Κρίθηκε η πρωτιά, χαμός για την παραμονή!

Η 15η αγωνιστική της Α1 ουσιαστικά έκρινε την πρωτιά της κανονικής περιόδου, αφού ο Ολυμπιακός κέρδισε στο ΣΕΦ με 72-67 τον Παναθηναϊκό, διπλασιάζοντας τις νίκες απέναντι στον αντίπαλό του, για να είναι 2 νίκες πιο ψηλά και να έχει και το πλεονέκτημα της ισοβαθμίας. Επειδή, ρεαλιστικά, στη φετινή Α1, το να κάνει ο Ολυμπιακός 3 ήττες στα ματς που απομένουν είναι πρακτικά αδύνατο, μπορούμε να πούμε από τώρα ότι όποιος θέλει να πάρει τον τίτλο φέτος, θα πρέπει να περάσει από το ΣΕΦ. Κατά τα άλλα, η κατάσταση μετά την οκτάδα μοιάζει να είναι «κολασμένη» με τον 9ο να απέχει μόλις 1 νίκη από τη 13η θέση, που οδηγεί στην Α2!

Το ντέρμπι στο ΣΕΦ κρίθηκε υπέρ του Ολυμπιακού, ο οποίος από τη στιγμή ουσιαστικά που πήρε το προβάδισμα δεν απειλήθηκε και έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι. Κοιτώντας το ματς θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ποιότητά του δεν εντυπωσίασε κανέναν, μάλλον ψιλοβαρετό ήταν και με τις δύο ομάδες να παίζουν μέτρια. Το αν αλληλοκαταστράφηκαν, αν κράτησαν «κρυφά χαρτιά» για τη μάχη του τελικού ή αν απλώς περνάνε και οι δύο ένα τόσο μέτριο διάστημα, σηκώνει συζήτηση. Το θέμα είναι ότι αν βγάλεις οπαδικά συναισθήματα στην άκρη, μπασκετικά κανέναν δεν «γέμισε» το ματς αυτό, κάτι του έλειπε, σε πάθος, ένταση, ποιότητα, εξέλιξη, γενικώς, τα υλίκα υπήρχαν, το φαγητό δεν νοστίμισε όμως.

Αν δούμε το ματς χωρίς τον επερχόμενο τελικό Κυπέλλου, αυτόνομα, θεωρώ ότι ίσως καταλήξουμε σε άλλο συμπέρασμα. Αλλιώς, ας πούμε, θα διαβάζαμε τα 11 λεπτά συμμετοχής του Ξανθόπουλου χωρίς τον τελικό και αλλιώς με τον τελικό σε 6 μέρες. Η συγκεκριμένη συμμετοχή ουσιαστικά έγινε για να μπλοκάρει τον Σπανούλη. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πέτυχε, αλλά θεωρώ ότι στην ουσία πιο πολύ μπέρδεψε τον Παναθηναϊκό επιθετικά, παρά ενόχλησε τον Ολυμπιακό. Το αν ήταν πείραμα ενόψει τελικού ή όχι, μόνο ο Πεδουλάκης μπορεί να το πει, αλλά ο Ξανθόπουλος δεν παίζει τόσο πολύ σε δύσκολα ματς και όσο να ‘ναι ήταν μια παρουσία στην πεντάδα που δεν είχαν συνηθίσει οι υπόλοιποι 4 να βλέπουν δίπλα τους και να συνεργάζονται σε τέτοια ματς.

Κατά τα άλλα, ο Σχορτσανίτης έπαιξε 15 λεπτά, αλλά τα έχουμε πει εδώ και αρκετό καιρό ότι το ιατρικό επιτελείο του Παναθηναϊκού έχει βάλει «κόφτη» στον Πεδουλάκη όσον αφορά στη συμμετοχή του Έλληνα σέντερ, κακώς αναμοχλεύεται το ίδιο θέμα σε κάθε συνέντευξη τύπου μετά από κάθε ματς που χάνει ο Παναθηναϊκός. Η φυσική κατάσταση του Σχορτσανίτη δεν επιτρέπει κάτι παραπάνω χωρίς σοβαρό κίνδυνο τραυματισμού.

