλοί έσπευσαν να τη διαγράψουν από τα πρώτα τρία ματς. Ο Λούκα Μπιάνκι, όμως, κέρδισε ήδη το πρώτο στοίχημα. Έφτιαξε μια ομάδα nice-to-watch, που αποδείχτηκε ότι, απλώς, ήθελε χρόνο για να βρει τα πατήματά της. Το αρχικό 0-3 ακολούθησαν 5 συνεχόμενες νίκες, ανάμεσά τους και εναντίον της Μακάμπι και της Μάλαγα.

Τελικά, η Σιένα τελείωσε στο 5-5, έχει μακράν την καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα (87.9 πόντοι ανά αγώνα), μοιράζει τις περισσότερες ασίστ, κάνει τα λιγότερα λάθη από κάθε άλλη ομάδα (και αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο παράσημο δεδομένης της επιθετικής παραγωγικότητάς της και του ρυθμού που δίνει στους αγώνες της), προφανώς έχει το καλύτερο assist/turnover ratio (το τρομερό 154%), αλλά έχει και τη χειρότερη άμυνα από όσες ομάδες συνεχίζουν.

Ο Μπόμπι Μπράουν ήταν το ερωτηματικό στην αρχή της σεζόν, κάνει career season, είναι σίγουρα από τους 5 καλύτερους ως τώρα στη διοργάνωση, ενώ η ομάδα δείχνει ολοένα και πιο άνετη με το στιλ μπάσκετ που θέλει ο Μπιάνκι. Η αγωνιστική μεταμόρφωση είναι ξεκάθαρη, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχουν και ερωτηματικά.

Όπως το γεγονός ότι θα βρει απέναντί της κάποιες από τις πιο σκληρές άμυνες της Ευρώπης. Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα, Χίμκι, Φενέρ, αλλά και Μακάμπι, παίζουν πολύ καλή άμυνα, ενώ ιδίως οι 3 από τους 5 δεν έχουν πρόβλημα και στα μεγάλα σκορ. Θα μπορέσει η φετινή Σιένα να σταθεί απέναντι σε τέτοιες ομάδες; Το ρόστερ της είναι σχετικά μέτριο σε σχέση με αυτές, αλλά ο Μπιάνκι (πέραν του Μπράουν) μοιράζει απίστευτα το χρόνο. Είχε 9 παίκτες με 6 τουλάχιστον αγώνα και από 11 ως 23 λεπτά ανά αγώνα στην κανονική περίοδο (και τον Μος στα 30).

Θεωρώ ότι ξεκινά πίσω από Ολυμπιακό, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, αλλά πολύ κοντά στις υπόλοιπες. Θα έχει ενδιαφέρον να τη δούμε στο Top-16, σε μια χρονιά που δεν ξεκίνησε με τις ίδιες απαιτήσεις, περισσότερο ως μεταβατική. Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να προκριθεί, θα το παλέψει όσο μπορεί.

ΜΠΕΣΙΚΤΑΣ

Μάλλον η χειρότερη ομάδα του ομίλου, τουλάχιστον έτσι είναι στα χαρτιά. Απ’ τη μία έχασε και τα 4 ματς απέναντι σε Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ στην κανονική περίοδο, όλα με διψήφιες διαφορές. Μπροστά της έχει τουλάχιστον άλλα 6 παιχνίδια εξίσου δύσκολα. Απ’ την άλλη, τους… από κάτω συνήθως τους καθάριζε εύκολα. Άρα, η λογική λέει ότι είναι λίγο πιο κάτω από το ανώτερο επίπεδο, αλλά πιο πάνω από ότι παλιότερα. Είναι 2η χειρότερη απ’ όσες συνεχίζουν στις ασίστ, αλλά δεν θα είναι εύκολη λεία.

Ο Τζέρελς και ο Μάρκοτα είναι οι καλύτεροι ως τώρα, ενώ ο Γιούιν έχει παίξει ένα ματς και έδειξε αμέσως ότι θα είναι ο ηγέτης της ομάδας. Θεωρώ ότι θα είναι μεγάλη έκπληξη αν προκριθεί, αλλά δεν γίνεται να πάει στο… 0-14 προφανώς. Θα σταθεί καλά, θα παλέψει πολλά ματς της και θα κάνει αρκετές ζημιές. Είναι σχετικά άπειρη ομάδα και αυτό ίσως μετρήσει στα δύσκολα του Top-16. Όποιος της πάρει το 2-0, θα έχει πλεονέκτημα πρόκρισης.


ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ

Είναι ξεκάθαρα ο x-factor του ομίλου, μην πω ολόκληρου του Top-16. Στη κανονική περίοδο μάλλον ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση (ίσως η δεύτερη μεγαλύτερη μετά την Αρμάνι που και πάλι αποκλείστηκε). Οι Τούρκοι ήταν επιεικώς… απαράδεκτοι στην κανονική περίοδο, ο Πιανιτζάνι μοιάζει έξω από τα νερά του, το σύστημα δεν ταιριάζει σε όλους τους παίκτες, ενώ ήδη έχουν αρχίσει οι σπασμωδικές κινήσεις (το όλο θέμα με τον Μπατίστ μόνο ως τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί).

Η Φενέρ ήταν ασταθής, κατάφερε να χάσει σχεδόν από κάθε αντίπαλο (μόνο την Ολίμπια είχε στο 2-0), δυσκολευόταν πάρα πολύ στο σκοράρισμα και μάλλον μοιάζει σα να θέλει ισχυρό αγωνιστικό σοκ. Τώρα, αν η απόκτηση του Τρίπκοβιτς είναι κάτι τέτοιο μένει να το δούμε. Τι παραπάνω μπορεί αυτός να προσφέρει σε μια περιφέρεια που έχει ήδη Μπογκντάνοβιτς-Ονάν είναι συζητήσιμο. Αλλά όταν ο Μπογκντάνοβιτς σουτάρει με 30% στα τρίποντα, τι να λέμε…

Πάντως, με τους τρεις αυτούς, τον ΜακΚάλεμπ, τον Σάτο, τον Ερμίς και το πολυεργαλείο που λέγεται Πρέλντζιτς (και κάνει και πολύ καλή σεζόν), συν τους Άντερσεν, Μπατίστ, Πεκέρ, Σαβάς, Καραμάν στη ρακέτα, η Φενέρ έχει σχεδόν πλήρες ρόστερ και στόχο το φάιναλ φορ. Θεωρητικά, αποκλεισμός στο Top-16 είναι αποτυχία, στην πράξη, ξεκινά ως αουτσάιντερ με βάση την εικόνα που έδειχνε στην κανονική περίοδο. Όμως, πριν το τζάμπολ ποιου αγώνα θα θεωρηθεί ότι έχει χάσει εκ των προτέρων; Η παρουσία του Πιανιτζάνι στον πάγκο, αλλά και ενός τόσο καλού και έμπειρου ρόστερ στο παρκέ, θα την κρατήσει και στα 14 παιχνίδια στα χείλη μας ως ομάδα πρόκρισης, ή ως ομάδα που μπορεί να χαλάσει την πρόκριση άλλου (αν η ίδια αποτύχει).

Κοιτώντας το ρόστερ της θεωρώ ότι θέλει άλλον ένα ψηλό, ίσως και έναν περιφερειακό. Ο Μπατίστ δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει να παίξει το μπάσκετ που έπαιζε, από πέρσι έδειχνε ξεκάθαρα σημάδια πτώσης (το είχαμε γράψει πριν τα μισά της περσινής σεζόν), αλλά και με το όλο θέμα που δημιουργήθηκε, δεν ξέρω κατά πόσο θα νιώθει άνετα στην ομάδα. Βέβαια, είναι πολύ έμπειρος παίκτης, η λογική λέει ότι αν δεν έχει εξαντληθεί πια το κορμί του, βάσει της ηλικίας τους, από Γενάρη θα αρχίσει να ανεβαίνει σε απόδοση. Ο Πιανιτζάνι, πάντως, ξέρει ότι για να πάει η ομάδα του καλύτερα, θα πρέπει να βρει αγωνιστικό προφίλ, θα πρέπει να μπουν τα τρίποντα του Μπογκντάνοβιτς, να αρχίσει να παίζει μπάσκετ ο Άντερσεν, να ανέβει ο Μπατίστ, να νιώσει πιο άνετα με τους συμπαίκτες του ο ΜακΚάλεμπ.

