Όταν ένας 17χρονος διδάσκει ανθρωπιά…

Ο Μίτσελ Μάρκους είναι τελειόφοιτος στο Λύκειο του Κορονάντο στις Η.Π.Α. και μάνατζερ της ομάδας μπάσκετ του σχολείου τα τελευταία 3 χρόνια. Παιδί με ειδικές ανάγκες ο Μάρκους, από μικρός λάτρευε το μπάσκετ. Από την αρχή που βρέθηκε στο Λύκειο ήταν δίπλα στην ομάδα, και ο προπονητής της, Πιτ Μοράλες, θέλησε φέτος που θα αποφοιτήσει να του κάνει το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε, συμπεριλαμβάνοντάς τον στη δωδεκάδα στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, απέναντι στο Φράνκλιν. Το αποτέλεσμα ήταν μια από τις ανθρώπινες και συγκινητικές στιγμές σε γήπεδο μπάσκετ, πέραν κάθε προσδοκίας.

Το Φράνκλιν και το Κορονάντο έχουν παραδοσιακή κόντρα, αλλά στο μεταξύ τους ματς, για χάρη του Μάρκους, όλα ξεχάστηκαν. Το Κορονάντο κέρδιζε περίπου 1:30 πριν το τέλος με 10 πόντους, επιβεβαιώνοντας τη θέση του ως καλύτερου Λυκείου στην πόλη φέτος, όταν ο Μοράλες είπε στον Μάρκους να περάσει στο παιχνίδι. Με το που μπήκε ο Μάρκους μέσα, όλο το γήπεδο άρχισε να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του.

Όμως, ούτε οι πάσες των συμπαικτών του (ο Μίτσελ έμενε στην επίθεση), ούτε η μη άμυνα των αντιπάλων που, παρότι ανήλικα παιδιά, είχαν την ωριμότητα να μην τον μαρκάρουν όταν σούταρε, έφταναν για να σκοράρει ο Μίτσελ. Στην τελευταία προσπάθεια της ομάδας του να του δώσουν την ευκαιρία να σκοράρει, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη μακρινή πάσα, με την μπάλα να βγαίνει εκτός γηπέδου με λίγα δευτερόλεπτα μόνο για το τέλος του ματς, και το παραμύθι της συμμετοχής του σε έναν αγώνα να μοιάζει ότι θα έχει λυπημένο τέλος.

«Δυστυχώς δεν είχε καταφέρει να σκοράρει, αλλά και πάλι ήλπιζα ότι θα ήταν χαρούμενος και μόνο με τη συμμετοχή», λέει τώρα ο προπονητής του, ενθυμούμενος τι ένιωσε όταν ο Μάρκους έχασε την μπάλα στην τελευταία επίθεση.

Τη συνέχεια, πάντως, δεν την περίμενε κανείς. Και ποιος θα μπορούσε άλλωστε…

Για το Φράνκλιν στην επαναφορά από το πλάι ήταν ο Τζόναθαν Μοντάνιεζ. Ο Μοντάνιεζ μπορεί να μη γίνει ποτέ επαγγελματίας μπασκετμπολίστας ή να βγάλει λεφτά από το μπάσκετ. Όμως, θεωρώ ότι, ήδη η προσφορά του στο άθλημα είναι πολύ μεγάλη. Από μια και μόνη στιγμή, από μια και μόνη σκέψη και κίνηση. Γιατί κάποιες φορές αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται για να κάνεις τη διαφορά.

Ο Μοντάνιεζ φώναξε στον Μάρκους και, όταν ο δεύτερος γύρισε να τον κοιτάξει, του πάσαρε την μπάλα δίνοντάς του μια τελευταία, απρόσμενη ευκαιρία να σκοράρει. Ο Μάρκους τα κατάφερε στην εκπνοή του αγώνα και όλο το γήπεδο όρμησε στο παρκέ για να τον σηκώσει στα χέρια και να τον αποθεώσει σε μια μαγική στιγμή, στην οποία το μπάσκετ ευτύχησε να προσφέρει το υπόβαθρο και το φόντο της προβολής της.

«Ανατράφηκα έτσι ώστε να φέρομαι στους άλλους όπως θα ήθελα να μου φερθούν. Πίστεψα ότι ο Μίτσελ άξιζε την ευκαιρία του, άξιζε άλλη μια ευκαιρία», είπε ο Μοντάνιεζ μετά το ματς.

Η ιστορία δεν έγινε αμέσως γνωστή. Όμως, οι μαθητές του Φράνκλιν και του Κορονάντο συνεργάστηκαν ώστε μέσω του Facebook και του Twitter, αλλά και στέλνοντας το βίντεο του αγώνα σε όλα τα μεγάλα αμερικανικά μέσα, να πετύχουν τη διάδοση και προβολή της ιστορίας του Μάρκους, που, πλέον κάνει το γύρο του κόσμου. Το κατάφεραν, προφανώς, κάνοντας τις μπασκετικές αναμνήσεις όλων μας λίγο πιο όμορφες.