Από εκεί και πέρα, ο Παναθηναϊκός και πάλι ήταν… μονόπατος και προβλέψιμος, πέραν του Διαμαντίδη, άντε και του Λασμ, λίγα πράγματα. Ο Διαμαντίδης έκανε πολύ καλό ματς, αλλά με το χέρι στην καρδιά, αν ο προπονητής, ο κόσμος, η ομάδα, ή οποιοσδήποτε άλλος χρειάζεται, δεν πιστέψουν τους υπόλοιπους στην περιφέρεια, δεν πρόκειται να προχωρήσει πολύ το «τριφύλλι». Δεν φτάνει μόνος του ο Διαμαντίδης και προφανώς δεν θα ήταν δυνατόν να φτάνει. Καπόνο, Ούκιτς, Μπανκς θα πρέπει να βρουν ρόλους και όχι απλώς να περιφέρονται σε στιλ παιχνιδιού που δεν τους βολεύουν και δεν τους ταιριάζουν (ιδίως στον Ούκιτς που απλώς αχρηστεύεται).

Η μεγαλύτερη νίκη του Ολυμπιακού στο ματς ήταν η παντελής εξουδετέρωση του Μασιούλις και του Μπράμου. Ο Παναθηναϊκός έχει μάθει εδώ και αρκετό καιρό να στρέφεται σε αυτούς μετά τις δύο αιχμές του (Διαμαντίδη-Λασμ). Οι δυο τους έπαιξαν περίπου 40 λεπτά συνολικά, είχαν μαζί 4 πόντους με 1/8 σουτ, 2 λάθη και συνολικό ranking -2.

Απ’ την άλλη, Περπέρογλου και Παπανικολάου ήταν πολύ καλύτεροι. Έπαιξαν και αυτοί περίπου 40 λεπτά συνολικά, είχαν όμως 19 πόντους μαζί, με 6/9 σουτ, 2 λάθη, αλλά και 22 ranking συνολικά. Αμείλικτη η σύγκριση.

Ο Σπανούλης έκανε μέτριο παιχνίδι, τα 2/11 σουτ, οι 6/10 βολές και τα 6 λάθη δείχνουν ότι κουράστηκε πολύ από το μαρκάρισμα του Παναθηναϊκού, αλλά είχε 7 ασίστ, είχε 7 κερδισμένα φάουλ, ενώ ο Ολυμπιακός τελικά δεν έπεσε στην παγίδα να τα περιμένει όλα από αυτόν, κυκλοφόρησε την μπάλα και βρήκε αυτά που ήθελε από όποιος ήθελε. Πολύ καλός ο Πρίντεζης, θα μπορούσα να πω ο καλύτερος του αγώνα (αφού η ομάδα του νίκησε), πολύ καλός και ο Λο, βοήθησε ο Χάινς με πολλές μάχες. Δεν βγήκε το ματς στον Σερμαντίνι, που, πάντως, ίσως να έπρεπε να έχει προσεγγιστεί διαφορετικά από τον Μπαρτζώκα στο ματς.

Κοιτώντας τη στατιστική του αγώνα, ο Ολυμπιακός σούταρε άσχημα στις βολές (17/27 με 63%, έναντι 14/19 και 74% του Παναθηναϊκού), οι δυο ομάδες τα πήγαν εξίσου καλά στα δίποντα, οι φιλοξενούμενοι ήταν λίγο χειρότεροι (33% έναντι 22%) στα τρίποντα. Τα ριμπάουντ τα έλεγξε ο Ολυμπιακός (35-28), οι ασίστ ήταν 16-12, ενώ αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να πει ότι υπήρχε ένας τομέας που κέρδισε με διαφορά, είναι τα κλεψίματα, 3-10 (βέβαια, τα λάθη ήταν 16-14, που δείχνουν ότι ο Παναθηναϊκός έκανε πολλά αβίαστα λάθη στο ματς).