Η χειρότερη ομάδα, απ’ όσες συνεχίζουν, στις ασίστ, η χειρότερη στα ριμπάουντ, αλλά και η 2η καλύτερη στα λάθη (πίσω από τη Σιένα).

Σίγουρα αποτυχία αν αποκλειστούν οι Τούρκοι, αλλά με βάση τα ως τώρα θα είναι απρόσμενη επιτυχία η πρόκρισή τους. Καλύτερο ρόστερ από Χίμκι, Μπεσίκτας, Σιένα, χειρότερο μπάσκετ ως τώρα. Το ερωτηματικό και ίσως και ο καταλύτης του ομίλου. Ιδίως αν είναι τόσο ασταθής όσο στην κανονική περίοδο.

ΚΑΧΑ ΛΑΜΠΟΡΑΛ

Κάποια στιγμή, εκεί μετά το 7ο παιχνίδι, έμοιαζε να έχει βρει πάτο. Εναντίον της Ζαλγκίρις έφτασε τις 4 συνεχόμενες ήττες και τις 6 σε 7 ματς, έβαλε 45 πόντους, έχασε με 37 πόντους διαφορά. Ο Ιβάνοβιτς απολύθηκε, ο Γιαν Τάμπακ ήρθε και μια χαμένη υπόθεση, αυτή της πρόκρισης, αίφνης έγινε το όμορφο παραμύθι ανατροπής της Λαμποράλ. Με 3 νίκες στα 3 τελευταία ματς η Λαμποράλ πήγε στο 4-6 και πήρε την πρόκριση για το Top-16.

Για ποια ομάδα να μιλήσουμε τώρα; Για εκείνη των πρώτων 7 αγώνων, ή για εκείνη των 3 τελευταίων; Για κάποια στη μέση των δύο; Ο Τάμπακ έσπευσε να υπογράψει τον Κουκ με το τέλος της κανονικής περιόδου, θεωρώ ότι όποιος κάνει το λάθος να σκεφτεί τη Λαμποράλ των πρώτων 7 αγώνων, θα το πληρώσει ακριβά.

Δεν λύθηκαν αίφνης όλα τα προβλήματα των Ισπανών. Όμως, η Κάχα Λαμποράλ των τριών τελευταίων αγώνων μοιάζει με ομάδα που μπορεί να βρει λύσεις, που μπορεί να παίξει το μπάσκετ που θέλει, να επιβάλει το ρυθμό της, να πάρει το ροζ φύλλο. Και όλα αυτά τη στιγμή που ο Σαν Εμετέριο ακόμα δεν έχει «βρεθεί» με τον Τάμπακ, είχε 4.0 πόντους και 3.5 ριμπάουντ με 0.5 ασίστ μέσο όρο στα δύο τελευταία ματς.

Το ρόστερ της παραμένει πολύ καλό. Νεμάνια Μπιέλιτσα, Καμπέθας, Κοζέρ, Ερτές, Λάμπε, Νοτσιόνι, Όλεσον, Πλάις, Σαν Εμετέριο, αλλά και Μίλκο Μπιέλιτσα και Κουκ πλέον. Η Κάχα Λαμποράλ δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος για κανέναν. Με βάση την εικόνα των τελευταίων εβδομάδων, είναι μεγάλη… ατυχία για τους υπόλοιπους που από την 4η θέση ομίλου μπήκε αυτή η Λαμποράλ στο Top-16.

Ξεκινά σίγουρα κάτω από Ολυμπιακό, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, αλλά δεν μπορώ να τη βάλω πιο κάτω από τις άλλες με βάση την εικόνα του τελευταίο μήνα. Μάλιστα, αν στα πρώτα 5 ματς της έχει περισσότερες από 2 νίκες τότε θα ονειρεύεται από νωρίς πρόκριση…

Στα αρνητικά; Ο Τάμπακ δεν έχει ψηθεί σε τέτοιο επίπεδο, δεν έχει δοκιμαστεί σε τόσο δύσκολα ματς. Και, ας μην ξεχνάμε, ότι το ίδιο ρόστερ πριν από ένα μήνα έμοιαζε ασύνδετο, χωρίς διάθεση και πάθος και δεν μπορούσε να κερδίσει με τίποτα. Αν στραβώσουν οι πρώτοι 2-3 αγώνες πώς θα αντιδράσει;

Νίκος Κουσούλης