Κυρίαρχοι παντού

 Δημοσιεύτηκε στις 22 Αυγούστου 2008

Βγήκε το ζευγάρι του τελικού σήμερα και όσοι παρακολούθησαν προσεκτικά τα παιχνίδια είδαν, μεν, δύο πολύ καλές ομάδες να κερδίζουν και να προκρίνονται αλλά και δύο κακές διαιτησίες, δε, να προκαλούν με τα σφυρίγματά τους. Προκρίθηκαν οι δύο ομάδες που κυριαρχούν εντός και εκτός παρκέ.

Η Ισπανία, που βρέθηκε να παίζει χωρίς τον καλύτερο γκαρντ της, τον Καλντερόν, στηρίχθηκε για ακόμη μια φορά στον οίστρο του Γκασόλ (είπαμε, ένας είναι) αλλά και στο σκοράρισμα του Ρούντι, ο οποίος βέβαια συχνά το παρακάνει παίζοντας ατομιστικά. Ο Ρούμπιο, δεν μπορεί να βοηθήσει επιθετικά, αλλά κυνηγάει με μανία στην άμυνα, ενώ καλή εμφάνιση έκανε και ο Χιμένεθ. Ο Παού έχει οδηγήσει την Ισπανία μέχρι εδώ, βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι αυτός που αναμένεται να τους δώσει κατευθύνσεις και ενόψει του τελικού. Οι Λιθουανοί ευτύχησαν να έχουν σε καλή μέρα τον Γιασάιτις, τον Γιαφτόκας και τον Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς και καθοδηγούμενοι από τον, ως συνήθως πολύ καλό στο τουρνουά, Γιασικεβίτσιους έφεραν το παιχνίδι στα μέτρα τους, έστω και αν ο παίκτης-κλειδί για αυτούς, Σισκάουσκας, δε βρέθηκε σε καλή μέρα. Γιατί το έχασαν;

Γιατί έχασαν τα σουτ στο φινάλε και γιατί… κάποια στιγμή ξέμειναν από επιλογές, δεδομένου ότι 6 από τους καλύτερους παίκτες τους είχαν χρεωθεί με 4 ή 5 φάουλ! Το αποτέλεσμα ήταν ότι, ενώ οι Λιθουανοί είχαν πιο πολλούς παίκτες σε καλή ημέρα και ήταν καλύτεροι σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, εκτός από τα λάθη, οι Ισπανοί σούταραν 18 βολές περισσότερες, έφτασαν πιο εύκολα στο καλάθι, βρήκαν απέναντί τους ψηλούς φορτωμένους με φάουλ που φοβόντουσαν να παίξουν άμυνες στα ίσια, και, μοιραία, με την εμπειρία και την κλάση τους, κέρδισαν το παιχνίδι στο φινάλε.

Στον άλλο ημιτελικό, η Αργεντινή μπήκε με διάθεση… να χάσει από τα αποδυτήρια και οι αγριεμένοι Αμερικανοί έκαναν πολύ μεγάλο σερί στο ξεκίνημα που τους έδωσε το δικαίωμα να πάρουν στο πρώτο δεκάλεπτο διαφορά που άγγιζε τους 20 πόντους! Σα να μην έφτανε αυτό, τραυματίστηκε και ο Τζινόμπιλι που αποχώρησε από το γήπεδο. Και ενώ όλα έδειχναν ότι το ματς θα «έγερνε» πολύ μονόπλευρα, οι Αργεντίνοι βρήκαν το σθένος και την ικανότητα να το γυρίσουν, φέρνοντας τη διαφορά στους 6 πόντους λίγο πριν το ημίχρονο στηριζόμενοι στον Νοτσιόνι και, όλως παραδόξως, στους αναπληρωματικούς! Ο Χερνάντεζ έβγαλε από τα κιτάπια του μια ζώνη που δυσκόλεψε τους Αμερικανούς, οι οποίοι μπήκαν μεν πιο δυνατοί στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά και εκνευρισμένοι γιατί έβλεπαν μια κατώτερη ομάδα να μη θέλει να τα παρατήσει.

Οι Αργεντίνοι ισορρόπησαν το ματς, με ηγέτη τον αξεπέραστο Σκόλα και τον Ντελφίνο, χωρίς όμως, να πείθουν ότι θα μπορούσαν να «χτυπήσουν» τη νίκη, εξαιτίας τόσο των περιορισμένων επιλογών τους, όσο και της κακής διαιτησίας. Η διαιτησία επέτρεψε πάρα πολλά βήματα στους Αμερικανούς (ειδικά ο Πολ κάνει, σχεδόν σε κάθε φάση, δύο φορές βήματα) και σφύριξε μονόπλευρα τα φάουλ (36-16 οι βολές υπέρ των Αμερικανών!), ανεχόμενη παράλληλα τον εκνευρισμό και τις ακραίες αντιδράσεις, κυρίως του Άντονι, που, ειδικά σε μία φάση, τον είδαμε να ορμάει σε αντίπαλο του που είχε κάνει δυνατό φάουλ (σε άλλο παίκτη) και αφού τον έσπρωξε, 4 συμπαίκτες του επιχείρησαν να τον συγκρατήσουν. Αντί για τεχνική ποινή στον Άντονι δόθηκε το (σωστό) αντιαθλητικό φάουλ υπέρ των Αμερικανών, ενώ λίγο αργότερα, οι διαιτητές δεν ανέχθηκαν ανάλογο ξέσπασμα του Νοτσιόνι σε διαμαρτυρία του για (λανθασμένο) επιθετικό φάουλ του Ομπέρτο και τον χρέωσαν με τεχνική ποινή: διαφορετικά μέτρα και σταθμά στα σφυρίγματα και 4o φάουλ και για Ομπέρτο και για Νοτσιόνι! Το πιθανότερο είναι ότι η Αμερική θα το «καθάριζε» το ματς και χωρίς τη διαιτησία, και αυτό είναι που εκνευρίζει το μέσο φίλαθλο: η ασυλία ορισμένων ομάδων.

Επιπλέον, οι Αμερικανοί είχαν μεγάλο πλουραλισμό στην επίθεση, είδαν 7 παίκτες τους να βάζουν διψήφιο αριθμό πόντων, καλά ποσοστά στα δίποντα (εκτός από τον Άντονι που, πάντως, έβαλε όλες τις βολές του) και αντοχή στο να κυνηγήσουν τους αντιπάλους τους με μια επιθετική άμυνα, έστω και στα όρια του νόμιμου.

Την Κυριακή στον τελικό θα αναμετρηθούν οι δύο ομάδες με τα πιο πλήρη ρόστερ, με δύο ικανούς προπονητές και πολλά αστέρια, αλλά και οι δύο ομάδες που σαφώς κυριαρχούν στα παρασκήνια του παγκοσμίου μπάσκετ. Ένα σημαντικό παιχνίδι από κάθε άποψη.