Ο Ολυμπιακός ουσιαστικά πήρε τον έλεγχο του ματς στο 24-28, προσπέρασε με σερί 6-0, ο Παναθηναϊκός πήρε ένα τελευταίο προβάδισμα στο 31-32, αλλά δείγμα του πόσο δυσκολευόταν στον αγώνα είναι το γεγονός ότι στα τελευταία 23 λεπτά του ματς δεν ξαναπέρασε μπροστά. Το 72-67 ίσως είναι και ψευδής εικόνα με βάση την εξέλιξη του αγώνα, περίπου στους 10 πόντους ήταν η διαφορά σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, δεν είναι ότι το ματς κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Σίγουρα ο Πεδουλάκης θα πρέπει να το κοιτάξει αυτό. Κάποιες φορές το πόσο απείχες από τη νίκη δεν φαίνεται μόνο από τους πόντους της διαφοράς, αλλά και από το μερίδιο που είχες στα προβαδίσματα του αγώνα, από το πόσο έβγαλες από τη βολή του τον αντίπαλό σου, από το πόσο τον δυσκόλεψες ή τον ανάγκασες να καταφύγει σε ατομικές ενέργειες και «προσευχές» για να κερδίσει. Και ο Ολυμπιακός δεν ένιωσε τίποτα από αυτά στο ματς. Έλεγξε απόλυτα το δεύτερο ημίχρονο, με τον Παναθηναϊκό να μην πλησιάζει ποτέ κάτω από τους 4 πόντους μετά το 38-35 στο ξεκίνημα της επανάληψης.

Όσον αφορά στα μετά του ντέρμπι, κοιτώντας το ματς και το πώς έπαιξαν οι δυο ομάδες δεν βλέπω πού έκρινε το ματς η διαιτησία. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε λανθασμένα στο ματς (τουλάχιστον όσον αφορά στο θέμα του να πάρει βολές, μιας και προφανώς αυτό είναι το θέμα), τα υπόλοιπα μπορούν μόνο να αποπροσανατολίσουν την ομάδα του Πεδουλάκη από τα όσα πρέπει να αλλάξει για να έχει διαφορετικό αποτέλεσμα στον τελικό Κυπέλλου σε 6 μέρες, και τίποτα άλλο. Σε γενικές γραμμές ήρεμο ήταν το ντέρμπι, χωρίς έκτροπα, αλλά, εντάξει, το δίχτυ καλά κρατεί και όποιος το βλέπει δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά δηλώσεις περί «πολιτισμού» από καμία πλευρά.

Τελικό συμπέρασμα του αγώνα; Και οι δύο μετά το ματς μιλούν για ενίσχυση, ιδίως στην περιφέρεια. Δεν ξέρω αν είναι μόνο θέμα προσώπων ή αν πρέπει να αναθεωρηθούν και συστήματα ή τρόπος παιχνιδιού, ιδίως για τον Παναθηναϊκό. Για τον Ολυμπιακό, πρώτα πρέπει να πάρει παίκτη και μετά να δει αν ταιριάζει στο ρόλο του Μάντζαρη ή αν πρέπει να παίξει αλλιώς (ο Πάργκο, ας πούμε, που ακούγεται, δεν μπορούν με τον Σπανούλη στην ίδια πεντάδα να παίξει ο ένας ή ο άλλος το ρόλο του Μάντζαρη, θα πρέπει να αναθεωρηθούν πολλά).

Στα υπόλοιπα παιχνίδια, τα αποτελέσματα ήρθαν έτσι ώστε η κατάσταση στη βαθμολογία να… ξεφύγει τελείως. Τέσσερις ομάδες βρίσκονται στο 5-10 (Κολοσσός, Ηλυσιακός, Περιστέρι, ΚΑΟΔ), με την Καβάλα να είναι στο 4-11 και κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Και ο Άρης με τον Ίκαρο που είναι στο 6-9, δεν είναι εξασφαλισμένοι, η 9η θέση από την Α2 αυτή τη στιγμή απέχει μία νίκη!

Στη 15η αγωνιστική είδαμε την Καβάλα να κερδίζει με 68-66 τον Πανελευσινιακό, να τον περνά στη βαθμολογία, αλλά να μην του παίρνει τη διαφορά. Δηλαδή, σε περίπτωση ισοβαθμίας ο Πανελευσινιακός θα έχει το πλεονέκτημα. Το παιχνίδι κρίθηκε από το τρομερό τρίποντο του Άρμπετ στα 15 δευτερόλεπτα, τρίποντο που έφερε την ομάδα του από το 65-66 στο 68-66. Στην εκπνοή ο Παπανικολάου είχε το μοναδικό άστοχο δίποντό του στο ματς και δεν κατάφερε να ισοφαρίσει τον αγώνα. Η καβάλα έλεγξε τα ριμπάουντ, άντεξε τα 3-10 κλεψίματα κυρίως λόγω των 8/17 τριπόντων της στο ματς. Μίτροβιτς και Κόλεμαν ήταν οι καλύτεροι με τον δεύτερο να έχει 15 πόντους, 14 ριμπάουντ και 8 κερδισμένα φάουλ.

Ο Κολοσσός στη Ρόδο κέρδισε με 71-63 τον Ηλυσιακό, έκλεισε τα μεταξύ τους ματς στο 2-0 και ξέρει ότι σε ισοβαθμία θα έχει τον πρώτο λόγο. Οι Ροδίτες κυριάρχησαν στα ριμπάουντ, 36-26, όμως έκαναν 20 λάθη (20-12) και δεν μπόρεσαν να καθαρίσουν το ματς πριν το τέλος του αγώνα. Ο Κολοσσός σούταρε με το τραγικό 2/17 από το τρίποντο (12% έναντι 33% με 5/15 του Ηλυσιακού), αλλά είχε 66% στα δίποντα, ελέγχοντας τις δύο ρακέτες. Ο Ντέντι και ο Χάτεν ήταν που βοήθησαν την ομάδα τους να προσπεράσει από 51-56 σε 60-56 στο 38ο λεπτό, με τον Καλαμπόκη να έχει 4 πόντους μετά για το 64-56. Αυτό το 13-0 έκρινε το ματς. Ο Ντέντι ήταν ο καλύτερος του αγώνα, ακολούθησαν Χάτεν και Καλαμπόκης. Απ’ την άλλη ο Στόγκλιν είχε 21 πόντους, αλλά με βάση αυτά που έχουμε δει ως τώρα… μάλλον περιορίστηκε.

Μεγάλη νίκη πέτυχε ο Απόλλωνας επί του ΚΑΟΔ με 88-101, σε ένα ματς που κρίθηκε στην παράταση. Μάλιστα, τα τελευταία 15 λεπτά του ματς (4η περίοδος και παράταση) ήταν απίστευτα, με επιμέρους σκορ 41-47 (12/25 η παράταση)! Ο ΚΑΟΔ έχανε με 73-76 στο τέλος της κανονικής διάρκειας του ματς από 1/2 βολές του Αργυρόπουλου. Στην τελευταία επίθεση, ο Ρόου αστόχησε, αλλά ο Πάλμερ πήρε το επιθετικό ριμπάουντ για να γράψει στην εκπνοή ο Νόουλς το 76-76 με τρίποντο! Στην παράταση, τα 3/3 τρίποντα του ΜακΚόλουμ ήταν «μαχαιριά» για τον ΚΑΟΔ, που έμεινε πίσω με 80-89 και δεν μπόρεσε να πλησιάσει, σε ένα έξτρα πεντάλεπτο με τρελό ρυθμό. Απίστευτο ματς από ΜακΚόλουμ και Γκραντ, οι δυο τους είχαν 32 και 35 ranking αντίστοιχα, 31 και 28 πόντους!

Μεγάλη νίκη, 71-73, για τον ΑΓΟΡ στη Θεσσαλονίκη επί του Άρη, νίκη που τον κράτησε κοντά στη μάχη της τετράδας. Χάρη στην τρομερή 4η περίοδό του κέρδισε ο ΑΓΟΡ το ματς, ένα ματς που έχανε με 14 πόντους στο ημίχρονο και σούταρε με 27% στα τρίποντα, ενώ τα ριμπάουντ ήταν 38-29 για τον Άρη και οι ασίστ 17-9. Όμως, τα λάθη ήταν 17-10 και αυτό μέτρησε αρκετά στο τέλος, όπως και το απίστευτο παιχνίδι που έκανε ο Ντούβνιακ. Ο Ντούβνιακ έπαιξε… 36:36 και έβαλε 36 πόντους, κάνοντας 35 ranking, με 10/12 δίποντα, 3/8 τρίποντα και 7/8 βολές! Στο τέλος, δικό του λέι απ έφερε το ματς στο 68-71, δικές του 2/2 βολές έγραψαν το 70-73, ενώ η προσευχή νίκης του Βεζένκοφ στην εκπνοή ήταν άστοχη.

Ξανά αγκαλιά με τον Παναθηναϊκό βρίσκεται ο Πανιώνιος, που κέρδισε με 69-91 εκτός έδρας το Περιστέρι, αφήνοντάς το χαμηλά στη βαθμολογία και συνεχίζοντας να ζει το δικό του όνειρο ότι θα σπάσει το «αιώνιο» δίδυμο κορυφής στην κανονική περίοδο. Μάλιστα, με τη νίκη αυτή ο Πανιώνιος έγινε η 5η ομάδα μετά από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Άρη και ΠΑΟΚ που φτάνει τις 300 νίκες στην Α1 (ΕΣΑΚΕ). Ο Πανιώνιος έγινε, επίσης, η πρώτη ομάδα πλην «αιωνίων» που κερδίζει φέτος το Περιστέρι στην έδρα του. Από νωρίς είχαν οι «κυανέρυθροι» καθαρίσει το ματς, στο ξεκίνημα της επανάληψης είχαν πάει στο 32-63 και η συνέχεια ήταν τυπική.

Τρελό ματς για τον Νίκο Παππά που σταμάτησε στο 42 ranking με 25 πόντους, 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα, 7 κερδισμένα φάουλ, 4/4 δίποντα, 3/7 τρίποντα και 8/9 βολές σε 23 λεπτά! Πολύ καλός ο Γιάνκοβιτς, αλλά και ο Μίλμπουρν, με τον δεύτερο να έχει 24 πόντους με 10/17 σουτ.

Ο ΠΑΟΚ συνέχισε να καταδιώκει τον Πανιώνιο (και τον Παναθηναϊκό) κερδίζοντας με 80-85 εκτός έδρας τον Ίκαρο. Με τον Παπαδόπουλος σχετικά ανέτοιμο (βέβαια, έπαιξε 35 λεπτά και έκανε 16 ranking) ο ΠΑΟΚ ευτύχησε να δει τον Τσαϊρέλη να έχει 20 πόντους με 9/11 σουτ και 7 ριμπάουντ με 9 κερδισμένα φάουλ και 30 ranking σε 31 λεπτά. Από κοντά και ο Χαραλαμπίδης που και πάλι ήταν… money to the bank από τις βολές (10/11).

Ο ΠΑΟΚ πήρε προβάδισμα στην 3η περίοδο, 14 πόντους, ο Ίκαρος πάλεψε για να το καλύψει, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν κινδύνεψε ουσιαστικά στο τέλος της 4ης περιόδου μέχρι να πάρει τη νίκη, καθώς ήλεγξε την αναμέτρηση.

Νίκος Κουσούλης